73,621 matches
-
copilul. Acest obicei este păstrat până în zilele noastre. III. 4.6.2 Căsătoria Un moment important în viața omului este cel referitor la nuntă. Cam cu șase săptămâni înaintea nunții tinerii erau logodiți, eveniment ce se desfășura în casa părinților fetei la care participau rudele și prietenii tinerilor. Înaintea logodnei părinții ambilor tineri se informau prin diferite persoane, dacă ceilalți acceptă căsătoria fiilor lor și ce avere avea să se dea mirilor. În seara logodnei, părinții, în lipsa tinerilor, stabileau în amănunt
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
care participau rudele și prietenii tinerilor. Înaintea logodnei părinții ambilor tineri se informau prin diferite persoane, dacă ceilalți acceptă căsătoria fiilor lor și ce avere avea să se dea mirilor. În seara logodnei, părinții, în lipsa tinerilor, stabileau în amănunt dota fetei și ce suprafață de pământ dădeau fiecare pentru noua pereche. Aceste discuții căpătau de multe ori aspect de târg. După ce se ajungea la înțelegere se începea petrecerea. Uneori era întocmită între părinți o așa numită „foaie de zestre”. În
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
plosca respectivă. Se bea direct din ploscă. Aceasta constituia invitația la nuntă. Joia, în săptămâna nunții, mireasa, cu oarecare alai, își transporta dota la casa mirelui, într-o căruță. Lucrurile erau așezate așa încât să poată fi văzute cât mai bine. Fetele care formau alaiul urmau căruța având fiecare pe braț câte un țol sau alte obiecte din dota fetei. Nunta începea duminica dimineața. La casa mirelui se adunau băieții, iar la casa miresei, fetele. Pe la 10 dimineața, cavalerul de onoare însoțit
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
oarecare alai, își transporta dota la casa mirelui, într-o căruță. Lucrurile erau așezate așa încât să poată fi văzute cât mai bine. Fetele care formau alaiul urmau căruța având fiecare pe braț câte un țol sau alte obiecte din dota fetei. Nunta începea duminica dimineața. La casa mirelui se adunau băieții, iar la casa miresei, fetele. Pe la 10 dimineața, cavalerul de onoare însoțit de alți tineri și de o parte din lăutari mergeau „cu bradul” la mireasă. Mireasa era gătită de
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
să poată fi văzute cât mai bine. Fetele care formau alaiul urmau căruța având fiecare pe braț câte un țol sau alte obiecte din dota fetei. Nunta începea duminica dimineața. La casa mirelui se adunau băieții, iar la casa miresei, fetele. Pe la 10 dimineața, cavalerul de onoare însoțit de alți tineri și de o parte din lăutari mergeau „cu bradul” la mireasă. Mireasa era gătită de fetele mai pricepute din sat, în timp ce lăutarii cântau cântece potrivite cu momentul. Spre amiază, ginerele
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
Nunta începea duminica dimineața. La casa mirelui se adunau băieții, iar la casa miresei, fetele. Pe la 10 dimineața, cavalerul de onoare însoțit de alți tineri și de o parte din lăutari mergeau „cu bradul” la mireasă. Mireasa era gătită de fetele mai pricepute din sat, în timp ce lăutarii cântau cântece potrivite cu momentul. Spre amiază, ginerele însoțit de lăutari și nuntași merge să ia de acasă pe nuni, de unde tot alaiul se îndreaptă spre casa miresei. Fig.15 ) Aici ei sunt așezați
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
Acum se dau de pomană oale de pământ în care se pune puțin vin, strachini de pământ pline cu orez sau păsat și linguri de lemn cu coada împodobită cu flori. III. 4.7 PORTUL NAȚIONAL ÎNAINTEA PRIMULUI RĂZBOI MONDIAL Fetele purtau fotă și ie lucrate în sat. Fota avea fondul crem și o dungă lată la poale de culoare albastră, sau fondul bleumarin și dunga de la poale roșie. Oricare ar fi fost culoarea, fotele aveau în țesătura lor beteală. Erau
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
crem și o dungă lată la poale de culoare albastră, sau fondul bleumarin și dunga de la poale roșie. Oricare ar fi fost culoarea, fotele aveau în țesătura lor beteală. Erau plisate, pliurile fiind pornite cu cusătură din brâu. În sus fetele purtau ii cusute cu râuri, din mătase sau mouliné, în culori care se armonizau cu fotele. Partea de jos a iei intra sub fotă și amândouă erau prinse cu bete. Betele erau și ele împodobite cu cusături, în culori ce
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
care se armonizau cu fotele. Partea de jos a iei intra sub fotă și amândouă erau prinse cu bete. Betele erau și ele împodobite cu cusături, în culori ce se armonizau cu fota și ia. Ele se legau cu fundă. Fetele se purtau cu capul gol. Părul era împletit într-o coadă groasă, care atârna pe spate sau în două care se aduceau din spate peste frunte și se prindeau cu un fel de agrafe de os numite spelci. La gât
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
se purtau cu capul gol. Părul era împletit într-o coadă groasă, care atârna pe spate sau în două care se aduceau din spate peste frunte și se prindeau cu un fel de agrafe de os numite spelci. La gât fetele purtau salbe. Pe o panglică neagră, prinsă în jurul gâtului, se înșirau bani de aur de diferite mărimi. Erau salbe alcătuite dintr-un rând, din două sau chiar din trei rânduri de bani de aur. Când se mărita, fata avea ca
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
La gât fetele purtau salbe. Pe o panglică neagră, prinsă în jurul gâtului, se înșirau bani de aur de diferite mărimi. Erau salbe alcătuite dintr-un rând, din două sau chiar din trei rânduri de bani de aur. Când se mărita, fata avea ca zestre și salba pe care o purtase la horă. În picioare fetele purtau ghete cu fețe înalte care cuprindeau pulpa piciorului, în sus, spre genunchi. Pantofii nu apăruseră, iar în ținuta de sărătoare nu se purtau opincile. Nevestele
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
bani de aur de diferite mărimi. Erau salbe alcătuite dintr-un rând, din două sau chiar din trei rânduri de bani de aur. Când se mărita, fata avea ca zestre și salba pe care o purtase la horă. În picioare fetele purtau ghete cu fețe înalte care cuprindeau pulpa piciorului, în sus, spre genunchi. Pantofii nu apăruseră, iar în ținuta de sărătoare nu se purtau opincile. Nevestele tinere purtau și ele fote și ii. (fig. 16) Uneori, pe cap aveau ștergare
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
lateral cu perspectiva spre stradă, către sud pentru a primi mai multă căldură, ori către Valea Proviței. Cele mai vechi se compun de obicei din tindă și două odăi din care una e „casa mare” destinată oaspeților și păstrării zestrei fetelor. Prispa înălțată, cu foișor lasă loc gârliciului și beciului. Ea este destul de încăpătoare. La cele așezate în pantă prispa este mai înălțată, iar la cele așezate pe loc mai drept apar două niveluri de locuit prispa situându-se la etaj
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
aveau posibilitate să cumpere manuale copiilor lor și nu puteau să-i îmbrace corespunzător. Unii părinți țineau acasă pe copiii lor pentru treburi gospodărești, ceea ce genera un număr important de analfabeți sau semianalfabeți. În rândul acestora de aflau mai ales fetele. Până în 1948 existau 630 analfabeți. După al doilea război mondial s-au organizat cursuri speciale pentru lichidarea analfabetismului. Populația școlară continuă să crească. În 1959- 1960 au învățat în cele două școli din comuna Provișa de Jos un număr de
MONOGRAFIA COMUNEI PROVIȚA DE JOS by BADEA CRISTINA () [Corola-publishinghouse/Science/91872_a_92396]
-
literaturii este relevant acest roman al lui D. Coupland cu mare priză asupra cititorului, care manifestă un autor preocupat de viitor și sensibil la neliniștile noului mileniu. În istoria preocupărilor din anii șaptezeci și optzeci se inserează și Karen, o fată din grupul protagonist al istoriei, care are capacități de prezicător și prevede sfârșitul lumii, care va avea loc cu certitudine. Oamenii mor loviți de un fel de epidemie care îi adoarme pe toți. La sfârșit supraviețuiesc doar Karen și grupul
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
d.C.), energicul reprezentant al tradiției antice, a propus acest principiu: „cine învață Torah fiicei sale, îi învață libertinajul (ea va face un uz negativ de ceea ce a învățat)”. Din acest motiv, școlile erau în mod exclusiv destinate băieților și nu fetelor. Totuși, în familiile de rang înalt, tinerelor le era oferită o formare profană, de exemplu, se învăța limba greacă deoarece pentru ele era un ornament. Care era raportul dintre tată și fiică? Din punct de vedere juridic, fiica nu putea
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
autor, se poate învăța încrederea în Dumnezeu, ținând cont de încrederea pe care Dumnezeu o are în noi și obișnuindu-ne să acceptăm că Dumnezeu crede în noi în mod necondiționat. Această realitate contribuie în mod substanțial la creșterea stimei fata de noi și față de ceilalți și luminează persoana cu care ne confruntăm, dincolo de datele biologico - fizice, anagrafice, psihologice și comportamentale, și confirmă că ea (persoana) este un „frate” pe care sunt chemat să-l primesc ca pe un dar. Sensibilitatea
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
București, 1944; Amintiri, București, 1967; Teatru, îngr. și pref. Elena Zaharia-Filipaș, București, 1990. Traduceri: John Drinkwater, Viața lui Cromwell, București, f.a.; Edmond Flegg, Moise, București, f.a.; Heinrich Mann, Vânătoarea dragostei, București, f.a.; Lytton Strachey, Regina Victoria, București, f.a. ; A.S. Pușkin, Fata căpitanului, București, 1938; Prosper Mérimée, Carmen, București, 1938; Heinrich Heine, Atta Troll. Visul unei nopți de vară, București, 1945; H. Kellermann, Dansul morții, București, 1950; Luise Dornemann, Jenny Marx, București, 1957 (în colaborare cu H. Dumitru); Anna Seghers, Morții rămân
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289077_a_290406]
-
în favoarea necesității de a o readuce pe aceasta din fabrică la bucătărie, pentru a fi mama și soția care au lipsit atât de mult moralității muncitorești. Spre deosebire de uzinele-pension, care se dezvoltaseră, pe parcursul secolului al XIX-lea, pentru a primi tinerele fete sărace care aspirau la o căsătorie, pe care experiența o făcea totuși puțin probabilă, trebuia acum să i se asigure femeii o slujbă care să-i permită un salariu și să o pregătească pentru obligațiile casnice. Din această perspectivă, locuința
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
viață. Resemnîndu-se însă, a ajuns la o nouă satisfacție de a trăi. De vreme ce nu era în stare "să-și realizeze idealurile", zicea ea, vroia "să-și realizeze realitatea". I-a venit ideea să realizeze o comunicare prin scris între tinerele fete care, ca și ea, erau țintuite pe patul de boală, fără speranță, fiind astfel excluse de la participarea la viața obișnuită. Organizarea a devenit foarte largă și s-a extins dincolo de orice fel de îngrădiri confesionale. Întrucît cei sănătoși nu-i
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
mai tîrziu, cînd trebuie să îndure moartea, își deplînge pieirea pretimpurie. Nu este însă nici o contradicție în faptul că acum, după ce a îndeplinit ceea ce considera de datoria sa și a dovedit o îndîrjire plină de cutezanță, apare ca o tînără fată greacă, așa cum este de fapt. Nu este nici o contradicție în faptul că orchestra răsună din nou, după ce s-a încheiat acel solo determinat de o anumită situație. Numai că experiența ne arată că nu e totdeauna lesne de înțeles, în
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
de schițe literare, el se oprește cu predilecție asupra zonelor fragilității psihologice. Mulți dintre protagoniști sunt copii, iar povestirea Înainte de apusul soarelui din volumul Pentru un călător cu trenul (1986) este, în această categorie, o piesă antologică. Trei copii, două fete și un băiat, descoperă, în timpul unei alarme antiaeriene, teritoriul anxios și fierbinte al primelor impulsuri erotice. Povestirea poate fi considerată un fel de remake al atmosferei tipice lui Ionel Teodoreanu, căruia i se suprapune o viziune vag isterizată, agitată și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288714_a_290043]
-
Vârstele pure iradiază, de altfel, spre toate palierele prozei lui P. În fiecare text, fie el roman sau proză scurtă, există cel puțin o întrupare a inocenței. În romanul Petrecerea (1982), trioul central este format din doi băieți și o fată legați de sentimente încă difuze, tatonante. O sensibilitate colțuroasă și frustă are și Fulga, tânăra din microromanul Cabana, ca și eroii din Reconstituirea. În această din urmă proză, combustia psihologică depășește observarea simplei agitații nervoase, a pripelii și radicalismului juvenil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288714_a_290043]
-
București, 1979; Yves Gandon, Domnul Miracle, București, 1981, Înflăcărata Eglé, București, 1983; André Maurois, Cei trei Dumas, București, 1982; Honoré de Balzac, Adio, Massimilia Dom. Sarrosine. Secretele prințesei de Cadignon, București 1985; Henri de Regnier, Văpaia, 1988; Regine Andry, O fată singură, București, 1990; Al. Dumas, Mâna providenței, București, 1993; Pamfil Șeicaru, România în Marele Război, pref. Ion Gh. I. Brătianu, București, 1994 (în colaborare). T.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285962_a_287291]
-
lumină” sau spre „somnul humei triste” (Epilog). O soluție la această scindare se conturează în poema Cantilenă, unde apare, într-o primă și remarcabilă interpretare, motivul „zeului trist”, obosit de propria lui desăvârșire. Disputat „culmilor lucide” ale „dreptelor amiezi” de către „Fata verde Una”, ciobanul lui B. este absorbit în somnul luminat de „crini opheliali” și „stele moi”, în legănarea matern-erotică a apelor. Înscrisă în fibra cea mai tăinuită a ființei, funesta mireasă este „lacul vechi din noi”, „piatră de sânge”, gata
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]