1,621 matches
-
fi făcut minuni mai multe și mai mari decât a făcut, dar nu ar fi murit, scăldat pe Cruce în propriul Lui sânge, Dumnezeirea Lui ar fi fost îndoielnică și Învierea Lui incredibilă. Jertfa pe Cruce, sângele curs pe pământul îmbibat de păcatele omenești, I-au asigurat Învierea, confirmându-L Dumnezeu și Om, realizând transfigurarea lumii prin exemplul și credința în El. „Eu Îmi dau viața ca iarăși să o iau!” și „Cine crede în Mine, Eu îl voi învia în
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
pot fi descrise. Șeful de secție și ajutorul lui au deschis ușa grea de stejar masiv, cu zăvoare grele, sus și jos, care făceau un zgomot lugubru. Camera 5 bis În lumina difuză a camerei, încețoșată de aburul respirației și îmbibată de miros pestilențial și de mucegai, pe priciurile suprapuse, de o parte și de alta a pereților laterali, se vedeau, în poziții de stafii mumificate, chipurile descompuse ale locatarilor acestei anticamere a morții. Pe peretele din fundul camerei, contrastând cu
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
mici, lumea nu pune nădejde în noi, care ne-am pus nădejde în lumea noastră, moartea mit, cum este Dumnezeu în om așa și omul în sine, nu cunoaște pe locuri marcate! traseul pădurea piatra din capul unghiului semn, zăpadă îmbibată de ploaie, nici acum nu se mută macazul de tot, la al doilea smucindu-l cu toată convingerea, linia pe călcătură auto grea, zăpadă în noroi, întinez, inerent limbajului! mi-e frică de moarte, departe-de-mine-ce-se-poate-spune-prin-cuvinte descîntecul de ieșire, sufletul nemuritor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
supraviețuit) părinții mei. Multe din personajele din carte ne-au trecut (sau le-am trecut) pragul casei cu discreția și frica pe care le impuneau timpurile. Adolescentă fiind, bineînțeles că m-au fascinat În special poveștile lor de viață uluitoare, Îmbibate de parfumul vremurilor apuse. Dar toate vor pleca odată cu mine În discreția pe care sigur și-ar fi dorit-o. Mulți „anonimi” au mai făcut parte din elita fălticinenilor, chiar dacă n-au avut veleități artistice sau literare. Oricum, odată cu stingerea
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
că are și virtuți iarba cea a....., știți dumneavoastră cui. Guturai - se vindecă repede punând câteva picături de suc de lămâie în nas, de câteva ori pe zi. Erizipel - bateți bine un albuș de ou cu un pic de oțet, îmbibați un tifon și aplicați-l pe locul respectiv. Dureri de dinți - un cățel de usturoi copt sub cenușă, pus pe dinți, cald, cât puteți suporta și la fel, unul în ureche. Problema e aici, că multă lume trebuie să facă
51 Sfaturi înţelepte pentru a fi cât mai sănătoși cât mai voioși și cât mai…frumoși by Ecaterina Grunichevici () [Corola-publishinghouse/Science/760_a_1582]
-
lor și să beți 1/4 de pahar cu vin amestecat cu apă înainte de-a mânca prunele și alt 1/4 de pahar după ce le-ați mâncat. Un ultim sfat: mâncați dimineața 2-3 zile consecutiv o bucățică de pâine îmbibată în ulei de măsline obținut prin presare la rece Este utilă și argila, o linguriță într-un pahar cu apă (lăsată să stea 24 de ore), dimineața pe stomacul gol, cure de cca. 3 săptămâni, cum am mai spus la
51 Sfaturi înţelepte pentru a fi cât mai sănătoși cât mai voioși și cât mai…frumoși by Ecaterina Grunichevici () [Corola-publishinghouse/Science/760_a_1582]
-
o altă metodă pentru a începe ziua cu un mic dejun sănătos și savuros. Seara, înainte de culcare, puneți 1/3 de ceașcă de semințe de floarea soarelui decorticate într-un bol plin cu apă. După 4 ore semințele sunt bine îmbibate cu apă, dar așteptați până dimineața pentru a le mânca. Dimineața, deci, odihnit și bine dispus, umpleți ras bolul cu apă și agitați semințele umflate: pielița lor transparentă se va detașa și o puteți separa, apoi scurgeți semințele. E simplu
51 Sfaturi înţelepte pentru a fi cât mai sănătoși cât mai voioși și cât mai…frumoși by Ecaterina Grunichevici () [Corola-publishinghouse/Science/760_a_1582]
-
dormea pe sofaua desfundată din cămăruța interioară de jos, în mijlocul stivelor de lemne. Sofaua era umedă, dar i-am dat sticla cu apă fierbinte. Înotam în fiecare zi, uneori pe soare, alteori pe ploaie, [i am început să mă simt îmbibat de mare, de parcă îmi pătrunsese în toți porii. Pe vreme însorită, îmi petreceam timpul pe stânci. Gilbert făcea de pază la ușa din față și se ducea după scrisori, numai că-nimeni nu venea în vizită, iar Hartley nu-mi scria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
grea pierdere. Doar aveam propriile mele necazuri și trebuia să supraviețuiesc. Nu era momentul să-mi las spiritul ciuruit de culpabilități și de dureri sfâșietoare. Așa încât nu mă gândeam la el și la faptul că murise. Dar o fantomă cenușie, îmbibată de apă, se înălța întruna în mintea mea, deși o alungam nemilos, cu vehemență. Uneori, aproape mi-era teamă că se mai pitește pe undeva, atrăgându-mi gândurile, chemându-mi atenția, mânia de refuzul meu de a-l plânge. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
aproape mi-era teamă că se mai pitește pe undeva, atrăgându-mi gândurile, chemându-mi atenția, mânia de refuzul meu de a-l plânge. Și atunci îmi ocupam în grabă mintea cu alte chestiuni. Dar, într-un anumit fel, fantoma îmbibată de apă era mereu prezentă în preajma mea. Mă gândeam la James și la Lizzie. Care dintre ei hotărâse oare să-mi releve adevărul, și de ce? Bănuiam că, mai ales după sordida întâlnire cu Toby Ellesmere, nervii lui Lizzie cedaseră, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pe un dop de plută. În orice caz, înghițisem atâta apă, încât ajunsesem aproape la capătul puterii de a respira și de a mă zbate. Îmi mai aduc aminte că în acea anume clipă, însuși James arăta ca un înecat, îmbibat de apă, cu valurile săltărețe șiroindu-i pe cap. În măsura în care îmi pot aminti vreunul din gândurile care mi-au trecut atunci prin minte, s-ar părea că îmi revine senzația: „Așadar și James se îneacă“. Numai că nu părea să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
care stătea, precum și mașina de scris la care își nota ideile. Bineînțeles că se așeza la locul lui și se învăluia în fumul pipei cu tutunul care mă înnebunea pe mine. Îmi plăcea foarte mult atmosfera asta cultă, parcă mă îmbibam și eu cu ideile D-lui Mașek. Aveam discuții foarte interesante despre cultură, artă, dar și despre politică, unde eu nu am fost niciodată suficient de tare, probabil de asta nici nu m-am băgat în politică, deoarece cred că
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
luat sfârșit... Elevii seminariști s-au întors la școala lor... una din marile clădiri, din orașul în ruină, ocrotită de Dumnezeu, care pe timpul marelui refugiu a slujit ca spital. Grămezi de feșe, bandaje si pansamente în două cu sânge, și, îmbibate în formol... făceau aerul irespirabil... Era o mizerie de nedescris... până și zidurile păreau impregnate cu mirosuri greu de suportat. Gândul te duce la crâncenele zile ale primului război mondial, când ieșenii au trăit calvarul războiului întregirii neamului, și epopeea
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
cei pe care o replică a interlocutorului îi ia prin surprindere, și, pe un ton controlat, cumsecade, nu critic, mi-a spus: „Când o să ai și tu o haină ca lumea, și muzica o să fie altfel“. Pe vremea aceea, eram îmbibat cu proverbele săracilor, iar o zicală de tipul „Nu haina îl face pe om“ mi se părea concluzia consolatoare pentru o viață trăită în calicie, dar cinstită. Toate îl fac pe om, și haina, și anturajul, și țara în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
oameni pleoștiți de băutură care nu ne înțelegeau întrebările și de la care n-am putut desluși cum se ajunge la gara aflată la nouă kilometri. Începea să se însereze așa că, pătrunși de frig și umezeală, am luat-o pe jos. Îmbibată cu un soi de ciorbă noroioasă care trecea de bocanci, șoseaua se încolăcea în ocolișuri, fără noimă după mintea noastră. Am chibzuit s-o luăm de-a dreptul peste câmpul presărat cu movile de cârtiță care susțineau piciorul mai bine
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
care scotoceau prin cârciumi. Acolo unde îl găseau, îl arestau și-l aduceau la catedră. Ajuns aici, împărțea note mari cu dărnicie. E adevărat, era o plăcere să înveți după cursurile lui concise, dar bogate în exemple. În „căpșorul lui îmbibat cu rachiu”, cum se exprima un fost coleg de catedră, toate erau bine orânduite. Cel mai mare păcat al lui Ștefan Cuciureanu a fost faptul că n-a scris. Când o făcea însă, o făcea magistral. THEOFIL SIMENSCHY N-am
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
nu putea să înțeleagă de ce comuniștii aveau eșecuri peste tot în afara Rusiei. Nu se aștepta la mare lucru din partea muncitorilor americani. În Statele Unite comuniștii erau de acord că muncitorii erau lipsiți de spirit revoluționar, pentru că erau răsfățați de bunăstare și îmbibați de viciul adunării banilor"1116. Metodele de rezolvare a dilemei prosperității au fost tot timpul diferite. Capitalismul a rezolvat-o prin acumulare, iar socialismul prin lipsuri și propagandă. Acest mit al muncitorului sărac, a fost sesizat și de către Hayek, care
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
care echipa noastră a evoluat în cadrul meciului care se prelungise până la căderea întunericului, mă îndreptam grăbit spre casă. Din când în când durerea din vârful degetului mare de la piciorul drept mă determina să calc mai mult pe călcâi, căci pielea, îmbibată în sânge cu praf și pământ, atârna ca un steag în bernă. Mingea noastră de cârpe, meșterită ad-hoc la începutul meciului, în ciuda eforturilor și a strădaniilor noastre, avea mai degrabă o formă ovală, ceea ce făcea ca echilibrul ei să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
Îl înțelegeam și-i puneam cu delicatețe și cu dragoste mâna pe capul lui bolovănos, pe jumătate chel. Noaptea își făcea cu anevoie rondul pe traseul arhicunoscut; se oprea în vârful dealului, își debita cu toată seriozitatea aria lui canină îmbibată de atavisme, apoi se oprea, ascultând cu urechile ciulite răsuflarea fierbinte a pământului ars de secetă. În această liniște nocturnă nu se auzea nimic, nimic. Și e liniște pe dealuri Ca-ntr-o mănăstire arsă; Dorm și-arinii de pe maluri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
tăindu-i fața cu murii încârligați și tăioși ca niște lame ascuțite. În părul lui mare și frumos, în care altădată vântul se juca prietenește pe dealurile unde-și păștea turma de mioare, se rătăciseră acum fire de paie răzlețe, îmbibate cu praf. De sub arcada frunții sale bronzate și inteligente, cu privirea ochilor rătăcită și sperioasă, căuta cu înfrigurare, asemenea unui nebun, un reper, un punct de sprijin, pentru a-și aminti cine este, unde se află acum, și ce trebuie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
de pământ frământat și întărit printre resturile de lemne uscate se disloca greu. Și-a schimbat poziția, introducând brațul stâng în horn, cât mai adânc, pentru a scoate cât mai multe vreascuri. Acum reușise să creeze o breșă în stratul îmbibat cu țărână cleioasă și lipicioasă. În aceeași secundă și-a retras, zvâcnind, mâna din horn, căci un jet puternic de flăcări îi pârlise urechea și părul. Așa cum era acolo, sus, luptându-se cu elementele dezlănțuite ale naturii, părea un nou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
rezultă din datele oficiale, fiind desigur o subevaluare; cifra reală se află probabil Între cele două extreme, eventual o jumătate de milion. Modelul sovietic s-a aplicat nu numai În structurile concrete, ale puterii, societății și economiei. El trebuia să Îmbibe pur și simplu mintea românilor. Singurul reper istoric și cultural rămânea Rusia. „Insula latină“ s-a reintegrat În marea slavă. Istoria a fost rescrisă. Începând din 1947 și vreme de un deceniu, a circulat un manual unic (pentru elevi, studenți
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
dar pompierii încep să-l stingă după zece minute. Intră pe teren cu un tractor mare cu șenile (al trupelor de blindate) și decopertează solul până dau de nisip. Foarte eficace pe tipul ăsta de teren. Se construiește un dig îmbibat cu apă în jurul zonei de incendiu. Se experimentează și "distrugătorul de oxigen" (oxygen destroyer 1). Descoperire americană, arată ca un aspirator mare care suflă în jurul focului o substanță care captează oxigenul, iar incendiul se stinge. (Pompierii trebuie să poarte aparate
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
din păr colorantul fluorescent, are o aderență extraordinară. Dacă mă vede cineva zice că sunt omulețul de fosfor. Credeam că cei de la Muzeul Național și-au luat catrafusele. Că doar n-or fi vrut să dea oamenii peste fâșiile adezive îmbibate cu colorant? La fel de neplăcute ca panglicile de muște din copilărie. Încerc din nou să-l prind la telefon pe conferențiarul Magnusson. Mort. După asta ies pe podeț și aprind o revistă. Expresia "a sfâșia liniștea" e destul de grăitoare. Oare ceața
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
p. 262 ; 208, pp. 393-395)"/>. „L-am lăsat pe faimosul Iorga - scria ziarul liberal Acțiunea, la 20 mai 1907 - să răspândească la București teoriile cele mai primejdioase ; sub pretextul naționalismului, l-am lăsat să ațâțe tineretul... ; l-am lăsat să Îmbibe sufletul tinerilor noștri cu ideile cele mai subversive, ura de clasă și de rasă, disprețul față de ordine și legi ; În sfârșit, l-am lăsat pe acest nevropat periculos [sic ! ] să dea o mare extensie revistei sale incendiare, Neamul românesc, și
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]