1,228 matches
-
pare că sunt a naibii multe crime pe-aici, nu-i așa? Zâmbi la mica sa glumă și Întrebă: — Și-a fost, În cele din urmă, răspunzător pentru jaful de aici? — Există dovezi care-l leagă de el. Viscardi Își Îngustă ochii, fără-ndoială intenționând să afișeze un Început de Înțelegere. Atunci, chiar a fost el cel pe care l-am văzut În noaptea aceea? — Da, l-ați văzut. — Asta Înseamnă că voi primi Înapoi tablourile curând? — Nu. — A, păcat. Soția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
te cheamă și pă tine la parastas." Se uită semnificativ la încălțările lui Petrică: "Poate așa te mai scoți și tu dân nevoi. Capeți și tu niște pantofi dă oraș, niște târlici dă casă, un parpalac șmecher, ceva..." Portarul își îngustează ochii și-i aruncă printre dinți: "Vezi să nu ți-o scoț io pă mă-ta dân nevoi!..." Fochistul își dă ochii peste cap a nevinovăție: "Uite, bre, cum vorbești cu mine! Io-s băiat finuț și-ți spun d-
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Cu alte cuvinte, a ofițerilor superiori, în special a celor veniți cu treburi de la alte birouri. Își astâmpăra invidia punând cât mai multe bețe în roate, fără a risca însă insubordonarea directă. ă Un raport al unei crime, ziceți? Își îngustă ochii, ca și cum s-ar strădui să înțeleagă. Mimarea prostiei era cu evidență una din tehnicile sale favorite. Ce fel de raport? ă De la o sursă, scuipă Salitov. Deși și-a dat seama cu cine are de a face, nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
zace întins pe masă. Cazul este închis. ă Într-adevăr, domnule prokuror. Dar, deoarece am examinat cele două cadavre - și locul din Parcul Petrovski unde acestea au fost găsit - consider că este necesară prezența unui doctor. Ochii lui Liputin se îngustară puțin, aproape insesizabil. ă Sticluța aceasta, spuse Porfiri ridicând o sticlă de pe masă, pe care locotenentul Salitov a găsit-o într-unul din buzunarele celui spânzurat. Porfiri destupă sticla și o ridică spre Liputin. ă Votcă, confirmă prokuror-ul, inhalând. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
se adresă tăcerii lui: ă V-aș fi spus tot ce știu despre casa asta nenorocită. ă Te cred că mi-ai fi spus. Dar trebuia să fiu sigur. Totuși, nu-mi cere nimeni să mă spovedesc ție. Porfiri își îngustă ochii. Îmi amintești de cineva. Un student. și el era sărac. și mândru. Poate prea mândru. ă Va să zică, un student sărac nu are dreptul la mândrie? Așa credeți? ă Mândria poate fi un lucru primejdios. ă Vă înșelați în privința mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
zid doar cu capul. ă Dar Zoia. Poate că ea ar fi deschisă la negocieri. Vei avea și dumneata partea dumitale, desigur, dacă mă duceți la curva bătrână. ă Sunteți un bărbat hotărât. V-am judecat greșit. Fraulein Keller își îngustă ochii a aprobare. ă Nu toți care poartă sutană sunt călugări, spuse Porfiri. Evită privirea admirativă a lui Fraulein Keller și se înclină în fața paharului cu șampanie. Dar descoperi că i se făcu brusc frig până la oase și că șampania
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
adresă ea în sfârșit negustorului. ă Azi am primit-o, răspunse acesta îndreptându-și ochii spre locul unde arăta ea. ă E veche? ă Secolul șaptesprezece. ă Nu este cea mai veche pe care am văzut-o. Ochii Zoiei se îngustară și mai mult. Informația părea că o descurajează. A fost într-o biserică? Tânărul încuviință. ă Cât face? ă Este foarte scumpă. Bijuteriile sunt extrem de valoroase. ă Cât? ă O sută de ruble. ă Nu îmi pasă de bijuterii, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
Desigur, nimic nu se poate face dacă nu ne spui cum te cheamă. Nu putem scrie citația dacă nu îți cunoaștem numele. ă Dmitri. ă Foarte bine, Dmitri. Acum avem ceva să punem pe citație. și unde locuiești? Dmitri își îngustă ochii suspicios. ă Pentru ca Țarul să știe unde să trimită medalia de aur, dace se decide să ți-o acorde. ă Hotelul Adrianopole. Sunt mesager acolo. ă Foarte bine. și unde se află Hotelul Adrianopole? ă Pe Balșoi Prospect. Insula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
în detalii? ă Mă tem că da. Vă rog, nu trebuie să vă fie frică de adevăr. Îmi dau seama că... ă Ce vă dați seama, Porfiri Petrovici? ă Că aceste lucruri pot să fie dureroase pentru dumneata. Întâi îi îngustându-și ochii, apoi începu să mărturisească: ă Am fost o dată acolo. Pe timp de vară. Era o reprezentație la teatru în aer liber. Înainte fusesem la un picnic în parc. ă Când spuneți 'am fost' la cine vă referiți? ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
nemți și de ridicarea blocadei aliaților În 1919. Lui Ravelstein Îi plăcuse ce scrisesem, dar nu era Încă pe deplin satisfăcut. Susținea că am o problemă de retorică. Iar eu ripostam că o prea mare accentuare a faptelor propriu‑zise Îngustează interesul mai larg al lucrării. N‑ar strica să vă povestesc ceva. În liceu am avut un profesor de engleză pe care‑l chema Morford („Morford nebunul” Îi spuneam noi) și care ne‑a pus să citim eseul lui Macaulay
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Mă Crăcană, știi ce e acolo, uită-te bine, sunt doi tineri, mă, sunt tineri și poate fac dragoste, știi ce-i aia, n-ai de unde să știi, tu n-ai să știi niciodată”. S-a uitat și el, lung, îngustându-i ochii spre acel ceva de o formă imprecisă în puțina lumină a nopții de vară și acel, ceva, prinse contur doar la râsul batjocoritor și ascuțit al Parascăi. Cei doi tineri, un băiat și o fată, se depărtară repede
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
jur. Liniile metalice lucioase sclipind acum stins în lumina alburie a zăpezii, se vedeau până la o distanță destul de mare. Vântul nu mai bătea. Poate obosise și el de trei zile de când sufla mereu. Plugul de zăpadă dispăruse și degeaba își îngustă ochii privind în lungul liniei că nu văzu nimic. Doar undeva departe, în direcția unde bănuia că s-a îndepărtat se mai auzea de abia perceptibil un zgomot de motor. Nu văzu decât pădurea, o pădure neagră și înaltă, pădure
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
îi acopereau ochii. A, exclamă ea zărindu-l pe Aidan. Mirele. Măcar o jumătate din fericitul cuplu e prezentă. Unde e Nieve? Sunt multe de făcut astăzi. —Ăă, nu știm unde e, zise Darcey. În spatele ochelarilor, ochii lui Lorelei se îngustară. —Cealaltă femeie, observă ea înțepat. Și, mă rog, ce cauți tu aici? Mă ajută să dau de Nieve, explică Aidan. —A dispărut, completă Darcey. I-a lăsat un bilețel lui Aidan. —La dracu’, izbucni Lorelei împingându-și ochelarii în vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de cimitir, speria noaptea stafiile. (Aleluia, acesta avea să fie un moment istoric, care avea să marcheze declinul ființelor păstoase În viața mea.) — De fapt, nu e negru deloc. Arată ca un fel de gaură În spațiu, a spus Adi Îngustându-și ochii, convingător. Pe vremea aia habar n-aveam ce e aia „spațiu“. Însă gaura era ceva În care puteai să cazi și să dispari pentru totdeauna. mama nu mă lăsa să calc niciodată pe capacele de canalizare, pentru că erau
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
din Yoga Vasistha a lui Valmiki. Am așteptat săptămâni Întregi să-mi vină rândul să o citesc, iar când În sfârșit mi-a venit, Janet a deschis pe neaș- teptate ușa camerei mele. — Ce faci aici ? m-a Întrebat el Îngustându-și ochișorii ageri și vicleni, ca o pisică ce se pregătește să sară asupra prăzii. la ce Înveți ? m-am fâstâcit atât de tare, Încât am spus pe loc adevărul. Această greșeală a avut consecințe catastrofale, atât pentru mine, cât
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
smuls din brațele lui și l-am privit atentă. Am simțit un fel de Îngustare pe dinăuntru, ca și cum timpul Însuși se micșora deodată din toate direcțiile și Începea să mă strângă Într-o menghină. — E ca și cum brusc mi s-ar Îngusta viața, am Încercat eu să-i explic ciudata senzație, masându-mi locul care Începuse să mă apese, În mijlocul pieptului. El se posomorî. Nu Încercă deloc să mă Îmbărbăteze, ci deveni meditativ, iar asta m-a neliniștit și mai mult. Hai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
nu aș fi fost mai surprinsă decât să văd șirul celor cinci motoneiges frumos aliniate la ieșirea din baraca ce servea drept aeroport. Îmi aminteam cu precizie că Tukalaq ne promisese sănii trase de husky, dar acesta zâmbi cam jenat, Îngustându-și și mai mult ochii lui vicleni la Întrebarea mea. După cum vedeți, viața În Nunavik e motorizată În zilele noastre, râse el făcându-ne semn să urcăm, câte doi, pe moto- cicletele de zăpadă, fiecare având ca șofer un ghid
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
găsesc, trebuia să fac ceva radical. Adina Dabija 216 m-am dus la primar și l-am Întrebat fărĂ altă introducere dacă a auzit de un povestitor care schimbă blăni de urs pentru povești. m-a privit lung printre gene, Îngustându-și ochii vicleni, și apoi mi-a spus râzând că asta se Întâmpla demult, pe vremea când nu exista televizor și internet, și că acum nimeni nu ar mai face asta. Acum, a adăugat el văzând aerul meu neîncre- zător
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
purificare ocazională a ch’i-ului printr-o plimbare pe coline și contemplarea naturii. De la prima vedere, aș spune că sunteți obosit de o bună bucată de vreme. Vă Înapoiați În provincia dumneavoastră natală, În concediu medical? Îl Întrebă medicul, Îngustându-și ochii ca două vârfuri de ac. Din cine știe ce motiv, lui Mitsuhide Îi era imposibil să mintă un om cu asemenea ochi. Manase practicase medicina pe vremea când era shogun Yoshiteru, tatăl lui Yoshiaki. Cei doi nu se mai Întâlniseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
toate greutățile În urmă. Când văd că soțul meu s-a Întors teafăr acasă, Înțeleg perfect ce vrei să spui. A doua zi, se Întoarseră la Nagahama. Soarele de dimineață se reflecta pe ceața albă. Urmând Râul Azusa, drumul se Îngusta treptat, iar războinicii descălecară, ducându-și caii de căpăstru. Pe la jumătatea călătoriei, se Întâlniră cu unul dintre ofițerii de stat major din Nagahama, care venise să le raporteze situația războiului. — Scrisoarea dumneavoastră cu privire la pedepsirea clanului Akechi a fost trimisă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-l servească. Gura carafei lăcuite cu auriu atinse buza ceștii vișinii și, cu toate că sticla se goli repede, ceașca Încă nu era complet plină. Cineva mai aduse una și, În sfârșit, ceașca se umplu ochi. Tânărul și chipeșul erou Își Îngustă ochii, ridică la buze ceașca și o bău dintr-o singură Înghițitură. — Așa. Și dumneata? — Eu nu am asemenea talente, zâmbi Hideyoshi. La refuzul lui Hideyoshi de a bea, Genba insistă: — De ce nu bei? — Nu țin la băutură. — Cum! Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de oameni Își continuară drumul spre răsărit, urmând o cale șerpuitoare, de-a lungul Râului Yodo. Când ajunseră În Fushimi, cam patru sute de oameni le ieșiră În Întâmpinare la trecerea râului. — Ale cui sunt aceste drapele? Întrebă Hideyoshi. Generalii Își Îngustară ochii, bănuitori. Nimeni nu putea identifica uriașele steaguri cu ideograme chinezești negre pe fond roșu. Mai erau și cinci flamuri aurii și un stindard de comandant cu blazonul format din cinci cerculețe În jurul unui cerc central mai mare, peste un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
spunea că fusese ucis Nagayoshi, urcară pe Muntele Ninomiya. De acolo, Hideyoshi putu privi În tabăra principală a inamicului de pe Muntele Komaki. Forțele combinate ale lui Nobuo și Ieyasu numărau cam șaizeci și una de mii de oameni. Hideyoshi Își Îngustă ochii, privind În depărtare. Soarele amiezei era năucitor de puternic. Punându-și tăcut mâna streașină la ochi, se uită calm peste Muntele Komaki, care era acoperit de forțele dușmane. În ziua aceea, Ieyasu era Încă la Kiyosu. Venise pe Muntele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trimisese Hideyoshi să-l păzească erau pentru acel tânăr ca niște cuie În talpă. La numai șaisprezece ani, era general comandant și, firesc lucru, avea chef de luptă. — Cine fuge În direcția aia? — Hotomi. Ce caută aici Hotomi? Hidetsugu Își Îngustă ochii, Încercând să vadă mai bine. Comandantul corpului de lăncieri, Hotomi, se apropie de el și Îngenunche. Abia mai respira. — Stăpâne Hidetsugu, avem o urgență. — Zău? — Vă rog, urcați puțin mai sus spre culmea dealului. Hotomi arătă către un nor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Zău? — Vă rog, urcați puțin mai sus spre culmea dealului. Hotomi arătă către un nor de praf: — Priviți acolo. E Încă departe, dar iese de la adăpostul acelor munți, spre câmpie. — Nu e un vârtej, nu-i așa? În față se Îngustează, iar În spate se lărgește. Este o armată, cu siguranță. — Trebuie să luați o hotărâre, stăpâne. — E inamicul? Altcineva cred că n-ar putea fi. — Stai, mă Întreb dacă este Într-adevăr inamicul. Hidetsugu continua să se arate indiferent. Refuza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]