2,439 matches
-
acestor noi biți va fi mereu 0. Registrele pentru timere: Controlul și starea biților este conținuta in regiștrii T2CON si T2MOD pentru timer-ul 2. Perechea de regiștrii (RCAP2H, RCAP2L) sunt regiștrii de achiziție sau reîncărcare pentru timer-ul 2 pentru 16 biți de mod de achiziție si 16 biți pentru mod de auto reincarcare. Registrele pentru întreruperi: Biții pentru activarea întreruperilor individuale sunt în registrul IE. Pentru cele 6 tipuri de surse de întrerupere pot fi setate 2 niveluri de prioritate în
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
Registrele pentru timere: Controlul și starea biților este conținuta in regiștrii T2CON si T2MOD pentru timer-ul 2. Perechea de regiștrii (RCAP2H, RCAP2L) sunt regiștrii de achiziție sau reîncărcare pentru timer-ul 2 pentru 16 biți de mod de achiziție si 16 biți pentru mod de auto reincarcare. Registrele pentru întreruperi: Biții pentru activarea întreruperilor individuale sunt în registrul IE. Pentru cele 6 tipuri de surse de întrerupere pot fi setate 2 niveluri de prioritate în registrul IP. Dispozitivele din familia MCS-51 au
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
in regiștrii T2CON si T2MOD pentru timer-ul 2. Perechea de regiștrii (RCAP2H, RCAP2L) sunt regiștrii de achiziție sau reîncărcare pentru timer-ul 2 pentru 16 biți de mod de achiziție si 16 biți pentru mod de auto reincarcare. Registrele pentru întreruperi: Biții pentru activarea întreruperilor individuale sunt în registrul IE. Pentru cele 6 tipuri de surse de întrerupere pot fi setate 2 niveluri de prioritate în registrul IP. Dispozitivele din familia MCS-51 au adresa separată pentru program și date. Până la 64K bytes
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
RFS, și adresare indirectă pentru acessul bytes-ul superiori ai RAM-ului. Watchdog Timer(WDT) este utilizat ca o metodă de reconstituire în situații în care UCP-ul este supus unor probleme software. WDT-ul constă într-un numărător pe 14 biți și un Watchdog Timer Reset(WDTRST) ce se află în RFS. Implicit, WDT este dezactivat, pentru activare, utilizatorul scrie 01EH și 0E1H succesiv în registrul WDTRST, adică în locația 0A6H a RFS-ului. Câns WDT este activ, el va incrementa
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
din modul Power-down. Pentru a asigura faptul că WDT-ul nu va fi depășit pe perioada câtorva stări de ieșire din Power -down, este bine ca acesta să fie resetat înainte de intrarea în modul Power-down. Înainte de intrarea în modul Idle, bitul WDIDLE din RFS este utilizat pentru a determina de unde să continue WDT-ul în cazul în care devine activ. WDT-ul continuă să contorizeze în timpul modului Idle ca stare implicită. Pentru a preveni ca WDT-ul să reseteze AT89S52-ul în timpul
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
implicită. Pentru a preveni ca WDT-ul să reseteze AT89S52-ul în timpul modului Idle, utilizatorul va trebui să seteze mereu un timer care periodic va ieși din Idle, va deservi WDT-ul și va intra din nou în modul Idle. Cu bitul WDIDLE activat WDT-ul va înceta să contorizeze în modul Idle și va continua numărătoare la ieșirea din acest mod. AT89S52 are un vector de 6 întreruperi: două întreruperi externe (#INT0 și #INT2), trei întreruperi de timer (Timer 0, 1
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
vector de 6 întreruperi: două întreruperi externe (#INT0 și #INT2), trei întreruperi de timer (Timer 0, 1 și 2) și întreruperea portului serial. Fiecare din aceste surse de întrerupere pot fi activate și dezactivate individual prin setarea sau ștergerea unui bit din Regiștrii cu Funcții Speciale IE. IE conține de asemenea un bit de dezactivare global, EA, care dezactivează toate întreruperile în același timp. Bitul de pe poziția 6 este neimplementat. Programatorul însă nu ar trebui să utilizeze acest bit, acesta putând
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
de timer (Timer 0, 1 și 2) și întreruperea portului serial. Fiecare din aceste surse de întrerupere pot fi activate și dezactivate individual prin setarea sau ștergerea unui bit din Regiștrii cu Funcții Speciale IE. IE conține de asemenea un bit de dezactivare global, EA, care dezactivează toate întreruperile în același timp. Bitul de pe poziția 6 este neimplementat. Programatorul însă nu ar trebui să utilizeze acest bit, acesta putând fi utilizat în viitoare produse din familia AT89. Întreruperea de Timer 2
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
din aceste surse de întrerupere pot fi activate și dezactivate individual prin setarea sau ștergerea unui bit din Regiștrii cu Funcții Speciale IE. IE conține de asemenea un bit de dezactivare global, EA, care dezactivează toate întreruperile în același timp. Bitul de pe poziția 6 este neimplementat. Programatorul însă nu ar trebui să utilizeze acest bit, acesta putând fi utilizat în viitoare produse din familia AT89. Întreruperea de Timer 2 este generată de "sau logic" între biții TF2 și EXF2 ai registrului
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
ștergerea unui bit din Regiștrii cu Funcții Speciale IE. IE conține de asemenea un bit de dezactivare global, EA, care dezactivează toate întreruperile în același timp. Bitul de pe poziția 6 este neimplementat. Programatorul însă nu ar trebui să utilizeze acest bit, acesta putând fi utilizat în viitoare produse din familia AT89. Întreruperea de Timer 2 este generată de "sau logic" între biții TF2 și EXF2 ai registrului T2CON. Niciunul din acești indicatori nu este șters de hardware când rutina de ordine
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
toate întreruperile în același timp. Bitul de pe poziția 6 este neimplementat. Programatorul însă nu ar trebui să utilizeze acest bit, acesta putând fi utilizat în viitoare produse din familia AT89. Întreruperea de Timer 2 este generată de "sau logic" între biții TF2 și EXF2 ai registrului T2CON. Niciunul din acești indicatori nu este șters de hardware când rutina de ordine indică acea zonă. De fapt, rutina de ordine trebuie să determine care din cei doi biți TF2 sau EXF2 au generat
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
generată de "sau logic" între biții TF2 și EXF2 ai registrului T2CON. Niciunul din acești indicatori nu este șters de hardware când rutina de ordine indică acea zonă. De fapt, rutina de ordine trebuie să determine care din cei doi biți TF2 sau EXF2 au generat întreruperea, iar acel bit va trebui sa fie setat din software. În modul Idle, UCP-ul se pune în starea de hibernare, în timp ce toate perifericele ramân active. Modul este invocat de software. Conținutul RAM de pe
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
ai registrului T2CON. Niciunul din acești indicatori nu este șters de hardware când rutina de ordine indică acea zonă. De fapt, rutina de ordine trebuie să determine care din cei doi biți TF2 sau EXF2 au generat întreruperea, iar acel bit va trebui sa fie setat din software. În modul Idle, UCP-ul se pune în starea de hibernare, în timp ce toate perifericele ramân active. Modul este invocat de software. Conținutul RAM de pe chip și toți regiștrii cu funcții speciale rămân neschimbați
AT89S52 () [Corola-website/Science/320962_a_322291]
-
limitate. El utiliza 5200 de tuburi electronice și avea un consum de . Folosea o memorie cu linii de întârziere cu mercur capabilă să stocheze 1000 de cuvinte de câte 11 cifre zecimale plus semn (lungime echivalentă în binar cu 72 biți. O caracteristică esențială a sistemului UNIVAC a fost un nou tip de bandă magnetică metalică, și o unitate de bandă de mare viteză, pentru stocare pe mediu nevolatil. În 1952, IBM a anunțat public mașina electronică de prelucrare a datelor
Istoria mașinilor de calcul () [Corola-website/Science/315303_a_316632]
-
de la Intel. Primul procesor integrat, Intel 4004 (1971) avea , și era compus din 2300 tranzistoare; prin comparație, procesorul Pentium Pro avea și 5,5 milioane de tranzistoare. Circuitul integrat din imaginea din dreapta, un Intel 8742, este un microcontroller pe opt biți care conține o unitate centrală de procesare ce rulează la , are 128 de octeți de RAM, 2048 de octeți de EPROM, și porturi de intrare/ieșire, toate pe același cip. În anii 1960, utilizarea calculatoarelor din generațiile a doua și
Istoria mașinilor de calcul () [Corola-website/Science/315303_a_316632]
-
dată de superpoziția stărilor bazelor |l,j,s> unde l∈ Zn este starea poziției de start, iar j∈ N este poziția de start și s=(. . . s-2s-1|s0s1s2 . . .) reprezentarea binara a conținutului bandei, s trebuie să conțină un numar finit de biți cu sm≠0 așa încât s∈ B* iar - ---H = Cn * I2 * B*.Analogul cuantic al funcției de tranziție al unei mașini Turing clasice probabilistice este operatorul unitar Ț care trebuie să îndeplinească condiții de localitate pentru bandă respectivă cât și pentru
Logică cuantică () [Corola-website/Science/335135_a_336464]
-
TAK) și TTA; DTS, MP1, MP2, Musepack, OptimFROG, WavPack, MIDI, Impulse Tracker, MO3, MOD, MultiTracker Module, S3M și Fasttracker 2 Extended Module. AIMP suportă interfețele audio DirectSound, Audio Stream Input/Output și WASAPI și folosește procesarea audio pe 32 de biți pentru egalizatorul său de 18 benzi și efectele sonore integrate (Reverb, Flanger, Chorus, Pitch, Tempo, Echo, Speed, Bass, Enhancer, Voice Remover). El mai are un navigator de radiouri pe Internet, și poate reda de la Icecast sau stații radio personale. De
AIMP () [Corola-website/Science/329881_a_331210]
-
începutul anului 2011. IPv6 implică în primul rând mărirea radicală a spațiului de adrese de la 2 la 2, dar și autoconfigurarea adresei printr-un mecanism fără stări, standardizarea dimensiunii unei subrețele și integrarea securității din protocolul IPSec. Adresele de 128 biți care sunt folosite în IPv6 permit un număr mai mare de adrese și subrețele (spațiu suficient pentru 10 obiective = în total 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456 adrese). IPv6 a fost proiectată pentru
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
perioadă destul de lungă. Cele două protocoale nu pot comunica direct, fiind nevoie de un gateway dedicat sau de unul din mecanismele de tranziție implementate. Cämpul de lungime din IPv6, fata de IPv4 (8 biti=1 byte=1 octet), are 16 biți, ceea ce însemna că dimensiunea pachetului este de maxim 2 - 1 = octeți de date. Totuși, standardul IPv6 prevede existența unui antet opțional numit Jumbo Payload, care permite folosirea a maxim 2 - 1 = octeți de date pe conexiunile care permit asemenea dimensiuni
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
folosit pe scară largă în IPv4, în care a fost inclus ulterior. IPSec este o parte integrantă a suitei de protocoale ce formează standardul IPv6. IPsec este obligatoriu în IPv6 dar opțional pentru IPv4. O adresă IPv6 are 128 de biți, reprezentați ca 8 grupuri de 4 cifre hexazecimale separate prin două puncte (:) 128 biți sunt reprezentați ca 8 câmpuri în sistemul hexazecimal: Ca o abreviere, câmpurile egale cu 0 pot fi reprezentate printr-o singură cifră în loc de 4: De asemenea
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
o parte integrantă a suitei de protocoale ce formează standardul IPv6. IPsec este obligatoriu în IPv6 dar opțional pentru IPv4. O adresă IPv6 are 128 de biți, reprezentați ca 8 grupuri de 4 cifre hexazecimale separate prin două puncte (:) 128 biți sunt reprezentați ca 8 câmpuri în sistemul hexazecimal: Ca o abreviere, câmpurile egale cu 0 pot fi reprezentate printr-o singură cifră în loc de 4: De asemenea, domeniile succesive de 0 pot fi reprezentate ca două separatoare de câmp consecutive: Nu
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
reprezentați ca 8 câmpuri în sistemul hexazecimal: Ca o abreviere, câmpurile egale cu 0 pot fi reprezentate printr-o singură cifră în loc de 4: De asemenea, domeniile succesive de 0 pot fi reprezentate ca două separatoare de câmp consecutive: Nu toți biții dintr-o adresă IP sunt folosiți pentru adresarea stațiilor. O adresă IPv6 folosește primii 64 de biți din adresă pentru identificatorul rețelei, iar ceilalți 64 de biți pentru identificatorul portului (plăcii de rețea). Metoda este asemănătoare cu clasele de adrese
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
printr-o singură cifră în loc de 4: De asemenea, domeniile succesive de 0 pot fi reprezentate ca două separatoare de câmp consecutive: Nu toți biții dintr-o adresă IP sunt folosiți pentru adresarea stațiilor. O adresă IPv6 folosește primii 64 de biți din adresă pentru identificatorul rețelei, iar ceilalți 64 de biți pentru identificatorul portului (plăcii de rețea). Metoda este asemănătoare cu clasele de adrese din IPv4. Identificatorul portului este determinat automat de către gazdă, fără niciun fel de configurare, pe baza adresei
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
de 0 pot fi reprezentate ca două separatoare de câmp consecutive: Nu toți biții dintr-o adresă IP sunt folosiți pentru adresarea stațiilor. O adresă IPv6 folosește primii 64 de biți din adresă pentru identificatorul rețelei, iar ceilalți 64 de biți pentru identificatorul portului (plăcii de rețea). Metoda este asemănătoare cu clasele de adrese din IPv4. Identificatorul portului este determinat automat de către gazdă, fără niciun fel de configurare, pe baza adresei MAC a plăcii de rețea astfel: În plus față de acest
IPv6 () [Corola-website/Science/316264_a_317593]
-
interactiv românesc fabricat la IEPER. Poate fi caracterizat ca sistem biprocesor, căci în structura sa incorporează un microprocesor Z80 (ce se comportă fie ca procesor de I/ E, fie ca microcalculator de uz general) și un procesor microprogramat pe 16 biți (ce execută funcțiile grafice sau are rol de coprocesor matematic). Este cuplat de obicei la un terminal grafic puternic, ce poate afișa imagini color. "Microprocesorul Z80" gestioneză un controlor de disc flexibil, 1 până la 4 porturi paralele de 8 biți
Diagram () [Corola-website/Science/309500_a_310829]