1,812 matches
-
arată un substrat nu atât intelectualist (Alexandru George), cât existențial. Suferința cea mai adâncă e suferința închiderii („Sunt prins din patru laturi deodată”): ea corespunde terestrității și căderii în timp, moartea fiind centrul „marelui ocol”. Încercarea, eșuată, de a forța datul, ca și mortificarea de sine, cu dorința integrării fără iluzii în vecia țărânii sunt forme de răscoală ale unei firi „fatal anarhice”, împotriva asprei rânduieli (Restituiri). Dacă, pentru „copii”, va ascunde sfârșitul absurd într-un, înșelător senin, joc de-a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
unui grup de indivizi care aparțin aceleiași societăți, aceasta presupunînd că acest caracter este în principiu un indice al distinctibilității și al individualizării grupului respectiv. Această perspectivă a fost avută în vedere de învățații latini, pentru care etosul este un dat preexistent care rezultă din autoritatea individuală și instituțională a autorului, dar este diferită de cea valorificată de a n a l i z a d i s c u r s u l u i, cu baza în concepția lui
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
interlocutor. DSL 2001; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. MT REFERENT. Se numește referent obiectul, fenomenul sau procesul din realitatea extralingvistică la care trimite semnul lingvistic, așa cum a fost delimitat de experiența unui grup uman. Referentul (sau desemnatul) nu trebuie conceput ca un dat nemijlocit al realității, deși unele lucruri par a fi delimitabile în același mod în toate spațiile culturale. Pe de altă parte, existența unui raport între semne și realitatea extralingvistică nu trebuie identificată cu însăși existența referentului, deoarece unele semne se
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
ca fiind inerent cuvintelor înseși. Aceasta se produce printr-o reificare (transformare în obiect) asimilată la ceea ce nu este decît instrument, iar producerea este integrată în produs. În același timp însă, trebuie explicată prezența sensului în cuvînt, dar, fiind un dat anterior actualizării lui, sensul este înțeles ca un semnificat imanent, al cărui statut este superior manifestării conjuncturale și variabile în vorbire. Aceasta ar reprezenta esențializarea. Reificarea și esențializarea devin astfel două aspecte ale aceleiași probleme epistemologice. De exemplu, pentru traducere
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
lucrările de lingvistică, cuvîntul sens nu are o accepțiune pe deplin determinată și unanim recunoscută. În general, se admite că sensul ține de conținutul elementelor lexicale sau al altor unități ale limbii și se deosebește de semnificație, care este un dat al limbii, prin manifestarea lui în enunț. De altfel, unele orientări analitice, precum praxematica, atribuie enunțului și discursului ca trăsătură de bază producerea sensului. O perspectivă generală asupra înțelesului cuvîntului sens ar fi aceea de orientare către ceva, iar, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
mai degrabă o eterogenitate sau o cvasieterogenitate a textelor, întrucît secvențele descriptive și dialogice se transformă uneori în soluții de continuitate în textele narative, astfel încît este admisibilă ideea că toate speciile, genurile și subgenurile sînt clase, stabilite prin observarea datului istoric sau prin extrapolare, pornind de la acest dat, iar departajările lor decurg din necesități metodologice. Stabilirea unei tipologii a textelor ar putea avea în vedere și optica lingvisticii integrale a lui E. Coșeriu, după care categoriile de texte se stabilesc
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
textelor, întrucît secvențele descriptive și dialogice se transformă uneori în soluții de continuitate în textele narative, astfel încît este admisibilă ideea că toate speciile, genurile și subgenurile sînt clase, stabilite prin observarea datului istoric sau prin extrapolare, pornind de la acest dat, iar departajările lor decurg din necesități metodologice. Stabilirea unei tipologii a textelor ar putea avea în vedere și optica lingvisticii integrale a lui E. Coșeriu, după care categoriile de texte se stabilesc prin apelul la funcția textuală, în calitate de categorie a
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
provine din geometria algebrică (delimitînd topologia algebrică); numită și teoria categoriilor, este aplicabilă și logicii. În semantică, un concept asemănător celui de "topos" este stereotipul. În analiza literară, conceptul a fost reintrodus de E. R. Curtius pentru a desemna un dat substanțial (temă, materie, argument) permanent, un fel de reprezentare arhetipală a subconștientului colectiv, în sensul teoriei lui C. G. Jung. În cadrul teoriei argumentării în limbă, promovată de O. Ducrot și J.-C. Anscombre, topoi sînt principii generale, comune, acceptate de
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
ea permite spiritului să se exprime pe el Însuși. Varietatea și nesfârșita bogăție de forme și structuri ale vieții se Întrupează În individualități profund diferențiate unele de altele, deși ascultând de aceleași legi generale de organizare și funcțiune. Individul este datul esențial al vieții, forma sub care se constituie și dăinuie materia organizată. Etimologic, individul se definește prin caracterul său de individualitate. Caracterul cel mai izbitor al individualității este unitatea morfologică. Individul presupune deci o unitate de formă, căreia trebuie să
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
trăită liniștit și rezolvată cu calm”. Înțelegem și mai bine mesajul înțelepților chinezi dacă facem comparație cu dinamica, ritmul, vocalizele, manifestările clasei politice românești și rezultatele obținute. Presupunând că premisele unei bune guvernări au fost realizate (ceea ce nu este un dat al oricărei țări), guvernanții purced la realizarea precumpănitoare a sarcinii de a asigura evoluția, dezvoltarea economiei naționale, accesul la resursele care-i condiționează funcționarea și asigură astfel un nivel acceptabil de trai al populației. Statul are posibilitatea să-și pună
Abordarea entropică a valorificării resurselor naturale De la principii la strategie by Florina Bran; Carmen Valentina Rădulescu; Gheorghe Manea; Ildikó Ioan () [Corola-publishinghouse/Science/212_a_182]
-
fost diacon. Când a murit, a fost înmormântat tot în biserica din cartierul Kyros. Firește, astăzi, nimeni nu mai crede că el ar fi compus chiar o mie sau mai bine de o mie de kontakia; în ce privește viața sa, unicul dat istoric, adică informația potrivit căreia Roman s-ar fi dus la Constantinopol în epoca împăratului Anastasios, rămâne relativ nesigură pentru că, potrivit unora, e vorba de Anastasios I (491-518), iar după alții de Anastasios al II-lea (713-716). Datorită demonstrației lui
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
tânăr profesor de liceu, devine însă mai cu seamă un personaj-reflector care preia laitmotivele prezente în eseurile autorului. Un roman-eseu, Tezaur bolnav, adună întrebări despre viață și moarte, despre destin, despre cunoaștere, îndoială, singurătate etc. Dedublarea personalității este aici un dat inevitabil: Manuel își vede chipul înaintând pe alee, prezență stranie și obosită, trădând paloarea și sfârșeala unui mort. Își găsește un loc privilegiat în roman, o idee enunțată în Alte „Soliloquii”: „Suntem o actualizare a străbunilor - a nomazilor din sânge
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287992_a_289321]
-
bunăstării (Polizei) și dreptului civil. "Sistemul de necesități" stimulate de societatea civilă în acest sens separă categoric condiția umană de mediul înconjurător natural. Necesitățile se multiplică și se diversifică și arată clar că societatea civilă nu este un substrat, un dat anterior și invariabil al vieții, existînd în afara spațiului și a timpului. Societatea civilă este, din contră, produsul, rezultatul unui proces lung și complex de transformări istorice. "Crearea societății civile este produsul lumii moderne". Dar societatea civilă acesta este al doilea
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
confruntarea cu moartea (Psalmi). Eșecul de a ajunge la revelația divină l-a condus pe poet la o viziune panteistică asupra vieții. În confruntarea omului cu moartea, distingem trei atitudini: spaima de neființă, de neant (Duhovnicească); acceptarea ca pe un dat firesc, în sens mioritic a morții (De-a v-ați ascuns); spaima de moarte care este atenuată de gândul că, atât cât trăiește, omul se ilustrează prin realizările și împlinirile sale (De ce-aș fi trist); b. Poezia socială: angajare
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
satisfacție profundă. Zece ani mai tîrziu, revista israeliană Poetics Today a decis să dedice un număr special acestei conferințe. Ce era atît de deosebit acolo, de merita amintit? Într-adevăr, ea oferise o imagine a naratologiei-ca-domeniu, nici luînd-o ca un dat, nici respingînd-o de la bun început. A fost un moment de cotitură pentru această disciplină. Uitîndu-mă la ceea ce este astăzi acest domeniu, îmi este greu să afirm dacă acea conferință a fost în avangardă sau în plutonul "marșului", dacă anunța ceea ce
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
și-au preluat energia dintr-un interes susținut pentru această noțiune.183 Neorealismul și neoliberalismul au avut tendința de a pune identitatea "între paranteze", considerând-o exogenă proceselor și problematicilor avute în atenție 184, să asume că aceasta este un dat și să nu o considere ca făcând parte dintre subiectele de interes de pe agenda disciplinei relațiilor internaționale. Timp de mulți ani, preeminența studiilor privind identitatea națională, la fel ca și percepția statului ca actor central pe arena internațională, a lăsat
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
și defini sistemul internațional, și anume că acesta este unul creat și recreat prin interacțiunea actorilor, nefiind unul definit prin prisma auto-ajutorării, după cum susțin neorealiștii, ideea centrală a acestui argument se bazează pe asumpția că identitățile actorilor nu sunt un dat, ci se dezvoltă, sunt susținute sau se transformă prin interacțiune.289 În viziunea lui Wendt anarhia este doar o condiție permisivă, structura neavând putere cauzală în afara proceselor. Autoajutorarea și politica de putere sunt instituții, nu caracteristici esențiale ale anarhiei.290
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
are caracter sistemic, intersubiectiv. Autorul aduce în discuție patru tipuri de identități: personală, corporate, de tip, de rol și colectivă, menționând că lista nu este exhaustivă și că definițiile nu sunt definitive.297 Presupoziția că identitățile actorilor nu sunt un dat, ci se dezvoltă, sunt menținute sau sunt transformate prin interacțiune face diferența între abordarea constructivistă și abordările tradiționale raționaliste în studiul politicii internaționale. Raționaliștii admit că se pot schimba comportamentele, însă consideră caracteristicile actorilor, precum identitatea, ca fiind externe și
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
în care identitățile, respectiv interesele sunt definite. Wendt propune o teorie științifică a sistemului internațional, dar conceptualizează identitatea ca fiind circumscrisă identității statale. Cu alte cuvinte, Wendt are nevoie ca identitatea să fie construită și, în același timp, dată. Acest dat necesar nu poate fi susținut decât prin excluderea dimensiunii constructiviste. Conceptul de identitate este impus printr-o excludere, excludere care nu este o alegere inocentă din punct de vedere metodologic. Însă ceea ce acesta exclude amenință coerența argumentului său. Sinele nu
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
306 Wendt avea nevoie să esențializeze identitățile pentru a atinge scopul pe care și l-a propus. O preocupare cheie pentru Wendt este să arate modul în care sistemul internațional formează identitățile și interesele statelor. Dacă statul este considerat un dat atunci nu este nevoie să se pună problema modului în care a fost constituit. Esențializând identitățile statelor implică eliminarea logicii constitutive. Cheia în construirea unui 'stat esențial' este analogia cu corpul uman. Statul are un caracter pre-social, la fel cum
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
că primul set de întrebări care ghidează programul de cercetare al studiilor de securitate critice este modul în care amenințările și răspunsul la acestea sunt construite social. Studiile de securitate tradiționale abordează amenințările și răspunsurile la acestea ca fiind un dat, o precondiție pentru analiza de securitate: sunt amenințări de natură militară, iar răspunsurile sunt de natură militară. Krause se întreabă cum se face că amenințările luate în considerare de studiile de securitate tradiționale au fost în primul rând produse (spre
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
subiectului individual. Pe de o parte experiența este un concept care promite o legătură directă cu cei marginalizați, o formă de cunoaștere emoțională, subiectivă. Dar, după cum explică Joan Scott, experiența ne conduce către a considera existența oamenilor ca fiind un dat, fără pune problema modului în care concepțiile despre Sine (ale subiecților) și identitățile acestora sunt produse.460 Acesta este motivul pentru care unii feminiști s-au reorientat către poststructuralism, curent care acordă producției identităților locul central.461 Poststructuralismul este, la
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
dar și absenteismul, solicitarea schimbării locului de muncă, până la forma cea mai intensă: părăsirea organizației. Dintre toate inputurile ce pot fi diminuate, efortul este cel mai susceptibil de a fi redus, deoarece celelalte inputuri (educație, vârstă, sex, abilități) sunt "un dat", achiziția lor nefiind reversibilă. Cuplul "Persoană" "Altul" formează un sistem social atâta vreme cât fiecare constituie pentru celălalt elementul de referință. Autorul susține validitatea postulatelor teoriei sale prin rezultatele experimentelor proprii, a celor realizate în colaborare cu Rosenbaum sau conduse de alți
by Carmen Buzea [Corola-publishinghouse/Science/1014_a_2522]
-
prin noroc, acesta desemnând imprevizibilul, dar limitând totodată intervenția divină și plasând ceea ce astăzi numim destin, În jocul Întâmplării. Modernizarea culturii române a atras În jocul lexemelor privitoare la soartă, destin , prin care intelectualii , și nu oamenii simpli, desemnează exclusiv datul, adică viața predeterminată. Omul este , din această perspectivă, obiectul Întâmplării Înțeleasă ca formă a predeterminării.Libertatea voinței umane Înseamnă o realitate fundamentală devenind problema prezentă În Întreaga filosofie a secolului XX . Noțiunile de soartă, noroc aparțin concomitent filosofiei, religiei, literaturii
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
orientarea spiritului, starea sufletească a omului Îi pot schimba acestuia cursul vieții. Voința omului este solicitată chiar pentru schimbarea ordinii lumii de dincolo. E. Bernea face astfel trecerea de la conceptul de soartă În sens determinist, la acela de destin, unde datul și libertatea colaborează și În acest fel voința omului poate interveni. Autorul leagă destinul individual de cel colectiv prin raportare la timp, propunând o echivalență Între cele două entități vizând capacitatea lor de modelare a vieții omului. Timpul personal al
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]