2,318 matches
-
și un „Apostol” de la 1851, un „Chiriacodromion” de Sibiu, 1855, cu însemnarea de cumpărare de către Vesea Petru la 1873. Acest valoros patrimoniu ar putea constitui donații sau achiziții ale comunității din Gârda pentru cătunul Biharea, fost Iarba Rea, la data edificării aici a lăcașului de lemn.
Biserica de lemn din Biharia () [Corola-website/Science/319321_a_320650]
-
geologic, deoarece barajul respectiv va fi construit doar în partea sa inferioară, adică aproximativ 100 de metri, din roci lipsite de sulfuri de fier, în rest, se va folosi ca material de construcție o parte din rocile sterile rezultate din edificarea carierelor. Aceste roci au un conținut de pirită de 1-3%, ceea ce face ca în contact cu apa să ia naștere acidul sulfuric, care va polua pentru totdeauna pârâul Corna și pârâul Abrud care traversează orașul Abrud. În plus, pe partea
Justin Andrei () [Corola-website/Science/326175_a_327504]
-
două kilograme pentru a spori fondul destinat construcției noii biserici. Cine nu avea grâu putea plăti câte 6 lei de kilogram. Cu colectarea și vinderea grâului era însărcinat curatorul primar al bisericii George Bărnuțiu și Mihail Opriș. Lucrările efective pentru edificarea noii biserici au început abia în 1937, cănd Leontin Ghergariu din Zalău și Coriolan Petranu de la Universitatea din Cluj au cercetat, din punct de vedere științific, biserica de lemn din Bocșa ce urma să fie dărâmată, incepand cu 31 mai
Biserica greco-catolică din Bocșa () [Corola-website/Science/323966_a_325295]
-
o mulțime de sarcini murdare." În 1939, ca urmare a Acordului de la München din 1938 prin care Franța și Anglia au trădat Cehoslovacia și au lăsat-o la discreția lui Hitler, Stalin a ajuns la concluzia că nu este posibilă edificarea unui sistem funcțional de securitate colectivă împotriva Germaniei Naziste prin semnarea unor alianțe cu puterile occidentale, care rămâneau credincioase politicii de împăciuitorism, sau cu Polonia, care nu agrea ideea prezenței trupelor sovietice în țară. De aceea, Stalin a decis că
Viaceslav Molotov () [Corola-website/Science/299709_a_301038]
-
17 noiembrie 1377 în Zvolen confirmă sașilor din Scaunul Brașovului ("totaque communitas Saxonum sedis Brassouiensis") dreptul de a ridica, conform promisiunii, pe cheltuiala și cu meșterii lor, o nouă cetate de piatră la Bran ("promiserunt novum castrum in lapide Tydrici edificare"). Cu această ocazie, regele promite brașovenilor că, dacă Țara Românească va ajunge "în mâinile noastre", atunci vama va fi mutată de la Rucăr (Ruffa Arbor) la Bran. Referința din textul documentului din 1377 cu privire la o "nouă cetate de piatră", permite deducția
Castelul Bran () [Corola-website/Science/302060_a_303389]
-
Provincie romană. Anul 106 a însemnat pentru Potaissa, debutul unei noi epoci istorice. Deja în vara anului 106 se întreprinde o intensă explorare a noii provincii înglobate Imperiului Roman (marcarea punctelor strategice, înregistrarea surselor naturale, amenajarea rețelelor rutiere, stabilirea garnizoanelor, edificarea fortificațiilor). Evenimentul care a impulsionat cel mai mult dezvoltarea vechii așezări dacice Potaissa, înainte de staționarea aici a Legiunii a V-a Macedonica în anul 168, a fost apariția și stabilirea unor coloniști romani, veniți din diferite zone ale Imperiului Roman
Istoria Turzii () [Corola-website/Science/322828_a_324157]
-
cu Dirk al VI-lea. Tatăl Sofiei a fost contele Otto I de Rheineck, fiul anti-regelui Herman de Salm, iar mama sa Gertruda de Northeim. După căsătoria cu contele Dirk al VI-lea de Olanda, Sofia s-a implicat în edificare de noi biserici în abațiile de Egmond și Rijnsburg. În 1138, ea a efectuat un pelerinaj la Ierusalim împreună cu soțul ei. Pe parcursul călătoriei, ei l-au vizitat și pe papă la Roma. După moartea lui Dirk, Sofia a întreprins un
Sofia de Rheineck () [Corola-website/Science/328683_a_330012]
-
foarte bine cunoscut. El a fost demolat încă din antichitate pentru a se ridica bazilica dedicată Sfântului Petru de către Constantin cel Mare (306-337 e.N). Pe spina acelui stadion se afla, plasat în centru, marele monolit adus de Caligula. Odată cu edificarea măreței bazilici, obeliscul a rămas în picioare, la numai câțiva metri de latura ei sudică. Gradenele de nord ale circului au dispărut sub corpul bazilicii de astăzi. Obeliscul a rămas cu mândrie pe locul său originar, loc care, după o
Obeliscurile Romei () [Corola-website/Science/326766_a_328095]
-
și rasial”. Trebuie făcută o distincție dintre forțele conducătoare ale acțiunilor antievreiești ale ucrainenilor și teoriile rasiale profesate de naziști în așa-numita „soluție finală" a problemei evreiești. Scopul principal al naționaliștilor ucraineni nu era, în principiu, exterminarea evreilor, ci edificarea unei Ucraine independente, omogenă din punct de vedere național, cu un număr redus de minorități, care să accepte necondiționat dominația totală a majorității. Din acest punct de vedere, politica naționaliștilor nu viza, în mod particular, minoritatea evreiască, care nu era
Armata Insurecțională Ucraineană () [Corola-website/Science/310767_a_312096]
-
și mai mari. Într-o mișcare motivată politic de slăbire a puterii birocratice centrale, Hrușciov a renunțat în 1957 la ministerele industriale din Moscova și le-a înlocuit cu soviete (consilii) economice regionale (sovnarhoz). În era Hrușciov, s-a început edificarea de complexe de apartamente construite rapid, din elemente prefabricate. Deși el a intenționat ca aceste consilii economice să răspundă mai mult nevoilor locale, descentralizarea industriei a dus la disfuncționalități și la ineficiență. Legată de această descentralizare, a fost decizia luată
Istoria Uniunii Sovietice (1953-1985) () [Corola-website/Science/298433_a_299762]
-
special din două perspective: prima, de înlocuitoare a vechii biserici de lemn a mănăstirii iar a doua, pentru calitățile decorului sculptat al bisericii. În toate aceste articole sau lucrări este surprinsă doar fragmentar istoria acestei biserici călătoare iar în ceea ce privește momentul edificării ei, aproape fiecare autor are o variantă proprie, fără a se face referiri clare asupra unor documente sau inscripții care să ateste importantul moment. Lipsa documentelor reprezintă și în acest caz principalul obstacol în a stabili, în termeni exacți anul
Biserica de lemn din Gostila () [Corola-website/Science/312368_a_313697]
-
clopotul cel vechi - o inscripție în limba slavonă a cărei traduceri este: În anul de la nașterea (lui Hristos) 1689"”. Astfel, prin prisma informațiilor păstrate de aceste clopote se poate spune că biserica este antedatată de clopotul vechi de la 1689, momentul edificării ei fiind plasat astfel în a doua parte a secolului XVII. Biserica se caracterizează printr-un plan dreptunghiular terminat în partea de răsărit cu absida altarului, spațiul interior fiind împărțit în încăperile obișnuite: pronaos, naos și altar. Prima încăpere, pronaosul
Biserica de lemn din Gostila () [Corola-website/Science/312368_a_313697]
-
anterioară, dorsală, plantară, medială, laterală. Este un os scurt, cu o formă neregulată cuboidală; este așezat pe partea laterală a piciorului. Are șase fețe: superioară, posterioară, inferioară, anterioară, medială, laterală. Sunt trei oase de formă prismatic triunghiulară: Ele contribuie la edificarea boltții transversale a piciorului. Ocupă spațiul dintre cuboid si navicular. Este format din cinci oase metatarsiene. Numerotarea lor se face dinspre marginea mediala spre cea laterala a piciorului, de la I la V. Metatarsienii sunt oase lungi și perechi. Prezintă un
Picior (anatomie) () [Corola-website/Science/322944_a_324273]
-
fiind încă din secolul al XVI-lea. În 1659 sunt amintite via bisericii evanghelice câlnicene (Vineta ecclesiae Kelnicensis) sau via Parohiei (Vineta parochiae Kelnicensis). Elementele constitutive ale cetății din Câlnic, așa cum se văd astăzi, nu aparțin unei singure etape de edificare, ci sunt rezultatul unor faze succesive, a unor adaptări și refuncționalizări. Considerată în ansamblu, fortificația nu este una care să impresioneze prin dimensiuni sau prin sisteme defensive complexe și elaborate. este mai degrabă mică și cu elemente de fortificare de
Cetatea din Câlnic () [Corola-website/Science/322689_a_324018]
-
activitatea în părțile Sălajului cu biserica din Solomon în anul 1845. Mijlocul secolului al XIX-lea trebuie să fi fost o perioadă în care biserica a avut parte de ample lucrări de renovare, șematismele bisericii greco-catolice menționând ca moment al edificării bisericii tocmai anii 1850-1851. La momentul editării șematismului, în anul 1947, biserica se afla în stare slabă și avea un alt hram: ""Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil"". După contruirea în anul 1972 în imediata apropiere a unei noi biserici, de
Biserica de lemn din Solomon () [Corola-website/Science/309820_a_311149]
-
Biserica de lemn din Căianu, comuna Căianu, județul Cluj, se afla construită pe un deal în marginea satului, în mijlocul cimitirului. Edificarea noii biserici de zid, în 1956, a determinat renunțarea la vechea biserică, aceasta fiind abandonată. Trecerea timpului și-a spus cuvântul iar bisericuța, nebeneficiind de sprijinul comunității, s-a deteriorat. Azi, în vechiul cimitir se mai pot observa părți din
Biserica de lemn din Căianu, Cluj () [Corola-website/Science/315766_a_317095]
-
a monumentelor istorice sub codul LMI: . Mergând pe drumul ce însoțește șerpuitoarea vale a Someșului, încă de departe poate fi remarcat turnul clopotniță al frumoasei bisericii de lemn din Lozna. A fost construită la începutul secolului al XIX-lea, momentul edificării fiind amintit prin placa amplasată pe balustrada corului, placă ce poartă următoarea inscripție în limba latină: ""Aedificatum Hoc Templum Anno Domini 1813"". Șematismele Episcopiei greco-catolice de Cluj-Gherla, în legătură cu această biserică, precizează faptul că a fost construită în anii 1812-1813, fiind
Biserica de lemn din Lozna () [Corola-website/Science/309842_a_311171]
-
cea cuprinsă între 1848 și 1866, când s-au copiat masiv forme instituționale din Europa Occidentală. El dezbate esența procesului de modernizare românească, anume acordul dintre noul organism politico-juridic de sorginte occidentală și fondul românesc. Românii nu au participat la edificarea noii civilizații moderne ci doar au adoptat prin copiere o cantitate enormă de forme care cu greu se configurează în structuri instituționale eficiente. Introducerea tuturor formelor noi s-a făcut „"fără elementul moderator al tradițiilor trecutului. În loc ca un spirit
Formele fără fond () [Corola-website/Science/311476_a_312805]
-
Friedrich Engels, Paul Lafargue, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht, Antonio Gramsci, Vladimir Ilici Lenin, Leon Trotsky. Comunismul = ansamblul concepțiilor socialiste care concep instaurarea orânduirii socialiste ca o cerință a rațiunii, ca o concretizare a unui ideal moral, prin transformarea socială și edificarea unei societăți ideale, bazată pe abundență și egalitate. El nu face distincție între clasele sociale, între săraci și bogați, între exploatați și exploatatori, așa cum fac marxiștii. Critica lor se îndreaptă împotriva capitalismului, sistem ce are consecințe nefaste asupra dezvoltării omului
Socialism () [Corola-website/Science/298472_a_299801]
-
în 1910, de către Epitropie și Consiliul parohial. Hotărârea adoptată a fost ca aceasta să fie demolată și să se construiască o biserică nouă, pe baza unor proiecte bine fundamentate și cu materiale mult mai rezistente. Așa au început lucrările de edificare a bisericii pe care o vedem astăzi, și care nu au fost lipsite de greutăți, desfășurându-se pe perioada a 24 de ani, între 1912-1936. Inițiatorii, în frunte cu preotul Ene Dumitrescu, fost protopop, un om energic și perseverent, au
Biserica Sfântul Pantelimon din Ploiești () [Corola-website/Science/320068_a_321397]
-
spusele credincioșilor Danea Ioan și Crăciun cu cheltuiala de 120 florini. Pe atunci protopop al Miluanului era Alexandru Anghel, iar preot Ioan Popa. Biserica a fost zugrăvită în anul 1802"". Nici șematismul de la 1947 nu oferă informații suplimentare cu privire la momentul edificării bisericii. Potrivit acestuia biserica este veche, de lemn, renovată în anul 1802. Renovarea din acel an a fost probabil mult mai amplă, tot atunci pe latura de sud a bisericii construindu-se o prispă, cu stâlpi masivi, cu secțiune poligonală
Biserica de lemn din Chendrea () [Corola-website/Science/310414_a_311743]
-
cel care crede că va mai găsi undeva pe pământ un loc comparabil cu plaiul său natal. Bucovina nu are asemănare, este o zidire biblică. Adorația mea pentru acest colț de țară românească este comparabilă cu adorația pentru divinitate. După edificarea sfintei biserici, vreau să pun bazele unei activități care să țină seama de frumusețile locului: turismul. Biserici unicat, pensiuni mirifice, văi, dealuri și munți fără egal, monumente și tradiții încă bine păstrate - iată ce putem oferi străinilor"", declara el. El
Biserica Izvorul Tămăduirii din Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/316654_a_317983]
-
de Anjou). Astăzi adăpostește Muzeul Banatului. În contextul frământărilor politice din Regatul Ungariei al secolului XIV, regele Carol Robert de Anjou a decis, în urma unei vizite în 1307, să-și stabilească provizoriu, reședința la Timișoara. S-a impus astfel necesitatea edificării unui castel care să facă față necesităților regelui. Construcția a fost realizată probabil de constructori italieni și terminată cel mai probabil în 1315, pentru că, în 1316, regele era deja stabilit în noul său castel.Acesta a locuit aici pentru aproape
Castelul Huniade din Timișoara () [Corola-website/Science/301419_a_302748]
-
Timișoara, fortificat și el de către același rege, printr-o punte mobilă. A cunoscut refaceri importante în timpul comitelui Pippo Spano. Între 1441 și 1456, comite de Timișoara a fost Ioan de Hunedoara. Acesta și-a stabilit aici reședința și a dispus edificarea unui nou castel, pe ruinele vechiului palat-castel regal, grav avariat de un cutremur. O contribuție la edificarea lui a fost adusă de arhitectul italian Paolo Santini de Duccio, aflat în acea perioadă în serviciul lui Iancu de Hunedoara. Atât castelul
Castelul Huniade din Timișoara () [Corola-website/Science/301419_a_302748]
-
Pippo Spano. Între 1441 și 1456, comite de Timișoara a fost Ioan de Hunedoara. Acesta și-a stabilit aici reședința și a dispus edificarea unui nou castel, pe ruinele vechiului palat-castel regal, grav avariat de un cutremur. O contribuție la edificarea lui a fost adusă de arhitectul italian Paolo Santini de Duccio, aflat în acea perioadă în serviciul lui Iancu de Hunedoara. Atât castelul cât și fortificațiile orașului au fost dotate cu turnuri în plan semicircular adaptate artileriei. A servit drept
Castelul Huniade din Timișoara () [Corola-website/Science/301419_a_302748]