1,119 matches
-
sunt variabile între două limite; analiza se poate realiza apelând la doi fazori reprezentativi: de succesiune directă, respectiv inversă, care se rotesc în sensuri contrare cu viteze de valori egale. În cazul mașinii cu alimentare nesimetrică, în axele mari ale elipsei este posibilă o saturație pronunțată a mașinii, care poate fi evidențiată analitic mai ușor decât în formulările clasice, când intervin în plus în ecuații și curenții prin fazele mașinii. În esență: -Modelul în fluxuri totale are avantajul simplității ecuațiilor circuitelor
Maşini electrice/Vol. 3. : Maşina asincronă by Alecsandru Simion () [Corola-publishinghouse/Science/1660_a_2996]
-
rad/s). Destul de interesantă este și curba hodografului fluxului rezultant rotoric, fig.6.107, care pornește din origine și apoi parcurge câteva cicluri nerepetitive ascendente. Trecerea vârfului fluxului reprezentativ rotoric, la aplicarea cuplului exterior, pe o curbă de forma unei elipse, constituie un argument suplimentar că funcționarea mașinii în acest caz este asimetrică. Se face astfel analogia cu câmpul magnetic produs în întrefierul unei mașini de inducție, construită simetric, dar cu alimentare nesimetrică, când un câmp rezultant eliptic se poate descompune
Maşini electrice/Vol. 3. : Maşina asincronă by Alecsandru Simion () [Corola-publishinghouse/Science/1660_a_2996]
-
a mai apărut. La început, în publicistica lui B. coexistă nota pamfletară, vocabularul plastic, mustind de crudități, ca la T. Arghezi, pe de o parte, și ermetismul, cu aglomerări de abstracțiuni și de neologisme, cu o topică torsionată și numeroase elipse, pe de altă parte. Maniera ermetică se impune în „portretele străine”, care, în ansamblu, alcătuiesc o interesantă panoramă a literaturii franceze interbelice. În „portretele românești”, este vizibilă afecțiunea pentru unii scriitori pe care i-a cunoscut: T. Arghezi, I. Vinea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285842_a_287171]
-
ale semnificantului / 187 3.1. De la aliterație la paralelismele gramaticale / 188 3.2. "Furia jocului eufonic" în Sonnet d'automne [Sonet de toamnă] de Baudelaire / 191 3.3. Gimnastul de Francis Ponge <2> / 196 4. Între spus și nespus: de la elipsă la implicit / 200 4.1. Elipsa ca formă de construcție textuală / 200 4.2. Forme de implicit: presupoziții și subînțelesuri / 205 4.3. Lectura unui text-slogan publicitar / 208 5. Formele și incidența conectorilor / 210 5.1. Organizatori textuali / 212 5
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
aliterație la paralelismele gramaticale / 188 3.2. "Furia jocului eufonic" în Sonnet d'automne [Sonet de toamnă] de Baudelaire / 191 3.3. Gimnastul de Francis Ponge <2> / 196 4. Între spus și nespus: de la elipsă la implicit / 200 4.1. Elipsa ca formă de construcție textuală / 200 4.2. Forme de implicit: presupoziții și subînțelesuri / 205 4.3. Lectura unui text-slogan publicitar / 208 5. Formele și incidența conectorilor / 210 5.1. Organizatori textuali / 212 5.2. Mărci ale incidenței unei asumări
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
ei luară cu forța cheile unui paznic [e2] și se repeziră afară din celule trăgînd în gardieni [e3] din care patru fură uciși [e4]) în cinci unități de sens (adăugarea morții paznicului, marcarea legăturii între propoziții prin conectorul ȘI și elipsa subiectului EI): Trei deținuți își procură pistoale [e1] Îl ucid pe paznic [e2] și pun mîna pe cheile închisorii [e3] Se reped afară din celule [e4] și ucid patru gardieni din curte [e5] • Transformarea celor trei constituenți din P8 (Un
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
pasarele din Altfortville, [pn3] apoi îl azvîrliră. Organizatorul temporal apoi și verbul conjugat la perfect simplu induc o succesiune temporală a acțiunilor. Trebuie să-l considerăm pe apoi îl azvîrliră ca pe o propoziție narativă [pn3] care conține numai o elipsă a subiectului ei (am putea foarte bine să scriem: apoi agresorii lui îl azvîrliră). În ciuda absenței verbului conjugat și a agentului, construcția detașată Trîntindu-l la pămînt pe afișorul Ahile constituie, așa cum am văzut mai sus, o altă propoziție narativă [pn1
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
izolează și prin semnul exclamării final. Cu toate acestea, putem considera că, în ciuda barierei punctului, R1 și R2 sînt legate între ele prin conjuncția "și" și că, în pofida spațiului creat de alineat, ele sînt legate de T și reprezintă, în ciuda elipsei verbului "a avea" ("are") ceea ce se spune despre Manta, cu o modalizare enunțiativă foarte puternică a calităților atribuite temei. Semnul exclamării final este urma prezenței evaluative a unui enunțător entuziasmat. Prin această marcă, mai mult intonativă decît sintactică, R1 și
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
Kristeva, J. Milner și N. Ruwet (ed.), Langue, discours, société, volume collectif en hommage à Émile Benveniste, Paris, Seuil, 1975: 307-351. - Nicolas RUWET: "Linguistique et poétique. Une brève introduction", Le Français moderne 1-1981: 1-17. 4. Între spus și nespus: de la elipsă la implicit Incompletudinea este regula discursului în virtutea legii economiei limbajului care permite să nu se spună totul (operație de prescurtare 23) și să fie implicat ceea ce ascultătorul sau cititorul pot restitui cu ușurință și/sau infera pe baza diverselor forme
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
regula discursului în virtutea legii economiei limbajului care permite să nu se spună totul (operație de prescurtare 23) și să fie implicat ceea ce ascultătorul sau cititorul pot restitui cu ușurință și/sau infera pe baza diverselor forme de implicaturi. 4.1. Elipsa ca formă de construcție textuală Ca să putem vorbi de elipsă trebuie să ne debarasăm mai întîi de viziunea idealistă asupra plenitudinii sau completudinii sintactice. În loc să considerăm incompletudinea ca pe o lipsă sau ca pe un defect, ar trebui să vedem
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
se spună totul (operație de prescurtare 23) și să fie implicat ceea ce ascultătorul sau cititorul pot restitui cu ușurință și/sau infera pe baza diverselor forme de implicaturi. 4.1. Elipsa ca formă de construcție textuală Ca să putem vorbi de elipsă trebuie să ne debarasăm mai întîi de viziunea idealistă asupra plenitudinii sau completudinii sintactice. În loc să considerăm incompletudinea ca pe o lipsă sau ca pe un defect, ar trebui să vedem în ea o sursă de variante expresive și efecte de
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
sintactice. În loc să considerăm incompletudinea ca pe o lipsă sau ca pe un defect, ar trebui să vedem în ea o sursă de variante expresive și efecte de sens. Definiția retoricii, pe care o găsim de exemplu la Fontanier, face din elipsă o "figură de construcție prin subînțeles" (Figurile limbajului, trad. Antonia Constantinescu, București, Univers, [1968] 1977: 275). Definiția pe care o dă el este fondată pe o completudine mai curînd pragmatică decît sintactică: "Elipsa constă în suprimarea cuvîntului care ar fi
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
găsim de exemplu la Fontanier, face din elipsă o "figură de construcție prin subînțeles" (Figurile limbajului, trad. Antonia Constantinescu, București, Univers, [1968] 1977: 275). Definiția pe care o dă el este fondată pe o completudine mai curînd pragmatică decît sintactică: "Elipsa constă în suprimarea cuvîntului care ar fi necesar integralității construcției, dar prin cuvintele exprimate se înțelege suficient de mult pentru ca textul să nu fie nici obscur, nici echivoc" (Ibidem). Bally (1951: 265-269) rupe definitiv cu concepția clasică și comună a
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
constă în suprimarea cuvîntului care ar fi necesar integralității construcției, dar prin cuvintele exprimate se înțelege suficient de mult pentru ca textul să nu fie nici obscur, nici echivoc" (Ibidem). Bally (1951: 265-269) rupe definitiv cu concepția clasică și comună a elipsei: "O elipsă nu devine fapt de limbaj și un fapt de expresie decît atunci cînd spiritul nu mai caută elementele dispărute ci dimpotrivă, cînd elipsa este considerată inconștient ca un simbol expresiv" (1951: 265). L. Cherchi este unul dintre primii
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
suprimarea cuvîntului care ar fi necesar integralității construcției, dar prin cuvintele exprimate se înțelege suficient de mult pentru ca textul să nu fie nici obscur, nici echivoc" (Ibidem). Bally (1951: 265-269) rupe definitiv cu concepția clasică și comună a elipsei: "O elipsă nu devine fapt de limbaj și un fapt de expresie decît atunci cînd spiritul nu mai caută elementele dispărute ci dimpotrivă, cînd elipsa este considerată inconștient ca un simbol expresiv" (1951: 265). L. Cherchi este unul dintre primii care a
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
obscur, nici echivoc" (Ibidem). Bally (1951: 265-269) rupe definitiv cu concepția clasică și comună a elipsei: "O elipsă nu devine fapt de limbaj și un fapt de expresie decît atunci cînd spiritul nu mai caută elementele dispărute ci dimpotrivă, cînd elipsa este considerată inconștient ca un simbol expresiv" (1951: 265). L. Cherchi este unul dintre primii care a subliniat rolul textual pe care-l poate juca elipsa în apropierea unor enunțuri în aparență fără legătură: " Forma eliptică constituie, ca formă, un
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
de expresie decît atunci cînd spiritul nu mai caută elementele dispărute ci dimpotrivă, cînd elipsa este considerată inconștient ca un simbol expresiv" (1951: 265). L. Cherchi este unul dintre primii care a subliniat rolul textual pe care-l poate juca elipsa în apropierea unor enunțuri în aparență fără legătură: " Forma eliptică constituie, ca formă, un adevărat operator de dependență între enunțuri distincte" (1978: 123). I. Tamba-Mecz a insistat și ea asupra acestui rol textual: Elipsa, ca și multe alte concepte gramaticale
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
textual pe care-l poate juca elipsa în apropierea unor enunțuri în aparență fără legătură: " Forma eliptică constituie, ca formă, un adevărat operator de dependență între enunțuri distincte" (1978: 123). I. Tamba-Mecz a insistat și ea asupra acestui rol textual: Elipsa, ca și multe alte concepte gramaticale (parafrază, concesie etc.) aparține domeniului retoric, unde este inventariată printre figurile de construcție. În această calitate, elipsa are drept cadru de analiză macroenunțul frazei sau, mai precis, al unei înlănțuiri de fraze. Elipsa corespunde
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
de dependență între enunțuri distincte" (1978: 123). I. Tamba-Mecz a insistat și ea asupra acestui rol textual: Elipsa, ca și multe alte concepte gramaticale (parafrază, concesie etc.) aparține domeniului retoric, unde este inventariată printre figurile de construcție. În această calitate, elipsa are drept cadru de analiză macroenunțul frazei sau, mai precis, al unei înlănțuiri de fraze. Elipsa corespunde mai curînd enunțului, remarcabil prin incompletitudinea lui, decît unei operații de omisiune-suprimare care produce un astfel de enunț, fapt atestat de însăși denumirea
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
textual: Elipsa, ca și multe alte concepte gramaticale (parafrază, concesie etc.) aparține domeniului retoric, unde este inventariată printre figurile de construcție. În această calitate, elipsa are drept cadru de analiză macroenunțul frazei sau, mai precis, al unei înlănțuiri de fraze. Elipsa corespunde mai curînd enunțului, remarcabil prin incompletitudinea lui, decît unei operații de omisiune-suprimare care produce un astfel de enunț, fapt atestat de însăși denumirea de elipsă, care se aplică la un fenomen static și nu are în franceză [...] nici un verb
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
drept cadru de analiză macroenunțul frazei sau, mai precis, al unei înlănțuiri de fraze. Elipsa corespunde mai curînd enunțului, remarcabil prin incompletitudinea lui, decît unei operații de omisiune-suprimare care produce un astfel de enunț, fapt atestat de însăși denumirea de elipsă, care se aplică la un fenomen static și nu are în franceză [...] nici un verb înrudit. (1983:156) Așa cum admit Fontanier și Bally, elipsa este una din formele cele mai comune ale limbii. Datorită ei, reluarea pronumelui personal anaforic subiect în
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
decît unei operații de omisiune-suprimare care produce un astfel de enunț, fapt atestat de însăși denumirea de elipsă, care se aplică la un fenomen static și nu are în franceză [...] nici un verb înrudit. (1983:156) Așa cum admit Fontanier și Bally, elipsa este una din formele cele mai comune ale limbii. Datorită ei, reluarea pronumelui personal anaforic subiect în primele trei versuri din T1 și T4, de exemplu, nu este obligatorie: T1 v. 1: Trois forçats se procurent des revolvers v. 2
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
Ø] Se reped afară din celule și [Ø] ucid patru gardieni din curte] 24. T4 Trîntindu-l la pămînt pe afișorul Ahile, ei îl tîrîră de-a lungul întregii pasarele din Alfortville, apoi [Ø] îl azvîrliră. Am văzut mai sus că elipsa din T4 este semnificativă: cum pronumele ei nu are referent, absența lui îi estompează și mai mult pe agresori. Elipsele verbului au fost exemplificate în cap. 2 (§ 3.3), cu începutul lui T14. Elipsa este frecventă în seriile enumerative. Aici
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
Ahile, ei îl tîrîră de-a lungul întregii pasarele din Alfortville, apoi [Ø] îl azvîrliră. Am văzut mai sus că elipsa din T4 este semnificativă: cum pronumele ei nu are referent, absența lui îi estompează și mai mult pe agresori. Elipsele verbului au fost exemplificate în cap. 2 (§ 3.3), cu începutul lui T14. Elipsa este frecventă în seriile enumerative. Aici ea are rol de construire și de structurare ritmică a unei porțiuni de text mai lungă sau mai scurtă (cel
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
azvîrliră. Am văzut mai sus că elipsa din T4 este semnificativă: cum pronumele ei nu are referent, absența lui îi estompează și mai mult pe agresori. Elipsele verbului au fost exemplificate în cap. 2 (§ 3.3), cu începutul lui T14. Elipsa este frecventă în seriile enumerative. Aici ea are rol de construire și de structurare ritmică a unei porțiuni de text mai lungă sau mai scurtă (cel mai adesea o frază periodică, așa cum vom vedea în cap. 5). De exemplu, cele
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]