1,134 matches
-
sionistă. Eliberat în 1956, emigrează în Israel, unde moare după câteva luni. A debutat editorial cu piesa în patru acte David Brandeis (1916), abandonând însă dramaturgia după alte câteva încercări. Publică volumele de proză scurtă Spovedania unui candelabru (1926) și Ereticul de la Mănăstirea Neamțu (1930), culegerile de articole și eseuri Noi... - breviar iudaic (1932), Logos, Israel, Biserica (1937), Nu există cult mozaic (1947), dar se remarcă mai ales cu romanele Marcu sin Marcu (1934), Calea calvarului (1935), Samson și noul Dagon
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290742_a_292071]
-
îi prilejuiește protagonistului „retrăirea” unor evenimente petrecute cu două mii de ani în urmă. Un amestec indistinct de reverie, stări extatice și amintiri creează registrul specific, genul de fantastic al acestor proze, precum în Golem de Gustav Meyrink. Nuvelele din culegerea Ereticul de la Mănăstirea Neamțu pierd din tensiunea primei cărți, narațiunea câștigând în schimb coerență și verosimil. Întâmplări „scandaloase”, ca erezia părintelui Lazăr, sunt pigmentate de umor fin și de subtilitate psihologică, în timp ce restul prozelor, cu subiecte având drept fundal Bistrița și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290742_a_292071]
-
și noul Dagon, un răzvrătit metafizic, se sinucide pentru a-l pedepsi pe Dumnezeu, printr-o astfel de abordare Z. depășind miza pitorescului și a literaturii sociologice, concentrată asupra ghetoului. SCRIERI: David Brandeis, [București], 1916; Spovedania unui candelabru, București, [1926]; Ereticul de la Mănăstirea Neamțu, București, 1930; Noi... - breviar iudaic, București, 1932; Marcu sin Marcu, București, 1934; Calea calvarului, București, 1935; Logos, Israel, Biserica, București, 1937; Samson și noul Dagon, pref. Gala Galaction, București, 1939; Nu există cult mozaic, București, 1947. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290742_a_292071]
-
1916, 11; Arghezi, Scrieri, XXIV, 276-281, XXVI, 303-307; Camil Baltazar, „Spovedania unui candelabru”, „Știri din lumea evreiască”, 1926, 213; B. Fundoianu, „Spovedania unui candelabru”, „Integral”, 1927, 10; I. Peltz, O carte și un poet, „Caietele lunare”, 1927, 1; Romulus Dianu, „Ereticul de la Mănăstirea Neamțu”, CRE, 1931, 1 071; Ion Călugăru, O carte și o generație, „Adam”, 1931, 44; Mihail Sebastian, „Noi... - breviar iudaic”, CU, 1932, 2 486; Mihail Sebastian, „Calea calvarului”, RP, 1935, 5 347; S. L. Ariel, „Calea calvarului”, „Hasmonaea”, 1936
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290742_a_292071]
-
tătaro-mongole și turcești, cărora le-a făcut față. Revirimentul ce se petrece sub aspect cultural în Ungaria lui Matei Corvin îl socotește ca fiind consecința Reformei religioase. În discuție este atmosfera intelectuală - inspirată parcă de conceptele lui Erasmus, precum și de „ereticii” umaniști protestanți (de pildă Giorgio Blandrata, Johann Sommer, Francisc Davidis ș.a.) - pe care bibliofilul Teleki o sesizează, chiar dacă așezarea în timp a factorilor de emulație nu o face corect. Reformismul radical profesat la curtea lui Ioan al II-lea Sigismund
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
cu care Dumnezeu însuși l-a înzestrat. Doctrina era mult prea „umanistă” pentru a nu contraria pietismul creștin al vremii. Astfel încât, în 431, Conciliul al III-lea ecumenic de la Efes a condamnat-o, declarând-o eretică 15. Dar erau lérinienii eretici? Lérins a fost, înainte de toate, un spatium de asceză. Clericii și laicii care poposeau o vreme la mănăstire se îndeletniceau cu acest lucru 16. Dar nu este deloc bizar că sălașul adăpostea persoane foarte diverse: bărbați căsătoriți, adolescenți, rude ale
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Faustus o personalitate emblematică a acestora. 24. „Statuta ecclesiae antiqua”, 5 (în S. Caesarii opera omnia, op. cit.) conține interdicția menționată: Ut episcopus gentilium libros non legat, haereticum autem pro nécessitate temporis („Episcopul să nu citească lucrările păgânilor, iar pe ale ereticilor, pentru necesitățile de moment”). Este vestitul „Canon 5”, considerat de unii teologi ca având aceeași autoritate ca și Didascalia. 25. „Statuta...”, ed. cit., „Prefatio” și paragrafele 4, 6. 26. Despre originea aristocratică a episcopilor din Galia secolului al VI-lea
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
așa cum apărea aceasta în Vulgata, Biblia latină. Retorica era destinată formării capacităților necesare predicii pe care preotul o rostea în biserică, un element esențial al ritualului religios creștin. Dialectica se studia pentru formarea capacităților necesare convertirii păgânilor, disputelor cu necreștinii, ereticii, ateii etc. Dar și disciplinele din quadrivium se subordonau misiunii de formare a preotului creștin. Erau botezate artes reales, cu sensul de „metode practice” folositoare preotului și credinciosului creștin. Matematica și geometria erau studiate pentru calculul calendarului și evitarea erorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
combătut pe rând încercarea de a fundamenta știința pozitivă a curriculumului (Beauchamp, 1961), tentativa de a construi un curriculum democratic prin reorganizarea întregii cunoașteri (Broudy, Smith și Burnett, 1964), edificarea teoriei generalizate a dezvoltării curriculare (ASCD, 1965). Apoi au apărut „ereticii metodei științifice” - ei s-au ambiționat să introducă în dezbateri viziuni și curente noi, distructive în raport cu „tradițiile” curriculare moderne. Așa au apărut: reconceptualismul (Huebner, 1962), umanismul (Rogers, 1962; Maslow, 1962); teoria noilor priorități curriculare (Berman, 1965). Alți „nonconformiști” au scotocit
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
domeniul vieții religioase, credințelor și superstițiilor. El afirmă că „extrem de diferite ca doctrină, esență și formă de manifestare, islamismul și creștinismul nu se puteau influența decât periferic și întâmplător. Adepții celor două religii se considerau reciproc «necredincioși», în sensul de eretici, astfel încât religia islamică și mitologia poporului turc au atins, într-o extrem de mică măsură, viața confesională și credințele românilor. Marea majoritate a împrumuturilor lexicale din acest domeniu se referă la realitățile străine de poporul român, specifice turcilor, sau, mai rar
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
pe evrei stricto sensu, decât prin cenzurarea cărților ebraice, ci mai degrabă pe cripto-evrei și pe creștinii iudaizanți, și doar pe acei evrei acuzați că atacă creștinismul sau că fac prozelitism printre creștini. Evreii ca atare, chiar dacă erau priviți ca eretici, se găseau deasupra jurisdicției Inchiziției. Maurii și protestanții făceau parte din categoriile de care aceasta se interesa, dar activitatea ei era îndreptată mai degrabă împotriva apostaților și renegaților. Unii istorici contemporani, ca Salo W. Baron, Cecil Roth într-o mai
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
omul are în primul rând datoria de a se întoarce către Tora, care potolește durerea. Cu cât puterea răului pare să se întindă, cu cât pedeapsa este mai grea, cu atât suntem de fapt mai aproape de Izbăvire. Astfel, naziștii, sioniștii, ereticii, asimilații și evreii reformați ar fi instrumentele proiectului divin de mântuire. Nu acuzase deja același Wasserman socialismul și naționalismul că sunt două forme de idolatrie care, s-au combinat pentru a da naștere național-socialismului? De fapt, în mediile reprezentate de
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
integrantă din cultul vedic, nu trebuie pierdută din vedere prezența altor tipuri de asceți și extatici amintiți doar în treacăt în textele vechi. Unii dintre acești asceți și extatici trăiau în marginea societății ariene fără ca prin aceasta să fie considerați "eretici". Dar existau și alții care pot fi considerați străini, deși este practic imposibil de stabilit dacă aparțineau păturilor aborigene sau doar reflectau concepții religioase ale anumitor triburi ariene care evoluau la periferia tradiției vedice. Astfel un imn din Rig Veda
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să primești noi membri, să-i controlezi pe unii dintre ei și să-i excluzi pe alții. Ca să propagi o teorie, trebuie să-i construiești o linie de apărare, deci să te bazezi pe "ortodoxie" și să-i alungi pe eretici, să-l opui pe "noi" lui "ceilalți" ca să fixezi bine terenul și să atenuezi impactul. Freud, savantul, se transforma sau se lăsa transformat în călăuză, erou sau mag; devenea, în același timp, Hristos și Sfîntul Pavel, Întruparea Verbului și generalissimul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Verbului, se înțelege de aici că poți fi tu însuți exterior Trupului lui Hristos care este Biserica condusă de succesorii lui Petru fără să trădezi prin asta slujirea lui Dumnezeu. Nu e întîmplător că Arie și-a început cariera de eretic ieșind de sub tutela episcopului său. E imposibil să vorbești despre divinitatea lui Iisus fără să vorbești, mai devreme sau mai tîrziu, luînd în considerare opera sa mîntuitoare, despre datoria de obediență față de Biserică, de păstorul ei și de toți cei
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Köln, din 1475). Biserica acționează cel puțin pînă la Conciliul de la Latran (1515), care înăsprește legislația cu privire la blasfemie ca și cum "regimul de adevăr" nu se schimbase deloc, ca și cum administrarea cuvîntului divin încă mai putea da ascultare dezacordurilor tacite dintre ortodocși și eretici. Ca și cum poliția unei gîndiri, apăsătoare, lentă, centralizată, ar putea rămîne operațională în fața unei gîndiri mobile, portabile, simplificată și de-teritorializată, înzestrată cu o viteză de propagare și o sferă de circulație fără precedent. De-a lungul unei generații, douăzeci de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
adevărul și justiția, iar deciziile sale dogmatice de netăgăduit. Acum, eu nu cred că este un abuz decît acel lucru recunoscut ca atare de către înalții Pontifi, lucru pe care, așadar, l-am corectat, abuz care însă a fost exagerat de eretici și de cei răi, față de care am rezerve justificate (vezi nota 71). Îmi aduc aminte, printre altele, de acea distinsă Congregație de Cardinali, Episcopi și Religioși, căreia Paul al III-lea, în anul 1538, i-a încredințat, sub jurămînt, să
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
turma, deci Clerul și poporul împreună, punînd cuvintele pe buzele lor și învrednicindu-i în mod special cu har în misiunea lor. 30. Prin aceste sentimente și prin aceste obiceiuri ale Clerului a triumfat Religia Crucii înaintea tiranilor și a ereticilor, iar Mai-Marele său nevăzut i-a destinat o altă victorie nu mai puțin frumoasă asupra violentelor barbarii. După cum am spus mai sus, prin trimiterea barbarilor din nord să distrugă vechea societate, pentru a demonstra lumii forța cuvîntului lui Cristos, care
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
care nu au reușit s-o doboare; tocmai din acest motiv se înfăptuiesc rapid atîtea disensiuni între oameni, atunci cînd este vorba să se unească cu relele împotriva mai-marelui vizibil al Bisericii. Și tocmai din acest motiv nu doar nelegiuiții, ereticii și conducătorii, ci și Episcopii și Clericii de la țară și cei naționali, în ascuns, nu au alt scop mai odios și mai abominabil decît să se unească împotriva tatălui lor comun, Episcopul Romei, căci el este unicul obstacol pe care
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
este dușman al Bisericii, sau atunci cînd există sfătuitori regali răi care se opun Bisericii. Se știe prea bine ce s-a întîmplat în aceste cazuri: cum se știe prea bine cu cîtă ușurință au fost înșelați întotdeauna principii de către ereticii avizi și maeștri ai minciunii, de curteni și de ispititori ai Religiei, a căror subtilă răutate care umple întotdeauna curțile și se manifestă prin ei, nu mă refer numai la principii răi, ci și la cei mai buni și, în
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
ne indică un alt motiv pe care îl putem adăuga acelora deja menționate: "Romanii aveau cel mai mare dispreț și cea mai mare antipatie împotriva acelor noi domni (barbarii) care, dincolo de grosolănia și ferocitatea lor firești, erau toți păgîni și eretici. Dimpotrivă, în rîndul popoarelor a crescut credința și respectul față de Episcopii care erau toți romani și, adesea, persoane din rîndul celor nobili și al celor mai bogați". La această cauză, adaugă: "Cu trecerea timpului însă, barbarii deveniți creștini intrară în
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Martin Scot (in Cronico ad an. 1075) povestește această întîmplare: "El nu s-a temut (vorbește despre împăratul Henric), în măsura în care a depins de el, să împileze și să aducă ofense unicii și preaiubitei Mirese a Domnului, prin concubinari, adică prin eretici, prin vinderea simoniacă a slujbelor spirituale ale Bisericii și a darurilor Sfîntului Spirit, prin contracte contrare credinței universale. Acestea și alte lucruri au fost văzute de oamenii Bisericii din vremea aceea, oameni ca Profetul Ilie, care lucrau cu rîvna lui
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
a observat: Ex iure autem humano tantum illis debemus (către principii temporari) quantum possessionem diligimus, quibus ab ipsis vel a parentibus suis Ecclesia ditata et investita dignoscitur. 259 Ioan X, 11. 260 În acest fel s-a răspîndit arianismul. Toți ereticii, de fapt, s-au bazat pe sprijinul guvernamental și pe conducătorii înșelați de eretici ca să stăpînească lumea. Cîți Episcopi nu au ajuns în această funcție prin forța brută a puterii laice! Este de ajuns să deschidem istoria ecleziastică și paginile
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
diligimus, quibus ab ipsis vel a parentibus suis Ecclesia ditata et investita dignoscitur. 259 Ioan X, 11. 260 În acest fel s-a răspîndit arianismul. Toți ereticii, de fapt, s-au bazat pe sprijinul guvernamental și pe conducătorii înșelați de eretici ca să stăpînească lumea. Cîți Episcopi nu au ajuns în această funcție prin forța brută a puterii laice! Este de ajuns să deschidem istoria ecleziastică și paginile sînt pline de așa ceva. În secolul al XVI-lea nu erau pretutindeni atît de
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
al papei Urban al III-lea (+1187), și un canon al Conciliul ecumenic din Lateran III din 1179, reînnoit în Conciliul din Lyon din 1274. Ba mai mult chiar, Conciliul din Vienne (Franța) din 1311, îl supunea unor pedepse rezervate ereticilor pe oricine ar fi negat că «exercere usuras» ar fi fost o deprindere condamnabilă. Și nu vorbim aici despre Sf. Scriptură, unde e cunoscută adversitatea acesteia împotriva oricărei specii de profit obținut prin dobânzi, nici despre Părinții Bisericii, care au
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]