841 matches
-
anterior. Tocmai, pentru că a trebuit să ne raportăm la aceste condiții esențiale, așa cum va rezulta din tratarea capitolelor respective, este util metodologic să sesizăm și la alte dificultăți, limite ale acestui tip de analiză, reflecție paradigmatică: ► Mereu trebuie menținută atitudinea euristică, iar nu cea conservatoare, rigidă față de stadiul unei paradigme, mai ales că se adâncește conflictul între vechea paradigmă și noile așteptări, implicând reflecție și intuiție. ► Nu se aplică identic în toate situațiile, de unde analize comparative ale contextelor necesare unei probleme
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
specific solicitate, să acționeze constant în acest sens, pentru a deveni stil acțional, formativ în clasă și să depășească conștient obstacolele. În același sens formativ, reținem și câteva dintre limitele, dificultățile semnalate ale acestui proces (Riegle): analizele sunt adesea relativ euristice, nu se văd mai multe rute și prin mai multe metode de analiză, nu orice problemă poate fi analizată complex, are loc ignorarea sau minimalizarea unor aspecte sau folosirea unor criterii arbitrarii, nu se realizează o complexă analiză din diferite
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de învățare) sau modelul proiectării pe baza învățării constructiviste. ► Teorii ale învățării bazată pe rezolvarea de probleme, care insistă pe organizarea unui context, ce permite rezolvarea de probleme complexe și punerea educatului într-un rol activ de construire a soluționării euristice a problemelor slab structurate (ill-structured domains). Unele modele generate sunt mai relevante aici: învățarea prin acțiune directă sau rezolvarea de scopuri bazate pe scenarii rezultate din experiențe relevante, cazuri, cu prevederea de oportunități în dezvoltarea acestor experiențe care să aducă
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
interesează acum (Joița, 2003, pp. 178-182) cele privitoare la construcția învățării, formarea competențelor, ca activitate dominantă, când educatul le combină în realitate: • prin imitare, • prin repetare, exersare, memorare, • prin receptare, reproducere, • prin cunoaștere concret-intuitivă, • prin algoritmizare, pas cu pas, ► strategie euristică: • prin observare nemijlocită, • prin rezolvare de situații-probleme, • prin experimentare, • prin dezbateri, dialoguri euristice, • prin cercetări în grup, • prin simulare, modelare, aplicații, • prin tehnici de creativitate, • prin combinare variată, ► strategie determinată de tipul de raționament folosit: • inductivă, • deductivă, • transductivă, • analogică, • combinativă
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
ca activitate dominantă, când educatul le combină în realitate: • prin imitare, • prin repetare, exersare, memorare, • prin receptare, reproducere, • prin cunoaștere concret-intuitivă, • prin algoritmizare, pas cu pas, ► strategie euristică: • prin observare nemijlocită, • prin rezolvare de situații-probleme, • prin experimentare, • prin dezbateri, dialoguri euristice, • prin cercetări în grup, • prin simulare, modelare, aplicații, • prin tehnici de creativitate, • prin combinare variată, ► strategie determinată de tipul de raționament folosit: • inductivă, • deductivă, • transductivă, • analogică, • combinativă, ► strategie determinată de tipul de acțiune implicată: • de comunicare, • de cercetare, • practic-aplicativă, • ameliorativă
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
pentru învățarea situațională, • Metode pentru învățarea prin comunicare, • Metode prin colaborare și cooperare, • Metode pentru învățarea ancorată, • Metode metacognitive. 5.2.1. Metode în construirea cunoașterii științifice Metodologia clasică, ca bază pentru cea constructivistă, nu a exclus utilizarea unor metode euristice, pentru "descoperirea", prin explorare directă a unor elemente ale cunoașterii unei probleme, fie empiric (metode inductive), fie rațional (metode deductive), pe baza procesărilor mentale (conform psihologiei cognitive) și pe baza tipurilor de raționament a interpretărilor proprii, prin reflecție, fie creativ
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
empiric (metode inductive), fie rațional (metode deductive), pe baza procesărilor mentale (conform psihologiei cognitive) și pe baza tipurilor de raționament a interpretărilor proprii, prin reflecție, fie creativ. Dar aceste metode nu pot fi separate de cele specifice care apropie cunoașterea euristică de cunoașterea științifică, prin cercetare propriu-zisă: formularea de întrebări și ipoteze, observația, acțiunea directă de manipulare, cercetarea documentelor și a altor produse ale activității, conceperea planului de cercetare, analiza critică, tehnici de studiu individual, comparația, modelarea, studiul de caz, argumentarea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
analiza critică, tehnici de studiu individual, comparația, modelarea, studiul de caz, argumentarea, interpretarea multiplă, rezolvarea de probleme/situații, reflecția, tehnici de creativitate, tehnici de simulare ș.a. După cum nu pot fi separate aici metodele și tehnicile de comunicare în grup, conversația euristică, dezbaterea euristică, de colaborare și cooperare sau tehnicile metacognitive. Tabel 11: Construirea cunoașterii științifice metode specifice Metode inductive Procedee, tehnici, instrumente Metode pentru tratare inițială: • Experiența directă, • Observația, • Studiul independent, • Exercițiile de procesare primară • Prin sesizare, identificare, detectare, distingere. • Prin
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
tehnici de studiu individual, comparația, modelarea, studiul de caz, argumentarea, interpretarea multiplă, rezolvarea de probleme/situații, reflecția, tehnici de creativitate, tehnici de simulare ș.a. După cum nu pot fi separate aici metodele și tehnicile de comunicare în grup, conversația euristică, dezbaterea euristică, de colaborare și cooperare sau tehnicile metacognitive. Tabel 11: Construirea cunoașterii științifice metode specifice Metode inductive Procedee, tehnici, instrumente Metode pentru tratare inițială: • Experiența directă, • Observația, • Studiul independent, • Exercițiile de procesare primară • Prin sesizare, identificare, detectare, distingere. • Prin observare directă
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
din clasă: de la pregătirea activității, până la hotărârea modurilor de desfășurare a învățării pe capitole. Recursul la punerea în situații reale, chiar prin folosirea simulării, a jocurilor interactive, a studiilor de caz. • Cea mai eficientă procedură în clasa numeroasă este conversația euristică, cuplată cu explorarea directă și în grup. • Cele mai eficiente metode de cunoaștere științifică: experiențele directe, modelarea mentală, Dificultăți constatate în practica reală, curentă Ipoteze. Soluții. Reflecții informare nesistematizată, detalii, insuficienta argumentare, neprecizarea punctelor cheie, nesolicitarea prelucrărilor proprii și a
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
Dificultăți constatate în practica reală, curentă Ipoteze. Soluții. Reflecții informare nesistematizată, detalii, insuficienta argumentare, neprecizarea punctelor cheie, nesolicitarea prelucrărilor proprii și a reflecțiilor, neorganizarea finală a datelor, evitarea problemelor-conflict și a erorilor, limitarea la manual. utilizarea instrumentelor de organizare mentală euristică, interpretările variate, formularea de întrebări și ipoteze, efectuarea de structurări și restructurări, reflecția personală, cooperarea în grup. 5.2.2. Metode clasice cu valențe constructiviste În activitățile concrete de centrare pe învățarea educatului, dar și pe scopuri și obiective specifice
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
reproducerii formale. • Posibil de utilizat în toate etapele învățării. • De rezolvare a unor obiective cognitive variate: definire, analiză critică, descriere, identificare, relatare, opinare, clasificare, comparare, explicare, deducere, demonstrare, înțelegere, aplicare, creare, apreciere. • De introducere în cunoaștere, de clarificare, prin dialog euristic. • De utilizare variată a întrebărilor: directe, inverse, în lanț, de controversă, de revenire, deschise, cu variante în alegere, problematizate, parțial formulate. • De găsire a noi relații cauzale, a noi exemple, argumente, prin reanaliză, redefinire, reordonare. • De comentare a surselor informative
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
antrenare a educaților în evaluarea răspunsurilor sau completarea întrebărilor. • De combinare cu mijloace didactice, prin alternarea stimulilor: verbali, imagini, scheme, grafice, texte, înregistrări. • De formulare de întrebări de către un educat după manual, la care răspunde altul. • De combinare a conversației euristice cu alte metode de comunicare: dialogul, dezbaterea, consultația, problematizarea, autointerogarea. • De solicitare nu numai a cunoștințelor, ci și a opiniilor, atitudinilor, experiențelor nonformale. Problematizarea • Găsirea de noi soluții la o întrebare, situație critică. • Declanșarea, formularea și rezolvarea de ipoteze de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
cunoașterea anterioară și cea • De învățare cu reactualizarea și restructurarea cunoștințelor, cu identificarea contradicțiilor, cu analiza problemei în variante de rezolvare, cu verificarea valorii soluțiilor. • De predare activizată prin introducerea de întrebări-problemă și sprijinirea rezolvării lor. • De îmbinare a rezolvării euristice cu cea algoritmică, de combinare cu alte metode de cercetare, Metode clasice. Condiții de eficiență Procedee de sprijinire a construcției învățării. Situații posibile conturate prezentă. • Necesitatea restructurării experienței, a cunoștințelor. • Crearea unui obstacol în calea cunoașterii obișnuite. • Precizarea condițiilor, mijloacelor
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
critic și obiectiv, cum să sesizeze, să interpreteze și să folosească erorile sau reușitele, cum să-și autoanalizeze și adapteze strategiile, să depășească rutina, să-și recunoască limitele propriei experiențe, să aplice și alte criterii de autoevaluare. • Atitudinea și demersul euristic al educatorului: constată problema critică în activitatea Criterii Cercetarea-acțiune-formare expertă Acțiunea formare-cercetare a practicianului • Direcțiile influențării formării și autoformării. • Aplicarea strategiilor active în predare-învățare, educare. • Eficiența metodelor, instrumentelor în învățare, educare. • Competențele persoanelor implicate în cercetare-acțiune. sa, formulează interpretări cauzale
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
a capacităților de inovație și invenție; existența în școală a unor laboratoare și ateliere bine dotate, a unor cercuri tehnico - științifice și literar artistice conduse de profesori creativi; asigurarea unui mediu școlar creativ, concretizat în folosirea metodelor și a procedeelor euristice de descoperire și învățare și a exercițiilor creative, bazate pe dezvoltarea gândirii divergente și combinatorii. Mulți autori consideră factorii nonintelectuali, precum motivația și atitudinile creative, ca fiind cel puțin la fel de importante ca imaginația creatoare și gândirea divergentă. S-au elaborat
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
structural". Waltz a pornit de la două surse de inspirație intelectuală : modelul de construcție a teoriei propus de filozoful științei Imre Lakatos și teoria microeconomică. Primul l-a îndrumat să creeze o teorie cu asumpții mini-maliste, un set parcimonios de propoziții euristice puternice care puteau genera ipoteze verificabile empiric despre relațiile internaționale; cea de-a doua l-a încurajat să pună în evidență determinările structurale ale comportamentului statelor. Teoria neorealistă ce a rezultat s-a sprijinit pe două asumpții: aceea că sistemul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
i-au provocat pe teoreticienii critici să mute atenția acordată criticii teoretice înspre analiza substanțială a relațiilor internationale. În vreme ce teoreticieni critici importanți au condamnat motivele din spatele acestei provocări, constructiviștii au văzut-o ca pe o oportunitate de a demonstra puterea euristică a perspectivelor non-raționaliste (Walker 1989). În al doilea rând, sfârșitul Războiului Rece a subminat pretențiile explicative ale neorealiștilor și neoliberalilor, deoarece niciunul dintre ei nu a prezis și nici nu a putut înțelege în mod adecvat transformările sistemice ce dădeau
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Relațiilor Internaționale? În ce măsură pot duce perspectivele feministe la explicarea, înțelegerea și îmbunătățirea relațiilor internaționale? Acest capitol începe cu o scurtă trecere în revistă a dezvoltării curentului feminist în Relațiile Internaționale. Se diferențiază trei tipuri de teorii feministe care oferă instrumente euristice utile atunci când discutăm despre acest câmp de cercetare. Acestea sunt: (1) feminismul empiric, care se focalizează pe femei și/sau explorează genul ca dimensiune empirică a relațiilor internaționale; (2) feminismul analitic, care folosește genul drept categorie teroretică pentru a pune
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Lanzarote este un récit. Ambele volume, cuminți, aveau darul să-i facă și mai nerăbdători pe cititorii care așteptau bomba. În sfîrșit, apărut imediat după Particule, volumul de Interventions colecționează luările sale de poziție În calitate de „intelectual” francez, devenind o referință euristică a romanelor sale de succes și o cale de acces către o personalitate histrionică. Orgoliul scriitorului nostru este acela al recent dispărutului intelectual francez. Iar iconoclasmul aserțiunilor, cinismul abordărilor, tonul flegmatic și oazele parcimonioase de tandrețe l-au impus ca
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
emergenței unei "ere a confuziei" în raport direct cu societatea Frankenstein, și ne interesează în cel mai înalt grad. Celui care s-ar întreba despre pierderea creativității pe care individul ar suferi-o din cauza "mașinizării" memoriei sale și a procedeelor euristice care îi sînt proprii, interacțiunea îi vine în ajutor. Se înțelege această interactivitate ca un dialog cu o ființă inteligentă, ba chiar nu uitucă, și care nu vă face morală: nu îl veți irita, nu veți suferi nici o pagubă. Interactivitatea
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
Supra-Eu”), sau dintre forțele pulsionale ostile („Libido” și „Thanatos”). Antrenând participarea aproape integrală a psihicului, fenomenul frustrației influențează, la rândul său, în mod dinamic, cea mai mare parte a personalității omului: „gândirea” se anagarjează pe o linie strategică, algoritmică și euristică specifică; „afectivitatea” parcurge un proces de nuanțare și intelectualizare; „personalitatea” ajunge să traducă și să rezolve, în mod obiectiv, contradicțiile ivite, ridicându-se astfel la instanța superioară a „decentrării”, a capacității de a se substitui altuia, de a se transpune
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
o mare diversitate de sisteme de învățămînt potrivit trebuințelor și posibilităților fiecărei țări sub aspect didactic se realiza în fapt o uniformitate, acceptîndu-se, mai ales, teoria herbartiană a instrucției. Chiar acolo unde se prețuia intuiția de tip pestalozzian și conversația euristică, susținute cu atîta entuziasm de Diesterweg, învățămîntul avea prin excelență un caracter intelectualist și autoritar. Către sfîrșitul secolului însă, se manifestă o puternică reacție față de acest sistem de instrucție, în diverse țări apar așa-numitele școli noi școli internat, care
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
altora speciale adaptate cerințelor regionale; b) principiul activismului, care viza metodele educației. Învățămîntul primar a realizat, în această perioadă, în cele mai multe țări, trecerea de la "școala tradițională" la "școala activă", caracterizată printr-o mai mare extindere dată activităților practice și metodelor euristice de instruire. Interesul pentru perfecționare pe multiple planuri a învățămîntului mai ales a celui obligatoriu a dus la organizarea unor școli experimentale (este adevărat, multe dintre ele erau școli particulare; unele state manifestau încă rezervă față de ideea experimentului pedagogic). În
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
educației noi. Pentru promovarea unui nou spirit în învățămîntul primar francez, C. Freinet a organizat periodic congrese, a condus numeroase reviste, a publicat un impresionant număr de lucrări (17). Tehnicile sale, de o mare varietate, presupun o îmbinare a metodelor euristice cu cele care utilizează algoritmi: imprimeria școlară, desenul liber, textul liber, fișierul școlar, cooperativele școlare, studiul mediului local, schimburile interșcolare, jurnalul de perete, grădina și atelierul școlar, proiecții, discuri, radio, T.V., fișe de instruire programată etc. La C. Freinet spiritul
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]