1,538 matches
-
traduse evident datorită statutului bilingv al țării. Otava, alături de o altă editură, Warner Söderström, editează doar în limba finlandeză. După literatura suedeză, următoarea limbă tradusă este engleza, apoi germana, urmându-le pe un loc destul de îndepărtat franceza, spaniola, italiana etc. Frenezia cu care finlandezii citesc îl determină pe Horia Oprișan să afirme că "în Finlanda și țăranii citesc cărți de literatură. Am rămas surprins de ceea ce am văzut în casele țăranilor"131. La aceste lucruri se mai adaugă faptul că apar
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
în limbajul obișnuit, ar trebui să renunțăm la a o face. Cultul zeiței din Paphos, după cum se știe, se află la mare cinste în București; eroina noastră le depășește în fervoare pe toate tovarășele sale, și devoțiunea sa merge până la frenezie. Puțin îi pasă de vârsta și de rangul sacrificatorului, dacă îi este la îndemână și dacă aparține cât de cât rasei lui Hercule. Nu demult, frumoasa preoteasă remarcă, la plimbare, un centaur de la poliție care, după aspectul său robust, îi
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
vorba de prințul Știrbei; am auzit adesea pomenindu-i-se numele. Capitolul 3 Dubla alegere a prințului Cuza Unirea Principatelor Alegerea unui singur domn determină unirea Provinciilor • Neprevăzutul își joacă rolul la Iași, precum și la București • Noul domn aclamat cu frenezie • Începuturile dificultăților • Instabilitatea majorităților • Proclamarea Unirii • Perioadă de calm Unirea Principatelor nu e o idee nouă; proiectul de a crea un mare ducat al României nu tulburase doar visele unui celebru guvernator, ci rezultă din documente autentice, publicate după 1834
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
Aurel, personaj recurent, și el posibil alter ego al lui A. Inițial, în Moartea unei republici roșii, caporal fiind în armata română trimisă în misiune de pacificare a Budapestei, Aurel oscila între „solara zădărnicie” a războiului, utopiile social-politice și libertina frenezie erotică. În Femeia cu carnea albă, domnul Aurel, negustor de legume, peregrinează prin „grădinăriile” de pe malul Dunării, în încercarea de a-și potoli mai ales foamea erotică. E un joc ce se vrea inițiatic, regresiune spre „duhul” primar. Și, din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285184_a_286513]
-
au ca efect dezvoltarea în anumite medii a unui gust de viață și de libertate sub orice formă, care constituie esența acelor années folles, acolo unde povara de plumb a dictaturilor nu l-au împiedicat să se manifeste. În realitate, frenezia cotidiană a acestor roaring twenties (zgomotoși ani douăzeci) ascunde foarte adesea un pesimism și o îngrijorare care la mulți intelectuali și artiști se manifestă prin căutarea unei forme de evadare. Odată cu declanșarea și generalizarea crizei, apoi cu agravarea pericolelor externe
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
organizarea unor asemenea manifestări suferă intens de istoricism. Se spune că este dificil să anticipezi viitorul, dar istoricii noștri cei mai mulți eșuează adesea și în "anticiparea" trecutului. Plus că "istoria ne învață că oamenii nu învață nimic de la istorie", repetînd cu frenezie aceleași greșeli. Plus faptul că, singură, istoria nu explică nimic, ba are ea însăși nevoie de o explicație. Plus obediențele ideologice, subiecti vismele și, de multe ori, lipsa unei culturi de un ordin mai general, care afectează și ele adevărul
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
între valutele importante, la care se adaugă aurul și bitcoinul, un război al datoriilor și rezervelor, al burselor etc. Cînd toată lumea încearcă devaluarea competitivă (gen quantitative easing) rezultatul nu poate fi decît conflictual. Avem și un război cibernetic, purtat cu frenezie pe canale specifice, cu atacuri și dezvăluiri bombă, un război psihotronic ș.a.m.d. Avem și un război cultural, soft, ce antrenează mai curînd mijloace simbolice pentru a cuceri mințile și inimile oamenilor. Dar avem și războaie clasice între state
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
nimic și munciseră zeci de ani pentru a plăti datorile contractate de comuniști. Apoi au primit, la prețuri de nimic, de la stat, casele în care stăteau. Și le-au vîndut între ei și au produs creștere economică. Apoi a venit frenezia creditelor din anii 2006-2007, cînd casele au fost ipotecate. Apoi a venit criza, ratele n-au mai putut fi plătite, iar casele au început să fie rechiziționate, în bună măsură, de băncile străine. Astfel, într-o singură generație, românii s-
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
ca rădăcini surâsul cercuiește în aer un profil și-n talgere de umbră genunchiu-și scrie mărul. Dacă e de găsit o unitate a poemului dincolo de explozia mozaical-caleidoscopică a imaginilor, ea s-ar afla mai degrabă la nivelul stării de spirit: frenezie a sentimentului erotic, amintind în parte de, bunăoară, Psalmul de taină arghezian („Femeie răspândită-n mine / ca o mireazmă-ntr-o pădure”...): mă răscolești ca-n arie treci degetul prin creștet mă-mprejmuiești mă treieri mă-nchizi ca un hectar te-nalți
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
Zodiac (1930), nu pare, la prima vedere, să producă schimbări importante la nivelul universului imaginar și al tehnicii discursive. Poetul rămâne în continuare o sensibilitate prin excelență deschisă, cu aceeași extraordinară disponibilitate de a surprinde „miracolul” metamorfozelor universale, cu o frenezie senzorial-imaginativă ce se dezvăluie ca agent transformator, într-un proces mereu reluat al „alchimiei imaginii”. „Printre versurile sale - scria Pompiliu Constantinescu în recenzia cărții - te poți plimba ca printr-un hățiș nesfârșit, poți schimba direcția, fără teamă de a pierde
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
fantastică peste pleoapele voastre închise. E aici o „pedagogie lirică” tipic avangardistă, vizând cultivarea disponibilității revelatorii a ființei, zguduirea inerțiilor, dinamizarea sensibilității în sensul participării la miracolul cosmic („Cu-o ancoră de sunet să-ntârzii în minune”) - noua versiune a freneziei romantice a comuniunii cu „misterul” universal. Știindu-se profund vulnerabil într-o lume ostilă, ale cărei înfățișări amintesc în scrisul său de coșmarul expresionist, poetul își transformă fragilitatea într-un paradoxal mijloc de apărare, investind totul în puterile transfiguratoare ale
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
erotice, al cărei centru iradiant era chipul femeii iubite. Versul e, desigur, mai rafinat acum, feeria imagistică mai spectaculoasă, lanțul asociativ-fantezist pare de-a dreptul infinit, vărsându-se dintr-un adevărat corn al abundenței. „Delir cosmic”, „abuzivă feerie în haos”, „frenezie rimbaldiană a imaginii”, „lirism de feerie cosmică, de halucinatoare persistență a plasticii”, „joc neostenit al artificiilor”, “înalte tonuri de odă” - erau calificativele date, bunăoară, de Pompiliu Constantinescu în recenzia sa, - și ele numesc cu justețe trăsăturile fundamentale ale acestei poezii
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
persistență a plasticii”, „joc neostenit al artificiilor”, “înalte tonuri de odă” - erau calificativele date, bunăoară, de Pompiliu Constantinescu în recenzia sa, - și ele numesc cu justețe trăsăturile fundamentale ale acestei poezii. „Incantația” e pentru Voronca sinonimul stării de exaltare, de frenezie a imaginației, provocată aici de sentimentul iubirii, explozie a fanteziei spre toate punctele cardinale, într-o rețea extrem de ramificată de echivalențe, adeseori de o mare strălucire: atmosferă cvasihalucinatorie, sugerată în același regim al interferențelor și comunicării osmotice dintre eu și
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
puțin frecvente. Ilarie Voronca nu face excepție de la regulă. Ba, mai mult, - cum am avut prilejul să remarcăm, urmărindu-i activitatea de teoretician al „poeziei noi” - el pune în susținerea ideilor mișcării și a propriului program un patos particular, o frenezie care îl individualizează ca pe unul dintre cei mai pasionați promotori ai poeziei. Încât pe scheletul doctrinar crește repede abundenta vegetație imagistică, manifestul e deviat spre confesiunea lirică, atrage în spațiul său elemente de memorialistică, devine elogiu sau invectivă. „Radiografia
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
rânduri melancolice: „Dar vocea ta, cântecul nostru, scrisul acesta mărunt, nu sunt decât scoicile și brățările uitate pe țărm și pe care un braț al mării lunecos le adună și le face să dispară”. Poetul-personaj trăiește însă cu o particulară frenezie - ca și în versurile sale - orice promisiune a metamorfozării universului. Acesta, - surprins, în genere, în datele sale concrete, într-o notație de „reportaj” al faptului cotidian, apare modelat, într-un prim moment, în figuri - cum am văzut - ale închiderii, stagnării
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
desface în vorbele ca lăzi”, „glasurile-n seară se schimbă precum gărzi”... O strofă dinspre finalul poemului ar putea oferi, ea singură, un repertoriu reprezentativ de elemente definitorii pentru structurarea spațiului imaginar ca deschidere pluriperspectivică, succesiune de „priveliști” dinamizate de frenezia afectivă, urmând un itinerariu ce conferă o relativă coerență viziunii prismatice: „un cer tăiat pe-obrazul ce-l știu itinerar / cu-ntoarceri cu-o privire pe sângele-n fereastră / din tine se desface priveliștea într-o glastră / și evantaliu-n
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
cuprindă totul, - iar această obsesie e constantă pe parcursul întregii opere. Ea se referă în egală măsură la extensiunea spațiului imaginar și la intensitatea cu care exteriorul se oferă sensibilității transformatoare. Acumularea, enorma adițiune de imagini, merge mână în mână cu frenezia afectivă a întâmpinării lor, încât e greu de spus care dintre ele e cauza celeilalte sau consecința ei. Oricum, reveria totalei îmbrățișări a lumii străbate ca laitmotiv poezia, de la optimista, euforica invitație la „balul” integralist din primele volume de factură
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
la „iluminare” și „miraculos”. Or, nimic nu sugerează mai bine eliberarea de orice constrângeri, absoluta libertate, decât jocul alimentat de imaginație, oferind prilejuri de uimire și încântare în fața metamorfozelor lumii, revelate și contemplate ca atare, sau provocate sub imperiul unei frenezii senzorial-afective ce devine programatică. Itinerariul străbătut de Ilarie Voronca în spațiul avangardei a fost de natură să-i întrețină, poate chiar mai mult decât la alți confrați, gustul pentru spectacular. Faptul, bunăoară, că primele contacte cu avangarda au avut loc
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
se dilată în toamna unde crești”, „cu unghiile-n talangă sporești stelarul pântec”, „obrazul tău se-mparte talangă, poate cântec”, „deschizi ca o barieră noaptea” etc. etc. Prins în ritmul trepidant al marelui oraș din Ulise, subiectul liric trăiește alternativ frenezia participării la spectacolul „evenimentelor șceț se succed ca ferestrele”, încordarea nervilor „atleți negri pneuri serpentine afișe”, și drama însingurării, a „obișnuinței șcareț e pe umerii tăi ca o cămașă uzată”, a izolării și stagnării. Ieșirea din aceste ultime stări de
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
al echivalențelor imagistice, care-l acoperă până la „tabuizare”. Se pot decupa aproape de oriunde secvențe semnificative pentru acest du-te-vino neîntrerupt având ca efect sfărâmarea discursului într-un mozaic de imagini derivând unele dintr-altele, coagulate, relativ, la nivelul „temei”, sub semnul freneziei caracteristice provocate de eros. Iată una, la întâmplare, din partea a 4-a a poemului: cristale de aer stau limpezi în ospățuri paharele-n dantelă cu chei de buruieni rupi sufletu-n privire și tâmplele ca hățuri când vorbele-n întoarceri
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
adune „toate înfățișările lumii sub cristalul pleoapei”, asemenea scăderi sunt însă ca și inevitabile. Iar firea poetului nu era deloc înclinată spre echilibrul lentelor decantări și al ascezei contemplative, ci tentată de spectacolul metamorfozelor unei lumi în mișcare, translate în frenezia imaginației lingvistice: o fervoare care i-a îngăduit să înlăture multe obstacole ale convenției literare, să aducă limbajul poeziei în acea stare de absolută disponibilitate, deschisă oricăror modelări. În acest spațiu dinamic, „miliardarul de imagini” s-a cheltuit cu o
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
mai degrabă diurn, deschis, cum am văzut, spre feeric și sărbătoresc, între repere ce nu eludează referința „realistă”, oricâte straturi ale fanteziei ar acoperi-o. Abia în Patmos ajunge de fapt în pragul vizionarismului oniric, ce substituie în mare măsură freneziei de „operator al limbajului” ambiguitatea specifică a unor stări de spirit aliind angoasa, stranietatea programaticului „depaysement”, cu reveria totalizantă. La întrebările puse de G. Călinescu cu privire la apartenența poetului la una sau alta dintre orientările avangardei, se poate așadar răspunde că
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
romanilor le-aș adăuga și "pelasgii", populația dinainte de apariția indo-europenilor, adică populația Vechii Europe. Sinteza românească e admirabilă: avem duhul, contactul cu misterele și cu tărâmul de dincolo de la traci; ordinea și legea de la romani; și puțină (tocmai cât trebuie) "frenezie" de la contactul cu slavii". Atât de frumos spus. Tipic steinhardtian. Numai că de această dată eseistul nu se oprește aici, continuarea sa având darul de a nemulțumi pe mulți, dacă nu, chiar de a-i scandaliza. "De la celelalte neamuri, mai
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
de vedere tehnologic, oamenii de credință nu se pot dezinteresa de progresul științei, mai ales de cercetarea biomedicală, lăsând astfel persoana umană pradă valurilor noii barbarii tehnologice, în stare să domine omul creat după chipul și asemănarea lui Dumnezeu, în frenezia tendinței oamenilor formați după voia altor oameni. Nu tot ceea ce tehnic este posibil este și licit din punct de vedere etic. Ne aflăm într-o situație problematică care cere să știm ce este posibil din punct de vedere tehnic, să
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
acum - remarcă Horia Stamatu - „într-un fel de «euharistie cosmică»”. Sentimentul nostalgiei, profund, si suferințele exilatului, relevate și în pagini de jurnal (Călcând pe urmele lui Nerval și Verlaine), trezesc stări sfâșietoare și presimțiri încărcate de neliniște care, în ciuda aparentei frenezii, erau vizibile chiar si in versurile primului volum: „Murim în fiecare stea/lăsăm sămânța-n fiecare vulcan/cruce ruptă, troița Pacificul,/ cenușă aruncată-n vânt/în ocean pentru peștii arămii/sau sub stele călătoare ascunse-n ocean...”. Autoare a unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289679_a_291008]