2,030 matches
-
trec rezonanță orbitala 1:2. Această rezonanță le provoacă creșterea excentricității orbitale, fapt care destabilizează întregul sistem planetar. Dispunerea planetelor gigante se modifică rapid și considerabil.Planeta Jupiter deplasează planetă Saturn până în poziția sa actuală, iar această delocalizare provoacă întâlniri gravitaționale reciproce între Saturn și celelalte gigante de gheață (Neptun și Uranus), care sunt propulsate pe orbite mult mai excentrice. Aceste două planete gigante sapă dare în discul exterior, dispersând zeci de mii de planetezimale de pe orbitele lor, altădată stabile, spre
Modelul de la Nisa () [Corola-website/Science/332453_a_333782]
-
perioada orbitală a unui corp de masă formula 24 care orbitează în jurul unui alt corp de masă formula 2 este: unde: Dacă unul dintre corpuri este suficient de mic pentru ca masa sa să fie neglijată în raport cu a celuilalt: unde formula 30 este parametrul gravitațional standard. În acest caz, pentru toate orbitele cu aceeași semiaxă majoră, perioada este aceeași, oricare ar fi excentricitatea. Se obține proporționalitatea următoare: care corespunde celei de a treia legi a lui Kepler. Semiaxa majoră nu corespunde neapărat distanței medii dintre
Semiaxa mare () [Corola-website/Science/326381_a_327710]
-
cantitate este întâlnită la sistemele Lyman-alpha. În condiții normale, hidrogenul există pe Pământ sub formă de moleculă diatomică, H, însă nu este foarte răspândit în atmosfera terestră (în concentrație medie de 1 ppm de volum) din cauza masei mici, astfel forța gravitațională a planetei are un efect foarte slab asupra sa. Totuși, hidrogenul (prin compușii săi) este cel mai răspândit element de la suprafața Terrei. Cei mai întâlniți compuși chimici ai săi sunt hidrocarburile și apa. Hidrogenul gazos este produs de anumite specii
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
cerc care se rostogolește pe o dreaptă. Este un exemplu de ruletă, o curbă generată de o curbă care se rostogolește pe o altă curbă. Cicloida este soluția problemei brahistocrone (adică este curba celei mai rapide descendențe sub acțiunea forței gravitaționale) și a problemei tautocrone (adică perioada de timp în care o bilă care se rostogolește în interiorul ei înainte și înapoi nu depinde de poziția inițială a bilei). Cicloida a fost studiată de Nicolaus Cusanus și mai târziu de Mersenne. A
Cicloidă () [Corola-website/Science/307561_a_308890]
-
pol. Un prim exemplu de astfel de sistem este ecuația de curgere a apelor subterane aplicată puțurilor cu simetrie radială. Sistemele cu o forță radială sunt și ele bune candidate pentru utilizarea sistemului de coordonate polare. Aceste sisteme includ câmpuri gravitaționale, care respectă legea invers pătratică, precum și sisteme cu surse punctiforme, cum ar fi antenele radio. Și sistemele radial asimetrice pot fi modelate în coordonate polare. De exemplu, răspunsul proporțional al unui microfon la un sunet exterior poate fi reprezentat prin
Coordonate polare () [Corola-website/Science/299629_a_300958]
-
de matematică aplicată la Birkbeck College, Londra. În anul 1973 a fost ales Rouse Ball Profesor de matematică la Oxford. Penrose a contrbuit fundamental la elucidarea proprietăților găurilor negre, care rezultă în urma colapsului materiei din stele mari sub limita razei gravitaționale Schwarzschild (orizontului de evenimente). Penrose și discipolul lui Stephen Hawking au demonstrat teorema, conform căreia sub orizontul evenimentelor în cadrul Relativității generale clasice, se formează o singularitate în care densitatea materiei atinge valori infinite. Penrose a sugerat, că astfel de singularități
Roger Penrose () [Corola-website/Science/310471_a_311800]
-
izolarea singularităților de tip gaură neagră în Univers, fără a recurge la teoria cuantică. Doar în interiorul găurii negre legile fizicii clasice nu sunt valabile. În anul 1962, în colaborare cu Paul Newman, a propus un procedeu de descriere a câmpurilor gravitaționale și a interacțiilor câmpurilor fizice cu aceste câmpuri gravitaționale, bazat pe noțiunea de tetradă izotropă, ce constă din 4 vectori luminoși. În anul 1969 a descris un proces (numit procesul Penrose), prin care se poate extrage energia dintr-o gaură
Roger Penrose () [Corola-website/Science/310471_a_311800]
-
a recurge la teoria cuantică. Doar în interiorul găurii negre legile fizicii clasice nu sunt valabile. În anul 1962, în colaborare cu Paul Newman, a propus un procedeu de descriere a câmpurilor gravitaționale și a interacțiilor câmpurilor fizice cu aceste câmpuri gravitaționale, bazat pe noțiunea de tetradă izotropă, ce constă din 4 vectori luminoși. În anul 1969 a descris un proces (numit procesul Penrose), prin care se poate extrage energia dintr-o gaură neagră de rotație (gaură Kerr). Acest proces constă în
Roger Penrose () [Corola-website/Science/310471_a_311800]
-
corp) în ergosfera găurii negre în două particule(corpuri), dintre care una cade în interior cu energie negativă, iar alta se îndepărtează de gaură cu un surplus de energie. În anii ulteriori Penrose a propus metoda twistor-ilor pentru descrierea câmpurilor gravitaționale și a diferitor interacții cu aceste câmpuri, rezultatele cărora sunt expuse într-o monografie în colaborare cu W. Rindler. Alte lucrări se referă la teoria simetriilor și a cuasicristalelor, la inteligența artificială (cu care intră în conflict), la cosmologie (în
Roger Penrose () [Corola-website/Science/310471_a_311800]
-
în care nu se disting tușele individuale de pensulă. Un exemplu tipic este pictarea cerului. Pentru aceasta, se ține planșeta puțin înclinată și se aplică culoarea pe ud cu o mișcare largă și șerpuită, începând cu partea de sus. Mișcarea gravitațională a apei va ajuta la producerea unor tente transparente, uniforme. Adăugând culoare în diferite zone se pot obține degradeurile dorite. Se pot obține și degradeuri bicolore adăugând de exemplu galben sau roșu în zona de apus a soarelui. Tehnica laviului
Laviu () [Corola-website/Science/328124_a_329453]
-
notelor unei compoziții în raport cu un centru (tonica). Noțiunea de tonalitate, produs al unui diversificat proces prin care a trecut creația muzicală la sfârșitul secolului XVII, are la bază un principiu de creație pe care îl putem asemănă cu legea atracției gravitaționale. Aceasta organizare este realizată prin progresii de acorduri și cadențe. Astfel, tonalitatea este stabilită prin "acorduri". În contrast, gama este stabilită prin relațiile dintre "notele individuale". Apărută în Europa occidentală în jurul anului 1650, tonalitatea reprezintă o dezvoltare a sistemului modal
Tonalitate () [Corola-website/Science/315452_a_316781]
-
2006) nu s-au descoperit decât circa 200 de alte planete. Există și sisteme stelare mai complexe, compuse din 2 sau chiar mai multe stele apropiate, care în general se învârtesc unele în jurul altora, având orbite stabile, datorate interdependenței lor gravitaționale. În cazul când stelele sistemului stelar sunt foarte apropiate, forțele de gravitație dintre ele pot fi hotărâtoare cu privire la evoluția lor. Astronomii se folosesc de energia pe care o emit stelele pentru a le studia proprietățile chimice și fizice. Singura parte
Stea () [Corola-website/Science/297467_a_298796]
-
Iar stelele de tip "A" și "F" (piticele albe) care se află în partea de jos a diagonalei trebuie să aibă aceeași dimensiune. Unele pitice albe pot avea dimensiunea planetei noastre. Pentru a înțelege comportamentul stelelor, mărimea, luminozitatea și forța gravitațională, trebuie studiate masa și compoziția chimică a lor. Forța gravitațională a unei stele depinde de masa acesteia și de distribuția materiei pe care o conține. Astronomii pot calcula masa stelelor binare măsurând distanța dintre ele precum și durata revoluției lor; orbitele
Stea () [Corola-website/Science/297467_a_298796]
-
se află în partea de jos a diagonalei trebuie să aibă aceeași dimensiune. Unele pitice albe pot avea dimensiunea planetei noastre. Pentru a înțelege comportamentul stelelor, mărimea, luminozitatea și forța gravitațională, trebuie studiate masa și compoziția chimică a lor. Forța gravitațională a unei stele depinde de masa acesteia și de distribuția materiei pe care o conține. Astronomii pot calcula masa stelelor binare măsurând distanța dintre ele precum și durata revoluției lor; orbitele stelelor binare depind de atracția gravitațională a acestora, iar atracția
Stea () [Corola-website/Science/297467_a_298796]
-
chimică a lor. Forța gravitațională a unei stele depinde de masa acesteia și de distribuția materiei pe care o conține. Astronomii pot calcula masa stelelor binare măsurând distanța dintre ele precum și durata revoluției lor; orbitele stelelor binare depind de atracția gravitațională a acestora, iar atracția depinde de masa lor și de distanță. Relația masă-luminozitate ne arată cât de masivă este steaua. De aici, astronomii calculează mărimea miezului stelei și cantitatea de material expulzat ca urmare a reacțiilor de fuziune. Cu cât
Stea () [Corola-website/Science/297467_a_298796]
-
electronic, care la rândul său, se găsea dispersat și încorporat, acoperind întreaga sferă-navă spațială. "Brațele" planetei urmau să fie asigurate de nenumărații roboții, dispozitive și mijloace de transport care se puteau deplasa în orice mediu, la care se adăugau câmpuri gravitaționale și antigravitaționale dirijate ca forme de protecție și manevrare. Acțiunea se petrece într-un viitor al civilizației pământene, în care probleme sociale, economice și morale cu care omenirea s-a confruntat de milenii vor fi fost rezolvate și întreaga planetă
Doando () [Corola-website/Science/313338_a_314667]
-
într-un film NAȘĂ și jocul are nave spațiale NAȘĂ care, atunci când le găsești, deblochezi niveluri speciale. Spre deosebire de jocurile "Angry Birds" anterioare, scena nu mai este plata, dar cuprinde în schimb mai multe planete diferite și fiecare are propriul câmp gravitațional care afectează traiectoria de păsări de la lansare. Există un sistem în scopul de a face mai ușoară urmărirea păsărilor. Unii porci sunt în bule de spațiu, și atunci când păsările le sparg, ei vor îngheța și se sparg dacă nu aterizează
Angry Birds Space () [Corola-website/Science/332637_a_333966]
-
de păsări de la lansare. Există un sistem în scopul de a face mai ușoară urmărirea păsărilor. Unii porci sunt în bule de spațiu, și atunci când păsările le sparg, ei vor îngheța și se sparg dacă nu aterizează într-un câmp gravitațional. Că și în "Angry Birds Rio", "Angry Birds Space" dispune de luptele cu un șef. În februarie 2012, Rovio a anunțat un nou joc din seria "Angry Birds" pentru a fi numit "Angry Birds Space". "Angry Birds Space" s-a
Angry Birds Space () [Corola-website/Science/332637_a_333966]
-
Angry Birds Space, prezentată de către NAȘĂ și cu astronautul Donald Pettit la bordul Stației Spațiale Internaționale , a fost lansată. Videoclipul arată că etapă jocului nu mai este plata, dar cuprinde în schimb mai mulți planetoizi diferiți, fiecare are propriul câmp gravitațional, care afectează traiectoria păsărilor de la lansare. NAȘĂ afirmă că o astfel de colaborare cu Rovio Mobile pot împărtăși emoție de spațiu cu comunitatea "Angry Birds", educarea utilizatorilor cu privire la programele NAȘĂ și de a crea experiențe educaționale interactive pentru public. Rovio
Angry Birds Space () [Corola-website/Science/332637_a_333966]
-
sa. Murphy (Mackenzie Foy), fiica de 10 ani a lui Cooper, crede că în camera sa se află o fantomă care încearcă să comunice cu ea. Ei descoperă că "fantomă" este o inteligență necunoscută care trimite mesaje codate prin intermediul undelor gravitaționale, lăsându-le în praf coordonatele binare ale unei instalații secrete NAȘĂ condusă de profesorul John Brand (Michael Câine). Brand le dezvăluie că în sistemul solar a apărut o gaură de vierme, aparent creată de o inteligență extraterestră, prin care se
Interstellar: Călătorind prin univers () [Corola-website/Science/332562_a_333891]
-
David Gyasi) și Doyle (Wes Bentley). Din echipaj mai fac parte roboții TARS și CASE. Ei intra prin gaură de vierme și merg pe planetă Miller, dar descoperă că planeta este prea aproape de Gargantua fiind afectată de o severă dilatare gravitațională a timpului: fiecare oră petrecută la suprafața planetei înseamnă șapte ani în spațiul cosmic normal sau pe Pământ. O echipă coboară pe planetă dar se dovedeste neprimitoare fiind acoperită de un ocean de mică adâncime străbătut de numeroase tsunami. În
Interstellar: Călătorind prin univers () [Corola-website/Science/332562_a_333891]
-
Endurance" care începe să se rotească și să cadă spre stratosferă planetei. Cooper pilotează însă naveta pentru a o aduce pe "Endurance" sub control. Aproape fără combustibil, Cooper și Amelia intenționează să folosească gaură neagră Gargantua că pe o praștie gravitațională astfel încât să înscrie navă "Endurance" pe un curs care o va duce spre planetă Edmunds. Datorită gravitației uriașe, trec alte câteva decenii pe Pământ în timp ce "Endurance" orbitează gaură neagră. TARS și Cooper se desprind cu naveta de pe "Endurance", sacrificându-se
Interstellar: Călătorind prin univers () [Corola-website/Science/332562_a_333891]
-
arată frânturi din dormitorul copilăriei lui Murphy la momente diferite. Cooper își dă seama că ființele extraterestre sunt de fapt oameni din viitor care au construit acest spațiu, astfel încât el poate comunica cu Murphy pentru a salva omenirea. Folosind undele gravitaționale, Cooper codifică datele lui TARS privind singularitatea în ceasul lui Murphy, permițându-i acesteia să rezolve ecuația lui Brand și astfel omenirea să poată evacua Pământul în stații spațiale NAȘĂ. Cooper se trezește la bordul unei astfel de stații spațiale
Interstellar: Călătorind prin univers () [Corola-website/Science/332562_a_333891]
-
Investițiile majore au fost întreprinse în timpul întorsăturii economice ulterioare bulei punct-com, rezultând într-o opoziție foarte pronunțată trecerii la 450 mm în intervalul de timp original. Alte probleme tehnice inițiale pe rampa către 300 mm au inclus efectele vibraționale, încovoierea gravitațională și problemele cu platitudinea. Printre noile probleme pe rampa către 450 mm se numără faptul că barele de cristal vor fi de 3 ori mai grele (în total cântărind o tonă), vor lua de 2-4 ori mai mult timp să
Plăcuță semiconductoare () [Corola-website/Science/319796_a_321125]
-
vreo . Acești doi parametri fiind excepțional de mari, originea sa este nesigură. Minor Planet Center consideră la ora actuală (2010) că Sedna este un obiect din discul împrăștiat, un grup de obiecte plasate pe orbite excepțional de alungite prin influența gravitațională a lui Neptun. Totuși, această clasare este contestată întrucât Sedna nu a fost niciodată suficient de aproape de Neptun pentru a fi suferit o influență semnificativă. Unii astronomi cred că Sedna este primul membru cunoscut al Norului lui Hills (denumit și
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]