1,488 matches
-
petrecuți în căminul părintesc pot fi considerați prima lui școală, avându-i ca educatori pe cei ce i-au dat viață și se îngrijesc de creșterea și educația sa. Amprentele acestor prime influențe educative, imprimate pe scoarța cerebrală nescrisă încă, imaculată, au efecte puternice asupra psihicului sensibil și hiperreceptiv al copilului. Dar când începe să funcționeze școala familiei? Imediat după ce noul născut și-a anunțat intrarea în viață prin țipătul victorios pe care îl emite. Din acel moment mama devine pentru
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
nostru care este al doisprezecelea/ iar dincolo (tânără tânără) o pisică a norilor / pipăie ghiozdanul penarul și călimara/ din ghiozdan - în drumul spre școală/ drum de frunză veche noapte bună// noapte bună aici șezum și plânsem/ și dacă unei patrii imaculate/ pasărea i-a spus din când în când la revedere// de ce trebuie să ne oprim tocmai noi/ și brusc să ne înălțăm la cer// cu oboseală multă, cu oboseala din cenușa/ acelei industrii dintre cuvinte// pe unde plutiră cetăți ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288071_a_289400]
-
de mină" sau "Oamenii Văii Jiului dinamitează/ cu fiecare oră/ trecutul pământului,/ câștigând cu fiecare rocă învinsă/ o bătălie importantă a istoriei.// Un termen suprem al omenirii, vizibil de la distanță/ ca un far roșu,/ o inscripție cu cărbune pe albul imaculat al zăpezilor/ proclamă COMUNISMUL ESTE PRIMĂVARA LUMII/ și văpaia felinarelor de carbid profilează imens/ pe cerul înstelat/ pumnul strâns al piscurilor înălțat ca un steag". Primele volume surprind măcar prin inovațiile stilistice, prin retorismul adresării. Astfel în Anna-Mad se revalorifică
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
când tăcerea mi se pare un uriaș aisberg". Recluziunea nu mai înseamnă dispoziție creatoare sau condiție a întâlnirii divinității, ci și un factor posibil distrugător. Impresia inițială de distrugere a limitelor pe care o dă meditarea în tăcere ("pereții pier imaculați în infinit") este rapid contrazisă de afirmarea imposibilității de creație "și mi-e cu neputință să-mi reprezint cuvântul "merg"", când tocmai a merge înseamnă desprinderea din încremenire, depășirea barierelor, viață. Textul se constituie din alternarea afirmațiilor și comentarea lor
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
terror, influențând o bună parte a unei populații arabe ce nu trebuia să fie antagonizată: Această cruciadă acest război împotriva terorismului...". În cultura creștină, un cruciat este un cavaler curajos înveșmântat în mantie albă ce dorește eliberarea Ținutului Sfânt, imagine imaculată asociată cu figuri din romanele lui Walter Scott, de exemplu. În cultura arabă, conotațiile sunt foarte diferite. Dacă nu a fost o greșeală, exprimarea președintelui țintea un public important de orientare creștină fundamentalistă, dreapta creștină asociată cu zona cunoscută sub
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
urăsc și ei, și pe sine, și reciproc. Pecola este abuzată sexual de tată și trimisă să stea o vreme la o altă familie afro-americană ce este, prin contrast, un adăpost al normalității. Pecola a internalizat imagini ale frumuseții albe, imaculate, gen Shirley Temple copil, sau Mary Jane, la fel de albă și frumoasă, figurând pe ambalajul bomboanelor pe care le cumpără. Fata încearcă să se identifice cu imaginile frumuseții și inocenței copilului alb și fericit chiar atunci când este cea mai nefericită. Semnele
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
în alte țări era de a discredita întreaga clasă politică, incapabilă să se ocupe de problemele reale ale țării și coruptă până în măduva oaselor și de a propune alternativa unui independent sans peur et sans reproche, susținut de un partid imaculat, care vrea să reformeze ceea ce propune fondatorul său, absolut independent, și care dorește binele poporului. Ideea lui Perot, în principiu, ar putea să impresioneze electoratul oriunde în lume datorită unui fapt incontestabil: clasa politică este de obicei asociată cu parlamentul
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
indignarea rabinului de la școala evreiască unde învață, punându-i întrebări religioase incomode. Din nou, Roth exploatează situații comice culminând cu prețul pe care îl cere micul Ozzie celorlalți evrei ca să nu se omoare sărind de pe acoperiș. Acest preț este recunoașterea imaculatei concepții și a caracterului divin al lui Isus Hristos, lucru de considerat în contextul în care comunitatea se află integrată în cultura mainstream creștină. "Eli, fanaticul" în povestirea cu același nume este un evreu ce dorește să înființeze o școală religioasă
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
voce caldă, ca a unui copil, și tremura ușor din glas atunci când Cristi o privea cu poftă. Se înroșea și își ducea imediat mâna subțire și gingașă peste buze, cu privirea în jos, amețindu-l. Iar pielea ei era albă, imaculată, pufoasă și mirosea a lapte și a migdale, îți venea să te pierzi peste trupul ei fragil și parfumat, ale cărui forme bine conturate, rotunde, întorceau privirile oricărui bărbat. Avea niște sâni mari, din care îți venea să muști ca
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
hotărârea nu a sosit niciodată sub forma în care o anticipasem eu. Pe la sase și jumătate seara, aerul dens, albastru, păru să se întunece mai mult și să devină zăpușitor, deși soarele continua să strălucească cu râvnă, pe un cer imaculat. S-ar fi spus că strălucirea soarelui răzbea printr-o ceață, dar o ceață urzită din înseși globulele albastru-închis ale cerului. Îmi aduc aminte de impresia stranie pe care mi-o făcuse acea seară, cu lumina vie dar sumbră, culorile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
meu, generalul Arrowby, am urmat eu prezentările. — Nu ne-ai spus că-i general, sări Gilbert. — Nici n-am știut măcar că ai un văr, spuse Peregrine, îmi pare bine, domnule. L-am tras pe James de mâneca hainei lui albe, imaculate și l-am scos în hol. — Ascultă-mă, nu poți rămâne aici, ți-aș sugera. În clipa aceea, am văzut ochii lui James dilatându-se, privind dincolo de mine, și mi-am dat brusc seama că Hartley se ivise pe scări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Am deschis portiera. Interiorul degaja o calmă opulență, asemenea interiorului unui somptuos conac, sau al unui bogat sanctuar. Lemnul lustruit strălucea, pielea cafenie emana un miros proaspăt, plăcut. Cutia de viteze era cuibărită într-o piele moale, încrețită. Covorul gros, imaculat. Liniștea, intimitatea mașinii invita un ocupant privilegiat. Iar eu eram gata să-i închid laolaltă, în interiorul acesta sacru, pe James și pe Lizzie, și să-i expediez pe vecie, întocmai cum i-aș fi ferecat împreună într-o ladă pecetluită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mai înainte, privirea poetului, cuviincioasă poate până peste marginile îngăduite, nu reține, din corporalitatea iubitei, nimic legat de arsenalul seductiv al eternului feminin, dacă lăsăm la o parte "părul, unduiosul, de zână", oricum liber, în context (fiind relaționat cu făptura imaculată a unei "zâne"), de orice sarcină derivată din materialitatea senzoriului erotic. Știind cum are să evolueze lirica ivănesciană, putem întrevedea pe bună dreptate, în sonetul din 1959, începutul a ceea ce se va dovedi a fi o poezie aidoma unui monolog petrarchist
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
întâlnit pe cărările vieții, spun era, deoarece azi multe din aceste locuri există doar în amintiri, fotografii și în ilustrate de epocă. Culorile anotimpurilor, an de an, erau aceleași dar de fiecare dată sub o altă formă personalizată. De la albul imaculat al iernilor lungi și friguroase, cu vântul spulberând zăpada și troienind drumurile de acces, care câteodată parcă erau fără sfârșit, la primăverile scurte dar cu toți pomii înfloriți și urmați de înverzirea rapidă a naturii, îți dădeau impresia că te
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
de gât cu ei și gospodarii, de ți se rupea inima de jale. Plângeau ascultându-le durerea din cântecul lor, plângeau să le aline durerea.. Era ceva sfâșietor pentru sufletul omenesc. Când, deodată, în bătaia lunii o pată întunecă albul imaculat din fața porții. Părintele Director stătea neclintit ca o statuie, într-o mantie neagră... Era înfricoșător. Primul care l-a văzut, a înlemnit cu „hăiala” în gât, de parcă i-ar fi rupt cineva beregata. O clipă, a durat... doar o clipă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
convingerilor sale, nici de oportunitatea acestora. A mai avut el ocazia să-i condamne pe lași, pe pervertiți și pe colaboraționiști, dar niciodată între friptură și tort, ca acum. „Gata, domnule - spune gazda - ți-ai făcut numărul, treci de halește!“ Imaculatul însă ia invitația ca pe un afront. „Eu cu astfel de lucruri - face el încruntat și căutând în jur, să vadă cine se încumetă să-l ia peste picior - nu glumesc. Pentru mine, integritatea a fost o chestiune de viață
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
dracului careva că-ți dau!“ Dacă voi ajunge vreodată în situația de a compara modul în care m-am simțit eu învingător când mă întorceam acasă cu brațele pline cu oase afumate și modul în care se simt justițiari și imaculați cei care vor să știe cât de demn m-am purtat în comunism, voi fi foarte îngăduitor cu ei. Ca să fii deștept, nu-i suficient să nu te naști prost. Mai trebuie să fii iertător, să nu tropăi cu bocancii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
ați consacrat întreaga viață. COMPETENȚA PROFESIONALĂ, EXIGENȚA MARCANTELOR REALIZĂRI, PERSONALITATEA, L-AU IMPUS PE DL. PROF. DR. GHEORGHE MUSTAȚĂ ÎN LUMEA ACADEMICĂ ROMÂNEASCĂ Foaie de hârtie albă ce-mi stai grijulie în față, m-aș bucura să-Ți pot onora imaculata-Ți față, înnegrindu-te, scriind cuvinte alese, pline de semnificație valorică, așa cum au fost și sunt faptele celui despre care încep să-Ți relatez Ție și potențialilor cititori - eruditul profesor universitar ieșean, dr. Gheorghe Mustață. S-a născut pe meleaguri
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
făcea rondul în sectorul repartizat, asistând la schimbul de ture al femeilor și bărbaților care lucrau la " Fabrica de nasturi", privirea i-a fost atrasă de o tânără și fermecătoare domnișoară. Această superbă făptură feminină, blondă, cu ochii ca albastrul imaculat al cerului de vară și mersul șerpuitor ca mișcarea unduitoare a spicelor de grâu sub adierea vântului, era singurul copil al unei familii de polonezi Sauciuc. Tânăra nu era altcineva decât viitoarea mea mamă, Rozlia Sauciuc, poloneză de confesiune catolică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
Edenului, filosofând asupra frumuseții nepieritoare a acestei lumi, n-ai sesizat plutind prin fața ochilor Tăi divini particule de cenușă umană, depunându-se cu sfială tremurândă în părul Tău, pe umerii Tăi, pe obrazul Tău impasibil și pe fața de masă imaculată, țesută din cel mai fin borangic și brodată cu încântătoare motive folclorice? La ce meditai, Doamne? Spune! Ai probleme? Crezi că aș putea să Te ajut cu ceva? Și-au făcut viței în Horeb și s-au închinat idolului. (Psalm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
să creadă și să înțeleagă suferințele unor copii fără copilărie, tratați ca niște criminali? Unde este? Unde a fost copilăria noastră? Explicați-mi, vă rog frumos, cum este sau cum trebuie să fie o copilărie?? "Porni-vom tineri ca albastrul imaculatelor seninuri!... Și mândri poate ca seninul albastru-al sângelui regesc." (I. Minulescu) Nu. Copilăria mea, a fraților mei și a miilor de copii deportați s-a desfășurat sub alte auspicii, și nicidecum sub cupola unui cer senin, blând, protector și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
și semănau cu niște pinguini uriași... Zborul devenise o plutire plicticoasă, fără sens, fiindcă scopul fusese atins. Fiecare trebuia să privească la tot ce se petrecea în spațiul stăpânit de privirea sa. Cei de deasupra poate doi trei dirijau lumina imaculată spre spațiile nemărginite, imunde din adâncuri. Propagarea ei se făcea rapid, generând sufluri ascendente și descendente sau în direcții nebănuite. Dar asta se întâmpla rar și fără efecte vizibile de către cei ce călătoreau mai jos decât jos... Desigur, obiceiul ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
nu-i va uita, deoarece acum făceau parte din el ca un ecou profund, nesfârșit, sosit din depărtări nebănuite. Turiștii "Doar în muzee e mai multă răcoare și în beciuri adânci săpate în piatră" Ușa încăperii, proaspăt vopsită în alb imaculat, era larg deschisă și soarele pătrundea discret luminând cu razele-i jucăușe, strecurate printre frunzele mișcătoare ale copacilor, rafturile pline de cărți ale bibliotecii. În apropierea clădirii, cufundată parcă într-o liniște desăvârșită, șerpuia neobosit râul tumultuos. Bibliotecara, femeie trecută
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
o trăia. În somn se visa zburând cu avionul doar câteva rotocoale deasupra aerodromului, apoi deschidea ochii mari. Se săturase parcă de atâtea zboruri nocturne, vroia altceva. Acum, la senectute, se plictisea de avion, se înfricoșa de el. Doar albastru imaculat al cerului, soarele arzător de deasupra norilor, verdele străveziu al câmpiilor și sclipirile argintii ale râurilor șerpuitoare, ce răzbeau până sus, îi temperau răzvrătirea. Atunci silueta avionului se estompa, dispărea, până în noaptea următoare. Trebuie să dau jos fotografiile, își spunea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
pentru a se reîntoarce apoi la nemișcarea inițială. Spectacolul este halucinant, fotografiem cu o acută senzație de culpă, în timp ce obiectivul aparatului nu reușește să evite un obiect ciudat aflat în mijlocul trupurilor albastre: un fel de cutie albă formată din cearceafuri imaculate, despre al cărui rost aveam să aflăm mai tîrziu. S-a lăsat o tăcere atît de adîncă, încît pare că nici păsări nu mai există printre ramuri. Și deodată tăcerea se frînge. E o senzație aproape fizică de sfîșiere, atît
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]