1,968 matches
-
de creație, cu ce problemă ai venit? — Tocmai a sunat Președintele Nixon. Dorește să mergem la Washington, cît mai curînd posibil. — N-o fi ceva În legătură cu tovarășul Nicu? Întrebă Îngrijorat Pablo. Maiorul nu știa cine e tovarășul Nicu, așa Încît improviză un răspuns destul de vag. — Și În legătură cu el, și În legătură cu alte aspecte ale colaborării reciproc avantajoase. În ultima vreme, tovarășul Nicu Îmi creează din ce În ce mai multe probleme, mărturisi Pablo. În loc să se preocupe cu responsabilitate de educația revoluționară a tinerei generații, el regulează
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
cu doctorul Butoiaș și cu timbrul. — Știi, spuse Chanel, aparent deloc surprinsă de povestea pe care tocmai o auzise. Mai demult aveam un prieten căruia Îi plăceau foarte mult jucăriile sexuale. Dar, pentru că nici unul din noi nu prea avea bani, improvizam. În loc de biluțele de gheișă chinezești mă descurcam de-obicei cu un ou fiert tare. Ruby se uita la ea nevenindu-i să creadă. — Normal că trebuia să-l lași În coajă, continuă Chanel, dacă Îl curățai, se dezintegra. Oricum, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
tuciuri mari În care fierbeau sarmalele și ciorba, cuțitoaie Îndemânatice, satâre, o mașină enormă și bine ascuțită pentru tocat carne. În calitate de bucătar, el nu punea mâna pe nimic, În afară de o lingură cu care gusta. Stătea În mijlocul bătăturii, că acolo se improviza bucătăria cu asemenea prilejuri, și dădea ordine roiului de femei care roboteau În jurul lui. Mai pune o mână de sare, una de piper boabe, câteva borcane de bulion, zece ouă. Femeile știau că e cam țicnit și, dacă Îndrăzneau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de păruială: asta era pentru bibănașii din ciclul Întâi. De o lună, conducerea de partid și de stat a țării hotărâse ca el, militarul șofer, să muncească pe ogoarele patriei socialiste, spre propășirea materială și spirituală a Întregului popor. Se improvizase un soi de cazarmă În curtea cea mare a IAS-ului din sat. Camioanele care cărau recolta din fosta Baltă - de ani buni desecată - erau niște gioarse străvechi, care ar fi trebuit demult să fie trimise la topit. Motoarele urlau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
crudă Încă, dovedea cumpănire de om trecut prin viață. A doua zi, imediat după ferchezuit și după ceaiul de dimineață cu un sfert de pâine și o felie de brânză, s-au așezat ordonat, pe plutoane, În fața clădirii unde fusese improvizat biroul Comandantului. În mâini aveau cererile și plicurile. În plicuri, pe lângă scrisorile mincinoase, Îngrămădiseră - fiecare după puteri - bancnote albastre. Se spunea că la una de o sută căpătai două zile. Cu cât aveai mai multe, cu atât mai bine. Câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lui Canafas, care zâmbea arătându-și dinții lați și galbeni, fornăia, Își scutura coama, Își freca tâmplele și urechile de obrazul copilului și se arăta potopit de tristețe la despărțire, făcându-l pe băiat să se Întoarcă de la ușa grajdului improvizat Într-o odaie de lângă farmacie și să Îi cuprindă În brațe căpățâna cu ochi mari, uzi și nări negre și reci. Enin Împinse aproape cu teamă portița de uluci văruite. În nucul bătrân din fundul curții Dispensarului atârna cu capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de alcool care li se scurgea prin vene și În care se străduiau să supraviețuiască niște amărăciuni de globule roșii chircite și stafidite ca vai de ele, acea galerie, deci, a tăbărât cu bâte și tot soiul de alte arme improvizate pe inocenții noștri consăteni. Numai vigoarea și agilitatea acestora din urmă au zădărnicit măcelul care se prefigura: s-au Îmbarcat cu toții, la repezeală, În remorca tractorului care Îi aștepta cu motorul pornit. Unii s-au suit din mers, agățându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
caute ce îl interesează fără a-l deruta inutil, secretarul se străduiește să echilibreze forma cu fondul, păstrând caracteristicile publicației. Mereu în criză de timp, cu ochii la ceas, secretarul de redacție dă bunul de tipar și răspunde pentru asta, improvizând - dacă este cazul - atunci când un material sau altul cade. Didier Husson și Olivier Robert (1991, p. 151) oferă următoarele sfaturi: Uitați vechile măsuri tipografice și adaptați-vă noilor tendințe din domeniu. Învățați un minimum de vocabular tehnic, pentru a avea
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
soarta celeilalte jumătăți. Stau la o stație de tramvai. Liniile paralele, ca două trese argintii se pierd în zare. Tramvaiul se apropie cu legănări de rață leșească, mânat de neobositul său suflet electric. În tramvai, câțiva pasageri, câteva doamne. Evantaiele improvizate din gazete, mănuși și batiste se agită ritmic. Vatmanul oftează la fiecare țâșnitură a frânei automate și lasă pașnic să circule în fața tramvaiului un camion cu lăzi, fără să semnalizeze măcar. Am ajuns în centru. Cocleala smoalei îți pătrunde în
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
înnebunit? În 10 minute să am textul pe biroul meu”. A fost prima mea lecție de jurnalism: la un cotidian, urgent înseamnă câteva minute. Angajat fiind la un cotidian, trebuie să percutezi în orice clipă, să te miști repede, să improvizezi, să ai subiecte gata pregătite, să scrii în orice condiții, fie și cu pistolul termenului limită la tâmplă. În luna petrecută la „documentare” am învățat multe, mai ales că noii mei colegi au început să mă caute și să-mi
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
acea dată ființa doar pe hârtie. Și au fost destule de făcut pentru ca în ziua inaugurală a anului școlar 1966-1967 să-i putem deschide cursurile. Orele se desfășurau după-amiaza la liceele Eminescu și Negruzzi, internatele pentru fete și băieți funcționau improvizate în două localuri, elevii mărșăluiau de la școală la cantină și de la cantină la internat pe distanțe mari și pe orice vreme. Darea în folosință a localului propriu din vecinătatea campusului studențesc Tudor Vladimirescu la mijlocul verii anului 1970, a constituit o
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
prezentam și în satele învecinate, formațiile devenind cunoscute și apreciate dincolo de granițele comunei. Sala căminului nostru cultural se dovedea neîncăpătoare pentru mulțimea de săteni ce dorea să vadă spectacolul. Se recurgea atunci la o soluție de compromis. În curte era improvizată o scenă, pentru pereți și cortină erau folosite covoare și cearșafuri, umbra fiind oferită de copaci. Neajunsul era că, lipsind stația de amplificare, spectatorii nu prea auzeau ce se vorbea pe scenă. Noi, liceenii, eram mândri de spectacolul pe care
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
Celor mai mulți li se ținea rând până ieșeau de la lucru și se alăturau restului familiei. Unii, mai curajoși și robuști, erau însărcinați cu supravegherea desfășurării corecte a cozii - așa-numiții „șefi ai cozii” -, ca să se apere de intruși și infracțiuni, comunitatea improviza o poliție/armată ad-hoc. Ei se ocupau cu paza și alcătuirea unor liste, pe care se înscriau, în ordine, cei așezați la rând (aveau și avantaje - era, de obicei, convenit ca, în schimbul asigurării „ordinii”, paznicii să-și umple sarsanalele). Desigur
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Apoi urmările grevei, respectiv represiunea împotriva minerilor coordonată de Securitate, pledează pentru caracterul politic ulterior al mișcării de protest. Faptul că greva nu a avut inițial un caracter politic este indicat și de lipsa de experiență a organizatorilor, care au improvizat și s-au manifestat prin decizii spontane. Că greva a avut în cele din urmă un caracter politic, pentru aceasta pledează repopularea ulterioară a zonei cu mineri aduși din alte părți, cu militari și securiști ori chiar cu foști delincvenți
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
le are asupra educației: - dispare logica unică a cauzalității. Pedagogul nu mai deține controlul absolut asupra zonei educației și nu se mai poate bizui pe faptul că anumite acțiuni, decizii și stiluri ale educației conduc spre scopurile dorite; - totul este improvizat, fie și pentru o perioadă scurtă. Pedagogul nu se simte nici un moment pe un teren stabil; el nu poate spune ce este „adevărat”. Relațiile emoționale, dar și cele concrete se pot forma atât datorită mediului, cât și prin mijlocirea noilor
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
la «arta romanului». [...] Eu, când «văd» un roman în liniile lui mari (mai precis când îi văd începutul și personajul principal), mă și apuc să-l scriu. De aici, mai ales în vechile mele romane, șovăiri, inconsistențe și multă umplutură. Improvizez în fiecare seară ceea ce va trebui să scriu în timpul nopții. Uneori încep capitolul fără să știu ce se va întâmpla, ce personagii vor interveni etc. . Dacă aș avea răbdarea să scriu un roman de două ori, sau să-mi pierd
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
la «arta romanului». [...] Eu, când «văd» un roman în liniile lui mari (mai precis când îi văd începutul și personajul principal), mă și apuc să-l scriu. De aici, mai ales în vechile mele romane, șovăiri, inconsistențe și multă umplutură. Improvizez în fiecare seară ceea ce va trebui să scriu în timpul nopții. Uneori încep capitolul fără să știu ce se va întâmpla, ce personagii vor interveni etc. . Dacă aș avea răbdarea să scriu un roman de două ori, sau să-mi pierd
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
prin desăvârșita ignorare a detaliilor nesemnificative, prin siguranța cu care „materializează” noțiunea de sculptură. Lucrările lui în piatră nu prezintă etape de asimilări, de clarificări în vederea unei maturizări profesionale, întrucât acelea s-au petrecut altundeva, în tehnica mixtă a împielițărilor improvizate din blană, câlți, coarne de animal, zdrențe, boabe de fasole etc. Translația de la astfel de materiale către gresia (de altfel fărâmicioasă) în care s-a afirmat spectaculos, ca sculptor, s-a datorat mai mult firii sale puse pe șotii, decât
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
păstrate în familie, ar fi fost ucis și aruncat în Dunăre. O ipoteză (emisă de Nestor Camariano), ce se sprijină pe scrisori, este că s-a stins (sau a fost asasinat) în închisoare. V. era cunoscut pentru îndemânarea cu care improviza, pentru fantezia și trăirile sale repezi și aprinse. Gheorghe Peșacov, admiratorul său, susține că V. scria versuri „amestecate cu felurimi de limbi carii le știa, cu grecește, cu turcește, cu franțuzește și altele, pre carii le-am văzut în diferite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290402_a_291731]
-
în fanfara Regimentului 6 Infanterie din Galați, unde a rămas aproape întreaga viață, fiind adânc legat de orașul dunărean căruia i-a adus celebrul omagiu muzical. Istoria artei teatrale la Galați începe în sec. XIX, spectacolele desfășurânduse în diferite locații improvizate din oraș. în 1866 exista un teatru pe locul negustorului Iaconomu. Aici au jucat multe trupe românești și străine, printre care și glorii mondiale ca Sarah Bernhardt, Adelina Patti și alții. Tot în același an, Fanny Tardini, al cărei nume
Festivalul Internaţional de Fanfare by Aurel Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1310_a_2193]
-
asemenea manifestări: 1.611 șezători, 148 de conferințe, 451 de audiții radio, 68 de producții artistice. Fiecare întrunire era trecută într-un registru în care se inserau dări de seamă amănunțite despre manifestare. Totul era bine pregătit, nimic nu era improvizat. Conferințele erau o formă importantă de răspândire a cunoștințelor folositoare; subiectele erau alese, după un program, în funcție de incidența lor cu nevoile ascultătorilor. Erau bine pregătite, trebuiau să satisfacă cerințele: încărcătură culturală, intuiție, corelație cu viața rurală. Erau adesea însoțite de
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
fost vorba de o comoditate, de un „oblomovism” al alegătorilor, și de miza și pedalarea Puterii tocmai pe această comoditate aptă de exploatat de către politicienii cât de cât versați (or, În doi ani de zile, politicienii Puterii iliesciste nu mai improvizau, ci dobândiseră reflexe de politicieni de profesie, cel puțin În ce privește strategiile manipulării, ale corupției, ale traficului de influență etc.). Marius Jucan: Ai dreptate, cred, dar nu vom avea niciodată o conștiință critică În afara unor anumite momente istorice. În anii 1990-1992
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
iasă din gură focul curățitor. Și apoi te voi ruga să fredonezi imnul național. EA: Și după ce totul va fi negru și numai cenușă, vom lămuri locuitorii locului ce intensificare a organizării identității este asta. EL: Din pielea primarului o să improvizăm un zmeu, și pe copiii care se îngrămădesc în jurul nostru o să-i hrănim cu bucăți de carne crudă. EA: Și undeva sub cenușă vom descoperi două cutii cu pălării neatinse. O să le cercetăm și cu buzele umede o să le deschidem
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
cărți din „librăria” sa, printre care și cele lăsate de La Boătie, la moartea sa. Să ne imaginăm așadar metoda: după toate aparențele, o persoană citește cu voce tare pasaje din cărți alese poate de Montaigne - sau luate la întâmplare -, acesta improvizează pe marginea lor, lasă fantezia, gândurile, ideile să vagabondeze liber plecând de la acest suport. Un fel de asociații libere, un joc intelectual... 7. Ura de cărți a autorului cărții. Eroul nostru citește puțin. O declară el însuși. O face doar
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
calcule, neînzestrat pentru cifre și încă și mai puțin pentru arhitecturile insidioase. Montaigne elaborează Eseurile odată cu trecerea timpului. Terța persoană transcrie potrivit cu viteza vocii naratorului. Filosoful se plimbă, vorbește, se oprește, reflectează, reia, continuă și lasă frâu liber imaginației sale, improvizează. N-avem de-a face cu o compoziție propriu-zisă - fantasma foarte la modă într-o epocă obsedată de o structură atinge un apogeu în jurul anilor 1570 -, nici un plan de tip scolastic: opera iradiază ca un imens hohot de râs la adresa
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]