2,113 matches
-
se vede țara la români, 1986) - prefigurează, prin ce au mai bun, proza artistică pe care o va scrie A. Pătrunse de fiorul liric al comuniunii cu oamenii întâlniți (țărani mai ales), încercând să le descifreze taina comportamentului în împrejurări insolite, căutând cu dinadinsul faptul ieșit din comun, reportajele se constituie în adevărate nuclee narative, pe care stilul alert, limbajul colorat, gradarea subtilă și mai ales predilecția spre caracterologie le apropie de proza propriu-zisă. Deși independente, povestirile din volumul O zi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285354_a_286683]
-
decât să se angajeze portar, apoi paznic la cimitirul Bellu. Rămas și acolo om de știință și continuând preocupări mai vechi (Cimitirul Bellu din București - muzeu de sculptură și arhitectură, 1941), întocmește lucrarea Necropola Capitalei (1972), prețioasă prin documentația ei insolită. B. a scris atât de mult, încât nu e de mirare că s-a folosit și de pseudonime: Gh. Bohuș, Alexis Gurja (sau Gurji), Gh. Moldovan, Nicolae Pândaru, Nicolae Strajă. A colaborat mai întâi, în limba rusă, la publicații din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285716_a_287045]
-
și povestiri, este cel mai apropiat de romanul realist-istoric, dar permițându-și evadări utopice. Interpretând liber biografia revoluționarului pașoptist Alexandru Bujor (devenit aici Alexandru Bota), autorul urmărește cronologic evenimente cunoscute, fantazând însă pe marginea lor, ca în pasajul cel mai insolit al cărții, dedicat inițierii masonice. Patriot ardelean, plecat să se înroleze în legiunile lui Garibaldi, protagonistul este convins de superiorul său să devină membru al societății secrete Rosa Rosarum. Organizația francmasonică îl va trimite cu o misiune specială în Principatele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290379_a_291708]
-
îmbătrâni, în toate te voi sprijini Și la dureri te-oi mângâia, Mama mea!” (Carmen Sylva, „Mama mea”) * în perioada contemporană, Grigore Vieru, poetul basarabean patriot înfocat și militant pentru păstrarea drepturilor românilor de peste Prut, are meritul de a aborda insolit imagini care aparent par comune sau, cel puțin, mult prea des utilizate în textele lirice. Și totuși sensibilitatea dovedită atunci când se oprește asupra lor face ca discursul său liric să ni se înfățișeze proaspăt și apropiat de cele mai lăuntrice
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
în manieră cinematografică, ține loc de orice comentariu. În Zborul la cuib - alt răposat; lângă mormântul pregătit pentru el „șed groparii și mâncă pită și slănină”, într-o totală nepăsare. Eresurile, ca la Gala Galaction și V. Voiculescu, trimit în insolit și magic; nici vorbă de „cerul care zboară”; aici forfotesc spirite maligne, făpturi subpământene. Peste morminte părăsite, vechi, scufundate, „stă și duhănește dracul”, iar vara, pe furtună, lovește trăsnetul. Compozițiile mai ample Urcan bătrânul și Înmormântarea lui Urcan recomandă un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286674_a_288003]
-
sau imediat după: Ștefan Petică, Ion Pillat, Gala Galaction, G. Bacovia, Adrian Maniu, Tudor Vianu, Ion Barbu ș.a. Salonul era dominat de tronul pe care oficia poetul, iar cititorii erau răsplătiți cu nestemate... false. Ceremonialul îi frapa pe contemporani prin insolit. M. lucrează la Thalassa, versiunea românească a romanului Le Calvaire de feu, „Marea Epopee”, cum îl numea. Publică în „Flacăra” din 1916 fragmente ale scrierii și rondeluri. În ultima serie a „Literatorului” (1918-1919) se pronunță pentru alianța cu germanii. Ovid
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287942_a_289271]
-
Memra, U. Debutul editorial, postum, îl constituie volumul Fragmente reziduale disparate din Calendarul incendiat al lui Ierusalim Unicornus (1999), jurnal travestit, mistic-alegoric, în care ortodoxismul, ocultismul, ermetismul, suprarealismul, ironia, umorul se îmbină într-o construcție originală, profund paradoxală. De altfel, insolitul autor nu-și recunoaște nici un „confrate” spiritual ori literar, în afară de „mult chinuitul confrate pastor Kierkegaard”. Travestiul, dedublarea și autodemascarea revelatoare sunt figuri centrale ale Calendarului. Pe de o parte, se manifestă dedublarea eului auctorial ce poartă măști diferite: de la „solitarul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285505_a_286834]
-
Fântâneru, proza lui Gib I. Mihăescu, pentru care găsește formula concisă și exactă („vag, sterilitate, vid sufletesc și dezorientare” la primul, atmosferă „ambiguă, prilejuită de o senzualitate nestăpânită și cu preferințe pentru straniu și mister” la al doilea), sau pe insolitul M. Blecher, plasat în aceeași familie spirituală cu Lautréamont și Kafka. Curios lucru, respinge romanele lui Mircea Eliade, chiar și Maitreyi părându-i unul „ușor”, iar proza lui Anton Holban îi pare a fi „haotică” și „statică” (în sens peiorativ
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285847_a_287176]
-
care numeroși iubitori ai muzicii de operă mi l-au solicitat insistent în ultimii ani, după epuizarea nesperat de rapidă a primei ediții. Mulțumesc încă o dată tuturor celor care cu vorba și cu faptă m-au sprijinit în demersul meu insolit. Autorul Omagiu operei Întotdeauna au existat oameni care au vâslit contra curentului, chiar și atunci când toți cei din jur i au sfătuit să se lase păgubași, să o ia mai moale, să se potolească sau chiar au fost persiflați cu
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
trupul românesc era unul „bubos” politic sau chiar un „cadavru sângerând”, fie din cauza veneticilor, fie din cauze interne (Caragiale nu era obsedat doar de culpa străinilor, chiar dacă aceasta este adeseori pomenită). În articolul intitulat Rărunchii națiunii, Caragiale propune o soluție insolită: harakiri - România fiind proiectată în ipostaza unui bărbat care, ca să se curețe și purifice, trebuie să-și spintece burta pentru a extrage „puroiul” și „lăturile” din sine. Să fie acest gest singurul capabil să igienizeze România actuală? Oare acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
comunism „bun”, măcar în teorie, dacă în practică nu se putea - cam așa gândea studenta mea. Majoritatea colegelor ei erau, în mod pasiv, de acord cu ea, doar o voce sau două protestând la adresa spuselor moderatoarei. Recunosc acum că prestația insolită a studentei mele m-a luat prin surprindere, neînchipuindu-mi că o piesă pamfletară de tip antiutopie, precum Ploșnița, ar putea fi înțeleasă ca o apologie a regimului bolșevic. Mi se părea evidentă, în textul lui Maiakovski (un Maiakovski eretic
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
prezentare în persoane mai consistente. Preparate ademenitoare și gustoase, de la aperitive deosebite până la cele mai apetisante dulciuri, trecând prin ciorbe și supe, feluri principale, garnituri și salate; o mare varietate de rețete care pot da naștere unor meniuri originale și insolite sau, de ce nu, unor feluri de mâncare tradiționale. Și pentru ca demersul să fie cât mai simplu, cartea vă oferă o serie de casete practice, din care puteți să aflați mai multe despre ingredientele-cheie ale bucătăriei vegetariene, precum soia, uleiul de
[Corola-publishinghouse/Science/1851_a_3176]
-
Orga de bambus (1966; Premiul Uniunii Scriitorilor), Jurnal hellenic (1974), Cartea Chinei (1977) sau din Orașe infidele (I-II, 1985-1986), unde autorul se interesează mai degrabă de diversitatea tipurilor umane și de varietatea manifestărilor spiritului decât de pitorescul unor peisaje insolite. Povestirile și nuvelele din Călătorie cu bucluc, ca și cele din Pământul spânzuratului (1957), Afișe de bal (1960), Faetonul (1970) sau din Ploaia bleu (1970) valorifică înzestrarea epică a lui P. în construirea unor scene pline de vivacitate, cât și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288893_a_290222]
-
timp”, FLC, 1969, 49; Constantin Cubleșan, „Paralela 45”, TR, 1970, 31; Adrian Păunescu, Sub semnul întrebării, București, 1971, 356-363; Martin, Pro Patria, 173-175; Stănescu, Jurnal, I, 291-295; Popescu, Cărți, 148-150; Sultana Craia, „Bestiariu”, LCF, 1982, 16; Costin Tuchilă, Actualitate și insolit, RL, 1985, 50; Cosma, Romanul, I, 217-218; Miko Ervin, Întâlnire cu anul 2000, Cluj-Napoca, 1989, 139-143; Dicț. scriit. rom., III, 790-791. A.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288893_a_290222]
-
creștinismului într-o realitate contemporană, după cum transformă un capitol al istoriei contemporane într-unul al istoriei sacre”. Familiarizat cu tot ce s-a scris în exil și în țară despre detenția și prigoana comunistă, R. realizează în 1998 o lucrare insolită, Istoria literaturii române de detenție, în două volume intitulate Memorialistica reeducărilor și Mărturisirea colaborării, unde sunt prezentate într-o viziune proprie contribuții memorialistice și de ficțiune. În acest imens material narativ sau poetic, susținut în cea mai mare parte de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289103_a_290432]
-
Facla” ș.a. Uneori a semnat și Luca Dan. Volumele Oglinzi fermecate (1930), Ceasul de veghe (1937) și Glod alb (1940) au fost bine primite de critica epocii. Format în vecinătatea lui Tudor Arghezi, D. scrie o poezie aerisită, cu imagini insolite, construind pasteluri vitaliste. Melancolizând ușor, versurile lui imaginează spații stilizate, de o somptuozitate discretă, atinsă, uneori, de miasmele citadinismului. Versurile scrise după 1940 sunt tributare clișeelor propagandei antiromânești duse de regimul sovietic bolșevic. Krasnodon (1950), poem amplu în genul celor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286718_a_288047]
-
le exclude din sfera "creației de lumi". 1.2.1. Privite strict din perspectiva semnificatelor ("lexemelor") care le compun, textemele exclud nu numai "creația de lumi", ci orice tip de creație. Chiar dacă, la origine, aceste configurații semantice au reprezentat metafore insolite, ele și-au pierdut, prin "repetare", orice valoare "poetică", transformându-se în expresii convenționale, fie în planul limbii (= textemele diasketice), fie în planul vorbirii individuale (= textemele diasemice). Din acest punct de vedere, e evident că o expresie precum I s-
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
a împlinit 7 ani, o experiență absolut inedită pe vremea aceea, o provocare și pentru mine și, sper, o experiență benefică pentru fiul meu (o încercare de a-l expune universului plurilingv al copilăriei proprii? O dorință de a-l insolita puțin de atmosfera cenușie și ternă a anilor '80?). O serie de provocări în plan profesional și privat aveau să urmeze anului 1990. Era ianuarie și încă se auzeau pe străzile Timișoarei răzlețe rafale de arme, nu trecuseră trei săptămâni
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
bestiala, senzuala, avida, naturalista. Vor urma și altele, dar toate prezentând, în ciuda sau din cauza diversității lor, singularitatea care le diseminează în lumea întreagă cu o certitudine atât de evidentă, încât arheologul Evans, descoperind pe o frescă din Cretă un profil insolit și un ochi ștrengar, nu a ezitat să-l numească "Pariziana". Preocupat de clasificarea "speciilor sociale", Balzac a făcut tipologia unei societăți, creând serii de personaje, înrudite în primul rând prin apartenența la acelasi mediu social: există în La Comédie
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
obscură de a transcende momentul istoric local, provincial" [1991, p.135]. 50 "la Parisienne, derrière l'exotisme de son image 1900, cache un symbole plus profond et plus riche. De ce passé, revécu en photographies, à notre présent, quelque chose d'insolite tremble et se précise: l'éternel féminin" [Juin, p.36]. 51 Românul naturalist descoperă alte motivații Evei păcătoase, mai ales de ordin medical: guvernată de fiziologie, supusă eredității sale, femeia devine o ființă inferioară, biologia explică slăbiciunea să morală și
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
puritate: „Și tu ești un altar de borangic ușor /sub care se cunună soarele cu luna, /tu ești în fruntea mea de foișor /un uriaș copil, râzând întruna” (Rugăciune către Efemera), alături de incredibile asociații de vocabule, care șochează nu prin insolitul lor (benefic, dacă ar fi fost urmărit efectul estetic), ci prin senzația de delir verbal, combinațiile întâmplătoare, uneori de-a dreptul incompatibile, lăsând impresia că autoarea nu cunoaște sensul cuvintelor: „cărămida botezului, computată”, „bătrânețea castată”, „praporii de pulberi indiferențiale” etc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288187_a_289516]
-
și prea iconoclast pentru a nu avea puseuri de răzvrătire faustică (Îngerul căzut, 2001; Premiul Uniunii Scriitorilor). Și nu întâmplător aspectul tematic preferat de scriitorul de atitudine civică A. (Titanic șvaițer, 1997, România pe înțelesul tuturor, 2003) și în desfășurarea insolită a narațiunilor din volumele Goliath (1999) și Bătrânul și Marta (2002) este sesizarea conflictului dintre realitate și iluzie. Memoria timpului individual și istoric trebuie să cedeze progresiv utopiei: tot ce aparține trecutului este considerat patologic și, paradoxal, scrisul devine o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285313_a_286642]
-
lui ce leagă, într-o singură secvență, elemente complet divergente. Dar oniricul D. „disciplinează”, așa-zicând, visul, dând libertății sale o organizare artistică. Toate poemele sale, chiar și cele mai stranii, sunt impecabil ritmate și rimate, cu rime - e adevărat - insolite, năstrușnice, pline de haz („sidefat” / „sculat”, „cămășoi” / „doi”, „calcanu’” / „Câlniceanu”, „Marin” / „argentin”). E efortul unui tipic poet de atelier, baroc, șlefuind cu atenție și răbdare vocabulele rare (sau, dimpotrivă, tocite de atâta banalitate) și făcându-le să se lege, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286783_a_288112]
-
proteic, care ia diferite identități, un diavol care îndeplinește rolul de „martor al cerului” în anturajul lui Hitler și în lumea lagărelor de concentrare naziste. Abia apariția acestui roman, sinteză a literaturii lui S., a atras atenția criticilor asupra manierei insolite de compoziție a cărților sale, a căror departajare pe genuri este practic imposibilă, în corpul construcțiilor romanești fiind incluse, în Cercul, ca și în Impostorul (1977), piese de teatru și comentarii critice ale textului epic. Cartea morților își dezvăluie semnificația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289652_a_290981]
-
epic al acestui roman - „unul dintre cele mai interesante și mai profunde ale epocii postbelice” (Ion Vartic). Tema pactului cu diavolul, demistificarea polemică a demonismului romantic, viziunea pregnant metafizică indică multiple înrâuriri provenind din spațiul literaturii de limbă germană. Formula insolită de scriitură, bazată pe intertextualitate și pe ambiguitatea identităților, pe continua metamorfoză a discursului, care trece de la narațiunile-eseu la construcția dramatică, îngăduie o abordare totală a lumii personajelor. Recunoscut ca scriitor de mare originalitate, S. nu a fost totuși receptat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289652_a_290981]