1,421 matches
-
În scoarță au canale laticifere și fibre elastice. Fructele sunt achene, samare sau drupe. Arbori cu frunze simple, cu baza evident asimetrică. Florile sunt bisexuate, grupate în cime glomerulare. Fructele sunt samare sau achene. Genul "Ulmus" are florile dispuse pe lăstarii din anii precedenți și apar înainte de înfrunzire (februarie-martie). Polenizarea este entomofilă, iar fructul o monosamară. U. laevis Pall (velnișul) are samare emarginate, lung pedunculate și ciliate pe margini. "U. glabra" Huds. (ulmul de munte) are samara subsesilă și îngustată la
Magnoliophyta () [Corola-website/Science/303374_a_304703]
-
este entomofilă, iar fructul o monosamară. U. laevis Pall (velnișul) are samare emarginate, lung pedunculate și ciliate pe margini. "U. glabra" Huds. (ulmul de munte) are samara subsesilă și îngustată la ambele capete. La speciile genului "Celtis" florile apar pe lăstarii din anul în curs, odată cu frunzele, iar fructul este o drupă. "C. glabrata" Stev. (sîmbovină) crește pe coaste scheletice, în Dobrogea; "C. australis" L., pe stîncării, în partea sud-vestică a țârii și în jud. Constanța. Sunt plante lemnoase (arbori, arbuști
Magnoliophyta () [Corola-website/Science/303374_a_304703]
-
cultivată pentru fibrele liberiene textile și pentru fructele sale oleaginoase, comestibile. "C. sativa var. indica" Lam. Conține cannabină, cu proprietăți hipnotice, sedative și excitante, din această plantă obținîndu-se hașișul, un stupefiant periculos. "Humulus lupulus" L. (hamei) este o liană cu lăstari lungi de 1-5 m, pe care se găsesc peri în formă de cârlige. Frunzele sunt opuse, digitat lobate. Este o plantă dioică cu florile mascule în cime racemiforme, iar cele femele în amenți axilari, în formă de con. La baza
Magnoliophyta () [Corola-website/Science/303374_a_304703]
-
inflorescență amentiformă. Fructul este o achenă aripată, cu o braetee la bază. Genul Betula (mesteacănul) are frunze romboidale, iar achena este însoțită de o bractee trilobată. B. pendula Roth este un arbore de cca 20 m, cu niște verucozități pe lăstari. Este o specie pioniera, ce apare mai ales pe versanți însoriți, în regiunea de deal și de munte. Frunzele tinere și mugurii conțin polifenoli, cu proprietăți diuretice. Favorizează eliminarea acidului uric și a colesterolului. Scoarța este utilizată în stări febrile
Magnoliophyta () [Corola-website/Science/303374_a_304703]
-
nana L. (mesteacănul pitic) crește în țurbării oligotrofe (sfagnete), în jud. Suceava și Harghita. Genul Alnus (arinul) are fructe cu bractee cinci lobată și care nu cade odată cu fructele mature. A. glutinosa (L.) Gaertn. (arinul negru) are frunze emarginate și lăstarii tineri viscid-lipicioși. Crește în luncile rîurilor din regiunile de cîmpie și deal. A. incana. (arinul alb) are frunze acuminate, se întîlnește în lungul pîraielor din zona colinară și montană (din etajul fagului pînă în cel al molidului). Scoarța de arin
Magnoliophyta () [Corola-website/Science/303374_a_304703]
-
are întotdeauna succes. Bivolii africani se hrănesc în prima parte a nopții, iar apă beau seara și dimineața; în a doua parte a nopții rumegă și se odihnesc. Ziua stau retrași la umbra pădurii. Hrana constă din iarbă, frunze și lăstari și pasc mai ales în savane, consumând cantități mari de ierburi. Bivolii de pădure ("Syncerus caffer nanus"), includ în hrana lor o cantitate relativ mare de arbuști. Sunt animale poligame. Femelele ating maturitatea sexuală la 4,5-5 ani , iar masculii
Bivol african () [Corola-website/Science/333113_a_334442]
-
prin calitate. Plecând de la denumirea localității unde a fost identificat prima dată, soiul mai poartă numele "Dănășană", "Dănășeană", "Dăneșană" sau "Dunășană". În literatura de specialitate a fost denumit și "Galbena de Ardeal". Rozeta este pufoasă, verde-albicioasă, cu marginea alb-liliachie. Vârful lăstarului este pufos, alb-verzui. Lăstarul este scămos, roșietic-verzui. Inflorescența este cilindro-conică, aripată. Floarea este hermafrodită normală cu 5-6 stamine și ovar bi- sau tri- ocular, sferic, cu stil lung. Cârceii sunt glabri, cafenii. Frunza adultă este de mărime mijlocie, ușor lățită
Fetească Regală () [Corola-website/Science/302291_a_303620]
-
denumirea localității unde a fost identificat prima dată, soiul mai poartă numele "Dănășană", "Dănășeană", "Dăneșană" sau "Dunășană". În literatura de specialitate a fost denumit și "Galbena de Ardeal". Rozeta este pufoasă, verde-albicioasă, cu marginea alb-liliachie. Vârful lăstarului este pufos, alb-verzui. Lăstarul este scămos, roșietic-verzui. Inflorescența este cilindro-conică, aripată. Floarea este hermafrodită normală cu 5-6 stamine și ovar bi- sau tri- ocular, sferic, cu stil lung. Cârceii sunt glabri, cafenii. Frunza adultă este de mărime mijlocie, ușor lățită, întreagă sau trilobată, colorată
Fetească Regală () [Corola-website/Science/302291_a_303620]
-
climatice. Este sensibil la secetă, din acest punct de vedere se evită cultura acestuia în zone secetoase și nisipoase. Este sensibil și la putregaiul cenușiu și prezintă rezistență medie la mană și la făinare. Fertilitatea este foarte bună, formează 60-70% lăstari fertili și are coeficienții de fertilitate cu valori de 0,9-1,8 cel fertil și 1,8-2,1 cel absolut. Preferă terenuri bogate în resurse hidrice, preferând portaltoi care să dezvolte un sistem radicular profund, ca SO4, SO4-4 . În plantații
Fetească Regală () [Corola-website/Science/302291_a_303620]
-
Folivora. ii au mărimi cuprinse între jumătate de metru și 1,7 metri. Se pot clasifica în două genuri: leneșii cu trei degete(Bradypus, Bradypodidae) și leneșii cu două degete (Choloepus, Megalonychidae). Leneșii se hrănesc în general cu frunze, muguri, lăstari în principal din copacii de genul Cecropia. S-a remarcat că unii leneși în mod ocazional își completează dieta cu insecte, reptile mici sau păsări. Frunzele cu care se alimentează le oferă puțini nutrienți și energie și se digeră în
Leneș () [Corola-website/Science/325593_a_326922]
-
albicioasă. Miezul este semizemos. Soi de epoca a III-a, de vigoare mijlocie, mai sensibil la ger decât soiul din care provine (Chasselas doré) și prezintă o bună rezistență la boli. Are o fertilitate bună, manifestată prin formarea a 75% lăstari fertili, cu 1,1 coeficientul de fertilitate relativ și 1,6 coeficientul de fertilitate absolut. Boabele sunt mai mari comparativ cu soiul Chasselas doré, dar au gustul mai puțin armonios, neajungând practic la performanțele genitorului. Se recomandă a fi condus
Chasselas de Băneasa () [Corola-website/Science/331885_a_333214]
-
părți, în 2010 și respectiv 2011. </includeonly></onlyinclude> ! colspan="8" style="background-color:lightblue;" | ! Armando Dippet ! Albuș Dumbledore ! Argus Filch ! Filius Flitwick ! Wilhelmina Grubbly-Plank ! Rubeus Hagrid ! Madam Hooch ! Gilderoy Lockhart ! Minerva McGonagall ! Irma Pince ! Poppy Pomfrey ! Horace Slughorn ! Severus Plesneală ! Pomona Lăstar ! Sybill Trelawney ! Dolores Umbridge ! „Vrăjitor“ ! colspan="8" style="background-color:lightblue;" | ! Baronul Sângeros ! Șir Cadogan ! Everard ! Călugărul Barosan ! Doamna Grasă ! Doamna Gri ! Plângăcioasa Myrtle ! Nick Aproape-Făr-de-Cap ! Phineas Nigellus ! Peeves ! Jobenul Magic ! colspan="8" style="background-color:lightblue;" | ! Hannah Abbott ! Marcus Belby ! Katie
Lista membrilor distribuției Harry Potter () [Corola-website/Science/312454_a_313783]
-
împărțit în etape odată cu Primul Război Mondial și, apoi, căzând sub criza standardului în aur, spre sfârșitul anilor ’20 și începutul anilor ’30. Țările ce începuseră să îmbrațișeze era globalizării, incluzând nucleul european, câteva state de la marginea Europei și câteva lăstare europene din cele două Americi și Oceania prosperau. Inegalitatea dintre acele state dispărea în timp ce bunurile, capitalul și forța de muncă formau, în mod excepțional, fluxuri libere între state. Globalizarea în perioada de după cel de-al Doilea Război Mondial a fost
Globalizare () [Corola-website/Science/298560_a_299889]
-
din Siria și zonele de litoral din Turcia, foarte răspândit și în Grecia continentală și în arhipelagul elen. Este considerat "arborele veșnic roditor", fiind un arbore cu o longevitate extraordină, având o uimitoare putere de regenerare, dând mereu rădăcini și lăstari noi. Genul olea conține în jur de 20 de specii larg răspândite în jurul globului. Sunt pomi mici întâlniți în zonele limitrofe Mării Mediterane, în sudul Africii, în sud-estul Asiei, în estul Australiei. Frunzele măslinilor se mențin verzi pe întreaga durată
Măslin () [Corola-website/Science/309925_a_311254]
-
acestea având sinonime specifice. Plăvaie este un soi autofertil, deci nu necesită fecundație încrucișată, și se cultivă de obicei în plantații pure. Trebuie precizat că Plăvaie se adaptează bine la climatul temperat. Față de multe alte soiuri are vigoare mare, creșterea lăstarilor într-un an vegetativ depășește cu mult trei metri. Având o fertilitate potențială ridicată și puterea de a suporta un mare număr de muguri pe butuc, soiul Plăvaie dă producții de struguri mari și uneori chiar foarte mari. Astfel, pe
Plăvaie () [Corola-website/Science/315955_a_317284]
-
la munții din Carolina de Nord, și părțile muntoase din Europa, cum ar fi Alpi, Pirinei și Carpați, Scandinavia, Islanda, Marea Britanie și Irlanda. Crește pe stânci din mare și pe munți la altitudini de până la 2280 de metri. Mai mulți lăstari cresc din aceeași rădăcina groasă. Lăstarii pot ajunge la 5 la 35 cm în înălțime. "R. roșea" este dioica - având separat plante de sex feminin și de sex masculin. "" are de la înălțime și are mai multe tulpini cărnoase. Florile au
Rhodiola rosea () [Corola-website/Science/336648_a_337977]
-
și părțile muntoase din Europa, cum ar fi Alpi, Pirinei și Carpați, Scandinavia, Islanda, Marea Britanie și Irlanda. Crește pe stânci din mare și pe munți la altitudini de până la 2280 de metri. Mai mulți lăstari cresc din aceeași rădăcina groasă. Lăstarii pot ajunge la 5 la 35 cm în înălțime. "R. roșea" este dioica - având separat plante de sex feminin și de sex masculin. "" are de la înălțime și are mai multe tulpini cărnoase. Florile au 4 sepale și 4 petale, galben
Rhodiola rosea () [Corola-website/Science/336648_a_337977]
-
și altul cu boabe elipsoidale, colorate neuniform în roșu-violaceu, mai puțin valoros. Perioada de vegetație mijlocie este de 165-170 zile, timp în care necesită o temperatură globală de peste 30°C. Are o creștere vegetativă puternică și fertilitate bună, 50-60% din lăstari fiind fertili. Este sensibil la meiere și mărgeluire, fenomene care se manifestă puternic spre vârful ciorchinilor. În anii cu condiții climatice nefavorabile, în timpul înfloritului, florile nu leagă și cad în masă, acesta constituind defectul major al soiului Muscat de Hamburg
Muscat de Hamburg () [Corola-website/Science/306564_a_307893]
-
soiul Cardinal (în anii cu condiții climatice optime, maturarea se realizează odată cu soiul Cardinal). Rezistențe biologice: toleranță mijlocie la ger (-18...-20 grade C), oidium și putregaiul cenușiu al strugurilor și manifestă o mare sensibilitate la mană. Fertilitate bună, (61% lăstari fertili), productivitate ridicată, datorită mărimii strugurilor, iar valorile coeficienților de fertilitate sunt în limitele: c.f.a. 1,7 și c.f.r. 1,1, iar indicii de productivitate au valorile: i.p.a 552 g/lăstar; i.p.r. 356 g
Augusta (strugure) () [Corola-website/Science/331882_a_333211]
-
la mană. Fertilitate bună, (61% lăstari fertili), productivitate ridicată, datorită mărimii strugurilor, iar valorile coeficienților de fertilitate sunt în limitele: c.f.a. 1,7 și c.f.r. 1,1, iar indicii de productivitate au valorile: i.p.a 552 g/lăstar; i.p.r. 356 g/lăstar. Soiul Augusta dă rezultate bune pe terenuri cu expoziție sudică, bine însorite și cu soluri fertile. Se comportă bine pe portaltoii 140 Ru, SO 4-4. Forma de conducere recomandată este Guyot pe semitulpină, încărcătura
Augusta (strugure) () [Corola-website/Science/331882_a_333211]
-
fertili), productivitate ridicată, datorită mărimii strugurilor, iar valorile coeficienților de fertilitate sunt în limitele: c.f.a. 1,7 și c.f.r. 1,1, iar indicii de productivitate au valorile: i.p.a 552 g/lăstar; i.p.r. 356 g/lăstar. Soiul Augusta dă rezultate bune pe terenuri cu expoziție sudică, bine însorite și cu soluri fertile. Se comportă bine pe portaltoii 140 Ru, SO 4-4. Forma de conducere recomandată este Guyot pe semitulpină, încărcătura de rod care se lasă la
Augusta (strugure) () [Corola-website/Science/331882_a_333211]
-
4-4. Forma de conducere recomandată este Guyot pe semitulpină, încărcătura de rod care se lasă la tăiere este de 20 ochi/m2 , de cele mai multe ori repartizată pe elemente lungi. În plantații se aplică un complex de lucrări agrotehnice ca: plivitul lăstarilor sterili, copilitul, tratamente fitosanitare mai dese, în special împotriva manei. Strugurii sunt mari, acumulează cantități modeste de zaharuri, 120-135 g/l, iar aciditatea este de 3,7-4,9 H2SO4 . Producția de struguri este mijlocie, 15-16 t/ha, din care 85
Augusta (strugure) () [Corola-website/Science/331882_a_333211]
-
rozeta de culoare verde-roșcat. Frunzele tinere sunt galben-arămii și acoperite cu scame rare. Frunza adultă este mare (17-18 cm), glabră, pentalobată, de culoare verde închis cu limbul slab gofrat, revolut. Dinții sunt lungi, cu o margine concavă și una convexă. Lăstarul tânăr este viguros, verde, cu meritale mijlocii (10-12 cm) și perișori rari. Coardele sunt canelate, iar toamna capătă o culoare brun închis. Florile sunt hermafrodite normale, pe tipul 5, soiul fiind autofertil. Strugurii sunt mijlocii ca mărime (275-304 g), cilindro-conici
Gelu (soi de struguri) () [Corola-website/Science/334655_a_335984]
-
semicompacți (fig. 5.3). Bobul este de mărime mijlocie spre mare (4 g), eliptic, cu pielița de culoare albastru-violet, acoperită de pruină. Pulpa este necolorată, semicrocantă cu gust franc, plăcut armonios. Soiul Gelu are vigoare de creștere mijlocie spre mare, lăstarii fertili reprezintă 60-65%. Perioada de vegetație este mijlocie 165-176 zile, timp în care necesită 2850-3200 °C temperatură globală. Dezmugurește târziu începând cu data de 25.04-5.05, înflorește în perioada 10.06-18.06, pârga strugurilor începe devreme 22.07-30.07
Gelu (soi de struguri) () [Corola-website/Science/334655_a_335984]
-
apoi și el s-a îmbolnăvit și a murit. A fost înmormântat la Buda. Moartea la 14 ianuarie 1301 a lui Andrei al III-lea a pus capăt liniei masculine a Arpadienilor. Unul dintre contemporanii săi l-a numit „ultimul lăstar de aur al Arpadienilor”.
Andrei al III-lea al Ungariei () [Corola-website/Science/320411_a_321740]