990 matches
-
Apoi o întreabă dacă a lovit-o vreun ciob. Ana s-a dus imediat în altă cameră și s-a culcat. Mihai adună cioburile și strînge covorul, să-l scuture mîine. Altădată ar fi ieșit scandal, acum însă privește cu lehamite la cioburile adunate în făraș și la covorul strîns. A visat întotdeauna să aibă o familie în care înțelegerea să se realizeze din priviri, sau din gesturi simple, pline de dragoste, ca-n romane, sau filme. Dar el, acum, știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să clipească. Avea un aer grav, ferm!... Eu mă-nroșii ca o domnișoară, murmurai o scuză și mă-ntorsei. Nu cumva era sor-sa? întreabă Mihai. Are o soră ca un polițai... Tot un drac! face Liuță un gest de lehamite. Acu' fii sincer! Uite, ai aproape patruzeci de ani. Eu te știu de cînd erai puști... Ești fericit? Dar tu? Nu cerui multe de la viață, Mihai. Și nici nu mă ostenii ca tine. Cînd îmi spuseși că stai nopți întregi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ca Violeta cu două sticle de vin vechi, iar tu... Liuță, ne-am îmbătat amîndoi... îl ceartă Mihai. Cu vin! face prietenul un gest categoric. Iar cei vechi spuneau că-n vin e adevărul... Eah! strîmbă el din nas a lehamite, iar fața lui trădează dezgustul. Știi ce te-a răpus azi, iar pe mine m-a înveninat? Întîlnirea cu Doris. Nu mă interesează cîte cămile valorează ea, nu asta e important. Ai asaltat-o cîndva pe maică-sa, fără succes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe cucoană, hotărăște Mihai. Pînă una-alta, să-l sun pe redactor acasă și să-l întreb care mai este pulsul... Ca de obicei, redactorul e optimist. Poate că optimismul lui a salvat scenariul, altfel, Mihai s-ar fi lăsat lehamite de mult. În plus, redactorul îl liniștește în privința referatului: să nu se mai zbată de pomană să-l obțină acum. Pînă în Anul Nou n-are nimeni timp de planul viitor. Sînt probleme cu filmele din planul anului care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de echipă. Văd că sînteți abătut... Oboseala... se scuză Mihai. Ați auzit? Doamna Barbu, șefa serviciului tehnic, va fi directoare. Așa se vorbește. Mihai reintră brutal în realitate. Vestea dată de șeful de echipă smulge de la el un gest de lehamite, urmat de o înjurătură. Toată după-amiaza și o bucată de noapte stă în fața colii albe și se uită nedumerit la cele cîteva rînduri scrise zilele trecute. Nobilă zădărnicie! Totul se ordonează altundeva, independent de ce spune el sau alții asemeni lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
din dorința de a fi uniți, "altfel ne dezbină toți", îl auzea Mihai pe bătrînul Neculai Vlădeanu cînd stătea de vorbă seara, la un pahar de vin, cu mai tînărul său cumătru Ion. "Eah, Vlădenii!" face Mihai un gest de lehamite, dar imediat se cutremură; are impresia că palma Doamnei Ana i-a lovit din nou obrazul, ca atunci, cînd i-a hotărît să țină la obîrșia sa mai mult ca la orice. Tocmai de aceea vrea să facă o bucurie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Doar buzele i se dezlipesc puțin, gata să țipe cînd bărbatul ar atinge-o, căci brațele lui stau pregătite să se abată asupra ei. Meriți să te strîng de gît! clatină Mihai din cap cu durere. Face un gest de lehamite și pleacă, prinzînd săniuța de sfoară, indiferent la faptul că e răsturnată și o trage cu scîndura prin zăpadă iar fiica lui țipă din răsputeri că vrea la Tantam, să se joace cu cățeii. * În zilele care au urmat, Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
băut. Ai rîs și-ai zis că mă vrei treaz, să privim senin, detașat, întîmplările serii. Dar eu știam de ce vreau să mă-mbăt. Doream să uit definitiv pentru ce-am plecat aseară la drum, așa cum uneori, cînd mi-e lehamite de toate, uit plecarea mea de-acasă cu două decenii în urmă, adevărata ieșire din adolescență... Eu n-am avut un "domn Vlădeanu", pe care să-l doresc venind în chip de Făt-Frumos, dar am visat mereu o Cosînzeană, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
este recuperat aici pentru a se obține crisparea proprie prostiei. Cel prost nu poate spune niciodată "sînt prost", pentru că atunci ar apărea instantaneu acea dedublare și acel tip de reflexivitate care sânt străine de prostie. Cel prost nu cunoaște oboseala, lehamitea și sațul, cântărirea lucrurilor și tentația renunțării. Instalat în proiect, el nu are simțul relativității, pentru că nu poate compara. Cel prost cade în proiectul propriu în chip admirativ; întrucît atitudinea lui este eminamente in-sistentă, lui îi este refuzată distanța necesară
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
deciziei poate să ajungă atât de mare, încît să nu fim capabili să hotărâm nici măcar în privința noastră. Răspunderea în fața fiecărui gest poate să ni se pară atât de covârșitoare, încît să nu mai ajungem niciodată să întreprindem nimic. Oboseala și lehamitea pot fi atât de mari, încît toate proiectele să ni se pară lipsite de sens. Intuiția posibilului poate să îmi lipsească în asemenea măsură, încît să-mi fie imposibil să-mi evaluez posibilitățile și să-mi construiesc un destin. Pot
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
acest înec în dezgustul de mine? Dacă îmi spun asta, dacă îmi scriu, mă ajut oare? Și apoi cum poți scrie în timp ce îți vine să te ascunzi și să dispari? Cât timp se poate prelungi acest exercițiu pe fond de lehamite continuă, cu un nod în gât, cu respirația nedusă până la capăt, cu gustul ăsta mizerabil de iască și leșie? Duminicile după-amiaza... Toate zilele în insuportabilul după-amiezei lor... Panica urâtului care mă cuprinde la căderea zilei... Nimic din ce ai putea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mine nu atinsese concentrația necesară pentru a deveni leac. Eram pur și simplu necopt. Nu trăisem de-ajuns ca să intru în comuniune cu mine, cu alții și, cu atât mai puțin, cu Dumnezeu. A trebuit să cunosc spaima cărnii și lehamitea ultimă a sufletului, să mă desprind de oameni care plecând au luat părți din mine, să-mi îngrop prieteni, să trăiesc o revoluție și să am șocul întîlnirii cu poporul meu, să mă destram, să mă detest, să mă înec
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
reglajul fin prin care luăm din lume exact atât cât putem duce. Miracol este că existăm până la urmă laolaltă, că nu ne sfâșiem unii pe alții, că ne suportăm scîrbăvniciile, pe ale noastre și pe ale celorlalți, că facem față lehamitei, plictisului și singurătății, că ne mimăm mulțumitor iluziile, că suportăm spectacolul prostiei colective și pe al tuturor paranoicilor care se simt axa lumii. 2003 1 Conferință ținută la cea de-a doua sesiune a Colegiului european de cooperare culturală, Luxemburg
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mele improvizate - un umeraș de haine, un compas -, mă culcam pe jos pe culoar, În fața ușii de la camera părinților, aidoma santinelei care stă de veghe noaptea pe acoperișul Atrizilor, la Începutul trilogiei lui Eschil, un om a cărui neliniște și lehamite mi se vor părea familiare cînd voi fi pus mai tîrziu la școală să traduc monologul: „Îi implor pe zei să pună capăt trudei mele, acestei veghi Îndelungate ce mi-e impusă...“ Am crescut și am Încetat să-l mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
din „Evenimentul zilei” de astăzi, 21 noiembrie, semnat Florian Bichir. Jurnalist de forță, Florian Bichir este aproape nevoit, după cum însuși declară, să recunoască buna prestație a unor europarlamentari români, după o vizită în Parlamentul European, începută cu mult scepticism și lehamite. Și totuși, concluzia contrazice ipoteza argumentației: reprezentanții noștri la Bruxelles, mulți dintre ei, desfășoară eforturi meritorii pentru reprezentarea și susținerea României. Alături de Cristian Preda, etalon în domeniu, apare descris în termeni rarissimi pentru un jurnalist obișnuit să vadă dincolo de aparențe
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
de oamenii furioși pe cel care a pricinuit sistarea profețiilor Pythiei. Sursa puterii provine din informațiile acumulate pe ecranul unde se aglomerează noi și noi imagini ale prezentului. De la un timp, curgerea lor necontenită a ajuns să stârnească mai mult lehamitea decât interesul spectatorilor. Îmbătrânită, pierzându-și farmecele, Pythia e dezgustată de ceea ce socotește drept mereu aceleași porcării (III, p. 91). Marcos se uită cu spaimă la aceste imagini fără sens care sunt înghițite de alte imagini fără sens (III, p.
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ca la Eschil : blestemul Atrizilor este înlocuit de fatalitatea vârstei care îi macină pe Clitemnestra și pe Agamemnon contaminându-i totodată și pe cei din jur. În vecinătatea cuplului regal, tinerii își pierd gustul vieții și se lasă copleșiți de lehamite. La Paul Everac, Oreste este sacrificat de Ifigenia pentru că cei doi frați nu sunt în stare să-și dezvăluie unul altuia identitatea reală. Punând în termeni mitici o problemă sensibilă pentru publicul secolului al XX-lea, lipsa de comunicare între
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
simțul umorului. La sfîrșitul acelei săptămîni, Aldaya Îl luă pe pălărier deoparte, Într-un ungher, ca să-i vorbească Între patru ochi. — După cum se vede, Fortunato, fiul ăsta al dumitale e un talent, iar dumneata mi-l ții aici, mort de lehamite, să scuture praful de pe gîngăniile dintr-un magazin de doi bani. — E o prăvălie cumsecade, don Ricardo, iar băiatul dovedește o anumită iscusință, cu toate că e obraznic. — Fleacuri. La ce colegiu Îl duceți? — Păi, merge la școala din... — Astea-s fabrici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
spus prințul adineaori? — N-am spus că sunteți de-o teapă cu Rogojin, nu sunteți de teapa lui! rosti prințul cu vocea tremurătoare. — Nastasia Filippovna, draga mea, ajunge, scumpo! zise deodată, nemaiputând răbda, Daria Alexeevna. Dacă ți s-a făcut lehamite de ei, dă-i afară! Și vrei să pleci cu ăsta, chiar și pentru o sută de mii?! Ce-i drept, o sută de mii sunt bani, nu glumă! Suta de mii ia-o și pe el gonește-l. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
scop, de mirenii adulți. — Nu se poate! strigă președintele în persoană, generalul, cu voce aproape supărată. Domnilor, discut adeseori și mă contrazic cu el, mereu pe marginea acestor idei, dar cel mai adesea etalează asemenea neghiobii, încât ți-e și lehamite să-l asculți. Nici un strop de adevăr! — Generale! Amintește-ți asediul Karsului, iar dumneavoastră, domnilor, aflați că anecdota mea e adevărul gol-goluț. Din partea mea fac observația că aproape orice realitate, deși are legile ei imuabile, mai întotdeauna e incredibilă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Ce faci atâta caz? îl întrebă Belokonskaia, înciudată. Ești un om bun, dar caraghios: îți dă cineva doi gologani, iar tu îi mulțumești de parcă ți-ar fi salvat viața. Crezi că-i lăudabil ceea ce faci, dar omului i se face lehamite de tine. Părea gata-gata să se supere, dar deodată izbucni în râs, ba încă într-unul plin de bunătate. Se lumină la față Lizaveta Prokofievna, se însenină și Ivan Feodorovici. Spuneam că Lev Nikolaevici e un om... un om... pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
toți prorocesc nenorociri, toți au tras deja concluziile, toți parcă ar ști ceva ce el nu știe; Lebedev îl trage de limbă, Kolea îi face o aluzie directă, iar Vera plânge. În cele din urmă, înciudat, dădu din mână a lehamite, zicându-și: „Blestemata de suspiciune bolnăvicioasă!“ Fața i se însenină când, după ora unu, îi văzu pe Epancini, care intrau la el ca să-i facă o vizită „de câteva clipe“. Aceștia într-adevăr intraseră pentru câteva clipe. Ridicându-se de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
întâmpinați la amfiteatru... De uimire, secretarul uită să-și mai ia notițe. Augustus se răstește la el agasat: — Ce te miri așa, ca boul? Ianuarius își pleacă ochii asupra tăbliței cerate. — Nu mă mai țin genunchii, oftează principele. Ridică a lehamite din umeri. Că doar trebuie să mă ridic în picioare de fiecare dată când îi apucă să zbiere pro salute... Mai ia un pumn de țelină. Cu mâna încă în aer rostește: — Și nu uita de afișe! Libertul se înclină
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ajut, bombăne Scribonius Libo. Că altminteri n-ar mai fi pupat ca fiu-său să poată purta cândva numele de cetățean roman. — ...Înseamnă că Oto..., cum pizda mă-sii l-o fi chemând..., începe Asinius Gallus. Face un gest de lehamite cu mâna. — Otacilius, îl corectează flegmatic Scribonius. Nu pare să se formalizeze de limbajul vulgar al celuilalt. Gallus reia: — Înseamnă că prin eliberare a devenit... Libo îl întrerupe iute. — Păi, tocmai asta e. Nu putem dovedi că nu a fost
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
prânz... Se bate cu palma peste frunte, încruntat. — S-a întâmplat ceva? întreabă mirat germanul. — Nu mai știu dacă i-am amintit cumva lui Ganymedes... Își ciupește de câteva ori, perplex, buza de jos. — Ce? Instructorul ridică din umeri a lehamite. — Acum, tot nu-i mai pot ajunge din urmă. Și, oricum, au luat-o în altă direcție. Trebuia să-i atragă atenția să folosească numai nisip de Nil. Cel de la Coptos nu e bun. Nu e îndeajuns de fin. Străbat
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]