2,054 matches
-
secretate de către celulele T: IL-3, -4 și -6 și IFNγ; ca urmare, glucocorticoizii inhibă generarea, proliferarea și funcțiile limfocitelor T helper, supresor și citotoxice; inhibă proliferarea limfocitelor B și, mai ales, a producției de anticorpi, ca urmare a inhibării activității limfocitelor T helper și a citokinelor (IL-1 - 6 și IFNγ). 2. Indicații: Dermatologie: dermatită de contact alergică, dermatită atopică, eczemă, psoriazis, dermatită seboreică, dermatită exfoliativă, lichen cronic, pemfigus, Oftalmologie: conjunctivită alergică, iridociclită, keratită, nevrită optică, uveită difuză posterioară, ulcere corneene alergice
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
se reduce cu 25-50 % (vezi și „Tratamentul vasculitelor associate cu ANCA”). Apariția febrei la un pacient neutropenic impune spitalizare. Limfopenia se întâlnește aproape constant, după câteva săptămâni de tratament. Durata este variabilă, dar poate persista pe toata durata tratamentului. Numărul limfocitelor trebuie supravegheat cel puțin o data pe lună. Dacă scade < 500/mm3, este necesară profilaxia pneumocistozei (cu trimetoprim/sulfametoxazol). Trombocitopenia și anemia sunt mai rare. Toxicitatea vezicală. Survine în 2-50 % din cazuri, din cauza toxicității acroleinei asupra mucoasei uroteliale. Este mai frecventă
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
acțiune: Micofenolatul de mofetil (MMF) este un ester al acidului micofenolic, care este și metabolitul său activ. Acidul micofenolic inhibă inozin-monofosfat-dehidrogenaza (IMPD), o enzimă implicată în sinteza bazelor purinice. Rezultă blocarea sintezei de ADN și ARN, mai ales la nivelul limfocitelor T și B (acestea fiind strict dependente de calea IMPD, în vreme ce alte celule dispun de căi alternative). Astfel, MMF inhibă selectiv proliferarea limfocitelor T și B și producția de anticorpi. în plus, inhibă sinteza unor citokine și molecule de adeziune
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
enzimă implicată în sinteza bazelor purinice. Rezultă blocarea sintezei de ADN și ARN, mai ales la nivelul limfocitelor T și B (acestea fiind strict dependente de calea IMPD, în vreme ce alte celule dispun de căi alternative). Astfel, MMF inhibă selectiv proliferarea limfocitelor T și B și producția de anticorpi. în plus, inhibă sinteza unor citokine și molecule de adeziune. 2. Indicații certe: Transplantul renal, cardiac și hepatic - pentru prevenirea rejetului, împreună cu corticoizi și ciclosporină. 3. Indicații probabile: Transplant de pancreas; Nefrologie: glomerulonefrite
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Hipertricoză; Hipertrofie gingivală (favorizată de o igienă bucală deficitară și de asocierea cu dihidropiridine); Tulburări digestive (anorexie, greață, vărsături, diaree). III. ANTICORPII MONOCLONALI RITUXIMAB 1. Mecanism de acțiune: Rituximab este un Ac monoclonal himeric anti-CD20, un Ag de suprafață al limfocitelor B, exprimat numai pe celulele pre-B și B mature. Antigenul CD20 reglează o etapă precoce în procesul de inițiere a ciclului celular și a diferențierii celulare. Rituximab induce o depleție selectivă tranzitorie a subpopulației B CD20+, prin trei mecanisme ipotetice
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
edeme hipoproteice: de foame, hepatice). FUNCȚIILE SISTEMULUI LIMFATIC Acestea sunt: - menținerea volumului plasmatic (în 24 de ore se produc 2-4litri de limfă într-un organism normal), - combaterea infecțiilor, - imunitar prin producerea și recircularea de limfocite, recunoașterea antigenelor și proliferarea clonelor limfocitelor antigen specifice, - filtru, - drenaj al proteinelor plasmatice de la nivel tisular (extravazate accidental). METODE DE EXPLORARE PROBA COLORANTULUI Tehnică: se injectează patent blue violet, albastru Evans în cantitate de 1 ml asociat cu xilină 1% 1 ml în primul spațiu metatarsian
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
și tratamentul stării generale. Tratamentul chirurgical este indicat în fazele de abcedare sau fistulizare, când este indicată îndepărtarea ganglionilor tuberculoși. Se recomandă și corectarea cicatricilor vicioase din motive estetice. ADENOPATIILE Creșterea în volum a ganglionilor se poate datora: - creșterii numărului limfocitelor și macrofagelor ca răspuns la antigene; - infiltrării cu celule inflamatorii în limfadenite; - proliferarea malignă a limfocitelor și macrofagelor; - metastazării maligne; - stocării de macrofage în dislipidemii. Limfadenopatiile la pacienții tineri sunt în 80% de etiologie benignă, iar la cei peste 50
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
indicată îndepărtarea ganglionilor tuberculoși. Se recomandă și corectarea cicatricilor vicioase din motive estetice. ADENOPATIILE Creșterea în volum a ganglionilor se poate datora: - creșterii numărului limfocitelor și macrofagelor ca răspuns la antigene; - infiltrării cu celule inflamatorii în limfadenite; - proliferarea malignă a limfocitelor și macrofagelor; - metastazării maligne; - stocării de macrofage în dislipidemii. Limfadenopatiile la pacienții tineri sunt în 80% de etiologie benignă, iar la cei peste 50 de ani sunt peste 50% maligne. Clinicianul trebuie să efectueze o anamneză și un examen clinic
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
ventriculară stângă apreciată prin ecocardiografie Doppler timpul de relaxare izovolumetrică, scurtat în hipertiroidii și alungit în hipotiroidii; determinări hematologice: globulele albe, globulele roșii, trombocitele se modifică semnificativ în distiroidii. Hipertiroidie: microcitoză, policitemie, scăderea conținutului în hemoglobină, neutropenie, creșterea eozinofilelor și limfocitelor, reducerea trombocitelor. Hipotiroidie: macrocitoză, reducerea globulelor roșii. 4. Dozajul TSH: se poate face prin metode radioimune (RIA), imunoenzimatice (IEMA), imunofluorometrice (IFMA), imunochimolumetrice (ICLA). Valori normale: 0,1-0,4 mUI/l ca limită inferioară și 3,5-4,5 mUI/l ca
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
La adultul hipotiroidian se notează hiperdensificare osoasă și creșterea volumului șeii turcești. La hipertiroidieni, procesele sunt contrarii. La copii se poate nota o accelerare a maturării osoase. La adulți se notează osteoporoză. 11. Markerii autoimunității tiroidiene Mediatorii autoimunității sunt autoanticorpii, limfocitele autoreactive și citokinele. Dozarea autoanticorpilor se poate face: prin fixare pe antigenul propriu (specifici), prin imunofluorescență (Tg, TPO), hemaglutinare (Tg, TPO), antigeni fixați pe o fază solidă (Tg, TPO), antigen în fază lichidă și competiție cu un anticorp monoclonal fixat
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
participă la stimularea creșterii; în exces determină efecte catabolice, reducerea GH, a somatomedinelor și inhibă creșterea; tratamentele cu doze mari de glucocorticoizi în copilărie pot compromite ireversibil prognosticul de creștere. Hematopoeză stimulare Leucopoeză stimularea eliberării polimorfonulcearelor neutrofile din măduvă; reducerea limfocitelor, monocitelor circulante, reducera migrației macrofagelor și proceselor inflamatorii; efecte antiinflamatorii și creșterea susceptibilității la infecții la concentrații nefiziologice. Sistemul imunitar inhibiția tuturor factorilor implicați în răspunsul imun: migrația macrofagelor, eliberarea prostaglandinelor, procesarea și prezentarea antigenului, producția de anticorpi, de interleukine
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
molecule de suprafață și de adeziune celulară, agregarea leucocitelor și aderarea lor la membrana de dializă, sinteza de citokine și expresia crescută a receptorilor acestora, degranularea neutrofilelor și eliberarea de elastaze, promovarea apoptozei, activarea granulocitelor, a monocitelor, a trombocitelor, a limfocitelor și a celulelor NK. Cele mai intense și mai rapide reacții imunologice de bioincompatibilitate au fost observate în cazul membranelor celulozice nemodificate (cuprophan, acetat de celuloză). Membranele celulozice modificate (haemophan, triacetat de celuloză) și cele sintetice (poliacrilonitril, AN69, polisulfonă, policarbonat
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by L. Segall, G. Mircescu, A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir () [Corola-publishinghouse/Science/91910_a_92405]
-
concentrației în sânge. Doza de început este de 0,01-0,03 mg/Kg/24h i.v. Nivelul țintă inițial este de 18-21 ng/ml, apoi este scăzut progresiv la 8-12 ng/ml după un an. Mycophenolat Mofetil (MMF): Blochează proliferarea limfocitelor TB prin inhibarea competitivă și reversibilă a inosin monofosfat dehidrogenazei. Supresia medulară ce apare este mai mică decât cea indusă de azathioprină. Monitorizarea terapeutică nu se face de rutină. Prednison: Corticosteroizii au fost primele droguri imunosupresive folosite în transplantul de
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by CLEMENS AIGNER, WALTER KLEPETKO () [Corola-publishinghouse/Science/92112_a_92607]
-
cu CSA sau cu tacrolimus. Datorită absorbției variabile se indică monitorizarea terapeutică. OKT3 (MuromonabCD 3): Nu este folosit niciodată în terapia imunosupresivă de întreținere, dar poate fi folosit singur, în terapia de inducție sau tratamentul rejetului acut sever. Induce depleția limfocitelor T circulante, în câteva minute până la ore de la administrare. După 48 h de la întreruperea tratamentului celulele CD3 pozitive reapar. De aceea terapia imunosupresivă de întreținere necesită atingerea nivelurilor terapeutice înainte de oprire. De obicei doza este de 5 mg pe o
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by CLEMENS AIGNER, WALTER KLEPETKO () [Corola-publishinghouse/Science/92112_a_92607]
-
venoase cronice (83). Diosminum, împreună cu o fracție flavonoidă (detralex, daflon), este unul dintre cele mai utilizate medicamente. Deși mecanismul său de acțiune este neclar, aparent ajută la îmbunătățirea refluxului venos, inhibă activarea leucocitară și migrarea acestora (84) și protejează distrugerea limfocitelor de către stresul oxidativ crescut din insuficiența venoasă cronică (85). De asemenea, are efecte antiinflamatoare, antialergenice, anticancerigene (chelator al radicalilor liberi de oxigen) și vasoprotectoare (86). Astfel, acest tip de medicație este într o oarecare măsură benefic în controlul edemului și
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Viviana Aursulesei, Lucian Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/91951_a_92446]
-
În orice caz însă, majoritatea moleculelor de clasa a III-a interacționează funcțional cu moleculele HLA din clasele I și II (Kelin și Sato, 1998). Genele HLA care codifică proteine implicate major în realizarea răspunsului imun specific prin reglarea activității limfocitelor T sunt reprezentate de genele HLA clasa I și II, produșii lor de expresie fiind diferiți atât din punct de vedere structural cât și funcțional. 6.2. STRUCTURA MOLECULELOR HLA 6.2.1. Structura moleculelor HLA de clasa I Moleculele
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
30 de aminoacizi, cu multe reziduuri de serină care pot fi fosforilate de către o protein-kinază dependentă de AMPc (Pober et al., 1978). Se presupune că fosforilarea ar avea rolul de a transmite semnale intracelulare în urma activării moleculelor prin interacțiunea cu limfocitele T. Lanțul β este reprezentat de ?2-microglobulină-o proteină de 12 kDa care este codificată de o genă non-polimorfică de pe cromozomul 15. ?2-microglobulina prezintă multe similitudini cu domeniile constante ale imunoglobulinelor și un înalt grad de omologie între diferitele specii, indicând
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
leader (Braud et al. 1998). De asemenea, domeniul extracelular ?3 care este codificat de exonul 4 al genelor de clasa I contribuie la realizarea asocierii lanțului ? cu β2-microglobulina (Hebert et al., 2001), precum și la interacțiunea cu molecula CD8 de pe limfocitele T citotoxice (Salter et al., 1990). Moleculele de clasa I HLA-E, HLA-F și HLA-G (denumite și molecule de clasa I „non-clasice”) sunt mult mai puțin polimorfe și, cu excepția HLA-E, au o distribuție tisulară și grad de expresie mult mai restrânse
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
denumirii unor noi alele/molecule HLA (Marsh et al., 2001). Ar mai fi de menționat că polimorfisme de la nivelul exonului 3 (care codifică domeniul extracelular β2) influențează interacțiunea moleculelor HLA de clasa a II-a cu receptorii CD4 de pe suprafața limfocitelor T helper (Konig et al., 1992). Ca o particularitate pentru genele care codifică molecule de clasa a II-a, există mai multe seturi de gene atât pentru lanțurile ? cât și pentru lanțurile β (Hardy et al., 1986). Spre exemplu
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
nu fie confundate cu factorii sistemului complement codificați de gene din regiunea HLA (de exemplu, C2, C4 etc). În cazul moleculelor HLA de clasa a II-a, acestea au fost inițial identificate folosindu-se caracteristica lor de a stimula proliferarea limfocitelor (metode limfocitotoxice cum ar fi mixed lymphocyte reaction), și au fost de asemenea numerotate consecutiv. Genele care le codificau au primit numele de Dw, iar alelele respective HLA-Dw1, -Dw2 etc. (Nepom și Taurog, 2005). Ulterior au fost adoptate tot metodele
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
asemenea numerotate consecutiv. Genele care le codificau au primit numele de Dw, iar alelele respective HLA-Dw1, -Dw2 etc. (Nepom și Taurog, 2005). Ulterior au fost adoptate tot metodele serologice de identificare a moleculelor HLA clasa a II-a pe suprafața limfocitelor. De la sfârșitul anilor ’80, începutul anilor ’90 au intrat în uz metodele de analiză genetică la nivel molecular bazate pe tehnica PCR (Polymerase Chain Reaction) care au permis determinarea secvenței specifice la nivel de ADN pentru fiecare din genele HLA
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
scade la 1-3% din valoarea normală (Raghavan, 1999; de la Salle et al., 1999). 6.4.2. Moleculele HLA de clasa a II-a Sunt exprimate în mod obișnuit doar pe un subgrup de celule ale sistemului imun, subgrup care include limfocitele B și celulele prezentatoare de antigen incluzând limfocitele T activate, monocitele, macrofagele, celulele Langerhans din epiderm, celulele Kupffer din ficat, celulele dendritice și celulele epiteliale timice (Klein, 1986). Cu toate acestea, sub influența interferonului gamma (IFN-?) și alte tipuri celulare
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
de la Salle et al., 1999). 6.4.2. Moleculele HLA de clasa a II-a Sunt exprimate în mod obișnuit doar pe un subgrup de celule ale sistemului imun, subgrup care include limfocitele B și celulele prezentatoare de antigen incluzând limfocitele T activate, monocitele, macrofagele, celulele Langerhans din epiderm, celulele Kupffer din ficat, celulele dendritice și celulele epiteliale timice (Klein, 1986). Cu toate acestea, sub influența interferonului gamma (IFN-?) și alte tipuri celulare pot exprima molecule HLA de clasa a II
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
clivarea peptidului leader, glicozilarea lanțului aminoacidic și asocierea celor două lanțuri (? și ?). Asocierea celor două lanțuri este obligatorie pentru expresia moleculei pe suprafața celulară (Owen et al., 1981), după cum este și legarea antigenului care va fi prezentat către limfocitele T helper. În cazul moleculelor de clasa a II-a, o particularitate o reprezintă asocierea acestora în interiorul reticulului endoplasmatic cu o moleculă de tip chaperone care a primit denumirea de „lanț invariabil” (invariable chain - Ii) (Klein și Sato, 2000; Nepom
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]
-
este de a identifica celulele proprii infectate cu bacterii/virusuri care se multiplică intracelular. Simplul fapt de a recunoaște și neutraliza „microbii” în forma lor extracelulară nu este suficient pentru a stăpâni eficient acest tip de infecții. Rolul major al limfocitelor T în răspunsul imun este tocmai de a identifica și distruge celulele infectate. Modul în care sistemul imun a evoluat pentru a recunoaște celulele infectate a fost de a impune recunoașterea de către limfocitele T atât a unei componente self cât
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Loreta Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91982_a_92477]