2,381 matches
-
chiar când i te poți sustrage, nu-i poți nega existența. Theodor Codreanu pare a fi, la noi, cel care reabilitează noțiunea înțeleptului ștergând cu un braț atâtea "inter-legături" ofilite ce au devenit oarecum pânze de păianjen și cu celălalt limpezind apele lumii înăuntrul cărora citește legături noi în adânc. Îl numesc "înțeleptul de la Huși" pentru că nu se clintește din râpele Prutului unde a devenit, de ani buni, un fel de stâlp, nu al românismului, ci al romanității orientale. A creat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
românismului: el este omul care privește și are nevoie de ochiul propriu apropiat de realitate. El citește literatura propagandistică a imperiului moscovit și o decodifică, primește artefactele teoretice despre "națiunea moldoveană" reieșite de la Chișinăul politic și iarăși le decodifică, le limpezește zările oferind spațiul de gândire și reflecție al opțiunii libere în locul celui carceral al sfâșierii (forțate). Înțeleasă astfel, chestiunea basarabenilor este una de creștere și dezvoltare. Moldova, în general, dacă rămâne așa cum am numit-o Dimitrie Cantemir, "mater parens", mama
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
între ei. Deplânge faptul că apele Prutului nu mai au limpezimea ochilor lui Dumnezeu, pentru ca în oglinda lor să se poată privi și să se recunoască frații. Cum el nu are "pesimismul" lui Bacovia, cel la care apele-oglinzi nu se limpezesc niciodată, are optimismul recunoașterii fraterne" (op. cit., p. 209). În doar câteva linii ordonatoare în acest capitol criticul român ne convinge că avem a face cu trei etape în ceea ce privește ascensiunea tribunului, luptătorului Grigore Vieru: prima este aceea a rezistenței prin poezie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ș.a. se înscrie, valoric, Th. Codreanu care, în prezent, se impune printr-o contribuție de rară probitate intelectuală. De cealaltă parte, de șir împotrivă, începând cu părintele "cuvios" Alexandru Grama (el nefiind chiar primul), într-un elan "sincer" de a limpezi mintea neamului și de a "ferici" poporul român, se așază stăruitori, când mai pe ascuns, când mai pe față, acei "luptători" pentru sfârșirea odată și-odată, cu această "făcătură", cultul lui Eminescu, un cult din care, la început, ar fi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
contra. Dosarul, se știe, e voluminos. Dl. Codreanu reușește performanța de a stăpâni materia, dovedindu-se un maestru al conexiunilor. Informații disparate, de circulate, totuși, sunt cercetate acribios în ramă contextuală și ordonate cu o logică detectivistică. Încât "probele" se limpezesc și demonstrația crește coerent. Surprinzător, exegetul ne anunță o ciudată rocadă a criteriilor amuzându-se (amar, firește) "cum evoluează denigratorii". Dacă părintele Grama, cel care publica la doi ani de la moartea poetului o primă carte defăimătoare despre Eminescu acuzându-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
un ambițios program etnohermeneutic -, Theodor Codreanu va izbuti așadar, încă o dată, nu doar să-și repună în discuție conceptele doctrinare (omul s-a împătimit de ele, însă frumos, în cursul vremii), dar să le desfacă din severitatea inițială, să le limpezească. Dacă Dennis Deletant istoricul britanic -, un cercetător sagace, pătrunzător al comunismului românesc (un regim dependent la început, cum se recunoaște, de Rusia sovietică sau, mai târziu, sub Ceaușescu, numai un comunism recomandat, aș zice, printre rânduri, ca exclusiv național), va
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de caracter nu renunță la încercare". (idem, p. 272). A avea caracter înseamnă a dobândi trăiri-tip, cristalizate în mod constant, care revin mereu asigurându-ți o forță reală. Demersul analitic și sintetic al autorului este notabil, distincțiile terminologice sunt limpezi, iar informația filosofică pe măsură. Poate suntem în asentimentul autorului dacă încheiem cu reflecțiile referitor la ethosul creștin. Mitul lui Don Juan e o erezie neognostică căutarea împlinirii imposibile a iubirii ca repetiție în diferență. Mitul Tristan și Isolda prezintă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ca precursori sau susținători ai postmodernismului (Fr. Nietzsche, S. Freud, M. Heidegger sau J. Derrida) s-au apropiat sau chiar au anticipat postmodernismul, aceștia fiind în realitate "niște asceți căutători de puritate", înainte de orice altceva. Din motive similare, pentru a limpezi lucrurile, sunt supuși unei analize lucide, atente, nuanțate și la obiect, Nichita Stănescu, poet asumat abuziv de postmoderniști, cu ignorarea unei părți semnificative a creației acestuia, sau Milan Kundera, revendicat insistent de criticii postmoderni de toate mărimile. Autorul Necuvintelor prin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
kantiene a coercibilității dreptului, Giorgio Del Vecchio subliniază, constant și pe deplin coerent logic, reafirmând mereu: „acolo unde lipsește constrângerea, lipsește și Dreptul”. 2. Dreptul pozitiv Adept al Teoriei dreptului Natural, filosoful Giorgio del Vecchio a simțit nevoia de a limpezi, de a clarifica noțiunea de Drept pozitiv și, totodată, care Îi sunt „izvoarele” (am spune, mai bine, „temeiurile”). Ideea de Început afirma că: „nu tot Dreptul este În mod necesar pozitiv”. De ex., un proiect de lege nu constituie Încă
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
într-un apartament cu patru camere, deși proprietarul mi-a propus să împart apartamentul nostru de cinci camere cu un tânăr care „te place foarte mult”. 31 martie Zi fatidică, de neșters din calendarul memoriei mele. Apele vieții mele se limpezesc. Voi vedea adâncul? În ce fel? N-am nici o idee despre felul în care voi trăi de aici înainte. „A-mi reface viața” îmi repugnă profund. „Pețitorii mei” fojgăie, făcând un foșnet subtil de hormoni. Văd foamea hormonală a masculilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
-l înțelegeam deloc, chiar îl condamnam categoric pe Gh. GheorghiuDej, pentru nesăbuita lui campanie anti-titoistă. După 1989, în ciuda frământărilor care au condus la dezmembrarea Iugoslaviei, sau poate tocmai de aceea, judecățile despre „titoism” au intrat într-o matcă a normalului, limpezindu-se oarecum. În țara noastră pătrund informații din mai multe direcții, lumea lui Tito, ideile sale și ale colaboratorilor săi schimbându-și conturul și culoarea. Apar, era normal să se întâmple așa, nuanțele și abordările situate în afara formulărilor categorice, se
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
se zugrăvesc ca pe-o pânză albă umbrele negre ale viitorului. Un redactor din Iași care, primind depeșile biuroului de corespondență din Viena, se făcuse răsunetul multor fantazii jurnalistice ar fi fost chemat se zice la prefectură și prevenit a limpezi izvoarele știrilor de senzație care neliniștesc fără cauză publicul. Chiar dacă aceasta nu s-a întîmplat, totuși lumea era în drept s-o creadă, atât de neliniștite erau știrile comunicate de biuroul din Viena și atât de puțin vrednice de crezare
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
cu putință numai atunci când naționalitatea nu e conștie de sine, când desnaționalizarea e privită ca un fel de înaintare. Astăzi însă nu există aproape nici o limbă {EminescuOpIX 478} în Europa, fie cât de izolată, care, călcată pe urmele culturei antice, limpezită prin formele culturei clasice să nu fie în stare de-a cuprinde și reda întreaga cultură omenească, de la abstracțiunea cea mai naltă până la espresiile cele mai concrete. Dacă luăm Austria și Turcia, statele compuse din naționalități deosebite, vom găsi că
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
din orez. O să vând tot ce am ca să-i cumpăr mamei mâncare. Am intrat în camera chinezească și am scos șezlongul pe verandă. De-acolo o vedeam bine pe mama. Nu arăta a om bolnav. Ochii ei frumoși erau foarte limpezi și tenul proaspăt. Dimineața se scula bine, mergea la baie, își făcea toaleta, se pieptăna singură. Se întorcea în camera ei, se băga în așternut, mânca micul dejun. Se culca iar puțin. Apoi se ridica și citea ziarele până spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
care ședea în spatele tejghelei cu gustări. Servea un chili con carne excelent, omlete, ciorbă de fasole, și învățase să se descurce și cum să facă cafea, știa exact când să arunce în ea sare și un ou crud ca să o limpezească. A primit această schimbare din viața ei cu mare energie, și cumva, din punct de vedere fizic, părea să crească și să capete putere. Înflorea, iar mulțimea aia de bărbați o calma. Se spuneau și se strigau acolo multe lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
foarte mult în ce poziție te afli, chiar și în ultimul moment, să nu cumva să te amăgești că n-ar fi așa. Pentru mine contează. Deși, mi-a zis, iar fața i s-a încruntat și apoi s-a limpezit când a formulat concesia, probabil că o să conteze numai dacă îmi revin. Că dacă ai murit, ce importanță mai are? Nu mai suportam să discut despre asta în acel moment, așa că am tăcut și am continuat să o veghez. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
când o urmăream cu privirea. Avea o față mai palidă decât îmi aminteam eu, dar nu pot spune că o observasem cum trebuie înainte. Purta însemnele unor dureri, desigur, când te uitai mai îndeaproape, deși în prezent ochii îi erau limpezi, purificați. Avea părul negru. Îi creștea cam în neordine pe frunte, în sus, dar era frumos. Trebuia să te uiți foarte atent ca să observi amănuntele astea. Avea ochii foarte întunecați. Adesea se dădea cu ruj dintr-un tub mic de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Să vină cu autocarele, cu parașutele, înarmați cu aparate Leica. Îmi roiesc în minte amabile discursuri de bun-venit. O mână mi se și întinde după cutia de detergent și a doua după serviciul de ceai, murdar. Ochii injectați mi se limpezesc. Vechiul covor roșu a fost așternut. Și acum o chestiune foarte delicată. Poate puțin vulgară, dar delicată, foarte delicată. Ținând seama că s-ar putea ca această chestiune să nu-și poată face loc mai târziu într-o formă masiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
i-o înmâneze. Slavă Domnului că s-a isprăvit cu asta. Vă asigur că n-am făcut-o intenționat. Cred -știu -că aceasta va fi ultima mea însemnare cu privire la „fizic“. N-are decât să pară ilar. Dar aș vrea să limpezesc aerul înainte de a mă duce la culcare. E vorba de o Anecdotă, îngropați-mă și tot am s-o las să iasă la iveală. Pe la nouă ani, aveam foarte plăcuta convingere că eram cel mai iute alergător din lume. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
O fac la fel cum odinioară dansau în onoarea zeului Ploii. Nu-i interesează, poate, nici spectatorii. Un singur lucru contează în acele clipe. Dansul lor. Pentru ce nu? Dansul se transformă în sens. Sufletul se eliberează de zgură. Se limpezește. Parcă totul se întîmplă pentru a spori paradoxurile. Fiesta nu e o mască veselă. E chiotul unui taciturn. Desfrânarea unui timid. Mexicanul iese atunci din rezerva sa obișnuită. De obicei prea tăcut, îi e greu să vorbească normal în aceste
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
maya. Când omul nu s-a mai târât, a văzut la picioarele lui un șarpe mort. Pe urmă, a căzut lângă el în iarbă o pasăre moartă. Ca să nu se mai teamă, a ridicat acolo o piramidă. Cerul s-a limpezit. E o zi splendidă acum, f[ră nici un nor, iar lumina triumfa, pașnică, și asupra junglei și asupra ruinelor. Asta îmi voi aminti, probabil, de la Palenque; că am văzut un loc de care nu se apropie (cînd e soare, cel
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
excitant puternic, ca un drog necunoscut. Săpătorii de fântâni din Yucatan nu se opresc până ce nu dau de apă. Și pentru mine apa căpătase altă importanță. Nu pentru că aș fi suferit de sete, ci pentru că uscăciunea, în loc să mă deprime, mă limpezea. În zilele de maximă limpezime, mexicanii zic despre Popocatepetl: "se vede". Nici nu e nevoie să pronunțe numele muntelui. Poate că și despre fericire se poate spune uneori la fel. tempo naturale Dimineața, soarele plutește din nou orbitor deasupra junglei
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
ca-n cărți, și ar rămîne împreună; dar numai ca ea să-l epateze și apoi să-mi rămînă mie pe cap, cu gîndul tot la el, ori la cel care a fost el... Ce zici? Dați petrecerea, poate se limpezește situația spune Mihai, amintindu-și că Maria, cînd a venit la el, a insistat pentru petrecere. Buuun continuă Săteanu. Ce mă fac însă cu alt aspect al situației? Acum nouă ani, cînd Bujoreanu a fost reabilitat, soacră-mea m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Georgie că nu o voi avea niciodată; și am găsit în această trădare o libertate sporită care-mi întărea puterile. Am încercat să-i redau Antoniei, cu toată onestitatea, îndoielile și reținerile mele cu privire la Georgie, iar acest efort mi-a limpezit gândurile. Antonia s-a dovedit extrem de receptivă și de înțelegătoare. Îmi dădeam seama - și chiar am simțit acest lucru cu dragoste și puțin amuzat - că urmărește cu un interes subit ca eu să nu ascund nimic, să nu am, undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ceva mai capabil să-mi adun gândurile. Era prea frig ca să mă așez, dar din când în când mă opream și mă sprijineam de parapet și, pe măsură ce lăsam în urmă stâlpii de iluminat împodobiți cu delfini îngemănați, simțeam că mă limpezesc. Totuși nu aveam senzația că problemele mele se apropie de o rezolvare. Simțeam numai o silă generală legată de ultimele evenimente. Era inevitabil să ajung să „deschid” o discuție cu Georgie; totuși îmi displăcea profund atât momentul cât și maniera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]