2,406 matches
-
volum al lui T., Epifania, subintitulat „o căutare a treptelor”, este mult mai eterogen, încercând să aproximeze poetic „treptele” convertirii spirituale. O ruptură nu se produce, doar că „entropia” se transformă în „epifanie”: nu lipsesc stranietatea, imagismul, acum mai concentrat, livrescul, o anume „tehnicitate” a discursului, conținutul conceptual, ermetismul. Se remarcă însă muzicalitatea, „murmurul de cânt monodic” bizantin (Radu Petrescu) și esențializarea lirismului, efortul de a transpune o experiență spirituală. Unele texte rămân totuși cvasiincomprehensibile, spre exemplu primul poem, Geometria sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290307_a_291636]
-
de utilizare a cunoștințelor, cultură generală, atitudini și valori. Proiectanții curriculumului universitar trebuie să evite supradimensionarea unei laturi în defavoarea celorlalte. Reducerea curriculumului la formarea îngustă și pragmatică a specialistului (expertul, tehnicianul etc.) este la fel de primejdioasă ca și aspirația spre formarea livrescă a eruditului și a umanistului. Conținuturile formative ale pregătirii trebuie să le balanseze pe cele informative, iar metodele de instruire trebuie să se adapteze acestei norme esențiale. În același mod, pregătirea practică trebuie să reechilibreze un curriculum orientat, prin tradiție
[Corola-publishinghouse/Science/2316_a_3641]
-
precum: conversația euristică, discuțiile în grup, dezbaterea, discuția-dialog, consultația în grup, preseminarul, seminarul, dezbaterea de tipul „mesei rotunde”, dezbaterea „Philips-66”, brainstormingul (asaltul de idei), colocviul etc.; - metoda problematizării - de instruire prin rezolvarea unor situații-problemă. b) metode de comunicare scrisă sau livrești (bazate pe lectura textului scris sau tipărit) dintre care: munca cu manualul sau cartea, analiza (investigația) de text, informarea, documentarea etc.; c) metode de comunicare oral-vizuală: instruirea prin filme, instruirea cu ajutorul transmisiilor televizate, instruirea prin tehnicile video, instruirea bazată pe
[Corola-publishinghouse/Science/2316_a_3641]
-
sfârșind cvasioniric, în flăcări pe ninsori purificatoare: incendierea purgatoriului cu vibrații de infern. Prozele reunite în volumul Încă un minut cu Monica Vitti (motoul e din Julio Cortázar) se întemeiază pe imaginarul filmic al autoarei, împănat cu câte o referință livrescă neașteptată, cu zone oscilând între „les contes cruels” ale lui Villiers, ironia sumbră și misterul „jucat” din unele proze ale lui E. A. Poe ori cutare „tales of unexpected” scenarizate postmodern în cinematografia britanică. (De altminteri, caracteristic aici este tocmai umorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285689_a_287018]
-
în afară de ceea ce ține de lumea artei. Nimic nu are justificare, nimic nu merită interesul său susținut în afara produselor spiritului. Călinescu e un extremist în această privință, un homo doctus, asemenea Bibliotecarului lui Arcimboldo, care percepe realitatea însăși ca un reflex livresc. Politicul nu-l pasionează, politica nici atât. Nu se arată dispus să abjure de la ale sale și, atunci când face un elogiu al regelui Carol II, îl interesează exclusiv calitatea acestuia de promotor al artelor. Eșecul din planul politic îl lasă rece
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
mateină, o identificare într-adevăr prestigioasă. Îi evocau personajele mateine forța de emancipare a unui spirit plebeu, dar inteligent, înzestrat cu ambiția care lipsea totuși crailor decadenți mateini, cu excepția lui Pirgu? Nu este Manicatide un astfel de personaj, contrafăcut și livresc, caricaturizat ideologic, dar altfel cu croiala unui alt timp? Cinismul său și poza aristocrată, însoțite de afirmații pe măsură, sunt menite să evoce un modus vivendi desuet, dar nicidecum lipsit de farmec, care, sugerează autorul, este asumat de întreaga clasă
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
patologie, ci și o "tendință esențială" (tendance essentielle) a psihologiei umane. Acesta distingea între "bovarsimul empiric sau patologic" și un "bovarism esențial sau metafizic"10. În primul caz, avem o automistificare deplină, o suprapunere a afectelor, fără rest, între modelul livresc, cu conduitele și gesticulațiile sale și subiect; în cel de-al doilea, subiectul își alege o atitudine romanescă, o conduită livrescă, deplin conștient de alegere, fapt în măsură să-i confere un stil de viață prin similitudine cu cel prestigios
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
esențial sau metafizic"10. În primul caz, avem o automistificare deplină, o suprapunere a afectelor, fără rest, între modelul livresc, cu conduitele și gesticulațiile sale și subiect; în cel de-al doilea, subiectul își alege o atitudine romanescă, o conduită livrescă, deplin conștient de alegere, fapt în măsură să-i confere un stil de viață prin similitudine cu cel prestigios, care-i servește drept model. Eva are la dispoziție un stil de viață pe care mijloacele modeste o împiedică să-l
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
imagine a vieții mai vie decât viața, mai autentică și mai proaspătă parcă. În acest scop, epistolierul utilizează diverse formule introductive de mare haz37, în funcție de mesajul pe care vrea să-l transmită, de gustul și de personalitatea destinatarului. Altminteri, referințele livrești și anecdota, pasajele memorialistice și relatarea unor aspecte din viața de zi cu zi compun, în linii mari, materia epistolarului lui Ion D. Sîrbu. Scrisorile acestea conțin însă și un jurnal de creație, autorul oferind numeroase chei de interpretare pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
sunt altceva decât o perpetuă mirare în fața inevitabilelor eșecuri. Eșecuri consemnate, dar niciodată acceptate de-a binelea. Publicistica lui dovedește o frenezie extraordinară în fața faptului cotidian. Pagina înregistrează nesățios cele mai absurde ori mai profunde întâmplări, amestecându-le cu referințe livrești și cu trimiteri la propria experiență. Pagina de ziar e trăită ca o arcă a lui Noe: fie și cel mai simplu inventar de trimiteri ar ocupa câteva coloane. Însăși existența Personajului, așa cum începe acesta să se profileze odată cu primele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286433_a_287762]
-
sunt cele consacrate, în Analize și interpretări literare (1975), lui Mihai Eminescu, Al. Macedonski, Calistrat Hogaș, Mihail Sadoveanu, G. Bacovia, Liviu Rebreanu ș.a.; cu toate că interpretul se mulțumește prea adesea cu simplul montaj de citate critice, câteva interstiții din acest covor livresc dau la iveală un lirism reținut și o bună intuiție exegetică. Un parcurs similar îl va avea și poezia lui U. Inițial sub influența lui G. Tutoveanu și a lui Mihai Codreanu, ea se va îndrepta treptat către modernismul interbelic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290388_a_291717]
-
plouă,/ Vor rodi pământul vechilor dureri./ Cum să plec aiurea, către nicăieri,/ Când mai am o floare de cules din rouă?” (Rondelul unui epicureu). În următoarele plachete, Dealul brândușelor (1974), Fulg și zăpadă (1978), autorul își asumă mai decis postura livrescă, artizanală sau doar ocazională, dar își diminuează astfel simțitor palpitul poetic. SCRIERI: Poetul G. Tutoveanu, Bârlad, 1928; Istoria literară a Bârladului, București, 1936; G. Ibrăileanu și Bârladul, Fălticeni, 1939; Tecuciul literar, Bârlad, 1943; N. Beldiceanu, București, 1961; Memorialistica în opera
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290388_a_291717]
-
sub semnul grației imitative. Cu urme simboliste, poemele de mai târziu cultivă dispoziția meditativă (Ghețarul, Izvorul, Termitele), gustul himericului, al vetustului medieval, discreta cochetare cu exoticul, în timbru minulescian. Curgerea vremii însăși devine laitmotiv, surdinizând și „complicând” treptat limbajul poeziei. Livrescul și alura reculeasă, tandrețea, ce-și asociază vestigii de umor și o anume „frondă” feminină, țin de lirismul reflexiv, modern, chiar dacă inspirația e circumscrisă sferei tradiționale; o manieră evocând, pe-alocuri, gestul ironic sau autopersiflant, prin care mai adesea își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285971_a_287300]
-
F, 1985, 12; Cristian Moraru, „Povestiri cu strada depozitului”, ST, 1986, 1; Dan Culcer, Modificări în proza scurtă, VTRA, 1986, 1; Vasile Popovici, Poemul existenței ca atare, AFT, 1986, 3; Ioan Holban, Două debuturi, CRC, 1986, 30; Mircea Mihăieș, Reverii livrești, O, 1989, 13; Ioan Buduca, Ralantiul și acceleratorul, AFT, 1989, 4; Vasile Popovici, „Însemnare despre anii din urmă”, F, 1989, 5; Ioan Holban, Exerciții de imaginație, CRC, 1989, 27; Nora Rebreanu, Raportul dialogic, ECH, 1990, 3-4; Simion, Scriitori, IV, 693-702
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290561_a_291890]
-
opereze cu fulminant succes (apud Creangă) într-o zonă perdeluită în care necesitatea guvernează la fel de imperios. Nu-i chiar lesne să te apropii de un text al lui Pițu; mai întâi, e nevoie de ceva știință de carte, fiindcă referirile livrești și asociațiile neașteptate te obligă la reveniri și întoarceri în bibliotecă. Apoi, se cuvine să-i accepți viziunea declarat iconoclastă. În fine, face trebuință stabilirea acordului fin cu o rară aplecare către perpetuă invenție lingvistică nu doar joc de artificii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Într- adevăr, În imaginarul colectiv al românilor, aceștia din urmă apar ca fiind „cântăreți Înzestrați, sentimentali și senzuali, dar leneși, dezordonați, incapa bili de muncă susținută și, În consecință, pe drept săraci”. Utilizarea opoziției socio- economico-culturale prin această banală tipologie livrescă - remarcă antropologul Vintilă Mihăilescu - este „nu numai un mijloc de clasificare socială, dar și unul de excludere” <endnote id="(552, p. 111)"/>. În schimb, romancierul polonez Henryk Sienkiewicz Încerca să demonstreze - scriind din America liberală a anului 1877 - că aptitudinile
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
no business like Shoah business” <endnote id="(901)"/>. Într-un pseudo-studiu recent de istorie literară, Ion Rotaru Încearcă să minimalizeze importanta contribuție a scriitorilor evrei la literatura română, construind o Întreagă teorie conform căreia „cam la toți evreii literatura, preocupările livrești sunt cumva «comercioase»”. În acest sens, autorul se declară contrariat de 184 Imaginea evreului În cultura română Înclinația evreilor „spre literatură, când de fapt, prin tradiție, ei sunt negustori”. Chiar și după 1944, „evreii tot negustorește s-au comportat față de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Waar’ („Evreul și tătarul sunt același lucru”) <endnote id="(3, p. 71)"/>. Folclorista Elena Niculiță-Voronca este convinsă că teoria lui Șăineanu este o „rătăcire”, preluată „după autorii ce se orientează numai din cărți”, dar propune În locul ei o altă soluție livrescă, mult mai confuză și mai artificială : „jidanii despre care Își amintește poporul sunt Titanii - adică Cronos și frații săi, zeii fenicieni - tot evrei și aceștia” <endnote id="(162, p. 209)"/>. În 1896, influențat de un studiu publicat În 1890 de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
și care nu se împuținează prin dăruire, învățătura, formală sau informală, este un proces neîntrerupt care însoțește întreaga viață a omului. În sensul cel mai larg, învățarea constă în acumularea de experiență din activitatea proprie și a altora. În înțeles livresc, învățarea înseamnă asimilarea de cunoștințe, abilități și comportamente și folosirea lor în scopul realizării altor achiziții și în rezolvarea problemelor de viață. Nu pentru școală învățăm, ci pentru viață - spunea Seneca. Învățarea capătă altă dimensiune și se realizează treptat la
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
solitudinii („Există dintotdeauna o palmă singură / Care închide cele două palme / Și sămânța nu mai ajunge la timp în noi, / În lenta noastră răsucire spre ora - mireasă; / Bem din această palmă / Și după ce-a secat izvorul”). Apelând la surse livrești - motive biblice sau ale culturilor antice, greacă sau egipteană -, autorul încearcă încifrarea simbolică a lumii, aspirând spre o poezie ermetică, ce cultivă paradoxul: „Un înecat care ajunge în deltă / Este epilogul celorlalți / Delta n-are culoarea înecului”. Câteva motive ordonează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290043_a_291372]
-
în decursul timpului, să sporească motivarea elementelor lingvistice. A fost vicepreședinte al Uniunii „Vatra românească”. Colaborează la „Argeș”, „Flacăra”, „Luceafărul”, „România literară” ș.a. Debutează cu volumul de teatru Jucătorul de table (1971), în care, sub aparența de gratuitate a jocului livresc, tratează probleme grave, cum ar fi criza identității într-o lume incapabilă de comunicare (Balmeș-talmeș), falsele și realele probleme ale creației puse unor autori condamnați la sterilitate și diletantism cronic, pentru care scrisul devine o activitate mecanică (Coja Ion, autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286323_a_287652]
-
Intram, în toamna anului 1996, plin de entuziasm și de mari așteptări, la Facultatea de Litere din Iași. Eram, cum sunt și acum, pasionat de literatură, lacom să învăț, să descopăr cărți noi, autori care să-mi mai astâmpere bulimia livrescă. Citeam zile și nopți la rând, dezordonat, neglijând, din această pricină, și cursurile facultății. Care, dacă e să fiu sincer până la capăt, nu reușiseră să mă acapareze așa cum mă așteptasem. Mă aflam, în numai câteva luni, într-un moment de
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
de editura Junimea, aflate la granița dintre doct și soft, deschid într-alt mod ochii curioșilor spre marea operă a lui Cantemir: mai cald, mai vivace, mai puțin apăsător. Ne delectăm cu un Cantemir spornic la vorbă, de o curiozitate livrescă și zvonologică nesățioasă, ne aflăm în fața unui cartograf al vieților publice și private, ne lăsăm călăuziți de un cronicar admirabil prin stăpânirea tehnicilor de colaj și colportaj narativ, călătorind pe căi de realitate și de legendă bătute după propriul gust
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
modelator, să înțelegem și să prețuim dicțiunea, marca indelebilă a autorului, în aceeași măsură cu fenomenul ancorat în istoria culturală prin care se naște literatura română. Dincolo de condiția scriptică particulară, de finalitatea istoriografică, de existența "întâmplătoare" sau, dimpotrivă, cultivată și livrescă a efectelor estetice, Cronicile ne-au apărut, astfel, în relație cu personalitatea autorilor lor, descifrați cu minuție, într-o empatică perspectivă individualizatoare. Modelele umane, explicite, ale Cronicilor, rămase în mintea noastră cu acea apăsare cu care profesorul puncta prezența lucrului
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
decenii înainte: lângă vestigiile monumentale ale Romei antice, călătorul postromantic vede o populație mizeră, mame care-și despăducheau copii în fața cocioabei, cerșetori, briganzi. Cunoaștem foarte bine acest proces și din literatura noastră: după un debut furtunos romantic de inspirație pur livrescă, Filimon reneagă modelul inițial și parodiază sângeros tipul romantic făcându-l ridicol: Mitică Râmătorian din Nenorocirile unui slujnicar, amantul poetic al slujnicelor de mahala, îmbrăcat într-o manta de carbonaro și cu galoși de gumilastic în picioare. Parodia modei romantice
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]