1,372 matches
-
și toată lumea lor repezită pas [cu] pas la cer s-adîncea ca-ntr-o oglindă pas cu pas în infinitul Nilului... Grădinele pendente întoarse străluceau adânc - adânc în râu și pintre ele părea că trece luna ca o comoară în fundul apelor. Luntrea se opri la mal... Regele se dete jos palid și adâncit și se pierdu în umbra naltelor bolți de frunze a grădinelor, trecu în lumina lunei și umbra lui se zugrăvea pe nisipul cărărilor ca [un] chip scris cu cărbune
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
fereastă... Degeaba se-nchina la luceafărul dimineții sale, degeaba la luceafărul serilor... Luceafărul era o păpușă... coeur de marbre. Marie... Iar? Să m-arunc în vârtejul măștilor... ... calea acelui castel... ajung la lac... începuse a însera... eu mă sui în luntre și-ncep a trece încet, încet prin papura și stuful lacului spre mijloc, luna răsărea din pădurile seculare și dura * o cărare de văpaie * pe valurile ***. Era vară, o noapte de vară îmbătătoare, și-n mijlocul apei adormii în luntre
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
luntre și-ncep a trece încet, încet prin papura și stuful lacului spre mijloc, luna răsărea din pădurile seculare și dura * o cărare de văpaie * pe valurile ***. Era vară, o noapte de vară îmbătătoare, și-n mijlocul apei adormii în luntre... Părea însă că pleoapele mele sunt deschise, că nu dormeam. Deodată văz ca din vârful unui copac din zare până la luntrea mea se țese o pânză subțire și diamantină si că pe acest năvod * minunat* coboară, îmbrăcată-n alb, o
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
o cărare de văpaie * pe valurile ***. Era vară, o noapte de vară îmbătătoare, și-n mijlocul apei adormii în luntre... Părea însă că pleoapele mele sunt deschise, că nu dormeam. Deodată văz ca din vârful unui copac din zare până la luntrea mea se țese o pânză subțire și diamantină si că pe acest năvod * minunat* coboară, îmbrăcată-n alb, o fată tânără, foarte frumoasă și foarte blondă... Cum pășea încet, își netezea părul despletit cu mâna dreaptă și venea încet, parecă
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
vinete mari, cu rădăcini aeriene, se aplecau cu ramurile peste apă. Râul era calm și negru, ca un lac adânc. La umbra copacilor, era legată o barcă. — Și se poate folosi. Omul sări jos și, cu gândul de a trage luntrea În aval, Întinse mâna să dezlege funia Înfășurată pe rădăcina unei sălcii. Mâna i se opri și rămase privind fix barca, o mică luntre cu fund plat, folosită la transportul bagajelor. Era gata să se dezmembreze, Înnegrită de mâzgă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
legată o barcă. — Și se poate folosi. Omul sări jos și, cu gândul de a trage luntrea În aval, Întinse mâna să dezlege funia Înfășurată pe rădăcina unei sălcii. Mâna i se opri și rămase privind fix barca, o mică luntre cu fund plat, folosită la transportul bagajelor. Era gata să se dezmembreze, Înnegrită de mâzgă și clătinându-se periculos. Totuși, se putea folosi la traversare. Ceea ce atrăsese atrase soldatului era un om care dormea adânc sub o rogojină de papură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îți cam merge gura pentru un vagabond, nu? Cât ai clipi s-ar putea să te bușească sângele pe ea. Suntem oamenii clanului Hachisuka. Căpetenia noastră este Hachisuka Koroku. Am ajuns aici În toiul nopții și-avem nevoie de o luntre ca să trecem râul. Văd că barca o vezi, dar pe om, nu. Dar, orișicum, eu o folosesc! — Iar eu te-am văzut și te-am trezit. Și-acum, piei din ochii mei. — Da’ nu ți se pare că ești cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
este rudă a mea dinspre mamă. — Shinzaemon e din familie de samurai. Ei bine, atunci Înseamnă că și mama ta e urmașă de samurai. Oi fi eu negustor ambulant acum, dar tatăl meu a fost samurai. Oamenii se Îmbarcaseră În luntre și prinseseră prăjina la locul ei, așteptându-l pe Koroku să se urce la bord. Acesta Îl cuprinse pe Hiyoshi cu brațul de umeri și se suiră În barcă. — Hiyoshi, dacă vrei să te duci la Futatsudera, du-te la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
adus la Râul Abe. Apa din râu părea să curgă etern, iar malul rămânea neschimbat. Îi trezeau multe amintiri. — Jinshichi, dezleagă barca, spuse Ieyasu, pășind grăbit În mica barcă de pescuit. Când Jinshichi se așeză alături și Împinse cu prăjina, luntrea se Îndepărtă de mal, ca o frunză de bambus dusă de curent. Stăpânul și vasalul Începură să stea de vorbă, știind că, În sfârșit, erau ascunși de ochii altora. Timp de o oră, Ieyasu ascultă atent informațiile pe care Jinshichi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dușmanilor la vârsta de cinci ani, iar cruzimea lumii Îl făcuse de piatră până-n măduva oaselor. Bărcuța Îi purta pe Jinshichi și Ieyasu spre mijlocul râului, timpul zburând, de-a lungul conversației lor secrete. Când terminară de vorbit, Jinshichi conduse luntrea Înapoi la mal. Jinshichi luă repede coșul pe braț și-și ridică toiagul. Luându-și rămas bun de la Ieyasu, spuse: — Le voi transmite vasalilor cuvintele dumneavoastră. Mai e și altceva, stăpâne? Ieyasu se opri pe mal, dintr-o dată atent să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
el. Ca un copil. Unde erai când m-ai văzut? — Minți. N-ai fost singur, nu-i așa? — Ei, a alergat o slugă după mine, mai târziu. — Nu, nu. Nu există nici un motiv să te Întâlnești În secret, Într-o luntre, cu un om care pare slujitor. — Cine ți-a mai spus și una ca asta? — Chiar dacă trăiesc Între patru pereți, există oameni loiali care se gândesc la mine. Ascunzi undeva o femeie, nu-i așa? Sau, dacă nu, poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nou, Kinoshita, nu-i nimic altceva decât un pedestraș. În timp ce omul continua să turuie, vesel, unul dintre ceilalți Îi aruncă o privire de reproș. Un al treilea om intră, grăbit, În corpul de gardă. La malul provinciei Mino acostă o luntre care fusese Împinsă cu prăjina În josul râului. Un general cu mustăți zburlite păși pe țărm, urmat de câțiva aghiotanți. Din barcă fu adus după ei un cal. — Vine Tigrul! spuse unul dintre străjeri. — Tigrul din Unuma, aici! Schimbară Între ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și Sunomata. În timp ce vasalii din ambele tabere rămaseră pe maluri, veghind Împrejurimile, Hideyoshi și Osawa ieșiră singuri, cu o bărcuță, pe râul Kiso. În timp ce stăteau așezați genunchi lângă genunchi, ceilalți se Întrebau oare ce lucruri tainice or fi discutat. Mica luntre părea o frunză pe curentul marelui râu și, o bună bucată de vreme, rămase departe de ochii și de urechile lumii, plutind Într-o fermecătoare priveliște cu vânt și lumină. Întrevederea se Încheie fără nici un incident. După Întoarcerea la Sunomata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îmbrăcămintea, astfel Încât, dacă sunt chemat, să pot pleca fără Întârziere. — Asta era? Are loc o Întâlnire diseară la castel? — Câtuși de puțin, sorbi Hanbei din fiertura caldă. Nu demult, când ai Închis ușa, mi-ai spus chiar tu că o luntre cu steagul unui mesager din Gifu a trecut râul și că venea cineva spre poarta castelului. — La asta te refereai? — Dacă e un mesaj din Gifu pentru Domnul Hideyoshi, afacerea asta ar putea duce oriunde și la orice. Chiar dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se târau flori de rochița-rândunicii. — Shinza! Hikoemon! Acum e momentul! le șopti fiul cel mare al lui Kii, Motoaki, celor doi oameni care stăteau În umbra unui pâlc de copaci, unde erau priponiți vreo zece cai. Shikanosuke nu-i observă. Luntrea care-i ducea familia ajunsese cam pe la jumătatea râului. Vântul din luncă Îi umfla pieptul și toată priveliștea Îi uimea ochii plini de lacrimi. Ce jalnic, se lamenta el. Ca tată și ca soț, i se frângea inima la gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Când barca pornise de la castel, o altă barcă plecase de la Nasul Broaștei. Aceasta Îl aducea pe martorul lui Hideyoshi, Horio Mosuke. La proră, fusese fixat un mic fanion roșu, iar pe puntea de lemn era Întinsă o carpetă stacojie. Mica luntre care-l purta pe Muneharu, În roba morții, plutea ușor, așteptând ca barca lui Mosuke, cu pavilionul ei roșu fluturând În vânt, să oprească alături. Apa era liniștită. Munții din Împrejurimi erau Împăcați. Nu se auzea decât vâsla bărcii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
originalului, a dat o versiune reușită pentru Le Bain d’une dame romaine, plasând-o într-un cadru moldovenesc (Scăldătoarea unei cucoane românce). În culegerea Muza românească intră traduceri din Lamartine, Hugo, o „melodie irlandeză” de Thomas Moore (sub titlul Luntrea pe uscat), o transpunere a unui poem al lui Pușkin, Prizonierul (1830), cu o traducere din G.R. Derjavin, și Lauda lui Dumnezeu, versiune la Oda lui Derjavin, ce fusese tradusă și de Costache Negruzzi, cât și poezii din Lermontov, numeroase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289847_a_291176]
-
p. 9. Gheorghe Glodeanu, Incursiuni `n literatura diasporei și a disidenței, Editura Libra, București, 1999, pp. 14-16. Eva Behring, Scriitori români din exil, 1945-1989. O perspectivă istorico-literară, Editura Fundației Culturale Române, București, 2001, p. 12. Ibidem, p. 16. Ion Solacolu, „Luntrea cu vise”, `n Horia Georgescu. Pentru cauza românească, Editura Univers Enciclopedic, București, 1998, p. 6. Sugestiv `n acest sens este și titlul articolului lui Neagu Djuvara care sugerează simetria cronologică dintre 1848 și 1948. Neagu Djuvara, „Souvenirs de l’exil
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
de studiu de tot felul. Naiadele se înspăimântară; strigătele lor speriate se manifestau sus și tare împotriva prezenței străinilor în undele lor. Aceștia se încăpățânară în studiile lor științifice; impasibili, umpleau paginile albumului lor; naiadele mâniate se avântară asupra fragilei luntre, ce se clătină ca urmare a eforturilor lor; cei doi savanți, scufundați din nou și din nou în noroi, fură aruncați pe pământ pe jumătate înecați, cu hainele murdărite și sfâșiate, cu fața brăzdată de unghiile răzbunătoare. În această îmbrăcăminte
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
este o căsuță tupilată, în care șede un tălpoi de babă, meșteșugoasă la trebile sale, cum îi sfredelul dracului. Du-te de trage în gazdă la dânsa și te fă că ești un drumeț străin. Pune-te apoi pe lângă ea luntre și punte și juruiește-i cerul și pământul, ca să-ți smomească pe nevasta d-tale și să ți-o aducă acolo. Și atunci să vezi ce pot babele și cât îi de credincioasă femeia! Să...ra! măi Chirică, ce spui
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
cu niște cetași ce avea tătarul, au fugitu cu Costantin-vodă și cu un comis al lui, anume Mihăilescul. Și cândŭ au sosit la Dașău, ferindu-se și acolo iarîși de turci să nu-l ia pre Costantin-vodă, au găsit o luntre mică, și s-au lăgatŭ să treacă singuri tătarâi. Trecândŭ apa Niprului, s-au scornitŭ vântŭ și s-au împlutŭ luntrea de apă, și acolé s-au înecatu Costantin-vodă în Nipru...”. „Perit-au și boierii toți, câți s-au pribegit
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
element arhitectural; emoție; emoții; etapa vieții; fasole; fermitate; de fier; fîn; flori; frumos; galben; Grătiești; grîu; hotar; impediment; indiferență; interfață; înălțimi; încercare; înot; între; întuneric; lampă; lasă; lebădă; de lemn; loc de mers pe apă; loc de trecut; loc izolat; luntre; merge; minciuni; minte; mișcare; Mureș; nămol; nepăsare; Nistru; nod; noutate; nuci; oportunitate; oraș; de palmă; palmă; parc; pas; păianjen; pămînt; păstaie; perete; pericol; periculos; peste rîu; peste; pește; plafon; pod de lemn; pod peste rîu; podul casei; Podul Mureș; portar
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
deasupra ei, era îndată acoperit de alte trupuri. Sau vreo femeie cu părul vâlvoi, numai într-o cămașă zdrențuită, se cățăra în vârful piramidei de trupuri omenești spre a se prăbuși îndată în mijlocul ei, cu țipete sălbatece". Revenită în mijlocul apelor, luntrea se umple amenințător; în aceste rânduri, narațiunea aduce în prim-plan un peisaj sublim, din specia favorită a lui Burke: "Iarăși pe coamă: linia țărmului drept e frântă și dispare sub talazuri uriașe, care sunt aruncate spre cer, vrăjmașe, în
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
zarea fierbe în spumă albă, prin care înnegresc, ici colo, vârfuri ascuțite...". Tabloul romantic al elementelor dezlănțuite imaginat, pictural, de Géricault se reifică brusc sub ochii lectorului: "Din când în când vine un val năprasnic și, urlând, cade asupră-le; luntrea pârâie; oamenii se încleștează de crengi, s-o țină pe loc; valul trece, lăsând din nou apă în trupul schilodit al luntrii...". Timpul fizic se comprimă; percepția subiectivă face ca orele să se consume, în psihicul naufragiaților, în câteva clipe
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
spre „realul” astfel conceput e una de tip panoramic și caleidoscopic, interesată de o cât mai vastă cuprindere a spectacolului cetății moderne: În suburbie cinematograf și bordel. Iată Geometria orașului: logaritm stelar, vals Pe fire electrice, soneria Europei țipând fals, Luntre și pasăre de azur, viziune descuiată. (Cloroform) Ecouri ale mai vechiului bacovianism se prelungesc pe alocuri și în noile versuri, într-o viziune acuzat expresionistă a peisajului, înscriind angoase apocaliptice, ca în această strofă din Sfârșit: Spectacol de mahala. Zarea
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]