1,046 matches
-
altă Împușcătură, de data asta mai aproape. Morrison sări, apoi trase un zâmbet. ― În mod sigur Îmi face rău. Și e din ce În ce mai periculos. Apoi zâmbi larg. ― Ăsta o să fie ultimul meu pachet, spuse el. Mă jur În fața lui Dumnezeu. Lăsă mărunțișul să cadă prin fanta cutiei poștale. ― Parliament. Milton se uită o clipă În jos la monede, apoi se duse și veni cu țigările. ― N-ai și niște chibrituri? Milton le băgă și pe acestea prin deschizătură. În timp ce făcea asta, revoltele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mă duce la o plimbare prin noul nostru cartier. Plănuim să mergem până jos la lac. Ținându-ne de mână, traversăm noua noastră peluză din fața casei. În buzunarul de la pantaloni , puțin sub nivelul umerilor mei, se aude cum Îi zornăie mărunțișul. Îi ating degetul mare, fascinat de unghia care lipsește și despre care Lefty mi-a spus Întotdeauna că i-a mușcat-o o maimuță la grădina zoologică. Acum ajungem la trotuar. Bărbatul care face trotuarele din Grosse Pointe și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și mâncam un tort de Înghețată. Era al doilea pe care-l mâncam. Savoarea libertății mele proaspăt cucerite Începuse să dispară. Îmbuibarea cu dulciuri nu mai reușea să-mi alunge tristețea, așa cum făcuse cu o săptămână Înainte. ― N-ai niște mărunțiș? Am ridicat privirea. Lângă masa mea micuță, acoperită cu marmură, stătea gârbovit un individ al cărui soi Îl știam bine. Era unul dintre puștii care stăteau În pasaj, borfașii fără adăpost de care mă țineam departe. Avea gluga de la pulover
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
avea de gând să cheltuiască nici un ban din buzunarul propriu. — În nici un caz nu voi cheltui 9 000 de dolari pentru o limuzină de la L.A. la San Francisco, dacă Paul nu vine, dădu el Înapoi. Pentru Paul banii ăștia sunt mărunțiș... totuși, cum o să ajungeți acolo? — Cu autobuzul, spuse Desert Rose. — Cu autobuzul? Ce fel de mare producător internațional ești, dacă trebuie să mergi cu autobuzul la San Francisco? Întrebă el, dintr-odată suspicios. Desert Rose păli. — Cum de nu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
aproape, eu și tu și Filip și toată lumea, dormi Matei, cred că fratele nostru tocmai o să stingă televizorul, cred că e sfârșitul filmului ăluia și s-a făcut târziu. Și chiar nu are nici un rost să scâncești acum, Matei. 6. Mărunțișuri, vechituri, oameni și omuleți Tare trebuie să se mai bucure Mateiul mic! Cred că mușcă dintr-o plăcintă cu mere, bea sirop, citește și recitește scrisoarea primită de la Mateiul mare, mănâncă pufarin cu pumnul, ronțăie o pastilă de mentosan, suge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
vizitat nici eu pe antrenorul ăla, deși visam să-i scriu pe capota mașinii, cu o șurubelniță, „Huo Steaua“. * E nevoie acum de clarificări, de precizări, altminteri povestirea devine înșelătoare. Există în textul acesta lucruri mici, spuse sau subînțelese, par mărunțișuri, dar nu sunt așa, fără lămurirea lor întregul n-o să fie întreg. Bunăoară, plăcinta cu mere din care mușca Mateiul mic nu era doar o plăcintă pătrată, acoperită cu zahăr pudră. Era un simbol. Mai întâi, pentru că mama n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
grămadă de îndatoriri și probleme“), nu ne stătea mintea la strategii perfide, cu bătaie pe termen lung. Fratele meu a făcut pipi în cascheta ofițerului (ajungând la neasemuita concluzie că Patria e o oliță), iar eu m-am limitat la mărunțișuri. Când telefona, mă prefăceam că n-aud nimic sau, schimbându-mi vocea, ziceam că e greșeală, câteodată mă împiedicam tocmai când țineam de toartă o ceașcă cu cacao, care, evident, se vărsa pe pantalonii ori pe pantofii lui. Serile, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
momente, după care Întinse mâna strângâdui-o pe a lui În așa fel Încât Înțelese. Fusese acceptat de la prima vedere. Urmau discuțiile, să stabilească unele amănunte În ce privește transferul de muncitori, de materiale, a lucrului În curs de execuție și multe alte mărunțișuri.Toate aceste probleme nu puteau fi discutate În stradă. Așa dar, de comun acord intrară la Braseria Ambasador pentru a stabili ultimele detalii referitor la ziua de mâine, când Tony Pavone se va prezenta la Sediul Intreprinderii. In prealabil Însă
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Mingoti amenințător. „De ce n’am fost informat până la ora actuală...? Ce fel de informator ești tu, neglijând o asemenea pradă...? Ai mare grijă cum procedezi cu mine, suntem prieteni până la o adică...!” Mingoti Încercă să-l Înduioșeze. „Crede-mă omule. Mărunțișul pe care-l primesc de la voi pentru informațiile transmise, nu acoperă nici pe departe cheltuielele mele de Întreținere. Ce puteam face...? În situația În care mă aflu, am muls un pic văcuța...! Acu gata, m’am hotărât...!” Făcu o pauză
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
să se grăbească. De aceea, fără a mai sta mult pe gânduri Închirie trei auto basculante desigur, tot cu relații și cu ajutorul miraculos al țigărilor americane, mai făcu suplimentar o substanțială provizie de țigări dela bișnițari, ceva cafea precum și unele mărunțișuri din import cumpărate tot pe sub mână, după care se prezentă la fabrica de carton Ploiești ce se afla amplasată În partea de sud a orașului. Aici o altă surpriză! Directorul fabricei Îl respinse cu tonul cel mai degajat din lume
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
În partea de sus cîte un gemuleț de sticlă mată. Camera lui Jerry se afla la etajul de sus, În fundul culoarului. Mutînd greutatea de pe mînă spre Încheietura cotului, s-a căutat În buzunar. A scos din el tot soiul de mărunțișuri - o cutie de chibrituri, monede, o bucată de ață albă, niște alune, o șurub de alamă. Răsturnîndu-le pe toate pe podea, a reușit să extragă dintre ele o cheie. Degetele Îi erau scurte și groase. A descuiat ușa, deschizînd-o cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
covor, aliniindu-și păpușile pe marginea patului, trebuie să fi fost sora mea, puțin înainte să moară: o recunoșteam din fotografia (în tonuri de sepia și ea) pe care-o păstra mama în vechea ei geantă stacojie cu acte și mărunțișuri. O descoperisem 38 întîmplător, între legitimații, siguranțe și bonuri, în adolescență, pe când uitasem - sau îmi aduceam vag aminte - că avusesem o surioară. Niciodată, deși am hărțuit-o cu întrebările, mama n-a vrut să-mi spună când se născuse, unde
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
fi vrut să strice plăcerea acelei după-amieze însorite, că Lulu a murit. Atunci, pe terasa înconjurată de lădițe cu flori, sub ochii mirați ai lui Michi, ai femeii care servea la mese și ai 173 unor copii care-și socoteau mărunțișul, am făcut prima "criză" din cele care mi-au împărțit de atunci viața în "perioade cu Lulu" și "perioade fără Lulu": cerul prăbușit pe pământ, rușine, vinovăție și dezgust fără margini amestecate indistinct, plâns în hohote și-n cele din
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ziarul dumitale n-ar tipări vreodată așa ceva, murmură el. Vreau să spun că Wilt v-ar putea da în judecată și pe voi. — O, noi suntem obișnuiți cu procesele de calomnie! Pentru noi sunt treburi de rutină. Le plătim cu mărunțișul uitat prin buzunare. Oricum, dacă dumneavoastră ați fi puțin mai cooperant... Reporterul lăsă sugestia în suspensie, pentru ca domnul Morris s-o digere. — Ce vrei să știi? întrebă acesta amărât. — N-aveți ceva povești cu faze legate de droguri? întrebă domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
masă. Iar voi? Întreaga țară ați furat-o Pe buze tot cu UE și cu NATO. Paragina-i regina. Jaf total. Parc-a trecut războiul mondial. Așa fie-mi, dar, îngăduit Să vă disprețuiesc la infinit. Nu sunteți oameni sunteți mărunțiș Pe banii voștri și pe voi: mă pis! 31.12. 2013, Bran, Corneliu Vadim Tudor ACTUL IV - ÎMPREUNĂ SALVĂM DIVIZAȚI MURIM CU LACRIMI PE OBRAZ Aceiași, dar un rol important revine imensului panou, pe care se derulează imagini care dau
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
Bonn, blondă, cu ochi albaștri și un an de studiu în Argentina. I’m in Heaven Autobahn. Și uite-așa ajung în Bremen, cu ochii umezi de atâta relaxare și ațipit meditativ, trecând pe lângă punkerii din gară care cer cică mărunțiș pentru bilet. Trec însă peste crestele lor mov și mă pun la adăpost. Das Leben der Anderen. De aici mai am un pas și-s luată cu lopata de ghidul meu Interstelar. Sunt student mondial revoluționar Ajuns în Oldenburg, ești
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
strâmbe și tocite, din cauza cărora cred că o dureau atât de tare picioarele ei umflate. Când avea bani, mi-i dădea plină de bucurie, în timp ce eu îi primeam cu expresia de dispreț îngăduitor a omului care depune la bancă un mărunțiș fără importanță pentru contul lui curent uriaș. Niciodată nu ieșeam împreună. Nu-mi ascundeam rușinea pentru hainele ei rupte, dar nu arătam că mi-e rușine pentru bătrânețea ei hidoasă. Pentru că știa toate acestea, când se întâmpla să ne întâlnim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
dezamăgi ca și ticăloșia săvârșită de un om cu idealuri mari. Dar Stein nu mi-a dat banii. „Asta-i tot ce am, a spus el, arătând cu bărbia spre hârtia de o sută de ruble. Dacă aș fi avut mărunțiș, ți-aș fi dat chiar zece ruble. Dar am o singură hârtie și nu intenționez să o schimb, chiar dacă ai avea nevoie doar de zece copeici. O sută de ruble schimbate nu mai sunt o sută de ruble, mă lămuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
pe care din două s-o fi ales? Iartă-mă, Doamne! am acceptat-o încă o dată pe Resi ca fiind Helga mea. De îndată însă ce-a primit această a doua acceptare, a început să arate prin tot felul de mărunțișuri că identificarea cu Helga nu era chiar așa de totală precum spusese. S-a simțit liberă, încetul cu încetul, să mă deprindă cu o personalitate care nu-i aparținea Helgăi, ci ei. Această revelație treptată, această lecuire a mea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
așteptă trenul să o salveze din toată mizeria, dintr-o fantezie cu mizerie. Am ajutat-o cu 20 de lei pentru bilet și acela la reducere, ea niciodată nu are bani, spune că sunt prea patriotici și superficiali, îi place mărunțișul și asta nu înseamnă că are, îi strânge până împarte totul pentru vreo foaie la franceză trasă la xerox. Era fericită, avea un ditamai rucsacul în spate ce o ghemuiește când obosește mergând pe șine, dar îi place, o face
A doua oară unu by Lungu Andreea-Loredana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92927]
-
lăsa cu toată ființa ei în brațele primitoare ale undei... Abia această priveliște mi-a adus tristețe în suflet... În timp ce mă luptam cu acest sentiment, glasul de trâmbiță s-a furișat până la mine. Am luat desaga cu cărți, apoi celelalte mărunțișuri și am pornit... „Ar trebui să mă retrag, mărite... Nu aș vrea să afle... că eu mă aflu aici...” „Faci cum ți-i voia, doamnă...” Dacă nu auzeam și pași depărtându-se cu grabă, aș fi zis că cele auzite
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
după Unirea cea Mare, membrii Consiliului eparhial au pornit prin țară, din oraș în oraș. Le-a plăcut ce-au făcut oltenii. Unii copii pleacă la licee la Iași, la Bacău, dar, din lipsă de bani, se retrag. Cei mai mulți vând mărunțișuri pe stradă, muncesc pământul în parte sau pleacă în Turcia. Un american a făcut o fabrică de confecții, dar le plătește prost pe fete. - Ce urmași are Creangă în sat? - Mai are... Chiar și eu sunt, mai de departe... Este
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
și îmbrăcă rochia albă de tul. Părea un fluture alb care mișcă ușor din aripi. Ea facu câțiva pași de menuet, fluierând o melodie, apoi, ținîndu-și cu mâinile îndepărtate capetele rochiei, facu o reverență adâncă în fața lui Felix. Uitîndu-și de mărunțișurile din chioșc, Otilia se luă cu vorba și, în curând, ea și Felix ședeau pe marele divan în fața unui vraf de fotografii, albume și alte nimicuri, scoase de fată de prin sertare și aruncate acolo. Cu picioarele încrucișate turcește, Otilia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Titi, înapoindu-i definitiv cartea, altă dată poate ți-o cer! Felix își aminti vorbele ironice ale Otiliei și începu să se încredințeze că ele porneau nu din răutate, ci dintr-o lungă experiență. Fiindcă Titi povestea tot soiul de mărunțișuri din viața zilnică sau cea școlară, fără să acuze vreo intenție la studiu, Felix îi mărturisi că era însărcinat de Aglae să-i dea concursul. Titi admise doar să i se mai dicteze traducerea unei scurte bucăți. Colaborarea nu dură
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
soare. Lui Felix, aceste servicii i s-ar fi părut o concurență neleală, dacă Otilia n-ar fi privit pe Titi cu ironie. În schimb, Otilia răsplătea pe Felix cu gingășii neprevăzute. Îi aducea din oraș fel de fel de mărunțișuri, fie măcar o bomboană. Odată îi dărui o cravată. Într-o zi, Felix se auzi strigat nerăbdător de glasul Otiliei. - Felix, Felix, vino mai repede, că mă grăbesc! Văzu pe Otilia în trăsura cu doi cai albi, care era închiriată
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]