1,126 matches
-
sertare să vadă dacă mai au cumva vreo cutie. Claire era îmbrăcată cu hainele ei obișnuite: jeanși uzați, un pulover vechi pe gât, o vestă din piele de căprioară pe deasupra și o pereche dezamăgitor de simplă de ghete din piele maro. Părul ei scurt și fin era dat pe spate într-un fel în care se potrivea de minune cu fața ei osoasă. Era elegantă într-un mod pervers și mai puțin nervoasă decât alte dăți. Acel calm relativ mi l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
părul cu cărare pe mijloc și strâns într-o cosiță, să-și exfolieze fața doar cu săpun și să-și ucidă vanitatea, ca o călugăriță, îmbrăcându-se cu haine oribile, cine eram eu să mă împotrivesc? Azi purta un pulover maro cu ciucuri și o fustă care arăta ca un sac mov deșirat, legat în jurul taliei cu un cordon colorat. Găsești haine mai ieftine la Oxfam, pentru 3 cenți. E vorba despre cearta dintre Claire și Lee, a spus ea, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
a făcut-o ea. Tot ce se poate. în loc să aibă tiv, era tăiată prost cu o foarfecă de plastic. Am început să despachetez pachetul. Era lung și plat, ca și cum ar fi fost mai multe bucăți de carton învelite în hârtie maro. —Chiar are forma asta sau ne jucăm de-a pasează pachetul? am întrebat obraznic. Judy s-a încruntat. Nu-mi oferise o ceașcă de ceai. Probabil era ceva serios. Am rupt hârtia. înăuntru era o foaie mare de carton, îndoită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
orgoliul propriu. Am spus cu răutate. — Deci ai de gând să rămâi cu soțul tău? A dat din umeri. Cred că da, a spus cu indiferență. Asta a fost tot. Am băgat mâna în geantă și am scos un plic maro, plin, pe care i l-am pus pe masă. S-a uitat curioasă la mine și a deschis plicul. I-a trebuit un moment să recunoască conținutul. Unde erau? a spus. —în noua sculptură la care lucra. A numit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
cu cojile tăiate. Nu mâncaserăm nimic de seară fiindcă trebuia să mâncăm acolo. N-a trecut mult timp și a ieșit și tanti Mae, care chiar arăta bine. Purta o rochie pe care o cumpărase din oraș. Era din crep maro cu sclipici argintiu în jurul gâtului. La umeri avea pernițe mari care o făceau pe tanti Mae să arate puternică, iar rochia îi venea până la genunchi. Îmi plăceau pantofii ei pentru că nu mai văzusem o pereche precum aceea până atunci, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
Am stat pe treptele uneia dintre căsuțe. Totul mirosea a pin proaspăt tăiat și a pădure și tencuială, mirosul ăla ciudat și sec de tencuială care ai impresia că o să te sufoce. Tăiaseră aproape toți pinii pe acolo și cioturile maro se ițeau pe lângă noi și pieptănau vântul care ne bătea prin păr. Jo Lynne tăcea. Vântul îi bătea prin păr și o auzeam cum respiră mirosul de pini. Mi-am pus brațul în jurul ei. S-a uitat la mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
copiii pe drumuri, în ploaie, fără să aibă măcar o umbrelă colea să-i apere! Suntem pe terenul viran întins din spatele școlii mele. Își așază registrul pe jos și se cocoață pe placă cu haina pe el și cu pălăria maro pe cap. Poartă ochelari cu rame pătrate, de oțel, și părul lui (leit al meu, cel de-acum) e o claie vâlvoi de culoarea și textura bureților de sârmă; și dinții, care, cât e noaptea de lungă, stau într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
la întrebarea asta? Sunt atât de cumplit încât nu vrea să mă mai rabde în casa ei nici un minut. Când, într-un rând, i-am zis soră-mii că-i tra-la-la, m-am trezit spălat pe gură cu un săpun maro, de rufe; asta, treacă-meargă, o mai înțeleg. Dar de aici și până la a fi izgonit de-acasă? Oare ce-am făcut? O să-mi pună un prânz la pachet, că așa e ea, cumsecade, dar pe urmă n-am decât s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
unul dintre ele, un bărbat trecut binișor peste cincizeci de ani fumează în tihnă o țigară urmărind fumul care se ridică spre plafonul din lemn. Nu tocmai înalt, ușor corpolent, cu față roșie și netedă, poartă o pereche de pantaloni maro, cămașă albă și vestă cafenie, care-i acoperă pântecele rotund. În fața lui, lângă o farfurie cu trei felii de pâine prăjită unse cu brânză, aburește o ceașcă mică de cafea. Gustă precaut din cană și cu un plescăit mulțumit al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ani, cu par scurt și breton. Îmbrăcată într-o rochie ponosită de molton, se leagănă mecanic înainte și înapoi pe marginea patului, în timp ce privește fix înainte cu ochi sticloși, inexpresivi. Mâinile încrucișate țin strâns în poală un ursuleț de pluș maro, cu una dintre urechi roasă. Dezmiardă bărbia tremurătoare a copilei într-un gest liniștitor: Puișor, poți să-mi spui unde sunt părinții tăi? Fata continuă să rămână tăcută, străină parcă de tot ce este în jurul ei. Un militar murdar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și continuă pe același ton preocupat: Singurul lucru pe care doresc să-l adaug este că acum aceste documente ajung numai în mâna generalului Boian, sau în lipsa acestuia, adjunctului său, maiorul Dima. Marius privește pachetul destul de gros, învelit în hârtie maro, marcat cu mențiunea roșie STRICT SECRET. Ce poate să conțină atât de important încât sunt necesare atâtea precauții, mult mai multe decât cele folosite în mod normal? Am înțeles, domnule colonel. Înainte ca ușa să se închidă în urma lui, aude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mici, din lut, pierdute printre pomi fructiferi cu rod parfumat și dulce, chipurile unor copii care-i privesc curioși. Hămăitul câinilor îi însoțește permanent, parcă și-ar transmite ceva unii altora. Un cârd de gâște cu burți grase și dungi maro pe gâturile lungi, pasc tacticos firele de iarbă de la marginea drumului îngust. Copitele calului le obligă să sară în lături cu aripile larg desfăcute și imediat încep să protesteze cu găgăiri stridente. Câteva găini zburătăcesc năuce peste drumul plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
voce scăzută, tainică. Au aerul că-și împărtășesc unii altora un secret teribil. Murmurele se opresc la apariția lui. Îl privesc cu atenție, unii dintre ei îi dau cuviincios binețe, iar el le răspunde "Bună ziua". Împinge portița legată de gardul maro cu un cerc metalic. Două bănci de lemn, o fântână, un cireș încărcat cu rod copt, plin de arome. Sub coroana enormă, un câine jigărit, plin de scaieți, picotește toropit de căldura puternică a soarelui. Își pendulează leneș coada încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
privirea întreaga încăpere. Pe canapeaua joasă, cu aspect ponosit, din stânga ușii, sunt aruncate în dezordine câteva furouri, prosoape, ciorapi fumurii, pudriere, rujuri. Dulapul deschis lasă vederii lucrurile dinăuntru. O haină de ploaie verde, decolorată de vânt și ploaie, un pardesiu maro, ros pe la margini, câteva rochii din stambă înflorată, așezate pe umerașe din sârmă, iar pe raftul de jos două perechi de pantofi, dintre care una fără flecuri. Sub chiuveta murdară, se vede un lighean plin cu apă de culoare rozalie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
gura a uimire. De pe o pătură ce acoperă niște paie uscate, o tânără femeie îl privește cu ochi calmi, întrebători. Poartă pantaloni albaștri vătuiți și bocanci cu talpă groasă. De sub flaneaua lălâie de lână verde se vede gulerul unei cămăși maro, bărbătești. Are ochii febrili și tenul aproape străveziu, semn al unei epuizări înaintate dată de o boală sau suferință care încă se manifestă. Obrajii supți și broboada neagră din jurul capului o fac să arate asemeni unei călugărițe misionare. Alături de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
caraghioase. Arm sări dezinvolt din mașină, deschise portbagajul și scoase căruciorul lui Bart. Ploaia o udase rău. Părul ei lung și negru părea ireal. Fusta lungă, vișinie, i se lipise de picioarele care păreau și mai lungi. Bluza, de culoare maro amestecat cu negru, i se lipise și ea de bust... Bărbatul privea hipnotizat la formele care se întrezăreau prin hainele ude. Apoi, brusc, reveni la realitate. Văzând căruciorul, hangiul realiză că Bart avea oarece probleme cu deplasarea și îl ajută
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
am dezbătut problema calității porcului cu alune, până când liftul a făcut ping, dar noi eram prea ocupați ca să-l băgăm în seamă, că ne certam, după care a făcut iar ping și Sara a venit la noi cu o pungă maro de hârtie: - Hai, lăsați teoria și treceți la practică. A pus punga pe masă și a desfăcut-o. Dinăuntru a venit miros de bucătărie. - O, păi să plătesc băiatul, s-a trezit Cornel, dar Sara i-a zis că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
niște priviri sincere și cu niște răspunsuri scurte. Nici după trei luni nu am avut vreo veste. O tot vedeam pe Cristina la televizor, într-o fotografie veche, iar vocea crainicei anunța că la data dispariției purta pantofi negri, pantaloni maro și o haină de blugi. Nu era exact: pantalonii erau maro, pantofii negri, cât despre haină, nu mai țin minte, dar sigur nu era de blugi. Începusem să fiu ceva mai serios, intram în clasă cu cerul gurii uscat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
luni nu am avut vreo veste. O tot vedeam pe Cristina la televizor, într-o fotografie veche, iar vocea crainicei anunța că la data dispariției purta pantofi negri, pantaloni maro și o haină de blugi. Nu era exact: pantalonii erau maro, pantofii negri, cât despre haină, nu mai țin minte, dar sigur nu era de blugi. Începusem să fiu ceva mai serios, intram în clasă cu cerul gurii uscat de emoție și priveam pe furiș spre banca goală a Cristinei, înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
oamenii, așa încât nu mai știai cine ce vorbește. De altfel, fiecare din fete spunea același lucru, și dacă una perora, cealaltă o aproba și viceversa. Barul începea să se golească, dar muzica lui Ștefan Bănică Junior, răsunând dintr-un jukebox maro, făcea ca atmosfera să fie incredibil de densă și de trepidantă. - Asta e societatea: mănâncă sau vei fi mâncat. - Și cum nici unul din noi nu vrea să fie mâncat... - E o junglă. Și stai să vezi cum o să fie peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pe notat. Dar mai întâi: O să spun câte ceva despre vecinul de deasupra. Vecinul de deasupra e pensionar, are ochelari, frunte lată, pulovere portocalii, puțini dinți în gură și un tic nesuferit: plescăie. În fiecare dimineață își scoate la plimbare canișul maro și gras, cu ochi extrem de inteligenți, și, pășind cătinel încoace și încolo, plescăie. Nevasta i-a murit. Are o fiică și un nepot care îl vizitează sâmbăta. Precum se vede, nu e mare lucru de spus despre vecinul de deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
de dormitor, le-am enumerat în ordinea în care au fost târâte spre ușa de la ieșire. Cum a fost? Simplu, s-au dus și eu am rămas. Sau, mai bine zis, am venit după. Scot nasul pe gâtul unei bluze maro în dungi și privesc parchetul tot maro, dat cu palux: un luciu, dom-le, să-ți întorci pantofii pe dos ca să nu cazi. Mai scot și o mână, îmi pun ochelarii și atunci observ că cineva îmi zgândăre pavilionul urechii
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
toată iarna „te iubesc“ pentru că semăna cu un iepure alb care sare din când în când peste lună. Dar de când intrasem amândoi la facultate, el la București și eu la Galați, ceva se schimbase. Ceva devenise vag incompatibil cu Puloverul maro de lână, pe care, fără dubiu, îl iubeam cu adevărat, pentru că avea găuri și era bătrân ca o blană de animal. În ziua despărțirii noastre ninsese cu fulgi mari din copilărie. Țineam o mână întinsă să prind fulgii, iar cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
și ne-am aruncat sub plapumă, dar mie frigul îmi intrase în șira spinării. Dodo și-a scos Puloverul maro și mi l-a dat mie. Îl purta mereu când se întâlnea cu mine, pentru că știa cât îmi place. Puloverul maro era bătrân și înțelept, avea și două- trei găuri de molii și era impregnat de mirosul bine-cunoscut de Ureche-în-fum-de-țigară. Am lungit mânecile Puloverului și le-am cuprins în pumni, apoi am intrat în Urechea Stângă. El m-a strigat o
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
nu-l pot inventa chiar acum, aici, indiferent cum s-ar chema, pentru că am nevoie disperată de el ! Dodo se uită îngrozit la mine. Îmi părea rău de Ureche, de casetele cu Jethro Tull și marillion și, bineînțeles, de Puloverul maro (de hobbiți, la drept vorbind, nu prea îmi păsa), dar, precum ligheanul, la fel și povestea mea de dragoste cu el își pierduse înțelesul și devenise absurdă, ca un cuvânt repetat la nesfârșit. — Ce s-a întâmplat în tot timpul
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]