2,956 matches
-
530. Pentru a dezvolta problematica noastră, am fi putut să facem un comentariu detaliat al Metamorfozei care ilustrează admirabil constelația ospitalității familiale și domestice. Kafka depune mărturie, în mod explicit, despre acest raport între scris și reprezentare autobiografică atunci când spune: "Metamorfoza nu este o confesiune, cu toate că este, într-un anume sens, o indiscreție. [...] - Credeți oare că este discret și distins să vorbești de ploșnițe în propria ta familie?"531 Să trăiești spațiul familial ca pe acela al unei ospitalități ambigue, nefiind
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
de a asculta 551. Această datorie căreia nu ne putem sustrage și pe care nu o putem achita și care isprăvește prin a îngloba întregul spațiu familial într-o încâlceală insolubilă nu poate să ducă decât la dispariția oaspetelui. Verdictul, Metamorfoza, între altele, se termină prin autosacrificiu. "Dar simbolic, sacrificiul nu este automutilare pentru a plăti o datorie insolvabilă. El nu caută să plătească o datorie. El o afirmă ca și cum nu ar fi de plătit" scrie E. Vergotte 552. Nici o îndoială
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
dar mai dolofan iar mersul lui era cu totul diferit de mersul suplu, ca electrizat la articulații, al asistenților, el era lent, un pic șchiopătat, cu un caracter maladiv și distins" (282). Lui K. care se miră de această brutală metamorfoză, îi răspunde: "Asta pentru că sunt singur. Când sunt singur, tinerețea voioasă și-a luat zborul" (283). Personajele șchioape, care au gută, țintuite în pat, cuprinse de somn, incapabile să meargă normal sunt numeroase în roman. O apăsare inimaginabilă pare să
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
3.430-474) (*trad. p. 68, I) este edificatoare. 142 Douglas J. Stewart, The Disguised Guest; Rank, Role, and Identity in the Odyssey, Oxford, 1983, p. 90. 143 *Pentru versiunea românească, ediția deja citată, p. 29, II (nota trad.). 144 * Ovidius, Metamorfoze, trad. de David Popescu, Editura Științifică, București, 1972, p. 244 (nota trad.). 145 *Idem, p. 245 (nota trad.). 146 Thompson 1955-1958, K 1811, Q1.1.Q14, Q45. În mitologia romană și greacă: vizita lui Jupiter și a lui Mercur la
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
7.199-2069; Telemah în fața tatălui său (16.178-179); pretendenții în fața cerșetorului (17.485-487). 147 Odiseea, 17, 485-487, *trad. rom. cit., p. 69, II. 148 W. R.S. Ralston, Russian folk-tales, Londra, 1873, p. 332. 149 Geneza, pp. 18-19. 150 *Vezi Ovidiu, Metamorfozele, *trad. I, 106. 151 Nonnos, Dionysiaques, XVIII, p. 35. 152 Ovidiu, Fastes, V, pp. 495-536. 153 J. Bédier, Les Fabliaux, études de littérature populaire et d'histoire littéraire du Moyen Age, Paris, 1893. 154 Vezi Emile Benveniste, Le vocabulaire des
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
barca și îl descoperă cu această ocazie. Dar aspectul fabulos și aproape miraculos al descoperirii ne face să ne gândim la o intervenție divină, cu atât mai verosimilă și probabilă cu cât scena are un caracter euharistic evident. 160 *Ovidiu, Metamorfoze, trad. rom. cit., pp. 243-244. 161 Rene Schérer, Zeus hospitalier, Armand Colin, 1993. 162 Nathaniel Hawthorne, The Centenary Edition, Ohio State University Press, 1972, vol. VII, p. 137. 163 Vezi Manfred Beller, Philemon und Baucis in der europäischen Literatur, Heidelberg
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
cei din castel se interesează de el. Tot așa cum Karl Rossmann este alungat de familia sa în America sau Dispărutul, alungat din Europa pentru ca să încerce apoi să-și reînceapă viața, Gregor Samsa este exclus din familia sa ca urmare a metamorfozei sale. Și într-un caz și în celălalt, fiul pare puțin vinovat și mai degrabă o victimă: Karl a fost aproape violat de servitoarea care rămâne însărcinată, iar Gregor, conștiincios reprezentat comercial, scrupulos, care își întreține familia, nu și-a
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
asigură în același timp (cel puțin după acest grup) bunul mers al lumii sale, și îndepărtează de el în special pericolele care îl amenință. (Günther Anders, op. cit., p. 112). 570 În aceeași epocă Verdictul se termină prin sinuciderea fiului, iar Metamorfoza prin moartea lui Samsa. Kafka vroia să le grupeze cu primul capitol din America " Fochistul" cu titlul Die Söhne. Kafka însuși a scris mai târziu (Jurnal, 30 septembrie 1915): "Rossmann și K., nevinovatul și vinovatul, amândoi pedepsiți finalmente cu moartea
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
L. Bazin) / 101 (Dez)Învestiri etnologice / 102 Alterizare și folclorizare / 104 O scenă știintifică incertă / 111 Prospecții / 118 Munca și cartierele: conjugarea și disjuncția lor / 118 Întreprindere, muncă și comercializare / 123 O reconstrucție imaginară a dominației / 129 Economie și politică: metamorfoze / 137 Capitolul 4. Economie și colonizare Congo, 1961 (G. Althabe) / 143 Regiunea nord-congoleză / 143 Densitatea populației / 145 Volumul satelor / 147 Centrele semiurbane / 149 Încadrarea populației: șefia / 154 Viața economică / 155 Consumul / 161 Economia satului-palmier în situația colonială / 164 Okelataka / 185
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
mondiale ale economiei așa cum le percep protagoniștii lor pentru a interpreta situația pe care o trăiesc și a da sens acțiunilor care urmăresc să transforme această situație, să se opună evoluțiilor ei sau să-i nege evidența. Economie și politică: metamorfoze O reflecție metodologică al cărei scop ar fi să regândească locurile de investigație și relațiile lor permite reformularea conținutului problematicilor. Conjunctura prezentă face necesară încorporarea integrală, în dispozițiile și obiectele de cercetare, a unei interogații privind mutațiile raporturilor dintre politic
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
dialogurile, epitetele sunt menite să autentifice faptele, fără să se poată evita o anume impresie de artificial. Masivul roman Cumpăna vremii (1943) dezvăluie o viziune mai cuprinzătoare, probând și anumite propensiuni filosofice. Ponderea epică o dețin biografia, stările, gândurile, psihologia, metamorfoza personajului principal, un inginer a cărui luptă dură cu viața l-a oțelit, dar i-a și împietrit sufletul. Deși adversitățile exterioare, propriile defecte, scepticismul provocat de răul, paradoxurile și nedreptățile de tot felul îl fac să treacă prin mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287977_a_289306]
-
ce urmează a fi împărtășite muritorilor. Orfeu este unul dintre ei. Legenda îl reține ca fiu al Oiagros, întruchipare a unui rîu fabulos din Rodope, iar pe Euridice ca pe o nimfă acvatică. Ovidiu îi consacră un cînt întreg în Metamorfoze, al X-lea, de 735 de versuri. Totul este evocare și descriere. Se începe cu episodul coborîrii zeului în infern, pentru a o redobîndi pe Euridice. Pasajul cuprinde doar 63 de versuri, totuși mult întinse pe portative lirice. Textul în
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
valorii de durată a terței . Tema secundă a secțiunii introductive operează o animare în cadrul atmosferei generale, fapt determinat de evoluția predominantă în a planului superior, care se opune ritmului punctat din spațiul median. Episodul supune același motiv introductiv unor multiple metamorfoze ritmico-melodice, procedând la o esențială tranziție de centre tonale (), suprapusă pedalei sonore ce deține, de această dată, un aspect staționar (nu mai îmbracă forma acelui ostinato de început). Valorile de durată ale acesteia din urmă vor reprezenta puncte de referință
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
și ondulările acesteia le recunoaștem deopotrivă în ascensiunea amplă a acordurilor măsurilor 3 și 5, căreia i se juxtapune mersul descendent al unor motive melodice în zig-zag, îmbogățite de multiple iluminări politonale, ca sugestie sonoră a lumii acvatice supuse permanentei metamorfoze dictate de circuitul natural. În același plan noțional, asocierea acordurilor cluster cu rezonanța cvartei mărite produce o sonoritate neutră, privată de contururi distincte, menită a întruchipa printr-o plăsmuire sonoră inspirată personajul lipsit de suflet al Ondinei. Modalitatea de utilizare
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
limitarea barei de măsură, difuzând astfel o remarcabilă libertate inventivă, cu un pronunțat caracter improvizatoric. În mod simultan, aceasta derivă și din stratificarea complexă a multiplelor traiectorii ritmice, care se asociază unei mobilități accentuate a indicelui agogic, supus unei subtile metamorfoze. Opțiunea pentru structurile asimetrice sporește spontaneitatea discursului, generând impresia unei evoluții în care ideea dictează forma reprezentărilor sale. Evitând descrierile „după natură”, Debussy evocă frumusețea acesteia printr-o atitudine depersonalizată, care îi permite menținerea obiectivității de percepție. Astfel, starea de
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
tălmăcirile rămase în manuscris, se numără și una dintre primele încercări românești de traducere din opera lui Shakespeare - Amlet, prințul de la Dania, după o versiune germană -, precum și alte prelucrări (în general după intermediare maghiare) din scrierile lui Ovidiu (fragmente din Metamorfoze), Xenofon (Bunătatea și înalta milostivire a craiului Chiru al perșilor și jalnica moarte a craiului Avraxat și a crăiesii sale Pantea), Enea Silvio Piccolomini (Amoriul prin carele s-au alunecat și s-au ofticat Lucreția din cetatea Suna din Italia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285616_a_286945]
-
sunt adesea dramatice. Dar dacă imaginile noastre ne sunt superioare, dacă ele au prin natură o potențialitate ce depășește simpla percepție, capacitatea lor aură, prestigiu sau răspândire se schimbă în timp. Am vrea să cercetăm această putere, să-i reperăm metamorfozele și punctele de ruptură. Istoria "artei" trebuie să lase loc aici istoriei a ceea ce a făcut-o posibilă: privirea pe care o îndreptăm spre lucrurile care reprezintă alte lucruri. Istorie plină de zgomot și agitație, uneori povestită de idioți, dar
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
care ar trebui, într-o zi, s-o producă o mediologie a artei. * * * Cronica intemporalului nu este totuși subiectul nostru. El pleacă de la "imagine", permanență recognoscibilă și incontestabilă; nu de la "artă", care ține de o decizie revocabilă și contingentă. Studiul metamorfozelor vizibilului presupune un punct fix în amonte. Ceea ce a fost imagine rămâne astfel de-a lungul secolelor (în afară de cazul unei distrugeri materiale) și sub toate latitudinile. "Opera de artă" dintr-o zi nu era astfel în ajun și va fi
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
sensibile devenea un act intelectual, o decizie a spiritului. În epoca multimediei interactive și a colecțiilor numerizate pe ecran, evaporarea texturilor, a reliefurilor și paletelor promite un viitor și mai frumos transformării figurilor în ideograme. Metaforă totuși fără rigoare și metamorfoză fără substanță. Noul academism al semnificantului, ca și modul mai vechi de a asimila vizibilul lizibilului, fotografia unei scriituri, cinemaul unei limbi universale, trece dincolo de proprietățile inerente sistemului formal care este orice limbă. De exemplu, încercările de a sistematiza imaginea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
un artefact drept natură, o clipă drept esență și un folclor drept universal. Retorica sumară a artei, o minciună frumoasă, e prea omniprezentă spre a fi eludată. Ne-am mulțumi s-o vedem pusă la locul ei. Preoții artei derulează metamorfoze și resurecții ca tot atâtea avataruri ale unei substanțe transistorice. Nu este, de fapt, decât un substantiv apărut târziu. Cel mai recent dintre slujitorii cultului a recunoscut-o el însuși in fine: "Nici intemporalul nu este etern" (Malraux). S-a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
eliberează arta de funcțiile ei extra-artistice". Ca și cum "arta" ar așteptat, suferind în umbră secole întregi, să fie redată ei însăși, totalitate autosuficientă și autogenerată crunt denaturată, alienată, pervertită de interese alogene și ilegitime. N-ar fi oare mai conform cu realitatea metamorfozelor să întoarcem propoziția: "muzeul a desprins imaginile sacre de funcțiile lor cultuale"? Frumusețea făcută expres, ceea ce noi numim artă, nu ocupă, în istoria Occidentului, decât patru sau cinci secole. Scurtă paranteză. Secolul XX s-a caracterizat prin repunerea în cauză
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
cartea a XVIII-a a Iliadei, rezumă lumea, cu cetăți, vaci, câmpuri, bărbați și femei, armate, însă Hefaistos, pe jumătate metalurgist, pe jumătate orfevru, nu e lăudat pentru ochiul lui, ci pentru mâna și forța lui. Ca și cum remarcabil, în această metamorfoză a Creației, n-ar fi rezultatul artistic în sine, ci munca supraomenească pe care o presupune. Grecia antică trece pe bună dreptate drept țara vizibilului și a luminii unde divinul este contemplat, în timp ce la evreii și arabii din deșert el
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
imite pe ea pentru a exista. Toată relația ontologică prin care, încă din timpul grecilor, era devalorizat și dramatizat în același timp dialogul nostru cu aparențele este acum răsturnată. Acel "re" din reprezantare se pierde în punctul final al lungii metamorfoze, pe parcursul căreia lucrurile deja apăreau tot mai mult ca niște copii palide ale imaginilor. Eliberată de orice referent (cel puțin în principiu), imaginea autoreferentă a computerelor ne permite să vizităm o clădire care nu a fost construită încă, să mergem
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de a privi lumea, fie aceasta exterioară sau interioară; în același context, procese de morfogeneză se vor putea constata și în maniera însăși a omului contemporan de a socializa și de a crea constructe sociale. Mediul (post)modern cunoaște numeroase metamorfoze, generând structuri și procese sociale încă neîntâlnite. Printre acestea se regăsesc marile dispute ideologice ale secolelor al XIX-lea și al XX-lea; conflictele politico-militare ale secolului al XX-lea; apariția (post)modernă a unor orientări precum "corectitudinea politică"1
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
membri ai unui sistem interdependent și să observăm asemănările și relațiile care există între formele trecute, prezente și emergente. Studiind sistemul comunicațional ca pe un întreg, vom vedea că noile media nu apar spontan sau independent ele emerg gradual din metamorfoza mediilor vechi. Și că atunci când forme noi de comunicare apar, cele vechi nu mor, ci continuă să evolueze și să se adapteze." (id., p. 33). Sintetizând principiile fundamentale ale mediamorfozei, Fidler identifică următorul set conceptual și de analiză complexă: "1
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]