881 matches
-
buclele arămii de pe față și uitându-se mai întâi la Daisy. Noi am hotărât aici, în grupul nostru, că e cel mai bine să fii sincer, or a te preface că ești prietena cuiva nu prea aduce a sinceritate. Finn mijește niște ochi umezi, vinovați. Îmi pare rău. Îmi pare tare, tare rău... — Ce nu v-am spus eu, îl întrerupe Daisy, e că am acceptat să joc în teatrul ăsta pentru că voiam să-l fac gelos pe Lewis. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sunt de părere că el a schimbat, de unul singur, fața marketingului mondial. Îi cad ochii asupra mea. Ai o bluză nouă, Emma ? De unde e ? — Ăă, de la French Connection, spun după o pauză. — Am trecut pe la French Connection În weekend. Mijește ochii la mine. Și n-am văzut modelul ăsta. — Ei, probabil că se vânduseră. Îi Întorc spatele și mă fac că Îmi aranjez sertarul de sus. — Cum să ne adresăm ? spune Caroline. Domnule Harper sau Jack ? — Cinci minute singur cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ei. Apropo, ai un mesaj de la Jack Harper. — Poftim ? tresar. Shit. N-am vrut să pară să sunt atât de afectată de chestia asta. — Vreau să spun, ce mesaj ? adaug mai calmă. — Zice că te roagă mult să-i duci... Mijește ochii la hârtie. Dosarul Leopold la el la birou. A zis că știi tu despre ce vorba. Dar că, dacă nu-l găsești, nu e nici o problemă. Mă holbez la ea, și inima Îmi bubuie să-mi sară din piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
știe ce Îi place Emmei. Știe ce-o interesează. E absolut evident că sunt deja cât se poate de compatibili. — Ei, eu Îmi iau mâinile de pe tine, spune Jemima, care Încă mai clatină din cap. Și cu ce te Îmbraci ? Mijește ochii. Unde ți-s hainele ? — Cu rochia neagră, spun nevinovată. Și cu sandalele cu barete. Arăt spre ușă, de care rochia mea neagră stă agățată, pe umeraș. Jemima mijește și mai tare ochii. Ar fi fost o SS-istă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
care Încă mai clatină din cap. Și cu ce te Îmbraci ? Mijește ochii. Unde ți-s hainele ? — Cu rochia neagră, spun nevinovată. Și cu sandalele cu barete. Arăt spre ușă, de care rochia mea neagră stă agățată, pe umeraș. Jemima mijește și mai tare ochii. Ar fi fost o SS-istă pe cinste, mă gândesc adesea. Să știi că nu Îți Împrumut nimic de la mine. Nu ! zic indignată. Pe bune, Jemima, am și eu haine, să știi. — Bine. OK. Atunci distracție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
șase minute. Oricum, ne vedem cât de curând. Cel puțin la birou... — De ce ești atât de fâstâcită ? Connor mă scrutează atent. — Nu sunt deloc fâstâcită ! spun și mă rezem cât pot de firesc de tocul ușii. — Ce s-a Întâmplat ? Mijește ochii bănuitor, după care se uită În spatele meu, pe hol. Ce se Întâmplă ? — Connor. Pun o mână liniștitoare pe brațul lui. Nu se Întâmplă absolut nimic. Poate doar În mintea ta. În acest moment, Lissy apare În spatele meu. — Îhm, Emma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
cu Paul. Crezi că sunt un prost, nu ? spune Connor, cu un licăr mânios În privire. Nu cred deloc că ești un prost ! Cred doar... că exercițiul ăsta de imaginație n-are absolut nici un rost. N-o să... — E Nick, nu ? Mijește ochii. Dintotdeauna a fost ceva Între voi. Nu ! spun impacientă. Nu e Nick. Pe bune acum. Aventurile clandestine sunt și așa destul de dificile, și fără să fii interogată de fostul tău prieten, mai rău ca la poliție. A fost o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ies din casă, când, În fața mea, oprește o dubiță. Din ea coboară un tip În uniformă albastră, care are În mână cel mai mare buchet de flori pe care l-am văzut vreodată, legat cu panglică verde Închis, și care mijește ochii spre numărul de pe clădirea noastră. — Bună ziua, zice. O caut pe Emma Corrigan. — Eu sunt ! zic surprinsă. — Aha ! Zâmbește și-mi Întinde un clipboard și un pix. Ei bine, asta-i ziua dumneavoastră norocoasă. Vă rog să-mi semnați aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
de neajutorare și de om prins Într-o capcană fără ieșire, mai exact, toată acea disperare de a vorbi, de a mă explica. Dacă aș putea lua totul de la capăt... Deodată, aud un fel de scârțâit. Ușa se deschide Încet. Mijesc ochii, făcând eforturi pentru a vedea În Întuneric. În sală intră o silueta, care se oprește. Fără să vreau, inima Începe să-mi bubuie cu o speranță de nesuportat. E Jack. Trebuie să fie Jack. A venit să mă vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
soartei pe care Dumnezeu i-a lăsat de izbeliște să trăiască În legea lor . Nu au identitate, sunt o istorie vie de deziluzii și infirmități sufletești, nu au speranțe și nici nu sunt capabili să invidieze sau să urască. Antoniu mijește ochii până când panglica albă lăsată pe cer de avion, s-a estompat, s-a topit. Sufletul Îi este greu. A revenit după atâția ani la scris, dar creierul și mâna Încă nu merg cum trebuie, nu par a fi conservat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
îndoieli întrebări născute din întrebări din întrebări încolțind răspunsuri iscoditoare de noi îndoieli până când pleoapele închideau cortina dinspre o lume spre alta deschizând-o o lume zidită trainic pe dunele fumegoase ale Țigării uitate în scrumieră o lume zvârcolită risipită mijind pâlpâiri în umbrele umbrelor în urmele urmelor amestecate în ceaunul pendulând peste jarul trecutului Ora aceea când peana Țintuită între degete muiată în sângele gândurilor valsează peste foaia albă construind armonii în alb și negru hierograme povestind despre drumuri crucificări
Aripi de påmânt by Viorel Surdoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/866_a_1647]
-
singură, mare oboseală, dangăt de clopot prelungit, în întinderea crepusculară. un singur gând răzvrătit, la poloboc se așează și acela-i al luminii crescute ca iarba printre lespezi de bazalt cenușiu, peste care pășesc cu fereală. doar în ochi mai mijesc mlădițe mierii ca de salcie, ascultă cum tandru trosnesc, se eliberează din trunchi, ca dintr-o platoșă strâmtă, să-și risipească în jur polenuri descântate, aproape vrăjite. e atâta putere în stropul de soare care pupila îmi violează că, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
El nu și-a putut permite să piardă timpul niciodată. El nu a mers de bunăvoie decât la concertele Anei Maria. * Christa s-a oprit și ea din aplaudat. Tot trage de lănțișorul de la gât: Încearcă să descifreze ecranul ceasului, mijindu-și ochii, neputincioasă. Nu vrea să-și pună, În acest moment, ochelarii. — ...Nu plecăm Înainte ca să biseze? Îl Întreabă. Veșnicul lui contratimp cu Christa. S-ar părea că În fine l-a auzit și, brusc, este de acord să plece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
și lin au pornit plăvanii. Nu știu cum ar fi scos tunul din locaș caii, dar boii ne-au arătat că se poate ieși ușor. Chiar și pe o ploaie ca aceea. ― Cum ați fost primiți în cazarmă? ― Aici lucrurile se încurcă. Mijeau zorile deja când în poarta cazărmii s-a oprit un tun tras de o pereche de boi mânați de un căprar care mergea ca și cum ar fi venit de la arat din țarină. Santinela a făcut ochii mari. Văzuse el înhămați la
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
a ajutat să cobor din taxi și, din nou, amândoi ne-am zâmbit. Niște zâmbete sclipitoare care parcă urcau din vârful degetelor de la picioare. A urmat o scurtă pauză, în care Luke a plătit taxiul, apoi ne-am privit, abia mijind ochii din cauza zâmbetelor acelora enorme care nu ne lăsau să vedem aproape nimic. Luke m-a întrebat: —Ești bine? Care era versiunea irlandeză pentru „Mergem?“. Mi-a oferit brațul ca să mă agăț de el și așa am intrat în restaurant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
garantat. Deci, la treabă nea Gheorghe, ai toată „Libertatea” de acțiune! Combate bolile și stresul cu scule proprii! Scurt tratat de deșteptoplogie Tata, Dumnezeu să-l ierte, că tare de bine m-o mai învățat, pe când începusem și eu să mijesc sfios ochii la lumea asta mare și plină de tot soiul de oameni, mi-a dat o recomandare, pe care din păcate nu am reușit întotdeauna s-o urmez chiar întocmai. Recomandarea suna simplu și la obiect: „Ferește-te din
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
vreau să fiu ofițer, tovarășe căpitan, așa ca dumnea voastră! Se mira și el de curajul pe care îl avusese, dar, de acum, îi ieșise porumbelul din gură. Căpitanul Cerkatov îl privea țintă și, pentru prima dată un zâmbet îi mijise în colțul gurii. Se apropie de Godunov și îi întinse mâna. Liber, soldat! spusese el după o strângere scurtă. Voi vedea dacă pot să fac ceva. Asta fusese tot, Cerkatov redevenise ofițerul rece, cu figura impenetrabilă. Fața umană care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nu mai știu ce să zic... Dar asta avea să urmeze peste câteva zile.) Acum, musafira mea s-a servit repede din bibliotecă cu Lolita, atrasă probabil de titlu, și a început să citească, întinsă pe burtă jos pe podea, mijindu-și ochii în lumina proastă. Memoria serii trecute îmi revine secvență cu secvență în ralenti. Și decorul capătă contur real, nu mai sunt într-o casă mai mică, sunt chiar în vechiul nostru apartament. De șapte noiembrie, prietenul Mikali se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
mereu un umăr pe care să mi aștern deznădejdea pentru a putea mai apoi să mă ridic iar către visele mele. Mă schimbasem cumva, nu știu dacă în bine, dar crescusem odată cu grijile care mă încercau tot mai des. Îmi mijise mustața. Sini își plimba degetele subțiri peste ea, într-o mângâiere tulburătoare, învățându-mi firele noi cum să crească și buzele mele voiau să sărute atingerea blândă care le înfiora. Oare în ce ai să te transformi măi copile? mă
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
insuportabil ca toate celelalte Întâmplate În acea zi. ― Alisia, nu? zise el după ce am dat comanda. Am dat ușor din cap. ― Ești bine? Pentru că În mod sigur nu pari să fii. ― Mersi de Întrebare, David. Nu-ți face griji. Am mijit ochii ca să-mi opresc lacrimile. Sunt bine. Crede-mă! Evident nu mă credea, dar a Înțeles că voiam să-mi dea pace. A dat ușor din cap și s-a Îndepărtat. Totul era Întors pe dos. Niciodată nu mi se
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
vorbele noii sale prietene. Eu una chiar nu Înțelegeam unde voia să ajungă. ― Ce-i? m-am adresat Gothicii. Adică Maiei. ― Vezi tu, Începu ea, mestecându-și zgomotos guma, cu toții știm că Între tine și Victor s-a terminat. Am mijit ochii către ea. Nu aveam chef să fiu drăguță. ― Am crezut că vrei să-mi pui o Întrebare. Ăsta e un fapt pe care, apropo, nu vreau să-l discut. ― Știu, spuse Maia. Întrebarea mea - sau ar trebui să spun
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
și ajutorul unui prieten de facultate, e un violonist, cu grupul lui. Tovarășul Ilie de la Pontaje și-a manifestat interesul de a se alătura grupului de cântătoare din întreprinderea noastră.“ Directoarea se declară mulțumită; la romanța cu mama, i-au mijit niște lacrimi în ochi. Tanța nu și-a putut stăpâni prea bine bufeurile ei de menopauză și s-a înroșit în timp ce cârâia amenințător „Eroi au fost, eroi sunt încă“... Gabriel a asigurat, la cererea Rodicăi, un fundal instrumental, împreună cu grupul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
prima zi de duminică a acestei primăveri în care Tudor a reușit performanța de a nu merge la serviciu. Nu-i venea să creadă că este acasă. S-a putut trezi târziu, nu la cântatul cocoșilor, când cerul abia se mijea sub lumina roșiatică a răsăritului de soare. Ieșise în curte și privea cu mirare florile din fața casei, proaspete, pline de sănătate și culoare. Orânduite de mama sa, potrivit perioadei în care trebuiau să înflorească, păreau a fi aliniate după o
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
soție are să leșine, fără îndoială.) ― Nu știu și nici nu mă interesează! mi-a retezat-o brusc. Am surâs. Eram prea sigur de mine, ca s-o iau în serios. Probabil că acest surâs al omului călare pe situație care miji impertinent pe fața mea o durea, o jignea chiar, în contrast cu suferința ei. De aceea îmi azvîrîi, necruțător, în obraz: ― Tot ceea ce s-a petrecut între noi a fost o eroare! Eroare? Greul cuvânt mi-a izbit auzul ca un ciocan
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
să răsfoiască o carte părând că mă ignorează. Mi-am făcut de lucru privind absent, pe fereastra deschisă, acoperișurile caselor învecinate și o construcție nouă la care lucrau mai mulți oameni. " De aici, de sus, strașnic loc pentru sinucidere, îmi miji prin cap un gând năstrușnic. Cred că până jos să tot fie cincisprezece metri. Destul ca să te faci una cu pământul. Ce-ar zice Mihaela dacă m-aș arunca pe fereastră." Mi-am închipuit actul sub toate aspectele sale posibile
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]