1,372 matches
-
Ginghis-Han. Desigur, lucrurile s-au mai schimbat, dar dominația mongolă a durat cam un secol. Ea a fost Însă totalmente zdrobită În confuntarea cu Japonia. - Nu știu nimic despre asta... mumură, fascinat, Alexandru. - Au fost două tentative de invazie a mongolilor de pe țărmul chinez pe cel japonez. Din câte spun cronicile noastre, prima s-a petrecut În 1274, când nouă sute de nave au traversat Marea Chinei de Est, ajungând pe țărmul japonez al insulei Kyushu. Au debarcat În golful Hakata. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spun cronicile noastre, prima s-a petrecut În 1274, când nouă sute de nave au traversat Marea Chinei de Est, ajungând pe țărmul japonez al insulei Kyushu. Au debarcat În golful Hakata. Dar n-au ajuns nici un pas mai departe. Toți mongolii coborâți pe țărm au fost masacrați de o forță necunoscută. Cei care se mai aflau Încă pe corăbii au ridicat repede ancora. Dar, la ieșirea din golf, a izbucnit o furtună atât de puternică, Încât a scufundat absolut toate navele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Lucrurile mergeau mai greu decât prevăzuseră. Veneția nu cedase În prima fază a atacului maritim, iar asasinatele plănuite În Cetatea Lagunei dăduseră greș. - Am avut acolo un om excepțional, pe Amir Baian, din tribul lui Ginghis-Han, spuse Al Patrulea Cuceritor, mongolul cu riduri adânci pe frunte și pe obraji, Îmbrăcat Într-un del roșu. A fost respins la palatul Frassetti și a ajuns prea târziu la Palatul Dogilor. Fără intervenția Apărătorilor, dogele Malipiero ar fi fost luat prizonier, iar războiul s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ar fi sfârșit repede. - Am avut la Veneția același adversar pe care l-am avut la Baia și la Lipnic. Căpitanul Oană, spuse Al Doilea Cuceritor, arabul Înfășurat Într-un burnuz alb. - Să nu-l subestimăm pe voievodul Ștefan, interveni mongolul. Înainte de Baia, nu știam nimic despre capacitatea lui. Nimeni nu se aștepta la Înfrângerea lui Matei Corvinul. Organizarea armatei moldovene e cu totul nouă, mai presus chiar de nivelul european. Iar ideea cu răzeșii strânși În oastea cea mare este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
creștinătății va fi spulberat, așa cum a fost spulberat Constantinopolul. Ceilalți trei Cuceritori rămaseră o vreme gânditori. Planul părea excepțional și realist. În termen de patru sau cinci ani, toate acestea erau absolut posibile. - E bine... spuse Clarvăzătorul. - Și Oană? Întrebă mongolul. - Oană va muri, spuse Clarvăzătorul. Nu știu exact când și nici unde, dar am avut viziunea lui, căzut sub iataganele ienicerilor. Va fi Într-o iarnă, căci zăpada era Înroșită de sânge. Mai mult decât atât, moartea lui Oană va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lui Oană va slăbi enorm puterea lui Ștefan. Nu vor trece mai mult de șase luni de la uciderea căpitanului, și voievodul va fi Înfrânt de Semilună. - Allah și Eternul Cer Albastru vor veghea ca viziunile tale să se adeverească, spuse mongolul, iar cei patru Cuceritori se Înclinară adânc, În tăcere. 1 ianuarie 1474, Veneția. Jurnalul lui Gianluca Fontanelli Poate că unora li se pare că istoria Înaintează excesiv de Încet. Că, pe parcursul scurtei lor vieți, nimic remarcabil nu se Întâmplă. Aici, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ienicerului. Spahiul dădu pinteni să-l hăcuiască pe al nostru, dar căzu, cu o săgeată În inimă. Mă uitai Înapoi și-l văzui pe căpitanul Petru, cu arcul Încordat. - Bun arcaș, căpitanul... ai văzut lupta de la Lipnic, Între Petru și mongolul acela? - Da... Îți stătea inima-n loc... nu câștigă nici unul că fugi mongolul... -... din trei În trei ceasuri... se auzi, slab, vocea curierului. - Ce-o fi zicând? se Întrebă moș Vasilie. Că doară bătălia se termină... - Se termină... murmură Oaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
o săgeată În inimă. Mă uitai Înapoi și-l văzui pe căpitanul Petru, cu arcul Încordat. - Bun arcaș, căpitanul... ai văzut lupta de la Lipnic, Între Petru și mongolul acela? - Da... Îți stătea inima-n loc... nu câștigă nici unul că fugi mongolul... -... din trei În trei ceasuri... se auzi, slab, vocea curierului. - Ce-o fi zicând? se Întrebă moș Vasilie. Că doară bătălia se termină... - Se termină... murmură Oaie, parcă abia atunci aducându-și aminte că nevasta și copiii lui sunt departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
bărbatul, În chineză, răspunzând salutului. - Oaspetele nostru se numește Oan-san, spuse Liu Huang, și nu cunoaște limba chineză. Vorbește Însă japoneza și mongola. - Bine ai venit, străine, spuse bărbatul, de această dată În mongolă. Prefer să folosesc mongola, chiar dacă Împotriva mongolilor a trebuit să ridicăm Marele Zid. Japoneza este limba unor dușmani mult mai sălbatici decât vechile armate ale dinastiei Yuan, fondată la noi de nepotul lui Gingis han. Casa noastră este casa ta. - Mulțumesc, răspunse Oan-san, fără a mai adăuga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
aibă viziunea primejdiilor viitoare. Se răsuci spre semicercul format de Însoțitorii săi și, spre mirarea lor, o luă la fugă. Sări În șa fără să mai pună piciorul În scări și strigă un singur cuvânt: -Samarkand! Cei o sută de mongoli Îl urmară, iar copitele cailor ridicară praful deșertului. Pentru prima oară după luni de călătorie, știau unde trebuie să ajungă. 20 octombrie 1475, Tabăra de pe dealul Tudorei, Moldova - Cei doisprezece sunt pregătiți, spuse căpitanul Petru Ilaș. Ai văzut toate exercițiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
văzuse. - Ar fi putut, oare, să părăsească Drumul Mătăsii? Întrebă unul din luptători. -Da, răspunse Moussa, dar am fi aflat imediat de la oamenii noștri care păzesc toate celelalte drumuri pe teritoriul Ak Koynlu. Nimeni n-a semnalat nimic. Doar goana mongolilor spre Samarkand. - Nici un negustor nu avea semnalmentele celui căutat, spuse alt luptător. Nici măcar pe aproape. Nimeni cu acea Îmbrăcăminte chineză, nimeni cu ochi albaștri, nimeni cu doi cai. - M-am săturat de cuvântul „nimeni”, spuse Moussa, gânditor. Parcă omul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
adică nimic care să semene măcar cu ceea ce căutăm. Chiar dacă s-ar fi ascuns, nu s-ar fi putut ascunde atât de bine. L-am fi găsit. - Și atunci? Întrebă primul luptător. - N-avem decât o soluție. Să urmărim călătoria mongolilor spre Samarkand. Dacă nici acolo nu găsim nimic, va trebui să transmitem Apărătorilor vestea proastă. Tânărul a dispărut sau a fost ucis și Îngropat undeva În timpul nopții. -Mongolii sunt cu două zile Înaintea noastră, spuse același luptător. -Atunci să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
simțită o asemenea liniște dincolo de care sufletul singur putea auzi foșnetul egal al timpului. Mausoleul de pe aleea mărginașă, nu departe de mormântul „regelui nemuritor” Amir Temur, conducătorul care Înnobilase orașul cu zeci de victorii și de moschei, Îi apăru tânărului mongol la fel de părăsit și de modest ca prima oară. Își aminti felul În care Nogodar reușise să deschidă ușa de piatră care se ridica doar prin apăsarea unei pietre din interior și se Întrebă cum va proceda de data asta. Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
omul din portretul de la Samarkand. Era el, micul Nimeni, devenit Andà, fratele lui de sânge. Era el și În același timp era altul. Un bărbat puternic, sigur pe el, care nu părea deloc impresionat de puterile neomenești ale Celor Patru. Mongolul Începuse să respire tot mai greu, dar amână ieșirea. Era ca paralizat. Cei Patru Îl priviră și ei, așteptându-se, poate, să facă ceva. Un gest de solidaritate sau o Încercare de salvare. Căci raportul de forțe era limpede: Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
trupurile celor doi. O clipă mai târziu, sabia era Înapoi În teacă, iar ultimii Cuceritori zăceau despicați de la gât până la pântece. Amir Își aminti cadavrele găsite În deșert. Aceeași lovitură de tăiere. Invizibilă. Imparabilă. Rămăseseră acum doar ei doi, iar mongolul nu știa ce ar trebui să facă. Apoi Își spuse că singurul lucru limpede din tot ce se Întâmplase era acela că Andà preluase puterea. Se aplecă și luă de pe jos sabia Cuceritorilor, care căzuse din panoplia de pe perete. Sabia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
războinici Bordjighin În fața palatului Ak Sarai provocă o nouă aglomerare atât În piață cât și pe străduțele care duceau spre ea. O patrulă de ieniceri sosi de la palatul Topkapî pentru a vedea ce se Întâmplă. Patrula fu oprită Însă de mongoli, iar semnul șarpelui și al săgeții, pe care aceștia Îl purtau În colțul din dreapta al platoșelor de piele, impunea suficient respect pentru ca patrula să se retragă. Dar rumoarea cu privire la un atac asupra palatului se răspândi cu repeziciune. Fără nici un ordin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care duceau spre chei. Urmau să se oprească la douăzeci de pași de vas, suficient ca să poată Înțelege ce se discută și care e gradul de pericol. Aproape de Alexandru, unul din Cuceritorii abia sosiți Întrebă pe cineva din linia de mongoli care apărau palatul: -Cine e Înăuntru? -Amir Baian! răspunse unul din războinicii Bordjighin. Răspunsul păru să-i mulțumească pe cei care veniseră, căci strănepotul lui Gingis han avea demult reputația unui luptător destoinic și a unui conducător luminat. Cu excepția Veneției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de cinci taleri de aur pentru bunătatea lui. Și că, după primirea banilor, se cuvine să uite tot ce văzuse pe acel sul de hârtie, spuse Ștefănel. Amir traduse, iar omul scoase din sân un sul pe care Îl Întinse mongolului. - Iată banii, spuse Amir. Ești liber. Negustorul se retrase cu fața mereu spre cei doi, ca să nu-i ofenseze. După ce ieși, Amir Îi Întinse sulul Marelui Maestru, care Îl deschise. Îi arătă fratelui său de sânge, fără să spună nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sută de Cuceritori la marginea deșertului Gobi. Poruncile Marelui Maestru sunt clare. Toți prizonierii noștri sunt eliberați. Nu mai are loc nici un asasinat și nici o tortură. Spahii care ne-au Însoțit până aici au plecat deja spre Istanbul. Marele luptător mongol Amir Baian a poruncit tuturor Cuceritorilor să-l găsească pe tatăl lui Ștefan Oană. Iată că l-au găsit. Cosmin Oană rămase mut. Nu era cu putință. Poate era un basm, sau un vis, poate cineva Își bătea joc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
crestele munților, ca niște Îngeri ai morții, În fața spahiilor care căutau salvarea. Nu știu nimic despre al treilea val. Vom avea doar un zid de scuturi, până voi Înțelege ce vrea al treilea val. Mă neliniștește doar un lucru. Viteza mongolilor. Este, În viteza asta, o disperare. Sau un ordin. Înaintarea lor este aproape de limita rezistenței oamenilor și a cailor. Vor să ajungă la noi cât se poate de repede. Și, din experiența mea de luptător bătrân, această goană peste puteri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spada din teacă. Ajuns În fața lui, spuse doar atât: - Jură. Tătarul nu schiță nici un gest. - Jură, repetă Alexandru. Jură că tot ce ai spus e adevărat. Jură pe ce ai mai scump. Pe Tengri, Eternul Cer Albastru, divinitatea voastră, a mongolilor de dincolo de munții Altai. Jură pe spiritele munților și pe cercul pe care sunt construite iurtele voastre. Nici de această dată tătarul nu răspunse. Dar, cu un gest lent, ca să nu fie suspectat de Apărători, duse mâna la piept și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ca să intrăm În dispozitiv. Apoi dădu pinteni calului și dispăru În vale, ridicând În urma lui un val de zăpadă. Adevărata bătălie abia Începea. Observatorul semnaliză eliminarea silențioasă e ienicerilor de pe flancul drept. Strecurați fără zgomot pe cărările nebătute ale munților, mongolii Își găsiseră pozițile cele mai puțin expuse și cele mai eficiente ca să surprindă ienicerii În plină desfășurare. Săgețile experților lui Amir nu greșiseră țintele. Fără nici o ciocnire directă și fără nici un zgomot, peste cinci sute de ieniceri căzură sub săgețile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mai largă. „Înainte!” se auzi și trâmbița care traducea sonor ordinele generalului Mihaloglu. - Semnal către Francisco! ordonă Angelo. Tragere cu douăzeci de grade mai sus, dincolo de creastă, la semnalul meu! Linie de archebuzieri În avans constant pe centru! Sper că mongolii au intrat pe pozițiile indicate, dincolo de lizieră... Observatorul duse ambele brațe orizontal spre est. Războinicii lui Amir se aflau la posturi și urmăreau deschiderea lui Angelo. Pe creasta din față, cei o sută de lăncieri Îi ocoliră pe ceilalți trei sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mici găleți de lemn umplute cu petrol. Cascada continua să crească. Ajunși la limita liniei de confruntare, noii veniți balansară gălețile cu capac, nu mai grele de cinci litri fiecare, aruncându-le spre liniile de mijloc ale ienicerilor. - Sper că mongolii au Înțeles... murmură Angelo, privind neliniștit spre est. În mai puțin de trei secunde, o linie perfectă de săgeți aprinse se ridică În văzduh, traversă valea și coborî exact În locul În care Apărătorii aruncaseră petrolul. O succesiune de vâlvătăi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de nebunie și de talent care răsturna totul. Flancul drept al lui Angelo avea nevoie de ajutor, iar Amir simțise asta și se năpustea, Într-un galop care atingea o viteză incredibilă, În ajutorul Apărătorilor. Caii mici, extrem de iuți, ai mongolilor, abia reușeau să țină pasul cu armăsarul murg al lui Amir, care aproape zbura spre dușmani. Sub ochii măriți de uimire ai lui Alexandru, Amir sări peste primii ieniceri, lăsându-i În mâinile luptătorilor săi, scoase iataganul cu o mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]