7,832 matches
-
rulează aici o gamă de posibilități - concluzii, raționament invers, semne fonetice, materiale și vizuale, fețe citibile. Jucând cărți cu omul ar fi fost o experiență interesantă”. Priceperea deductivă a lui Dupin este expusă pentru prima dată atunci când el citește gândurile naratorului prin urmărirea rațională a gândirii sale din ultimele cincisprezece minute. El folosește ceea ce denumește "raționament" (în ). Metoda lui Dupin este să se identifice cu criminalul și să încerce să afle cum gândea acesta. Știind tot ceea ce știe criminalul, el poate
C. Auguste Dupin () [Corola-website/Science/325983_a_327312]
-
prezintă pe Dupin împrietenindu-se cu un băiat pe nume Edmund. Cei doi rezolvă împreună mistere în Providence, Rhode Island. Dupin este dezvăluit a fi Edgar Allan Poe însuși. Romancierul George Egon Hatvary se folosește de Dupin ca detectiv și narator în romanul său "The Murder of Edgar Allan Poe" (1997). Dupin călătorește în America pentru a investiga circumstanțele morții misterioase ale lui Poe din 1849. În roman, Dupin și Poe au devenit prieteni când Poe a locuit la Paris în
C. Auguste Dupin () [Corola-website/Science/325983_a_327312]
-
Ea a fost publicată în ediția din 1842 a almanahului literar anual "The Gift: A Christmas and New Year's Present for 1843". Povestirea se referă la chinurile îndurate de un prizonier al Inchiziției spaniole, deși Poe ocolește faptele istorice. Naratorul din povestire își descrie experiența sa de torturare. Povestirea inspiră frică în rândul cititorilor din cauza concentrării sale asupra simțurilor, subliniind realitatea, spre deosebire de multe dintre povestirile lui Poe care sunt ajutate de supranatural. Sunt prezente elemente tradiționale din poveștile populare de
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
ajutate de supranatural. Sunt prezente elemente tradiționale din poveștile populare de groază de la acel timp, dar recepția critică este amestecată. Povestirea a fost adaptată pentru film în mai multe rânduri. Povestirea are loc în timpul Inchiziției spaniole. La începutul povestirii, un narator nenumit este adus la judecată în fața mai multor judecători siniștri. Poe nu oferă nici o explicație cu privire la motivul arestării sau al judecării personajului. Înaintea sa se află șapte lumânări albe și înalte așezate pe o masă și, pe măsură ce se topesc, speranțele
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
traverseze camera, alunecă pe tivul hainei sale. El descoperă că, dacă nu s-ar fi împiedicat, ar fi căzut într-o groapă adâncă cu apă în partea de jos, aflată în centrul celulei. După ce și-a pierdut cunoștința din nou, naratorul descoperă că închisoarea este ușor iluminată și că a fost legat cu chingi de o placă de lemn. El se uită în sus și vede cu groază o imagine pictată Tatălui Timp pe tavan; de ea atârnă o coasă gigantică
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
și au început să se miște spre interior, împingându-l spre centrul camerei și spre marginea gropii. Privind în groapă, el decide că nicio soartă nu ar putea fi mai rea decât să cadă în ea. Textul implică faptul că naratorul se teme de ceea ce vede în partea de jos a gropii sau poate că este speriat de adâncime. Cauza exactă a fricii lui nu este clară. Cu toate acestea, pe măsură ce naratorul se deplasează înspre groapă, el vede că zidurile roșu-fierbinți
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
decât să cadă în ea. Textul implică faptul că naratorul se teme de ceea ce vede în partea de jos a gropii sau poate că este speriat de adâncime. Cauza exactă a fricii lui nu este clară. Cu toate acestea, pe măsură ce naratorul se deplasează înspre groapă, el vede că zidurile roșu-fierbinți îl lasă fără niciun punct de sprijin. Pe măsură ce prizonierul este împins încet înspre groapă, începe să audî voci omenești. Pereții sunt trași repede înapoi și un braț îl prinde. Armata franceză
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
franceză și care a fost inspirat în mare parte de el, a spus că clădirea de pe locul vechiului club al iacobinilor nu are porți și, prin urmare, nicio inscripție. „Hruba și pendulul” este un studiu al efectului terorii exercitate asupra naratorului, începând cu linia de deschidere care sugerează că el suferea deja de teama de moarte („Eram istovit - acea lungă agonie mă istovise de moarte”) și, la scurt timp după aceea, el își pierde cunoștința la auzul pedepsei cu moartea. Această
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
de teama de moarte („Eram istovit - acea lungă agonie mă istovise de moarte”) și, la scurt timp după aceea, el își pierde cunoștința la auzul pedepsei cu moartea. Această anxietate îi este ironică cititorului, care știe de supraviețuirea implicită a naratorului: textul se referă la judecătorii îmbrăcați în negru având buzele „mai albe decât foaia de hârtie pe care aștern aceste cuvinte”, arătând că el însuși scrie povestea după ce evenimentele s-au întâmplat. Ceea ce face povestirea deosebit de eficientă în evocarea terorii
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
Ceea ce face povestirea deosebit de eficientă în evocarea terorii este lipsa sa de elemente supranaturale; acțiunea care are loc este reală și nu imaginată. „Realitatea” povestirii este consolidată prin concentrarea lui Poe pe senzații: temnița este lipsită de aer și neiluminată, naratorul este supus la foame și la sete, prin celulă mișună șobolani, pereții sunt din metal roșu-fierbinte și, desigur, pendulul ascuțit care amenință să-l taie pe narator. Naratorul prezintă lama cea mai mare prin intermediul sunetului, deoarece pendulul „șuieră” în timpul balansului
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
prin concentrarea lui Poe pe senzații: temnița este lipsită de aer și neiluminată, naratorul este supus la foame și la sete, prin celulă mișună șobolani, pereții sunt din metal roșu-fierbinte și, desigur, pendulul ascuțit care amenință să-l taie pe narator. Naratorul prezintă lama cea mai mare prin intermediul sunetului, deoarece pendulul „șuieră” în timpul balansului. Poe subliniază în continuare acest lucru prin cuvinte ca „încetare”, „coasă”, „semilună”, „sabie” și diferite forme de consonanțe literare. „Hruba și pendulul” poate fi considerată o repovestire
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
concentrarea lui Poe pe senzații: temnița este lipsită de aer și neiluminată, naratorul este supus la foame și la sete, prin celulă mișună șobolani, pereții sunt din metal roșu-fierbinte și, desigur, pendulul ascuțit care amenință să-l taie pe narator. Naratorul prezintă lama cea mai mare prin intermediul sunetului, deoarece pendulul „șuieră” în timpul balansului. Poe subliniază în continuare acest lucru prin cuvinte ca „încetare”, „coasă”, „semilună”, „sabie” și diferite forme de consonanțe literare. „Hruba și pendulul” poate fi considerată o repovestire serioasă
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
continuare acest lucru prin cuvinte ca „încetare”, „coasă”, „semilună”, „sabie” și diferite forme de consonanțe literare. „Hruba și pendulul” poate fi considerată o repovestire serioasă a satiricei „A Predicament”. În acea povestire, o „coasă” similară retează încet (și comic) capul naratorului. Această acțiune a fost reimaginată cu un pendul pregătit să taie felii pieptul naratorului. Poe a urmat un model prestabilit al scrierilor de groază din acea perioadă, publicate adesea în "Blackwood's Magazine" (o formulă de care și-a bătut
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
consonanțe literare. „Hruba și pendulul” poate fi considerată o repovestire serioasă a satiricei „A Predicament”. În acea povestire, o „coasă” similară retează încet (și comic) capul naratorului. Această acțiune a fost reimaginată cu un pendul pregătit să taie felii pieptul naratorului. Poe a urmat un model prestabilit al scrierilor de groază din acea perioadă, publicate adesea în "Blackwood's Magazine" (o formulă de care și-a bătut joc în „A Predicament”). Aceste povestiri s-au concentrat adesea, totuși, pe evenimente întâmplătoare
Hruba și pendulul () [Corola-website/Science/325815_a_327144]
-
scenă a cantatei Gurre-Lieder a compozitorului avangardist Arnold Schönberg. Această cantată, bazată pe un poem de Jens Peter Jacobsen, este o compoziție impresionantă ca anvergură, având o partitură care prevede sute de instrumentiști și de coriști, voci solo și un narator, care va fi interpretat de artistul Victor Rebengiuc. Corul și Orchestra Filarmonicii „George Enescu” vor fi dirijate de Bertrand de Billy, iar soliștii vor fi Nikolai Schukoff, Violeta Urmana, Janina Baechle și Thomas Meyer. Ediția a XXII-a a Festivalului
Festivalul „George Enescu” () [Corola-website/Science/306638_a_307967]
-
a lui Zammis în fața Sfântului Consiliu, astfel încât să poate fi acceptat în societatea drak. După cum este necesar și i-a promis lui Jerry, Davidge prezintă complet strămoșii lui Jeriba înaintea Consiliului, în ritualul tradițional, așa cum a fost învățat de Jerry. Naratorul explică că atunci când „a sosit timpul, Zammis a stat în fața consiliului drakilor, lângă propriul său copil și numele lui Willis Davidge a fost adăugat alături de strămoșii lui Jeriba”. "Enemy Mine" a primit recenzii variate din partea criticii, având un scor pozitiv
Inamicul meu () [Corola-website/Science/326489_a_327818]
-
Nicolae Scurtu Biografii și bibliografii lui Mihail Sadoveanu știu, cu exactitate, că acest însemnat narator a scris un număr mic de epistole în anii săi de efervescență creatoare. Fapt explicabil într-o oarecare măsură. Astăzi se cunosc doar, optzeci și patru de epistole trimise lui G. Ibrăileanu 1, optzeci și una de misive expediate confraților
Scrisori de la Mihail Sadoveanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3880_a_5205]
-
în final ca soț. Pocahontas și Rolfe fac aranjamente să se întoarcă în Virginia. Însă, în timpul călătoriei, ea se îmbolnăvește și moare. Filmul se încheie cu Pocahontas și fiul ei jucându-se în grădina locuinței lor din Anglia. Rolfe, ca narator, citește o scrisoare adresată fiului lor despre mama sa decedată. În ultimul moment al filmului, Pocahontas spune "Mamă, acum știu unde locuiești" în vreme ce filmul se încheie cu imagini cu natura din Lumea Nouă. Malick a început să lucreze la scenariul
Lumea nouă (film din 2005) () [Corola-website/Science/327687_a_329016]
-
medic de țară", "În fața legii") sau asistă neputincioase la dezintegrarea relațiilor interumane ("Metamorfoza", "Verdictul"). Impresia de coșmar și tensiune dramatică este sugerată de invazia absurdului în lumea logicului, abundența fantasticului, a paradoxurilor și a răsturnărilor de situație, precum și de perspectiva naratorului impersonal unită indisolubil de cea a eroului-victimă. Forma predilectă este parabola, o poveste în spatele căreia autorul ascunde niște adevăruri ce trebuie decodificate. Kafka folosește frecvent ironia și satira pentru a înfiera idealurile mărunte ale unei societăți burgheze care nu își
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
efectul zguduitor al ororilor descrise. Camus nu se arată încântat de acest stil, pe care îl consideră, cel puțin în comparație cu proza lui Melville, « separat de trup și de natură » Ceea ce frapează în special la Kafka însă este modul prin care naratorul încearcă, cu instrumentul lucidității, să discearnă tenebrele insondabile ale absurdului. În mod paradoxal, deși limbajul operei kafkiene este cât se poate de limpede, mesajele transmise de el sunt, prin însăși natura lor, fie greu de descifrat (e.g. "În fața legii"), fie
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
cuțit care schingiuiește, iar povestirea "Verdictul" « s-a ivit ca printr-o naștere adevărată, năclăită de murdărie și slină ». Lui Kafka nu îi era necunoscut așadar nici registrul sentimental. În opere kafkiene ca "Verdictul", "Metamorfoza" și cele trei mari romane, naratorul este unul impersonal, subiectiv și neomniscient, relatând întâmplările la persoana a treia, strict din perspectiva protagonistului ("perspectiva unidirecțională" sau "einsinnige Perspektive"). Astfel, naratorul are doar o viziune limitată asupra lumii și nu una de ansamblu. El nu are acces decât
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
era necunoscut așadar nici registrul sentimental. În opere kafkiene ca "Verdictul", "Metamorfoza" și cele trei mari romane, naratorul este unul impersonal, subiectiv și neomniscient, relatând întâmplările la persoana a treia, strict din perspectiva protagonistului ("perspectiva unidirecțională" sau "einsinnige Perspektive"). Astfel, naratorul are doar o viziune limitată asupra lumii și nu una de ansamblu. El nu are acces decât la gândurile personajului principal, iar intențiile celorlalte personaje rămân un mister sau nu pot fi decât intuite. Optica naratorului se confundă în permanență
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
sau "einsinnige Perspektive"). Astfel, naratorul are doar o viziune limitată asupra lumii și nu una de ansamblu. El nu are acces decât la gândurile personajului principal, iar intențiile celorlalte personaje rămân un mister sau nu pot fi decât intuite. Optica naratorului se confundă în permanență cu cea a lui Josef K., Gregor Samsa sau Georg Bendemann, excepții notabile făcând doar situații ca următoarele: după moartea lui Samsa, familia este prezentată încercând să-și refacă viața în lipsa acestuia, iar în "Verdictul", ultima
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
viața în lipsa acestuia, iar în "Verdictul", ultima propoziție (« În clipa asta pe pod era un trafic cu adevărat interminabil. ») se detașează brusc de imaginea suicidului lui Bendemann. Kafka utilizează frecvent tehnica flaubertiană a stilului indirect liber, prin care comentarii ale naratorului par de fapt emise de protagonist. Următoarele exemple sunt evidențiate cu caractere "cursive": Stilul indirect liber, numit în germană și « vorbire trăită » ("erlebte Rede") pentru a fi pus în contrast cu vorbirea directă sau indirectă ("direkte/indirekte Rede"), este o trăsătură principală
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
episoade, cu durata de 23 de minute. Seriile au fost regizate de Makoto Naganuma, iar tema seriilor a fost „Dream Catcher”, executată de Olivia Lufkin. Hisahiro Ogura, actorul care îl interpretează pe Wanyūdō la începutul adaptării live-action este de asemenea naratorul de la începutul fiecărui episod al seriei anime. Eriko Matsushima își menține rolul bunicii lui Ai din seria live action. "Fata Iadului" a fost de asemenea adaptat într-un joc video pentru Nintendo DS intitulat "Jigoku Shōjo Akekazura", care a fost
Jigoku Shoujo () [Corola-website/Science/311926_a_313255]