912 matches
-
iar cazurile particulare sînt subsumate și astfel explicate. În fine, ea consideră falsificarea drept criteriu științific de demarcare, care separă știința de celelalte elaborări și teoria științifică de ideologie. Abordările interpretative din zona științei combat aceste patru elemente fundamentale ale naturalismului. Punctul de plecare al perspectivei hermeneutice este ideea că, în vreme ce în științele naturii cercetătorul și obiectul lui sînt independenți, științele umane se află în fața lumii interne a individului sau a relațiilor intersubiective. Ființa umană nu poate fi subsumată categoriei obiectelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
din urmă. Prin contrast, o abordare holistică vede dinamica întregului ca perpetuîndu-se de la sine. Dacă acestea sînt legile obiective pe baza cărora se poate deduce funcționarea părților sale, ca în legile marxiste clasice ale capitalismului, atunci teoria face parte din naturalism. Pentru holismul hermeneutic, nu pot exista structuri obiectivizate, ci doar practici intersubiective, care, pentru a fi reproduse, trebuie validate și înțelese prin acțiune individuală. Aceste dihotomii au fost intersectate într-o matrice, pentru a pune în lumină patru poziții metateoretice
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
nu o dinamică structurală. Cele două categorii ale individualismului și holismului se lovesc de unele dificultăți cînd e vorba să surprindă această distincție, așa cum arată dezbaterea Wendt contra Hollis și Smith. Al doilea exemplu se referă la dificultatea distincției dintre naturalism și interpretivism atunci cînd avem în vedere teoriile acțiunii raționale. Matricea propusă deosebește între o versiune mai interpretivistă și una naturalistă, prima fiind subsumată unei sociologii istorice weberiene, iar cealaltă alegerii raționale. Însă aceasta nu este o distincție de la sine
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
o dezbatere etică și de a o întemeia pe fundamente metafizice (deși behavioralismul în relațiile internaționale se bazează cel mai adesea pe unele fundamente utilitariste). Aici, cea de-a doua dezbatere din disciplina relațiilor internaționale pare a fi paradigmatică, unde naturalismului i s-a opus disciplina clasică a relațiilor internaționale, care minimaliza posibilitatea găsirii unor legi empirice și dorea să mențină disciplina în cadrul unor preocupări mai normative (vezi capitolul 3). Se poate ilustra această dezbatere în cadrul diferitelor tipuri de realism. Această
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în care cuvântul e bătrân și experiența s-a condensat în formule nemișcătoare. I. L. CARAGIALE I. L. Caragiale (1852-1912) este după Delavrancea scriitorul celmai zolist, deși lucrul n-a fost luat în seamă, toți fiind izbiți de aspectul umoristic al operei. Naturalismul lui Caragiale e radical, cu preferința pentru patologie și sociologie, cu preocuparea de explicație și metode exacte. O făclie de Paști, nuvelă pretins psihologică, e mai mult fiziologică, etnologică, dintr-un câmp de relații depășind cu mult conștiința. Cum e
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
anumit tip de scriitură sau antiteorie în care cuvintele își pierd sarcina lor inițială, ca în exemplul oferit de Lyotard în Economia libidinală. Tot aici, deși recunoaște afinitatea unei părți a teoriei sale cu aceea stabilită de Baudrillard, Lyotard critică "naturalismul" pe care îl regăsește în privilegierea schimbului simbolic de către Baudrillard, critică pe care o regăsim repetată și în La condition postmoderne 427: "Oricât de superbă și sfântă ar fi furia sa, ea încă vizează ceea ce este adevărat, ea îi reproșează
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
individualist" care "a exprimat aproape numai iubirea sa proprie"130. Drept urmare, erotismul eminescian va fi perceput ca o trăire subiectivă, plenitudinar estetică, deși "fondul prim și intim" al poeziei lui Eminescu se vădește a fi unul vitalist, "naturalist"131 (un "naturalism" de felul celui care s-a manifestat în Grecia antică, precizează criticul de la Contemporanul, intuind importanța obsesiei auroralului, a originarului, în creația eminesciană). Pentru Gherea, așadar (care făcea apologia "femeii-erou"), era de neînțeles un ideal pur estetic precum acela eminescian
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
în opinia sa, nu atât niște "măști alegorice", cum s-a spus, cât niște personaje verosimile, cu o psihologie "mai conturată și mai complexă" decât aceea a "personajelor din proza românească a epocii"219. Mai mult, universitarul bucureștean sesizează că "naturalismul" din creația eminesciană de maturitate reflectă atât un soi de "cinism al vitalității robuste" (în Antropomorfism, de pildă), cât și un sentiment mai complex, de anxietate și de incertitudine, generat de risipirea iluziilor și de "destrămarea lumii armonioase" a "feeriei
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
I. scrie, în paralel, proză scurtă (Strigătul, 1978, Ningea pentru unul singur, 1985), dar și roman (Pânda, 1981, Câinele de piatră, 1985, Umbra șoimului pe zăpadă, 1988). Aici el dovedește priză la real, un realism adesea crud, chiar un anume naturalism, în virtutea căruia destinele personajelor (în genere oameni obișnuiți) se dezvăluie în toată goliciunea și tragismul lor, un tragism care s-ar fi cuvenit susținut prin personaje de anvergură. Câinele de piatră este totuși un roman izbutit. Defilează aici un mare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287643_a_288972]
-
a încercat să le judece opera. Influențat de pozitivismul francez, a afirmat, în paginile „Convorbirilor literare”, importanța cunoașterii mediului social în care o operă a apărut, a condițiilor particulare care au generat-o. Oscilant în alte opinii teoretice, a combătut naturalismul de pe pozițiile clasicismului. Adversar hotărât, pe plan teoretic și practic, al curentelor literare novatoare, și-a făcut din clasicismul francez un ideal, pe care l-a păstrat cu statornicie. SCRIERI: Încercări critice de literatură franceză, precedate de un studiu de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287240_a_288569]
-
a afirmat că Darie de atunci, judecă prin mintea lui Darie de astăzi pe care-l Îndrumă partidul. Oare de ce aceasta e valabil pentru tot și nu e valabil și pentru particular? (Ă). În sfârșit, Îmi permit să cred că naturalismul persistă (Ă). Și (Ă) nu mă refer la pasajul Călușarii de care se teme autorul romanului, ci de explicația la acele aventuri ale Diței sau la cele șapte burice care depășesc rolul de prezentare a promiscuității ce le era probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Exemplul acesta ne dezvăluie o tendință și mai dăunătoare a diferiților comentatori. Pare-se că sunt unii dintre aceștia cari bănuiesc că Încărcarea vocabularului cu termeni specific literari Înseamnă neapărat o operație necesară a criticii literare. Cuvintele «formalism», «schematism», «romantism», «naturalism», presărate la diferite paragrafe ale «cronicii», Îi dau acesteia un aer aparent doct. Dar cum Înțelesul acestor termeni diferă, probabil, de la ins la ins, nu vom avea de ce să ne mirăm că la București, În România liberă se scrie că
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
la ins, nu vom avea de ce să ne mirăm că la București, În România liberă se scrie că În Desculț se mai păstrează «umbreleă interpretării naturaliste», iar În Patriotul din Arad, invers, că autorul s-a ferit «destul de bine» (!) de naturalism, - sau când, pentru cronicarul ziarului Înainte din Craiova - Zaharia Stancu prezintă «slăbiciunea de a fi romantizat prea mult anumite părți ale romanului», În timp ce, la Târgu Mureș, În Ardealul Nou, părerea-i dimpotrivă, că același autor face ca «țăranul muncitor să
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
comentariile pe marginea prozei se vor menține În acești termeni Încurajatori, liniștitori. Apoi va Începe o zarvă mare: cineva, foarte vigilent, a observat ceva ce alții, mulți, n-avuseseră ochi să vadă: prezența unui dușman de moarte În proza vremii: naturalismul; capetele se vor aprinde, discuțiile se vor Încinge. Dar până atunci să reținem, aici și În note, fața mai calmă - și pe bună dreptate - a criticii literare; ocazia este oferită de apariția În volum a unor nuvele de Petru Dumitriu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
vechi și nou din sufletul Anei Roșculeț, Marin Preda a trebuit să ducă el Însuși o luptă. Am văzut În cele de mai sus că el a izbândit În mare măsură. De la Întâlnirea În pământuri dominată În mare parte de naturalism, până la Ana Roșculeț imagine a vieții muncitorești din fabricile țării noastre În care găsim numeroase elemente realiste - mobilizatoare - mărturisind tendința viguroasă spre o politică de partid În literatură, Marin Preda a parcurs cu succes un drum lung. Scriitorul a atacat
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
invocat pentru a Întări oficial o poziție (a unei persoane, a unei reviste sau instituții). Iar opinia revistei Flacăra, ori a lui Geo Dumitrescu, ori ambele, vor avea nevoie de acest „sprijin În masse” În campania de anvergură Începută Împotriva naturalismului În proză pe care o vor declanșa În presă la o lună de la scrisoarea 24 unei muncitoare de la „Filatura Română de Bumbac”, locul acțiunii nuvelei Ana Roșculeț, scrisoare pe care o reproducem: „Tovarășe redactor! Săptămânile trecute ne-am adunat mai
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
cronici literare erau evidențiate părțile bune, iar În a doua „părțile slabe”, de data aceasta cutuma este nesocotită: ambele părți dezvăluie aspecte negative. De fapt, prima parte a comentariului lui Geo DUMITRESCU 25 intitulat Pentru ascuțirea vigilenței În lupta Împotriva naturalismului (Pe marginea nuvelei „Ana Roșculeț) este o ridicare la pătrat a scrisorii mai sus-citată, Despre o cronică din „Flacăra” și chipul muncitoarei de azi, trimisă de muncitoare Adela Pagu de la F.R.B. Căci, dacă aceasta din urmă critică doar o cronică
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
chipul muncitoarei de azi, trimisă de muncitoare Adela Pagu de la F.R.B. Căci, dacă aceasta din urmă critică doar o cronică literară, poetul Geo Dumitrescu critică toate cronicile nuvelei pentru că nu au observat esențialul: zugrăvirea realității printr-o metodă reacționară, mic-burgheză: naturalismul: „În drumul ei tot mai larg și tot mai direct către inima realităților revoluționare, literatura noastră a cuprins În ultimii ani din ce În ce mai multe dintre temele zilelor noastre. (Ă). Tov. Marin Preda s-a lăsat și el ispitit de o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
alcătuirea unui chip real, reprezentativ, de muncitoare din zilele noastre, În drum spre Înnoire, spre niveluri superioare. (Ă). Autorul se lasă Încă stăpânit Într-o măsură de această nesănătoasă voluptate de a scormoni aspectele josnice și mărunte ale vieții. (Ă). Naturalismul, În toate formele și gradele lui, este În esență o manifestare reacționară care amenință Înseși rosturile literaturii noastre, care-i frânează dezvoltarea, care-i alterează realizările”. În fine, În ultima parte a comentariului său, Geo DUMITRESCU 26 pune și de
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Întâlnirea lui Marin Preda cu muncitoarele de la F.R.B. și Înmulțirea acestor forme de confruntare a operei cu instanța cititorilor - motiv pentru care rezervăm acestui aspect o tratare separată. Apoi, la Uniunea Scriitorilor se dezbate cazul, se țin lecții despre primejdia naturalismului. În consecință, o suspiciune generală și persistentă se va așterne peste proza anului, „vânătoarea de elemente naturaliste” fiind dominanta anului În critica literară. Dar să desfășurăm cazurile pe rând. Horia BRATU 27 Își face autocritica Într-un context foarte larg
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Aceasta, credem, decurge din faptul că mergând pe calea bătătorită a enumerării calităților și deficiențelor (Ă) neridicând problemele generale legate de dezvoltarea literaturii noastre, recenzenții - Între care se numără și semnatarul acestui articol - au fost Împinși să facă serioase concesii naturalismului din nuvelă. Fără un puternic spirit partinic, critica s-a lăsat astfel sedusă de particularitățile și «ciudățeniile» unui personaj care promitea să fie interesant”. * Apoi are loc - tot din inițiativa revistei Flacăra - Întâlnirea lui Marin Preda cu cititorii de la F.R.B.
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
În practică chiar și fără convingere teoretică prea clară, și numai pe baza instinctului de clasă - linia partidului. (Ă). Marin Preda are În tratarea temei sale o atitudine obiectivistă, burgheză - nuvela conține puternice elemente naturaliste. Estetica marxist-leninistă ne Învață că naturalismul este concepția obiectivistă burgheză față de societate. (Ă). Naturalismul se Împotrivește generalizării adânci, tipizării realității. O altă formă de manifestare a obiectivismului burghez, o constituie și lipsa de combativitate a autorului față de aspectele negative ale eroilor săi. (Ă). În acest sens
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
clară, și numai pe baza instinctului de clasă - linia partidului. (Ă). Marin Preda are În tratarea temei sale o atitudine obiectivistă, burgheză - nuvela conține puternice elemente naturaliste. Estetica marxist-leninistă ne Învață că naturalismul este concepția obiectivistă burgheză față de societate. (Ă). Naturalismul se Împotrivește generalizării adânci, tipizării realității. O altă formă de manifestare a obiectivismului burghez, o constituie și lipsa de combativitate a autorului față de aspectele negative ale eroilor săi. (Ă). În acest sens, un exemplu Îl constituie ceea ce se Întâmplă În
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
În nuvela Ana Roșculeț atunci când autorul nu reacționează imediat față de «nemulțumirea rece, grea» care o cuprinde pe Ana Roșculeț și o face să «scrâșnească» și atunci când este invitată politicos să părăsească Încăperea În care se ține ședința de partid. Alteori naturalismul Îmbracă forme și mai ascunse care la prima vedere ar putea fi luate drept simple lipsuri ale conștiinței artistice, astfel În «textul povestirii se intercalează diferite acte, sunt introduse numeroase personaje și elemente care n-au nici o legătură directă cu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
ca Ana Roșculeț poate exista În realitate. Cum se face atunci că n-au condamnat cu destulă vigoare abuzul de analiză psihologică, desfășurată În special În prezentarea trăsăturilor negative ale personajului principal, abuz sub care se ascundeau de fapt rămășițele naturalismului? (Ă). De pildă, recenzia lui Horia Stancu nu pune nici un moment Întrebarea dacă nuvela Ana Roșculeț ajută sau nu la construirea socialismului În țara noastră și de aceea lipsește un răspuns la această Întrebare esențială pentru aprecierea unei opere literare
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]