1,728 matches
-
găsirea și pierderea succesivă a scrisorii de amor. Comicul de intenție ilustrează atitudinea autorului față de personaje și situațiile în care acestea acționează: "nimic nu arde pe ticăloși mai mult ca râsul". Caragiale satirizează o lume degradată, o lume coruptă, meschină, perfidă, folosind sarcasmul (Mariana Badea). O noapte furtunoasă O noapte furtunoasă este o comedie de moravuri care pornește "de la pretextul unei farse de mahala" (Florin Manolescu) și înfățișează tipuri reprezentative pentru o societate coruptă. Jupân Dumitrache Titircă, zis Inimă-Rea, este personajul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Împăratului Verde, care constată că Harap-Alb, sluga lui, are o înfățișare mult mai plăcută și seamănă a fi mult mai omenos, decât Spânul. Caracterizarea Spânului Spânul este un personaj negativ, care întruchipează forțele răului, care produce teroare, violență, răutate, este perfid și caută să câștige prin înșelăciune, așa cum rezultă din caracterizarea directă făcută de autor și din caracterizarea indirectă. Acesta este "un om spân" (nu-i crește barba), "om însemnat", periculos: "De obicei, aceștia sunt răi, cruzi, perfizi și lingușitori" (O.
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
violență, răutate, este perfid și caută să câștige prin înșelăciune, așa cum rezultă din caracterizarea directă făcută de autor și din caracterizarea indirectă. Acesta este "un om spân" (nu-i crește barba), "om însemnat", periculos: "De obicei, aceștia sunt răi, cruzi, perfizi și lingușitori" (O. Bârlea). Portretul moral reiese în mod indirect, din faptele, vorbele și atitudinea personajului, din relațiile cu alte personaje. În relația cu Harap-Alb, spânul este lingușitor și umil ("să nu-ți fie cu supărare, drumețule"). Este prefăcut, viclean
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
iubește și ar urca pe scara socială măritîndu-se cu el. Cu toate acestea, nu poate accepta. Motivul este [că în trecut ea a fost sedusă de un ticălos, cu consecințele bine-cunoscute. De atunci suportă rușinea legăturii ei cu un bărbat perfid care a profitat de inocența ei. A sedus-o astfel ...]. Fata pleacă la o mănăstire, iar băiatul o uită curînd. Această structură este, de altfel, foarte des întîlnită. Textul în ramă poate ocupa cea mai mare parte a unei cărți
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
vei pieri la jumătatea drumului, cu ochii țintă spre raftul cu tomurile tale și nu vei distruge nimic. Plin de rahat, într-o baltă de pișat. A doua zi vei fi elogiat, vei deveni scriitor. Faci parte din cea mai perfidă breaslă. Poate să distrugă cu o laudă. Sau fără să scoată o vorbă. Nimeni nu stăpânește mai bine arta complotului prin tăcere". Autobiografic vorbind, Al. Ecovoiu dă un sens revoltei sale legitime prin hipertrofierea narcisică a vocilor Romancierului și Autorului
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
sinele fără ceilalți 1. Din această pricină, empatia nu poate fi niciodată exhaustivă, pentru că textele literare nu au proprietăți mediumistice. Ele sunt mai degrabă apăsate de povara amneziilor culturale, universale și locale. Eficacitatea tradiției, pe de o parte, dar și perfidul metabolism al uitării ne împiedică să credem că am putea înțelege vreodată un text „mai bine decât l-a înțeles autorul însuși” (Schleiermacher). Doar profeții - care sunt, de altminteri, izgoniți din țara și limba lor - își pot depăși conștiința istorică
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
libertății, inviolabilitatea proprietății ori sacralitatea vieții. Pacifismul friciitc "Pacifismul fricii" Această solidaritate între relativismul postmodern și teologia politicilor oportuniste s-a constituit în segmente de timp uneori paralele, alteori consecutive. După 1989, fenomenul galopant al globalizării informației a radicalizat termenii perfidei alianțe. Critica raționalismului occidental a început să facă umbră - spre bucuria ultimilor slavofili - unui complex de vinovăție postcolonială. Revizionismul istoriografic se adapă astăzi din miturile vii ale utopiei egalitare. Dezavuarea elitelor invită acum la delirul suprematist al plebei. Ocupându-și
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
de corbi înțelepți, se adapă în tăcere din izvoare, privind cu grijă în jur. Se furișează pe sub coroana arborilor, fără a trezi foșnetul frunzelor și trosnetul crengilor. Sunt adulmecați de urși și lupi, care pândesc, răbdători. Mârtani sălbatici și râși perfizi dau târcoale cocoșilor de munte cocoțați în arbori. Jderi râvnesc la pârși care țopăie pe crengi. Din scorburi, bufnițe ochesc cu agerimea lor spre hârciogi speriați. Ferocitatea răzbate în natură din întunecimea adâncurilor. Din păduri se aude zgomotul surd și
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
de perspectivă pe care și le vor însuși generațiile succesive ulterioare. Aceasta este soarta glorioasă a scriitorului cu ,,mesaj’’, fie chiar cu ,,mesaj’’ indirect, așa cum a fost marele ironist, care n-a dăruit societății românești nimic altceva decât o oglindă perfidă, pentru chipurile ei nefardate. Posteritatea, față de asemenea scriitor, este o continuă replică, cu jocul de oglinzi întors asupră-i ca un omagiu de reciprocitate. Alături de Eminescu și Creangă, Caragiale are meritul de a fi introdus în literatura română, primele forme
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
puțin vizibilă.188 Deja în anul 1943 Giancarlo Vigorelli condamnă deschis într-un articol eroarea ermeticilor de a fi refuzat orice deschidere și orice pas către o plajă mai amplă de cititori.189 Îi acuză pe aceștia de un joc perfid și maniheist, fondat pe binomul puritate / impuritate. Astfel izolată, poezia ajunsese să reprezinte nu un adevăr, ci o mistificare a adevărului, împingând până la extrem exacerbarea eului. Același ziarist remarcă sentimentul de rătăcire, de eșec, de gol perceput de mulți scriitori
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
consideră locul unde se născuse drept patria să, determinînd reacția grosiera a Cetățeanului. O altă reacție caracteristică lui Joyce și care exprimă viziunea lui o găsim în următorul fragment (vorbind despre francezi): Nu încearcă să facă o înțelegere cordiala cu perfidul Albion? Instigatorii Europei cum au fost întotdeauna. Iar în ceea ce-i privește pe prusaci și hanovrezi, spune Joe, nu ne-au ajuns pînă-n gît bastarzii aceștia mîncăcioși de cîrnați pe tron, de la George pînă la băiețandrul acela german și cățeaua
Studii irlandeze by Codruţ Constantinescu [Corola-publishinghouse/Science/909_a_2417]
-
țintă, dinastia de Winsdor fiind anihilata incepand cu cel care o întemeiase, George de Orania, pînă la regina Victoria și fiul ei, Eduard al VII-lea, care era regele Mării Britanii în 1904. Joyce își continuă de altfel răfuiala cu perfidul Albion de-a lungul întregului român, și din cauza faptului că materialismul civilizației engleze îi aduce aminte de celălalt imperiu pe care il disprețuiește, cel român. Din punct de vedere politic, Joyce este mai degrabă atras de dualismul Imperiului Austro-Ungar, pe
Studii irlandeze by Codruţ Constantinescu [Corola-publishinghouse/Science/909_a_2417]
-
nu voteze. Rezultatul: 74 bile albe, contra 75 bile negre. Guvernul cade la diferența de un vot. În scrisoarea sa către Leopold din 22 martie/9 aprilie 1901, regele prezintă astfel situația: „Trebuia să li se pună capăt acestor intrigi perfide, de aceea, Într-un consiliu de miniștri ținut sub președinția mea, am hotărât să se pună problema de Încredere pentru a clarifica poziția guvernului. Lui P. P. Carp i-a lipsit un vot deoarece Cantacuzino a votat cu Take Ionescu
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by SORIN CRISTESCU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1274]
-
Bourgogne (viitorul Carol Quintul), el scrie pentru acesta o Educație a prințului creștin. Refuză ofertele făcute de marii suverani de a termina, la Bâle, o ediție critică a Noului Testament. Moare, tulburat de reforma luterană, în care vede o deformare perfidă a gîndirii umaniste. Itinerariile lui Erasmus reprezintă frontierele acestei "Republici a Literelor", care se formează în jurul culturii și valorilor umaniste. De la Florența la Anvers, de la Bâle la Paris, de la Koln la Oxford ia naștere astfel o "intelighenția" ai cărei membri
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
la orizontală, în comportamentul ei încep să se manifeste instinctele; nu atât cele sexuale, cât cele de apărare. Dacă ești băiat, gândește-te cum ar fi dacă un om de două ori mai masiv decât tine, deținător al unui instrument perfid, te-ar pune jos și ar exercita asupra ta niște presiuni tandre. Oricât de tandru ar pretinde el că este, tot ți se face frică, nu? Nu poți vedea ce se întâmplă în jur, nu poți controla mișcările pro priului
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
urmă va renunța la răzbunare, revenind doar la dragostea pentru Uliana, desfășurată într-un spațiu în care oamenii fug din calea torentelor Marelui Val (o aluzie la inundațiile de la începutul anilor ’70). Interesantă e ideea autorului despre cultură ca formă perfidă a înfruntării omului cu natura. Și în Așteptându-i pe învingători (1981) principala luptă se dă cu inerția, U. analizând un univers închis, cu puține personaje, în interdependențe aproape maladive. Primul război mondial este urmărit din diferite perspective, cu spaima
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290379_a_291708]
-
el, dar are de furcă tocmai cu cei din neamul său. În fine, nu are rost să comentăm toate ipostazele în care acest carnasier apare în Panciatantra, respectiv în culegerea Kalila si Dimna. Cert este că el este o creatură perfidă, lipsită de scrupule, preocupată exclusiv de propriile interese. Ciacalul lui Cantemir, am văzut, sacrifică orice de dragul unor valori etice care prototipului său simbolic îi sunt nu doar inaccesibile, dar și total nepotrivite. Prin urmare, cărturarul român răstălmăcește încă o dată tradiția
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
cu ironie: Ce poate fi aceasta a ta lascavă și voioasă arătare? Oare ție vreun bine, au altuia vreun rău undeva ai simțit?"15 E limpede că bunăvoință nu îi poate arăta, de vreme ce se simte chiar dezgustat de umilința sa perfidă. Pricepe bine și faptul că spaima pe care i-o provoacă are un singur concurent real: ura Hameleonului pentru Inorog. Pe care nu o aprobă, mai ales că știe el că, odată, la originea acestei vrajbe s-a aflat o
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
creatorul lui, un demon crud care îi furnizează ideile pentru mașinațiile sale diabolice (Credo). La sosirea lui Otello, Iago face insinuări despre fidelitatea Desdemonei în timp ce amândoi o zăresc pe această care, însoțită de Emilia - soția lui Iago, discută cu Cassio. Perfid Iago îl previne pe Otello să fie atent cu gelozia. Între timp copii și marinari îi aduc flori Desdemonei, a cărei frumusețe risipește bănuielile lui Otello. Cand însă Desdemona apare și îl abordează referitor la reabilitarea lui Cassio, Otello redevine
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
puțin percepută, daca nu imperceptibila, decât cea manifestată fizic 7. Tocmai caracterul mai sus menționat ar putea conduce la ideea că tipul acesta de manifestare nu cauzează prejudicii, dar Bourdieu consideră că faptul de a fi indirect îl face mai perfid ca instrument de represiune. Urmând această linie, dominația este structurată profund în mentalul clasei dominate printr-un schimb autoritarist și, consideră Andrew Smith, orice act de rezistență presupune, de fapt, existentă și recunoașterea dominației înseși 8. Violență simbolică este o
[Corola-publishinghouse/Science/84977_a_85762]
-
foarte "individualizate", în jurul unui erou, al unui personaj excepțional. Literatura i-a făurit deseori o imagine stereotipa și reducționista. De exemplu, în românul popular, clișeele perpetuează o imagine cu mai multe fațete, cea a "femeii elegante" versus "femeia frivola", "femeia perfida", sursa a "tuturor relelor și scandalurilor". Pariziana apare în românele, povestirile, memoriile, jurnalele numeroșilor autori, mai cu seamă în cea de-a doua jumătate a secolului al XIX-lea, ca o mondenă inteligență și independentă, rafinată și senzuala. În majoritatea
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
salvează și răscumpără blestemul Evei. Conform acestui model, reluat de toate timpurile sub diferite aspecte, femeia devine ființă complexă, alegorie a Binelui și Râului, valorii și antivalorii, având în același timp cele două chipuri: al Mamei devotate și al Amantei perfide. "Între acești poli clar definiți se vor contura o serie de figuri ambigue, jalnice, detestabile, păcătoase, victime, cochete, slabe, angelice, demonice", constată Simone de Beauvoir [1998, I, p.225]. Arhetipurile feminine care obsedează imaginarul artistic și literar al secolului al
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
când a venit Cârciog și ne-a găsit în același birou a chemat agentul, l-a muștruluit și s-a întors rânjind: Ați aranjat, nu-i așa, răspunsurile! Eram, fără experiența arestărilor, naivi, incapabili în curăția vârstei să sesizăm metodele perfide ale adversarului; credeam mai degrabă într-o greșeală a agentului de poliție decât că acesta era un aranjament de anchetă. Pe Marin l-au băgat în alt birou. Spre sfârșitul lui Noiembrie m-a mai interogat de vreo două ori
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
chemat de la Sibiu, dușmani declarați ai legionarilor, îi scoseseră în curtea închisorii, înconjurată de ostași înarmați și gardieni de încredere, pe legionari. Le-au ținut un discurs ispititor: eliberarea cu condiția de a merge pe front pentru „reabilitare” care sfârșea perfid: „E cineva care nu vrea să meargă pe front?”. Derutați de întrebare, ce conținea intenționat condiția mergerii pe front, cei mai mulți au rămas pe loc. Doar un grup atașat de Stere Mihalexe, care avusese și mai înainte o atitudine echivocă în
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
în Aiud așa zișii criminali de război. La început câteva loturi de ofițeri superiori și inferiori, apoi subofițeri, gradați și simpli soldați. Criminalii de război constituiau elita armatei române care luptase împotriva cotropitorilor pământului strămoșesc și a comunismului. Prin jocul perfid al forțelor iudeo-masonice erau vinovați că au luptat împotriva poporului sovietic, a clasei muncitoare și a înaltei concepții de viață materialist-dialectice etc. Erau declarați criminali de război printr-o derogare și extindere a hotărârilor Tribunalului de la Nürnberg. Poporul sovietic nu
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]