2,521 matches
-
În orice caz într-o amfibie nu-i mai multă putere decât într-un leu, dar în apă leul va pieri, amfibia va înainta. Tot astfel și calitățile omului ajung la suprafață după cum le favorizează vremea. Daca vremea e cu răsuflarea scurtă vor ajunge deasupra oameni cu răsuflarea scurtă în evul mediu curajul și puterea fizică aveau trecere, pentru că târziu s-a inventat iarba de pușcă. Ei, nu era rău evul mediu! Căci curajul și tăria fizică sânt prin natura lor
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
-i mai multă putere decât într-un leu, dar în apă leul va pieri, amfibia va înainta. Tot astfel și calitățile omului ajung la suprafață după cum le favorizează vremea. Daca vremea e cu răsuflarea scurtă vor ajunge deasupra oameni cu răsuflarea scurtă în evul mediu curajul și puterea fizică aveau trecere, pentru că târziu s-a inventat iarba de pușcă. Ei, nu era rău evul mediu! Căci curajul și tăria fizică sânt prin natura lor, generoase. Oamenii slabi au însă toate defectele
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
scris de mână, la repezeală și care, din imprudență, nu a fost distrus imediat: Domnul Kirilenko (nume fictiv, fără îndoială) va sosi mâine după ora 11.00 pentru a depune un milion de dolari în cont. Mi s-a tăiat răsuflarea, dar am continuat să aspir (și să respir) ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Mult mi-ar fi plăcut să păstrez acel bilet ca amintire, dar mă găseam, desigur, sub ochiul camerelor de luat vederi. Nicolae Balotă este un
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
galbenă a becurilor cu sodiu de la iluminatul stradal, totul strălucește. Solul, alb și strălucitor. Ninsoare, albă și strălucitoare. Copacii, mai înalți și mai strălucitori ca niciodată. Lumina părea că izvorăște din albul ambiant, că se ridică în sus ca o răsuflare terestră înghețată. Senzație unică de bucurie, de iarnă trăită din copilărie, așa cum știu că nu voi mai avea niciodată ocazia să trăiesc, odată întors în Europa. (Pasaj adăugat ulterior: într-o seară, chinuit de nostalgia Québec-ului, am găsit pe site
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
unei astfel de aspirații firești, omenești. Cartea de față explorează și înfățișează selectiv crâmpeie din viața trăită. Amintiri. Evocări. Întâmplări. Portrete și scurte caracterizări ale unor oameni dragi, prieteni, cunoscuți, personalități contemporane etc. Și toate acestea sunt scrise dintr-o răsuflare, într-un stil alert, antrenant, spontan, captivant, memorialistic, din care ni se dezvăluie ca într-un intim ceas de taifas, de spovedanie omul, profesorul, istoricul, cu gânduri, sentimente, judecăți, atitudini. Cartea de față are o arie tematică diversă, caleidoscopică, aidoma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
sau diferite statui instalate în unele orașe prin țară... Și-am mai câștigat încă ceva: am soluționat un alt proiect al meu despre Sadoveanu... Maestrul tăcu. Făcu o pauză, ca și cum i-ar fi fost greu să spună totul dintr-o răsuflare. Nu știam, însă, ce proiect avea, ce voia să facă în cazul lui Sadoveanu. Se uită și, zâmbind la noi, ne îndemnă să mai gustăm, dorindu-ne sănătate. I-am urat și noi, din toată inima. După ce gustă, continuă, rar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pasăre s-a așezat aproape-aproape de mîna lui Cornel, cu ghearele prinse de marginea unei farfuriuțe cu semințe puse de părinții lui Alin special pentru astfel de ocazii. Cornel a rămas cît de nemișcat a putut și și-a ținut răsuflarea, ca păsărea să creadă că el e doar o statuie alături de care se poate desfășura în voie. Pasărea s-a uitat cîteva clipe țintă în ochii de sticlă ai lui Cornel și nu s-a văzut amenințată, apoi a început
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
citi niciodată. Agneta (Pleijel) a venit la mine cu noul ei roman Funghi, care i s-a dat înapoi de la editură. I-am redat încrederea în carte povestindu-i ceva nou despre ciuperci, la indieni; cum ciupercile sunt pentru ei răsuflările zeilor, prin care li se comunică știința despre Pământulmamă, despre alchimia agriculturii, legăturile dintre aburi-răsuflare și suflul vital al tuturor ființelor. Agneta a fost încântată și foarte inspirată și i-a venit poftă să refacă romanul în acest sens „irațional
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
involuntară se simțea. Zăpăcit de acea reacție neașteptată, omul se Îndreptă spre o scară din lemn care ducea către un coridor umed, abia luminat de câteva ferestruici deschise sus, spre curte. Aerul greu, Îmbâcsit de miasmele de excremente, Îi tăie răsuflarea. Învingându-și amețeala, urcă până la celulele unde erau ținuți deținuții cei mai periculoși, până când ajunse Într-o Încăpere mai largă. De-a lungul Întregului traseu, un țipăt sfâșietor, repetat, Îi slujise drept călăuză. Dinaintea ochilor săi, pe jumătate despuiat, Fabio
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
să se legene și o amețeală neașteptată Îl sili să Închidă ochii, În timp ce În creier Îi exploda o jerbă de scântei. Se simți pierdut: dacă nu cădea, oricum, sabia necunoscutului avea să isprăvească cu el. Încetul cu Încetul, simți cum răsuflarea Își reintra pe făgașul normal. Și forțele Îi reveneau cătinel. Călugărul se ascunsese, probabil, la capătul porțiunii de scânduri, gata să se năpustească supra lui, dacă el s-ar fi descoperit Într-un salt Înainte. Cu siguranță, așa era. Voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
țină În loc și se uita la muta acoperită de văl. Apoi se Întoarse către poet, după o ultimă privire aruncată În spate. - Fii atent cu femeia asta, Îi șopti, Întinzându-se spre urechea lui. Dante Îi simți mirosul aspru al răsuflării. Dar În același timp i se păru că descoperă o nuanță de afecțiune În acel avertisment, de parcă, pentru o clipă, ostilitatea fetei s-ar fi diminuat. - Pietra... Începu el să spună. Dar ea Îl Întrerupse cu un gest sec, Îndepărtându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
care dădea spre Încăperea clopotelor, luminată de o lumânare aprinsă Într-o nișă din zid. Atârnate de grinzile din tavan, mai erau Încă roțile vechilor clopote, iar dedesubtul lor, cineva așezase niște perne. În tăcerea deplină a nopții, putea auzi răsuflarea ființei lungite În culcușul acela improvizat, acoperită cu un văl subțire de organza. Formele ei... În acea clipă, femeia, respirând mai adânc, se foi prin somn, Întorcându-se pe o parte și arătându-și spatele. Linia suavă a șirei spinării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Încetișor până când atinse patul. Lumina pâlpâitoare a lumânării parcă Însuflețea țesătura ușoară. Fremătând, Întinse o mână și Îi descoperi Încet trupul. Amara Îi apăru cu strălucirea unei statui de fildeș. Simți cum o flacără i se aprindea În piept, iar răsuflarea Îi devenea tot mai grăbită. Cu o altă mișcare, femeia se răsucise, scoțând la iveală pântecul Încă acoperit de văl. Un tremurat al pupilelor arăta că somnul Îi era pe sfârșite. Ochii de cristal clipiră de două ori; apoi, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
făcea tot mai greu de respirat și priorul simțea cum spaima Începe să-l domine. O apucase pe acel drum fără vreo certitudine a reușitei și o senzație de sufocare tot mai puternică punea stăpânire pe el. Din spate, auzea răsuflarea greoaie a tovarășului său. Fu cuprins de teamă: dacă pasajul nu avea nici o ieșire sau dacă fusese astupat, ar fi fost oare În stare să facă el cale Întoarsă? Dacă Cecco se istovea și se prăbușea, trupul său avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Sumarokoff de-a aștepta în Viena până ce împăratul Austriei va răspunde și de-a duce acest răspuns imediat la Livadia, unde-l așteaptă împăratul Alexandru. Cine cunoaște importanța jurnalisticei oficioase și precauțiunea cu care ea răsuflă va compara între ele răsuflările lor de natură foarte varie și va fi pe urmele adevărului. Acea scrisoare cuprinde, după un organ oficios, asigurări despre identitatea intereselor Austriei și Rusiei; deducem că aceste interese sunt identice în Orient. Dar ce voiește Rusia în Orient? Aicea
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
o zi fierbinte de august și cerul era senin. Se vedea în departare panta luminată de apusul soarelui roz-violaceu-portocaliu. Orașul mi se părea frumos, pitoresc, încântător, pur și simplu incitant. Mă mai gândeam uneori la ea, dar mi se tăia răsuflarea parcă.. Pretutindeni era o permanență agitație, iar mie îmi lipsea liniștea Greciei.Vrând- nevrând, ieșeam des în oraș pentru a scăpa de atmosfera claustrofobică de la seriviciu. Detestam parcă laboratorul meu, îl socoteam un fel de pedeapsă penală autoimpusă, unde
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
de mână. Imediat mi-am dat seama la ce se gândește. — Adică stăpâna ouălor? m-am trezit eu întrebând. — Da. Da. Vocea mamei era sugrumată de spaimă. Ne-am ținut de mâini și am rămas tăcute, privind la șarpe, cu răsuflarea tăiată. A stat câteva clipe nemișcat, de parcă se simțea epuizat, și apoi a început iar să se miște. A traversat piatra, parcă poticnindu-se, și s-a târât, încet, spre iriși. — Dă târcoale prin grădină încă de dimineață, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
sunt trecuți la pierderi colaterale doar familiile aruncă speranțele din pumni peste capacele sigilate ale sicrielor pe urmă îl întreabă pe dumnezeu ce mai înseamnă o revoluție dar primesc răspunsuri vagi din partea autorităților 24 iunie 2011 Terminus timpul își trăsese răsuflarea în gara aceea odată cu ultima locomotivă scoasă de pe șine acarul păun fusese decorat sub privirile indiferente ale notabilităților umflase pieptul cu mândrie schimbase macazul protocolar pentru ultima oară pe șinele ruginite circulau doar amintirile niciuna nu m-a luat cu
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
de vreme ce nu era decât un suplinitor și apoi nu voia să pară lingușitor și să fie ostracizat. Ei, dragul meu Graf Potocki, spunea Bunica, îngustând ochii, pe un ton rece și uscat, în timp ce el de atâta nerăbdare era deja fără răsuflare. Deci ai prefera să-l lași pe frate-tău să lucreze la Woolworth cu imbecilul ăla de Klein la subsol! După câteva luni de astfel de discuții, Simon m-a luat în sfârșit cu el în centru, demonstrând că puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Săpunea, freca, se juca, râcâia, explora cu degetele în căutare de porțiuni de piele nebărbierită, iar eu stătam pe capacul closetului și citeam. Aburii trezeau mirosuri vechi la viață, iar în crema de ras era ceva astringent care îmi tăia răsuflarea. Apoi își dădea părul ud cu pomadă și își punea pe cap o scufie mică făcută dintr-o bucată de ciorap femeiesc. Uscat și pudrat, trebuia ajutat să-și pună cămașa, îi înnodam cravata, iar el verifica nodul și îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
sunt? Unul arăta a poponar englez, las’ că l-am dibuit eu! Nu-mi spune mie că nu înțeleg. M-am săturat de aiurelile tale, nu știi decât să predici! Iar în timpul pauzelor pe care le făcea să-și tragă răsuflarea, auzeam glasul lui continuând măsurat în timp ce ședeam tolănit în balansoar și îi ascultam. Și apoi se ițea încheietura butucănoasă a lui Owens care apuca ușa și o trântea. Puțin îi păsa ce făceau locatarii la ei în cameră, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dinți lungi și ochi apoși în amurgul înstelat al acelei alei; și de asemenea mâncarea aceea înfiorătoare, mirosind a resturi care trebuie aruncate la gunoi și pe care el o purta cu sine pe haine, în toată persoana lui, în răsuflare, în părul de pe capul care îmi ajungea exact la bărbie. Sub cochilia fragilă a craniului care părea fisurat, încerca să raționeze. Și ce-i mai păsa lui, cum îi păsa lui Dawson, că nu arătam ca organizatorul din visele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de hotel, el o împărțea cu noi. Îl auzeam cum pășește; trosnea din pene sau sâsâia, ca atunci când se prăvălește zăpada. Ea era absorbită complet de el, era o idée fixe pentru ea, aproape ca un copil, și îi lua răsuflarea. Când mergeam cu mașina, se întorcea tot timpul să se uite în spate la el, sau când mâncam, iar uneori chiar mă întrebam dacă și în celelalte momente tot la el se gândea. Sigur că trebuia îmblânzit, ca să nu avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ale femeii trebuie și ele satisfăcute. Spun că mă gândeam la asta, și am procedat în consecință. Erau foarte multe lucruri de luat în considerare. Însă o doream nespus pe femeia asta. Și, brusc, cu un impuls care îți lua răsuflarea, așa a simțit și ea. Limba ei mi-a pătruns în gură, iar mâinile mi s-au strecurat pe sub hainele ei. N-avea nici o importanță dacă mai aveam și alt gând, căci acesta nu putea fi decât unul exterior mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
un tip de treabă. Își vizitează bătrânu’ în Penitenciarul Joliet cel puțin o dată pe lună. Bătrânu’ a intrat la zdup pentru amândoi, pentru incendiere. Jucătorii care nu se uitau urât la el sau care nu rânjeau păreau că-și țin răsuflarea și m-am gândit că Simon o să ajungă cu siguranță s-o ia în bot. După aia a spus: — Ian ascultați, băi, tembelilor, vreau să vă uitați bine la frate-meu. E radical și abia s-a întors din Mexic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]