1,181 matches
-
hegeliană a contradicției preschimbate în fel de a fi al fiecărui lucru: tot ce există e contradictoriu în sine). De aici încolo intrăm în partitura unei terminologii pe care trebuie s-o urmăm ca atare. Schelling aplică principiul „acțiunii și reacțiunii” asupra lui Dumnezeu, spunînd că de vreme ce orice acțiune are o reacțiune, atunci creația, ca act originar dătător de ființă universului, a avut la rîndul ei o reacțiune, un fel de contracreație, adică un ecou care s-a răspîndit în ființa
Spiritul calcitrant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4648_a_5973]
-
lucru: tot ce există e contradictoriu în sine). De aici încolo intrăm în partitura unei terminologii pe care trebuie s-o urmăm ca atare. Schelling aplică principiul „acțiunii și reacțiunii” asupra lui Dumnezeu, spunînd că de vreme ce orice acțiune are o reacțiune, atunci creația, ca act originar dătător de ființă universului, a avut la rîndul ei o reacțiune, un fel de contracreație, adică un ecou care s-a răspîndit în ființa lui Dumnezeu sub forma unei potențe intime. Acest ecou e un
Spiritul calcitrant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4648_a_5973]
-
pe care trebuie s-o urmăm ca atare. Schelling aplică principiul „acțiunii și reacțiunii” asupra lui Dumnezeu, spunînd că de vreme ce orice acțiune are o reacțiune, atunci creația, ca act originar dătător de ființă universului, a avut la rîndul ei o reacțiune, un fel de contracreație, adică un ecou care s-a răspîndit în ființa lui Dumnezeu sub forma unei potențe intime. Acest ecou e un recul la imboldul creației, un contra-imbold de sens invers, care, propagîndu-se în interiorul lui Dumnezeu, produce potența
Spiritul calcitrant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4648_a_5973]
-
o condiție sine qua non epurația aparatului de stat de elementele naziste, eliminarea trădătorilor din serviciile presei și ale propagandei, îndepărtarea agenților germani din fruntea organizațiilor economice și industriale, eliberarea în general a tuturor forțelor vii ale națiunii de cătușele reacțiunii. Încrederea aliaților nu se poate păstra altfel". Și două zile mai tîrziu, cerea, în spiritul planului Maniu: " Fiecare domn care a îmbrăcat cămașa FRN-ului, cămașa verde sau cămașa antonesciană, cînd este luat din scurt are o scuză tipică la
N. Carandino la "Dreptatea" by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15921_a_17246]
-
Poloniei 1794 - A încetat din viață poetul Andre de Chénier. (n. 1742) 1848 - S-a născut filosoful și omul politic britanic Arthur James Balfour. (m. 19 martie 1930) 1848 - Guvernul revoluționar provizoriu de la București este nevoit să demisioneze sub presiunea reacțiunii interne sprijinite de Poartă și de Rusia 1864 - S-a născut istoricul si filologul Ioan Bogdan (m. 1 iunie 1919) 1872 - A fost dat publicității Regulamentul organizării Arhivelor Statului 1892 - A fost încheiat un nou Tratat de alianță între România
Semnificaţii istorice pentru 25 iulie () [Corola-journal/Journalistic/22278_a_23603]
-
răscruce să aprobe brutalitatea și inechitatea taberei din stânga, să închidă ochii în fața ororilor. În viziunea lui devenită mecanicistă acuza America și Europa de Vest că sunt înțepenite în conservatorism. El se delimita orgolios și irecuperabil, nevoind să se compromită ca aliat al reacțiunii. Expertiza lui sinceră era pe alocuri profund falsă și ea l-a împins pe o linie moartă. De fapt mersul lui era în zig zag, ba dezvăluia lucid cu temeritate măsurile represive ale dictaturii sovietice, ba accepta docil nedreptatea, ascunderea
Uși deschise by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/12965_a_14290]
-
identitate narativă (căci întrebarea rămîne: cine scrie?), simbioze identitare (în savuroasele comentarii la registrul bisericesc al concubinilor și la notele din incomparabilul Străjoț): &comp. e o cuceritoare arheologie a memoriei și a textului. Prima apariție a Literaturii între revoluție și reacțiune datează abia din 2000 și iat-o ajunsă la a doua ediție, la aceeași Bibliotecă Apostrof. Subintitulată Problema crizei în literatura română și rusă a secolului XX, cartea Sandei Cordoș se ocupă în esență de perioada ce urmează revoluției bolșevice
Arheologii literar-critice by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/14193_a_15518]
-
a "agoniei lumii rurale" pe care o intenționează. Un potențial la fel de ridicat de interes îl are observația că nu există o definiție unitară a realismului socialist, dar avatarurile termenului nu fac, din păcate, obiectul studiului despre Literatura între revoluție și reacțiune. Cel mai discutabil aspect al cărții Sandei Cordoș se regăsește însă în Addenda volumului, intitulată Proletcultismul n-a existat (e vorba, evident, de proletcultismul românesc). Lansîndu-se într-o cu totul justificată critică a modului în care este atribuită denumirea de
Arheologii literar-critice by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/14193_a_15518]
-
cumpărată cu ultimii bani la Alexandria, în Egipt. Lectura și scrisul sunt cele două principii care guvernează lumea spiritului istratian; dacă în revolta socială scriitorul este un „sentimental”, în spațiul culturii activitatea lui Istrati este conformă sensurilor de acțiune și reacțiune ale celor două principii: „În vreme ce lectura se realizează printr-o participare pasivă, printr-un abandon, este feminină, scrisul înseamnă acțiune, gest viril, ofensiv, materializarea unui impuls fundamental masculin”. Spre alt Istrati este într-o bună măsură și „spre alt Iorgulescu
Cele două ipostaze ale criticului by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/5399_a_6724]
-
16. 03, ora 19; „Nabucco“ de G. Verdi, 17. 03, ora 19; „Boema“ de G. Puccini, 19. 03, ora 19; Concert de muzică irlandeză, 21. 03, ora 19. Teatrul Național: „D-ale carnavalului“ cu scene din „Conul Leonida față cu reacțiunea“ de I.L. Caragiale, 18. 03, ora 19; „Chirița“ - scenariu de I.A. Ieremia, 20. 03, ora 19. Teatrul de Stat „Csiky Gergely“: „Prâslea cel voinic și merele de aur“ de Illyés Gyula, 15. 03, ora 11; „Evanghelia după Toma“ de
Agenda2003-11-03-20 () [Corola-journal/Journalistic/280803_a_282132]
-
cele mai dificile, mai greu de rezolvat, cu cele mai multe întrebări, și felul cum ați primit aceste întrebări, ce răspunsuri ați încercat să le dați. Vă răspund, domnule profesor: situația noastră, a evreilor, era așa de disperată, așa de deznădăjduită, că reacțiunile noastre nu mai erau reacțiuni obișnuite. Era vorba de deportare, de exterminare lentă sau rapidă. M-am adresat patriarhului Nicodim, m-am adresat mareșalului Antonescu... Patriarhul, mai întâi de toate, nu s-a arătat tare binevoitor, dar a fost destul de
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]
-
de rezolvat, cu cele mai multe întrebări, și felul cum ați primit aceste întrebări, ce răspunsuri ați încercat să le dați. Vă răspund, domnule profesor: situația noastră, a evreilor, era așa de disperată, așa de deznădăjduită, că reacțiunile noastre nu mai erau reacțiuni obișnuite. Era vorba de deportare, de exterminare lentă sau rapidă. M-am adresat patriarhului Nicodim, m-am adresat mareșalului Antonescu... Patriarhul, mai întâi de toate, nu s-a arătat tare binevoitor, dar a fost destul de deschis ca să sesizeze gravitatea momentului
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]
-
rușii, au îmbrățișat armata sovietică. Aici trebuie dat un răspuns, totuși, corect, exact, nuanțat, care cred că e foarte important. Răspunsul este simplu; el este și elocvent din punctul de vedere al statisticii, și deci al realității. Considerația dumneavoastră cu privire la reacțiunea psihologică a acelor care au suferit sub regimul nazist este cu totul plauzibilă: s-a spus că au venit rușii, sovieticii, au venit aceia care i-au scos pe prigoniți din iadul teroarei și i-au pus în alte situațiuni
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]
-
spațiile sunt limitate: Poetul «deschide» - prin plasarea unei oglinzi, de pildă -spațiul închis al unei odăi, deși tocmai deschiderea este cea care îl îngrozește". Apetența deschiderii reclamă, însă, în textul bacovian, impulsul contrar, într-o mișcare dialectică de acțiune și reacțiune, prin care limitarea și ilimitarea își găsesc justificarea deopotrivă în conștiința alienată a eului liric: „Bacovia construiește înfricoșătoarele spații indeterminate din grija prea mare de a evita închiderea. Un exces generează altul, contrar. Instinctiv, Bacovia sparge limitele, estompează contururile existente
„Uitatul“ Mircea Scarlat by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/6167_a_7492]
-
partid, intră în contradicție cu verdictul dat de propria sa conștiință: se creează astfel un raport tensional între instanța interioară și aceea exterioară: „Rezistența materialelor calculând valoarea eforturilor interioare în funcție de forțele exterioare... Stabilirea unui echilibru între forțele de sus și reacțiunile de jos, între forțele exterioare și cele interioare, ca regulă de bază a unui întreg menit să poarte poveri cu un calcul exact al solicitărilor... Conștiința omenească se preta aici unor comparații tulburătoare“. Chiril evoluează în roman sub semnul unei
Constantin Țoiu, o retrospectivă critică by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/3205_a_4530]
-
exemple de soții, mame, iubite ale bărbaților iluștri". Urmând firul unei astfel de logici putem lungi, desigur, șirul întrebărilor-reproșuri. De ce lipsește din carte, să zicem, Ana Ipătescu, eroina care a sărit cu pistoale să elibereze guvernul pașoptist revoluționar arestat de reacțiune? Iar mai târziu i s-a oferit și ei, ca răsplată postumă, numele unei străzi centrale din București în dauna primului ministru conservator Lascăr Catargiu. Ea de ce lipsește din carte? De ce lipsesc și alții, la urma urmei, de ce lipsesc Neculuță
Pe altă planetă by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/10799_a_12124]
-
1989, în dezbaterile critice, există cel puțin două opțiuni clare. Sanda Cordoș, într-un articol publicat inițial în "Apostrof", nr. 7-8 din 2001, Proletcultismul n-a existat, reluat la finele ediției a doua a volumului său Literatura între revoluție și reacțiune (2002), după o minuțioasă argumentare, este de părere că, în loc de ceea ce s-a numit impropriu proletcultism, denumind ideologia impusă artelor în perioada 1948-1964, ar fi mai potrivit termenul de jdanovism, derivat de la numele acolitului lui Stalin, A. A. Jdanov, care
Proletcultism sau realism socialist? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8211_a_9536]
-
se prezintă în ipostaza elanului prometeic și asaltul dat împotriva societății tradiționale este, la nivel instituțional și de mentalitate, fără precedent. Mobilizarea totalitară atinge toate nivelele și soluția de continuitate este celebrată ca gestul fondator prevenind orice pas înapoi, către reacțiune și împilare. Revoluția culturală, radiografiată de N. Moraru într-unul din textele sale, are ca numitor comun tocmai eliminarea, programatică, a spațiilor de libertate, în care tradiția "burgheză" își putea afla un teritoriu de refugiu. Bilanțul întocmit, în spiritul rapoartelor
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
căruia se permitea tăierea ziarelor în foițe de țigară, după ce au fost citite, cu excepția articolelor lui Ilya Ehrenburg, a căror folosire drept hârtie de țigară se pedepsea foarte grav."5 În confruntarea imagologică care opune patria sovietică și lagărul socialist reacțiunii, neutralitatea este inimaginabilă și sancționată ca erezie. În strategia de seducție a intelectualului, oficialitatea sovietică își investește întregul geniu al potemkiniadei și "premiile Stalin" devin ocazia unei mese laice grație căreia cărturarul devotat poporului și cauzei progresului este sanctificat și
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
face excepție de la regulă, se întemeiază pe această credință în plan ca panaceu: aplicarea sa cât mai exactă este în măsură să genereze nu numai un viitor în acord cu dogma stalinistă, dar și un trecut epurat de erezii și reacțiune. În economia discursului textelor criticului ideolog, " Spiritul de partid în literatură" corespunde, dialectic, unei aplicații a tezelor leniniste la spațiul literar autohton, ambiționând să modeleze un canon în aceeași măsură în care gestul fondator maiorescian întemeia o vârstă a modernității
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
de condamnarea la moarte civilă. Granița dintre spațiul estetic și cel penal este abolită, prin introducerea crimei ideologice. Ca de atâtea ori, ordinea totalitară este inserată teleologic în evoluția istoriei și partidul comunist este reductibil la un instrument al progresului. "Reacțiunea", la nivel estetic și politic, se cere identificată/ neutralizată: polemica cu "poetul neangajat" oferă imaginea fasonată bolșevic a unui trecut recent, a cărui violență revoluționară delegitimează orice tentativă de a invoca izolarea. Primatul ideologic este motivat, marxist, prin abilitatea avangardei
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
să sesizeze "cumplita asuprire socială și națională exercitată de capital, în slujba căruia se afla."11 Anticipând una dintre supratemele discursului critic din decada care se deschide, recitirea istoriei literare se realizează din acel unghi partinic care permite decanonizarea exponenților "reacțiunii": soluția de continuitate cu critica interbelică devine blazonul care legitimează comunist o investigație intelectuală plasată sub semnul combativității. De la elanul pașoptist la "trădarea" elitei, traiectoria literaturii în secolul al XIX-lea este una trădând "neînțelegerea procesului istoric întreg". O dată cu N.
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
în secolul al XIX-lea este una trădând "neînțelegerea procesului istoric întreg". O dată cu N. Moraru, Ion Vitner, Sorin Toma sau Leonte Răutu, separarea esteticului de contextul social este sancționabilă partinic și biografiile individuale sunt așezate pe fundalul confruntării cu o reacțiune ubicuă. Reperele încetează de mai fi strict literare și răscoala țarănească de la 1907 sau greva generală de la 1920 au un potențial de semnificare superior. Listarea inamicilor este parte a ritualului critic și, de la Nichifor Crainic până la Mircea Eliade, adversarii își
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
piedecele cu râsete câteodată, cu scrâșnet de dinți alteori", "mândru de ceea ce făurește", i se datorează conturul lumii pe care artistul angajat este chemat să o cartografieze. Și dacă vechii aliați din epoca războiului civil spaniol sunt expulzați în lagărul reacțiunii, (este și cazul "trădătorului André Malraux"), democrația populară se proiectează în postura de avanpost al progresului, fără ca sintagma să fie conotată conradian. Căci "apărarea civilizației și culturii este o sarcină imediată, concretă, pe care și-au luat-o oamenii muncii
Literatura română în anii ’50 by Ioan Stanomir () [Corola-journal/Journalistic/13687_a_15012]
-
că nu mai există un timp al îndrăgostirii Iepurașilor le-aș zice iepurașii mei, dar aș fi trufaș, iar pe deasupra Nici nu mai pot rămâne multă vreme treaz teroarea obișnuinței Obișnuința ocupă și apoi inoculează Imperativele letale. Graba e o reacțiune a mea: vreau Să răspund imediat. Mă umple o trepidație sterilă. Aceasta E forma nebuniei mele. Un bou încălțat prin odăi: simt mizeria pe copite Praf, nisip, pe alocuri pete umede calendar, martie, 99 Joi până târziu brambura prin alcooluri
Timpuri crimordiale by Ioan Moldovan () [Corola-journal/Imaginative/4647_a_5972]