2,294 matches
-
celor ivite în cadrul rețelei sociale internet. Aceste niveluri de analiză ne oferă, cred, o perspectivă amplă și convingătoare asupra fenomenologiei societății postindustriale (izomoderne) analizate din perspectivă morfogenetică. Capitolul 4 Hierofania 5 noilor spații geopolitice de interferență În acest capitol voi reliefa apariția unor noi tipuri conflictuale, de factură geopolitică, geostrategică și de politică internațională, ușor de identificat printre alte fenomene sociale și schimbări structural-societale contemporane. Consider că starea geopolitică a sferelor hierofanice de interferență din zilele noastre, într-o lume a
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
tinde să recupereze, inclusiv pe palier geopolitic, elemente ale axiologiei modernității timpurii și să lase în plan secund valorile modernității clasice, generate de axiologia valorilor relative, fluctuante. Voi începe prin prezentarea sumară a teoriilor clasice din știința geopoliticii, pentru a reliefa, în principal, diferența de abordare metodologică dintre acestea și o viziune morfogenetică asupra lumii izomoderne. 4.1. Teorii geopolitice consacrate Nu este în intenția mea să elaborez o "dare de seamă" exhaustivă asupra teoriilor geopolitice consacrate. Aceste teorii au fost
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
și nu invers" (id., p. 88). Unele etnii tind să treacă de la un status modernist la unul primordialist, adică de la coeziunea etnică bazată mai mult pe factori culturali și istorici, la cea fundamentată pe un statut "ontologic esențialist". Pentru a reliefa teoria lui Gellner, putem oferi un exemplu valabil și astăzi: în cazul minorităților kurde din Irak, Iran, Turcia și Siria, reprezentate prin populații tribale aflate într-un stadiu predominant agrar, această tranziție de la coeziunea etnică la cea primordialistă poate fi
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
plasate automat în fondul lexical. Acestea se substituie unui fenomen de neoalfabetizare. Pentru a exemplifica diferențele între limbajul "natural" și catalimbaj, voi rescrie în continuare pasajul de mai sus sub forma unei catastructuri lingvistice (dintre cele multe posibile) care să reliefeze noua formă de comunicare: noul lbj nu folos majuskl, cc poate duce la cnfzii gnrate d morfomixtura struct d gândire strukt d invatare sunt fundam. pt succesiunea ortografica pct-majuskl dar noile reg utilitarist pragmatice devin piloni pt reg d comm
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
restructurării continue a limbajului internautic. Ca urmare, la nivel metateoretic, distincția actor-structură nu face altceva decât să se constituie într-un element pur instrumental. După cum vom vedea în continuare, societatea izomodernă prezintă o multitudine de caracteristici definitorii prin care putem reliefa relația agenți-structuri-stratificare, subsumabilă conceptului de stractificare. Modernitatea cunoaște trei etape de dezvoltare și de autodefinire identitară. Există o corespondență între modernitatea timpurie și contractualismul clasic; între postmodernitate și paradigma conflictuală (edificată prin relativismul axiologic) și, respectiv, între epoca actuală izomodernă
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
fenomenele internet. Toate acestea conduc la sublimarea postmodernității dar, mai ales, a modernității timpurii, în izomodernitate, care sintetizează redempțiunea modernității în izomodernitate, ambele epoci prin contrast formal cu postmodernitatea relativizantă. Noua paradigmă a modernismului, potrivit grilei metodologice a complexității, este reliefată în tabelul următor: Modernitate inițiatoare versus izomodernitate redempțională Periodizarea modernității Caracte ristici ale etapelor epocii moderne; restructurări morfogenetice izomoderne Modernitatea inițiatoare. Iluminismul contractualist (sec. XVIII-XIX) Postmodernitate. Relativism axiologic. Paradigme conflictualiste (sec. XX) Izomodernitate redempțională. Paradigme postconflictualiste. (prezentul postindustrial) Spațiu social
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
și modul în care aceasta a funcționat. La aceste elemente descriptive de natură istorică se adaugă componente punctuale, specifice unei scurte istorii a gândirii și culturii umane având în interiorul său spicuite cele mai importante momente, într-o structură care să reliefeze ideea principală a cărții. Capitolul al II-lea Cenzura imaginarului și începutul modernității identifică elementele specifice cenzurii imaginarului elemente care declanșează transformările de epistemă prin care se face trecerea de la gândirea renașterii la cea de început de modernitate. Prima și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
mult decît atît, interesul științific și cultural cuprinde, pe lîngă analiza „destinului“ unuia sau altuia dintre numele topice, un demers înglobator asupra ansamblului caracterizat, în funcție de criteriile avute în vedere, drept cîmp sau sistem toponomastic. Cîteva dintre fenomenele pe care le reliefează o astfel de perspectivă sunt de natură să completeze viziunea asupra numelor de locuri în sine sau în raport cu ansamblul general al vocabularului în care se încadrează. Cele mai relevante ni se par, din acest punct de vedere, omonimele toponimice, polionomiile
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
sau Mircea Eliade, dar și din perspectiva propriei noastre viziuni. În acest sens, prezentarea câtorva dintre cele mai importante orientări ale încadrării teoretice a sacrului devine pentru acest context unul dintre principalele obiective urmărite. Totodată, această parte introductivă urmărește să reliefeze în imagini cât mai clare înțelesurile și semnificațiile conceptului discutat, încercând conturarea unei definiții cât mai obiective, care să acorde o importanță specială și expresiei de imagine vizuală. Capitolul introductiv recurge la sondarea relațiilor instaurate de-a lungul vremii între
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
creația constituind din această privință un act spiritual fundamental, emanat din atributele divinității. În conformitate cu doctrina filosofică a creaționismului, care susținea că Dumnezeu este unicul creator al lumii 171 (independent de legile naturii), teorie îmbrățișată în special în Evul Mediu, se reliefează o punte de legătură între Creația divină și cea umană, evidențiind voința Creatorului de a asigura omenirii un mediu propice, un spațiu unde acționează celebra formulă enunțată de Antoine Lavoisier, conform căruia: "în natură nimic nu se pierde, nimic nu
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
aceste aspecte într-o cheie religioasă, alăturarea comparativă a creației ex nihilo, desemnând o "acțiune de a scoate ceva din neant"178, celei realizate "după chipul și asemănarea" lui Dumnezeu, pune într-o lumină nouă calitatea supranaturală a acestui fenomen, reliefându-i natura divină, aflată dincolo de puterea de înțelegere și imaginație a omului 179. În paralel, în ceea ce privește capacitatea omului de a crea, aceasta se justifică în mod deplin prin asemănarea cu Creatorul său, sensul acestei analogii fiind atât unul fizic, cât
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
oamenilor, ar putea să existe un așa-numit "neuron Dumnezeu", considerat "piatra de temelie a pregătirii și credinței lor religioase"312. Un studiu similar, realizat în ultimul deceniu de o echipă mixtă de cercetători din Elveția, Rusia și Japonia a reliefat de asemenea modul în care copiii de vârste între 6 și 15 ani desenează imaginea lui Dumnezeu. Cu acest prilej, au putut fi constatate și verficate prin practica efectivă un număr de patru criterii care stau la baza acestui inedit
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
în care aceștia credeau. Sintetizând principalele trăsături artistice ale acestor civilizații, putem deosebi o serie de relații de reciprocitate și continuitate, definitorii pentru modalitățile de reprezentare vizuală a sacrului în perioada antică. Analiza acestor expresii vizuale accentuează specificitatea viziunilor artistice, reliefând trăirea profund spirituală a anticilor. De aici pornește interesul lor expres pentru descoperirea și înfățișarea în imagini a lumii de dincolo și orientarea manifestărilor cultului către arta religioasă, aspect ce caracterizează toate civilizațiile perioadei avute în discuție în acest context
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
o împletire concretă a teoriei privitoare la sacru cu practica efectivă a reprezentării sale vizuale, conjuncție care ne-a indicat și modalitățile de expunere efectivă, în paginile acestei cărți, a problemelor discutate. În cele trei capitole prezentate, am căutat să reliefăm o serie de aspecte care să caracterizeze, prin totalitatea lor, fenomenul reprezentării vizuale a sacrului, atingând subiecte legate de posibilitățile de definire a conceptului, de raporturile dintre acesta și creația artistică, de reprezentarea vizuală, și nu în ultimul rând, de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
religioasă și inspirație divină, pe care le-am expus asemenea unor importanți factori ai desăvârșirii actului creator artistic. Privitor la deosebitul fenomen al inspirației, acesta a fost prezentat asemenea unui impuls spiritual propriu atât creației artistice, cât și experienței religioase, reliefând prin aceasta o parte din sensurile subtile ale relațiilor dintre creație și sacralitate, dintre artă și spiritualitate. În finalul acestei părți, prin schema grafică pe care am elaborat-o, am încercat să creionăm o posibilă topografie a spațiului de "întâlnire
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
prin intermediul familiei, a membrilor rețelei primare de suport și a rețelei de psihiatrie comunitară. Capitolul 4 TULBURĂRILE DE PERSONALITATE. DATE ISTORICE Istoria lumii - altfel spus, acea înșiruire de descrieri mediate temporal a biografiilor individuale și a evenimentelor comunitare marcante - a reliefat mereu intoleranța față de persoanele cu tulburări psihice și comportamentale, corespunzător ignorării cunoașterii sau recunoașterii lor. Adeseori manifestările psihopatologice se raportează direct sau indirect la dimensiunile temperamentale și caracteriale, mai mult sau mai puțin intens exprimate și conștientizate. Ele sunt mai
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
în 1898, de către Ellis (1939Ă, devenind cu adevărat populară. Sadismul și masochismul sunt descrise ca nefiind autogonice, ci integrabile unui continuum care poate deveni un mesaj al dragostei. La sfârșitul secolului al XIX-lea și începutului secolului XX, Kraepelin (1905Ă reliefează caracterul congenital al constituției psihopatice și dezvoltă conceptul de inferioritate psihopatică introdus de KOCH. Acesta devine generic pentru toate structurile dizarmonice ale personalității, inclusiv pentru variantele paranoică, antisocială și hipocondriacă, comentate de același autor. Între 1904 și 1915, psihiatrul și
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
cu comportament antisocial manifest și a subliniat, pe de altă parte, rolul precipitant al evenimentelor vieții sociale (Lange, 1904Ă. Gyldendal descrie, la rândul său, substratul degenerativ al structurărilor dizarmonice ale personalității și lipsa capacităților reflexive, de conștientizare a limitelor personale. Reliefând prognosticul nefavorabil al comportamentelor dizarmonice, autorul are meritul de a fi menționat că nu în toate cazurile acestea contravin normelor și legilor comunitare. Evenimentele traumatizante din anii primului război mondial au favorizat cunoașterea și înțelegerea psihiatrică, îndeosebi a manifestărilor psiho-comportamentale
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
și psihozele. Freud (1925Ă, părintele inițial al psihanalizei, consideră acțiunile antisociale ca pe niște modalități de recâștigare a echilibrului psihic și a stimei de sine, corespunzător atributului lor generic de interzis. Aichorn (1925Ă abordează și fundalul biografic al delincvenților și reliefează legătura dintre caracterul indulgent sau dominator al educației și insuficiența super-ego-ului care explică impulsivitatea și dorința de a obține succese și gratificații rapide. Abraham (1927Ă este de acord cu autorul precedent atunci când descrie condițiile favorizante ale structurării personalităților patologice narcisistă
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
spre lumea din jur. De altfel, Alexander (1935Ă a elaborat și o ierarhie a entităților maladive, care include în ordinea crescândă a gravității: nevrozele, caracterul nevrotic, psihozele și criminalitatea propriu-zisă. În ultima sa lucrare The Moods of Crime (1935Ă, este reliefat faptul că manifestările antisociale sunt o rezultantă a interferențelor dintre predispozițiile constituționale, procesele intrapsihice, respectiv evenimentele și raporturile sociale. În același context, structurarea personalității psihopatice este considerată ca tributară dominanței principiului plăcerii (după Friedlander, 1945Ă sau principiului puterii, al succesului
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
același cadru, Beck și Freeman (1990Ă descriu stilul dominator-manipulativ și ego-sintonia personalităților patologice care aplică necondiționat în viață propriile convingeri. Mijloacele folosite pot diferi în funcție de contextul social și de nivelul intelectual și educațional (Benjamin, 1974Ă. Benjamin (1993Ă analizează atributele antisocialității, reliefând nevoia de independență, autoritarismul și detașarea emoțională din raporturile interpersonale. Continuând contribuția lui Cleckley, Hare (1986Ă elaborează „Psychopathic Checklist” (PCLĂ și forma revizuită (PCL-RĂ, un interviu structurat adresat personalităților psihopatice. Deși are o valoare predictivă deosebită și este larg utilizat
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
orientarea psihanalitică și de școlile postpsihanalitice, au devenit fundamentul clasificărilor categoriale moderne. Trebuie amintite contribuțiile lui Freud, Alexander și, mai recent, ale lui Otto Kernberg. Ele au sugerat ideea dezvoltării etapizate și parțial predeterminate a diferitelor tipuri de personalități patologice, reliefând diferențierile necesare și obligatorii față de nevroze a căror simptomatologie este de factură ego-distonică. Prin elaborarea conceptului de nivel de organizare structurală a personalității a fost posibilă o primă clasificare ierarhică a tulburărilor de personalitate, având ca extreme personalitatea de tip
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
a sistemelor prezentate Diversele concepții necategoriale despre tulburările de personalitate sunt, implicit, concepții despre personalitatea umană. Varietatea lor este, până la un punct, utilă pentru că aruncă o lumină asupra unor aspecte ale persoanei care sunt complementare, o lecturează în diverse coduri, reliefând fațete variate ale acesteia. E de presupus, desigur, că persoana umană, în general, în anumite specificități dizarmonice și în multiple cazuri individuale, se afirmă independent de modurile din care e privită și lecturată. De asemenea, e de presupus că există
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
caz muncă (i al sistemului complet de interac(iune (ntre toate categoriile de agen(i lucrători sau clien(i implică(i (n func(ionarea să. A(adar bisericile, (colile, tribunalele, agen(iile sociale, (nchisorile, (ntreprinderile, magazinele sau uzinele vor putea reliefa numeroase propriet((i care ar sc(pa celui care nu într( (n aceste organiza(îi sociale (i ignor( lan(ul interac(iunilor ce stau la baza acestora. Observa(ia sesizeaz( diviziunea efectiv( (i nu pur (i simplu formal( a muncii
by HENRI PERETZ [Corola-publishinghouse/Science/1003_a_2511]
-
taxa de 2 lei pe familie care intra În casa Eforiei școalelor.. Numărul Înmulțirii daniilor oferite școlilor, era atribuit de către Eufrosin Poteca, necesității de oameni pregătiți, bine Învățați „pentru toate pozițiile sociale”. Relația dintre școală și biserică ne este frumos reliefată de către Episcopul Romanului, Melchisedec Ștefănescu Într-un discurs ținut În catedrala mitropolitană din Iași În anul 1885 - „Biserica a produs și nutrit școala, inspirându-i credința, devotamentul și bărbăția În luptele și ispitele vieții noastre trecute; școala la rândul ei
SIMPOZIONUL JUDEŢEAN REPERE ÎN ISTORIE by Monica Marghetici (Marţincu) () [Corola-publishinghouse/Science/91758_a_93538]