1,058 matches
-
tocită, mâncată de vreme. Am deschis încă o ușă dintre două geamuri țăndărite. Am pătruns în vestibulul cunoscut, reamintit cu un nou val de adrenalină eliberată în artere. Trei uși se aflau aici, într-o lumină grea, verzuie, în care roiau musculițe. N-am ezitat nici o clipă, pentru că era ușa din față, de asemenea stacojie, era tapetul cu coșuri cu flori, mucezit și smuls de pe pereți, dar încă ușor de recunoscut. Am deschis ușa și am intrat în odaie. M-am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
boabă de lichid scânteietor la capătul trompelor răsucite, ieșiră din bășici sute și mii de fluturi. La început palizi ca embrionii, se colorară rapid în culori caleidoscopice, catifelate sau metalice, și-și luară zborul de pe limbile sfârtecate. Curând, întreaga cavernă roia de ei, dar cei mai mari și mai frumoși, cu ochi ca ai peștișorilor chinezești și cu cozi flu-turîndu-le de-o palmă la capătul aripilor, se-nvîrteau leneș în jurul florii de oțel și creier de pe marginea abisului. "Tikitan!", murmurară mulțimile, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
clădirea morii de vizavi și cu nori în dezvoltare încremenită, orbitor de albi în adâncimea cerului. Deasupra aragazului, în aerisirea cu grilaj, neagră de ulei ars, era cuibul, și el înnegrit, al viespilor, pe care insectele în puternice platoșe galbene roiau, amestecîndu-și picioarele și antenele. Dar zumzetul lor abia dacă se distingea de huruitul monoton al sitelor electrice din clădirea prăfuită a morii. Când ieșeam pe balcon - balustrada lui, plină de lădițe de flori, îmi venea atunci până la umeri - mă suiam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
munte, la mare/ Și-n orice-mprejurare". Serile ne plimbam, de mână, prin cartier, printre vihșoarele încadrate de forsithia, pe sub cerul roșu-portocaliu care-avea să-mi ră-mînă mereu în amintire. Cum înaintam din stâlp în stâlp de neon, deasupra capetelor noastre roiau sute de musculițe. M-a dus să văd șatra țiganilor ce se așezaseră pe groapa de gunoaie din capătul străzii noastre, cu focurile ei melancolice, m-a dus o dată la circ ca să vedem călărețe cu rochii verzi, pline de paiete
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
afară din corp, mirifica sferă Shahasrara, ce-i ardea ca un mic soare deasupra creștetului. Imobilitatea era credința sa, nemișcarea era Calea. Era călugăr rătăcitor, și rătăcirea lui era nemișcarea. În jurul lui se roteau anotimpurile, musonii și uscăciunea, în jurul lui roiau constelațiile ca gâzele de noapte ce se ard în flacăra luminării. Era punctul imobil al lumii mișcătoare. Încremenirea-i era răsplătită, căci, pe acel vârf de munte, un mic templu fusese ridicat în preajma lui și i se aduceau acolo turte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iveau puternice și liniștite. Tronul era circular și făptura cea colosală privea deodată spre toate direcțiile, așa cum, fiind la polul Nord, nu poți privi decât către sud. Cetele sfinților, mii de mii și zeci de mii de zeci de mii, roiau împrejur, sfat căruia nu i se cerea nicicând sfatul, armată ce nu trebuia să lupte nicicând, purtând veșminte atât de bogate și ample și încrețite, încît păreau niște aripi ce se pregăteau să se-ntindă pentru zbor, imediat ce ideea de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lanțurilor în care se dăduse cu Vasilica și Marioara, a gheretei de tir unde trăsese-n mireasă, în vânător și-n tăietorii de lemne. Dar aici, în cartierul roșu, animația populară era mai amenințătoare și mai sumbră. Strada, luminată violent, roia de lume. Bărbați singuri sau în grupuri, cei mai mulți cu cîte-o sticlă de bere-n mână, se scurgeau în sus și-n jos, vorbind tare și râzând, sau doar privind cu aviditate-n vitrine. Chiar la colțul străzii se afla un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-mpins oricât înapoi, până la Tadeusz Czartarowski, nobilul polon cu harul picturii de acum două secole care privea, din când în când, prin ochii negri ai unui bănățean stângaci, sau până la Vasile Badislav, căpitanul de pompieri, amândoi urmăriți îndeaproape de mesageri roind în jurul lor ca niște insecte ție nite, împingîndu-i pe căi niciodată visate, inventând și supn-mînd ființe în jurul lor, dărâmând zidul dintre halucinație și real - inversând atât de des polaritatea lor! - și inventând atâtea alte lumi psihice, virtuale, fractalice, că realitatea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
navele clonelor. Era limpede că se mișcă de cel puțin două ori mai repede. Acuratețea loviturilor friza perfecțiunea. Scuturile celor două fregate rezistau încă, deși soarta navelor părea pecetluită de vreme ce toți vânătorii lor fuseseră doborâți. Zeții și quintul păreau că roiesc haotic în jurul celor doi coloși de metal ai căror tunari încercau zadarnic măcar să vadă una din nave. Dealtfel, fregatele încetaseră să mai riposteze, iar frecvențele lor de comunicații se umpluseră de exclamații de nedumerire. O formație strânsă de trei vânători
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
un corp comun în vederea luptei disperate care părea de acum inevitabilă. După cincisprezece zile, refugiații ajunseseră deja la câteva mii, punând la grea încercare capacitatea de găzduire a comunităților din regiune, și alții încă soseau în continuare. Morți de oboseală roiau pe străzile Genavei, cu capetele plecate, cu o expresie tristă și rătăcită, oarecum halucinată, expresia cuiva care a pierdut totul și se străduiește să se gândească doar la ce are să vină: cel mai apropiat bivuac, adăpostul pentru noaptea următoare, refuzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
drum, care, trecând pe la nord de Aventicum, lega direct Augusta de Genava. în fața pericolului iminent, controlul asupra acelui drum era vital pentru burgunzi. încă și mai tulburătoare erau veștile ce veneau de la miazănoapte, unde de acum hunii trecuseră Rinul și roiau prin Galii; se vorbea de jafuri teribile și sistematice, de masacre înfiorătoare și de tot felul de atrocități săvârșite de invadatori. Paștele cădea pe 8 aprilie și fu trăit în spaimă și pregătiri de război. în bisericile ticsite, poporul imploră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
savură - dincolo de orice rațiune - iluzia victoriei. Porniră să-i urmărească, dar își dădu seama doar mai târziu că grupul său, după lupta aceea scurtă, dar furibundă, era acum practic înjumătățit. Mai mult, ajuns la o răscruce, putu vedea ați barbari roind către piață pe o stradă paralelă. Trebui să întindă brațul și să-l tragă înapoi pe uriașul bărbos, care, în furia luptei, se ducea prea mult înainte. — Ce faci? Ești nebun? îi strigă. Suntem prea puțini. Ne întoarcem în piață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
burg, la care mingan-ul avea să ajungă în curând. Nimic mai mult decât o jumătate de duzină de cocioabe abandonate, alcătuite din bușteni și cu acoperișuri înalte din paie, cu grajduri și cocini, în mod evident părăsite. Războinicii îl traversară, roind prin spațiile largi ce se deschideau între case. — Satul ăsta nu e rău, îi spuse lui Odolgan. Ar fi inutil să mergem mai departe, fiindcă la Agedincum ajungem, oricum, târziu. Poposim aici. De acord, oricum o să fie mai bun decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
rezoluții, numărul total al femeilor membre era în 1998 de 12, ceea ce reprezenta un procent de 10% din numărul total al membrilor săi. Conceptul de amatorism în viziunea CIO Sportul a devenit un imperiu economic (o afacere profitabilă în jurul căreia „roiesc” o mulțime de indivizi din diferite domenii, care au înțeles avantajele acestei activități). Sportul este o afacere; se cumpără și se vinde ca orice serviciu sau marfă. Transferul de capital s-a făcut cu ușurință și interes către sport, astfel
Comitetul Internaţional Olimpic ca miză politică în relaţiile internaţionale by Oana Rusu Demmys Rusu () [Corola-publishinghouse/Administrative/753_a_1124]
-
sarin nu a fost niciodată exprimată în cuvinte. Nakano Kanzō (medic psihiatru, născut în 1948) La vremea când a avut loc atacul cu gaz sarin, profesorul Nakano era directorul Secției de Psihiatrie a Spitalului Internațional Sfântul Luca. Atunci, pentru că pacienții roiau pur și simplu la spitalul Sfântul Luca din Tsukiji și nu erau doctori de ajuns, a dat și el o mână de ajutor în cazurile urgente chiar dacă nu era specialitatea lui. Cam 640 de cazuri. Mulți dintre pacienții intoxicați cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
razele curate ale soarelui, iar un firicel de vânt se strecoară printre razele de lumină. Se simte în aer plutind mireasma proaspătă a primăverii care trezește totul la viață. Păsările grăbite să-și construiască cuibul, ciripesc neliniștite pe la streșini. Albinele roiesc gustând din belșugul de polen al florilor. Se aude glasul mieilor care se țin grăbiți de urma oilor ieșite pe dealurile înverzite la păscut. Peste tot e o mare forfotă de oameni care merg grăbiți la treburile lor. Pământul reavăn
ANTOLOGIE:poezie by Ştefania Damache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_672]
-
betonieră. Mereu și mereu reveneam la fereastră, ne uitam la ogoare și câmpii, la casele țărănești ale căror acoperișuri ne priveau de sub pomii fructiferi, ne prelungeam privirile spre pădure, din care, atunci când ploua, se ridicau fuioare de ceață și primăvara roiau nori galbeni de spori, ne uitam la țăranii aplecați deasupra plugurilor, la strângerea recoltei, la semănături sau urmăream vreun vehicul, care târa după el un vălătuc de praf, dispărând printre brazi la întretăierea șirului de coline. Tata și-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
care parcă era un colț de rai. Cu toate astea, trebuie s-o zică și pe cea dreaptă, se gîndește, locul avea ca oricare altul petele sale, vorba Bătrînului, nicăieri în orașul ăsta nu poți să scapi de vagabonzii care roiesc în jurul tău veniți din toate colțurile țării, și de taximetriștii obraznici care abia așteaptă să te jecmănească. Am uitat unde mă aflu, își dă seama Roja, în timp ce privirile bețivilor încep să-l cerceteze din cap pînă în picioare, figuri tîmpe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
filozofia aici, zice Roja, ridicînd din nou tonul ca să acopere gălăgia. Cască bine ochii, el e toreadorul, în timp ce ea este capa. De aici pleacă totul. O ține mereu aproape de inima lui, nu-i dă drumul nici în ruptul capului. Rivalii roiesc cu duiumul în jurul său, dar el doar le arată atît cît să le facă poftă, să-i momească, după care prin mișcări scurte și bine pregătite le dă de înțeles că trebuie să-și pună cu toții pofta-n cui. Pentru
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
au mers înainte, cu încăpățînarea unui catîr, în sensul bun al expresiei. — în felul ăsta o să înțelegeți mai ușor cum s au cristalizat grupușoarele astea, în care trebuie să știți că nici eu n-am încredere totală. Presimt c-o să roiască fiecare în dezordine, ba ici, ba colo, sînt curios și eu care pe unde o să prindă cheag, mărturisește. Le-am spus-o în față că nu mă interesează, le dau voie să radă întreaga țară de pe hartă dacă au chef
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
în cîțiva ani o s ajungă general și o să-și facă de cap. El însuși simțea că este alesul, că îl paște norocul, că în scurt timp va veni o zi în care tot felul de conspiratori vor începe să roiască în jurul său cu oferte berechet. Trebuie să ne ținem departe de toți nenorociții ăștia, începuse să-l instruiască pe Roja încă de cînd era puști, în țara asta nu mai poți avea încredere în nimeni, toți vor încerca mai devreme
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
eram eu la ora asta? încearcă Roja să-și amintească, pe undeva la jumătatea distanței între Arcul de Triumf, Aviatorilor, și Baracă, îmi iuțisem pașii să ajung cît mai repede, aproape că o rupsesem la goană de-a binelea. Oamenii roiesc la Romană, în fața Primăriei, la Unirii, Intercontinental, tovarășe ministru situația scapă încet dar sigur de sub control, toți ochii sînt ațintiți asupra matale. Revolta asta încă mai poate fi oprită din fașă dacă-i reperăm pe agitatorii nenorociți care incită lumea
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
și puțin cunoscutul critic literar Nie Yuan-zi, în vârstă de patruzeci de ani. Fiecare dintre ei e lider în școala sa și muncește din greu să o mulțumească pe Doamna Mao Jiang Ching. Precum sute și mii de albine care roiesc ca să atace un animal, ei încearcă să alunge din campusuri Echipele de Lucru. Ele opun rezistență. Echipele de lucru insistă să facă ordine în sălile de curs. Izbucnesc bătăi, în timp ce tensiunea continuă să crească. La însărcinarea vicepreședintelui Liu, conducătorul Echipelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
grecii noștri, frații noștri dreptcredincioși. Fiecare grec mai avut din Istanbul îndoapă cu pungi de aur orice doritor de tron în țările române, că dacă ajunge acesta vodă își scoate grecul banii. Nu este turc dregător care să nu aibă roind în jurul lui zece, douăzeci de greci, ochi și urechi care-i spun tot ce suflă și răsuflă ghiaurii din împărăție. Și ăștia zece, douăzeci de greci fiecare își are finii și nepoții și strănepoții lui, și uite așa turcul este
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
unde erau toate restaurantele și atelierele mecanice. De obicei o luam prin altă parte, pe lângă casele frumoase, fiindcă pe acolo îmi plăcea mai mult. Pe aici erau cutii vechi aruncate prin șanțuri, capace ruginite de roți, tomberoane mari deasupra cărora roiau muște și din care ieșea așa un miros încât a trebuit să mă țin de nas când am trecut pe lângă ele. Era întuneric în atelierele mecanice, cu mașini vechi postate pe butuci de lemn sau carcase fără roți atârnate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]