1,550 matches
-
două ferestre, o plantă având o nevoie disperată să fie udată, un calendar și, În spatele mesei, un taur de om al cărui gât era Într-o revoltă fățișă Împotriva gulerului strâmt al cămășii sale de uniformă. Umerii lați Întindeau materialul sacoului de uniformă; până și Încheieturile mâinilor păreau prea puternic strânse de mâneci. Pe umeri, Brunetti văzu turnul bondoc și steaua de maior. Bărbatul se ridică În picioare când Brunetti păși Înăuntru, aruncă o privire la ceasul ce-l strângea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
aparatul. Porni amplificatorul și casetofonul. Luminițele panoului se luminară, arătând că funcționau amândouă. Le Închise. Porni computerul, urmărind literele cum apăreau pe ecran, apoi Îl Închise. Hainele din dulap nu era nici ele mai grăitoare. Găsi trei uniforme complete, cu sacourile Încă În pungile de plastic de la spălătorie, fiecare aranjat cu grijă lângă o pereche de pantaloni verde-Închis. Pe stativ mai erau și câteva perechi de blugi frumos Împăturiți pe umerașe, trei sau patru cămăși și-un costum albastru fabricat dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
lângă o pereche de pantaloni verde-Închis. Pe stativ mai erau și câteva perechi de blugi frumos Împăturiți pe umerașe, trei sau patru cămăși și-un costum albastru fabricat dintr-un material sintetic. Aproape fără băgare de seamă, Brunetti verifică buzunarele sacoului și ale tuturor pantalonilor, dar nu era nimic; nici urmă de mărunțiș, hârtii, pieptene. Fie sergentul Foster era un tânăr foarte ordonat, fie americanii fuseseră acolo Înaintea lui. Se duse Înapoi În baie, luă capacul rezervorului de toaletă, se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
cuțit, apoi trase unul dintre scaunele de lemn de la masă și-l așeză sub boiler. Se urcă pe scaun și folosi cuțitul să slăbească șuruburile care țineau prins panoul din față al boilerului. Pe măsură ce se desfăceau, le aruncă În buzunarul sacoului. Când Îl scoase și pe ultimul, vârî cuțitul În buzunar și mișcă panoul dintr-o parte În cealaltă până ce rămase cu el În mână. Îl puse jos pe scaun, sprijinindu-l cu piciorul. Două pungi de plastic erau lipite de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
sub chiuvetă și găsi ce voia, două pungi de plastic. Acoperindu-și din nou mâna cu batista, puse câte o pungă de cocaină În fiecare dintre cele două pungi de plastic mai mari și le vârî În buzunarele interioare ale sacoului său. Șterse cuțitul de mâneca sacoului și-l puse la loc În sertar, apoi folosi batista să șteargă de orice amprente de pe suprafața boilerului. Părăsi apartamentul, Încuind ușa În urma sa. Afară, se apropie de soldații americani din jeep, zâmbindu-le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
două pungi de plastic. Acoperindu-și din nou mâna cu batista, puse câte o pungă de cocaină În fiecare dintre cele două pungi de plastic mai mari și le vârî În buzunarele interioare ale sacoului său. Șterse cuțitul de mâneca sacoului și-l puse la loc În sertar, apoi folosi batista să șteargă de orice amprente de pe suprafața boilerului. Părăsi apartamentul, Încuind ușa În urma sa. Afară, se apropie de soldații americani din jeep, zâmbindu-le reconfortant. — Mulțumesc, zise el și Înmână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
un om În uniformă. Preț de-o clipă halucinantă, Brunetti Își văzu cariera În ruine, el Însuși la Închisoare, dar apoi omul Îi ceru biletul și Brunetti fu salvat. După ce controlorul plecă, Brunetti se concentră să nu ducă mâna sub sacou sau să verifice cu coatele dacă pungile mai erau la locul lor. Trebuia deseori să aibă de-a face cu drogurile În profesia sa, dar știa destule cât să-și dea seama că avea asupra lui cel puțin câteva sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
avea să pară că nu-i acordase deloc atenție și nu se deranjase s-o observe Înainte. Suspină din pricina eternei inegalități a căsniciei, deschise dulapul și se hotărî c-ar fi mai bun costumul gri. Se dezbrăcă de pantaloni și sacou, Își scoase cravata și-și studie cămașa În oglindă, Întrebându-se dacă o putea purta În seara aceea. Ajunse la concluzia că nu, o dezbrăcă și-o agăță pe spătarul unui scaun, apoi Începu să se Îmbrace cu haine noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
fizică, materie pe care o studiase la universitate. Se Îndoia că va Înțelege vreodată dinamica și forțele de frecare ale lenjeriei de corp feminine: atât de multe lucruri de cuprins, susținut, ținut În loc. Termină cu nodul de cravată și scoase sacoul din dulap. Pe când Îl avea pe el, ea Își trăgea fermoarul de pe lateralul rochiei și pășea Într-o pereche de pantofi negri. Prietenii lui se plângeau deseori că așteptau o veșnicie cât se Îmbrăcau soțiile lor sau cât Își făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
de an, le Întrebă pe doamne dacă nu vor să i se alăture În cazinoul de jos. Când acestea fură de acord, el răspunse cu un o Încântare mai mare de la an la an și scoase din buzunarul interior al sacoului trei punguțe de velur, pe care le așeză În fața lor. Cum făcea În fiecare an, Paola protestă: „O, dottore, nu e nevoie“, lucru pe care, ca de obicei, Îl spuse În timp ce deschidea cu preocupare punga pentru a scoate la iveală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
ușa. Acesta păși În spate și-i permise lui Brunetti să treacă pe lângă el În apartament, apoi Închise ușa În urma lor. Brunetti se duse În camera de zi și până la bibliotecă. Își căută teatral carnețelul, care se afla În buzunarul sacoului său, chiar se aplecă și se uită În spatele scaunului de lângă bibliotecă. — Ciudat. Sunt sigur că l-am avut la mine când am fost aici. Trase câteva cărți În față și se uită În spatele lor. Nimic. Făcu o pauză, reflectând unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
făcea risotto con zucca, disponibil doar În anotimpul acesta, când dovleceii barucca durdulii și de-un verde-Închis erau aduși din Chiogga, de cealaltă parte a lagunei. Și după aceea? Pulpă de vită? Prăjită cu măsline și vin alb? Își agăță sacoul În șifonier și merse de-a lungul holului spre bucătărie. În Încăpere era mai cald ca de obicei, ceea ce Însemna că era pornit cuptorul. Tigaia cea mare de pe aragaz oferi vederii, când Îi luă capacul, bucăți de zucca de-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
vorbind din suflet. Se ridică În picioare. — Mulțumesc pentru cafea și pentru fursecuri. Nimeni În Veneția nu știe să le facă așa ca dumneata. Ea se opinti În picioare și apucă o mână de dulciuri. I le strecură În buzunarul sacoului. — Pentru copiii tăi. Sunt În creștere. Zahărul le face bine. — Ești foarte bună, signora, spuse el, dureros de conștient de adevărul acestor cuvinte. Ea Îl Însoți la ușă, conducându-l iarăși de braț, ca și când Brunetti ar fi fost orb sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
era frumos. Brunetti chemă chelnerul și-l plăti. Se hotărâseră ca la drumul de urcare să nu atragă atenția asupra lor punând Întrebări despre camioane cu dungi roșii care intră pe drumuri secundare. Erau turiști, chiar dacă erau la cravată și sacou, și turiștii cu siguranță aveau dreptul să oprească la un loc de picnic la drumul de coborâre și să se uite la munți În vreme ce traficul gonea pe lângă ei. Deoarece nu știa cât de mult timp avea să le ia, trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
nici o logică. Ruffolo nu era nici pe departe genul care să se Îndrepte, și-ntotdeauna exista o piață pentru tablouri, indiferent de unde proveneau acestea. Luna tocmai devenise plină, Își aminti el, și se gândi la ce țintă clară va fi, sacoul negru reliefat pe zidul palid de la Arsenale. Alungă ideea ca fiind ridicolă. — Păi, am să merg și-am să văd ce are de oferit Ruffolo, zise el, părându-i că vorbește ca unul dintre zevzecii ăia de eroi din filmele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
crescute de la ceafă până la noadă, de o parte și de alta a coloanei. Arătau ca o gușă de curcan, vineție și dantelată, și tot așa umflându-se uneori, când era enervat ori excitat. Achile stătea aproape întotdeauna îmbrăcat gros, cu sacoul pe el, chiar și în mijlocul verii, deși uneori mai ieșea doar în cămașă, mai ales seara, dar avea grijă să-și pună un maiou strâmt, care îi ținea creasta în frâu. Viața lui intimă era destul de grea. Se ducea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
stătea o femeie cu părul negru despletit, îmbrăcată cu o rochie diafană. Pe când Zogru plutea fără grijă pe deasupra patului pictat, ușa de la intrare s-a deschis vijelios și Achile a intrat fără veste. Era asudat, după ce umblase toată dimineața cu sacoul pe umeri, deși toată lumea îi spunea lasă, măi, Achile, haina pe capul scaunului că nu ți-o ia nimeni, și nu voia decât să se vadă sub dușul lui englezesc. Din salonul mare se făcea o odăiță în care Achile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
să-l explice. Băieții aveau un vocabular de câteva sute de cuvinte, jumătate în frangleză, părul năclăit de gel le pâlpâia cu o sclipire unsuroasă, erau îmbrăcați și la patruzeci de grade cu cămașă având neapărat mânecă lungă și cu sacou albit la subsuori de transpirație, numai așa, pen'că era cool și aveau slujbă super-ok, ca să demonstreze că posedează birou și mașină cu aer condiționat. Însă firește, când șofau nu dădeau drumul la climatizare, făcând economie la benzină, și sudoarea
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
o observație și o acreală mă ții. Că iar mi-am dat cu Brut, și că cu Brut numai fraierii se mai dau azi, că mi-am făcut sendvișu' cu pâinea ta hipocalorică, că cămașa nu mi se potrivește la sacou și cravata la nimic. Numa' de-astea..." "Că cămașa...Da, că cam nu ți se potrivea", mai urcă o treaptă în ironie demoazela, surâzând acid. Bărbatul se întoarce spre ea, mijindu-și ochii, nu tocmai a tresărire de amor, și
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
jocul și apoi spuse: ă Îl caut pe Pavel Pavelovici Virginski. Jucătorii își aruncară priviri pline de înțeles care se opriră asupra unuia dintre jucători, un bărbat cu barba plină de țepi și cu păr mătăsos negru, îmbrăcat cu un sacou unsuros și cu unghii murdare. Acesta era singurul care nu purta salopete muncitorești. Ochii săi ageri și calculați îl măsurară pe Porfiri din cap până-n picioare. ă știți Schtoss? spuse bărbatul, în sfârșit. ă Schtoss? Cine este Schtoss? Râsete zgomotoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
pe Porfiri din cap până-n picioare. ă știți Schtoss? spuse bărbatul, în sfârșit. ă Schtoss? Cine este Schtoss? Râsete zgomotoase și nereținute izbugniră în jurul mesei. Unii chiar bătură din pumni. Hilaritatea se curmă, iar privirile se îndreptară asupra bărbatului în sacou cu o așteptare nervoasă. ă Nu știu, spuse Porfiri. Nu prea sunt un jucător de cărți. ă Nu contează, spuse celălalt. Schtoss este joc de noroc. Nu e nimic altceva decât noroc. ă Înțeleg. și cum se joacă? ă Este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
din buzunar. Mai întâi trebuie să fixăm miza. Jocul este între dumneata și mine. Dacă veți câștiga vă voi spune unde îl puteți găsi pe Vriginski. ă Iar dacă pierd? ă Dacă pierdeți, îmi veți da shuba la schimb pe sacoul meu. Se auziră murmure de dezaprobare amuzată, semn că bărbatul exagerase cu pretențiile sale. ă Dar nu este drept deloc, spuse Porfiri. Iată cum ar fi mai drept. Dacă eu câștig, dumneata îmi spui unde îl găsesc pe Virginski. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
La stânga, pe acolo, dincolo de femeia care tușeșete. Este o ușă. Duce la dependințe. Virginski locuiește acolo, la parter, cu meșterul de cabineți Kezel. După tensiunea confruntării, atmosfera reveni la amuzamentul vulgar de dinainte. Râsetele acum, însă, erau la adresa bărbatului în sacou, care suporta tiradele lor adresate eșecului său de a le asigura o sticlă de votcă. În ciuda succesului, Porfiri părăsi masa de joc cu reținere, aproape dezamăgit. Avea sentimentul că ei o terminaseră cu el. Nu-i rămânea decât să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
aceea Rosamund și cu mine eram invitații lui la cină și am făcut fel de fel de glume În legătură cu vederea și neprevederea. - Oare lentilele de contact erau digerabile? Așa cum se spune că ar fi fierul pentru stomacul struților? „Ce naiba are sacoul ăsta de la Lanvin care să nu aibă alte douăzeci de sacouri pe care le‑am văzut?” aș fi vrut să‑l Întreb. Dar știam foarte bine că În capul lui Abe existau o sumedenie de distincții Între dărnicie și cărpănoșenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
am făcut fel de fel de glume În legătură cu vederea și neprevederea. - Oare lentilele de contact erau digerabile? Așa cum se spune că ar fi fierul pentru stomacul struților? „Ce naiba are sacoul ăsta de la Lanvin care să nu aibă alte douăzeci de sacouri pe care le‑am văzut?” aș fi vrut să‑l Întreb. Dar știam foarte bine că În capul lui Abe existau o sumedenie de distincții Între dărnicie și cărpănoșenie, Între mărinimie și meschinărie. Atributele omului cu suflet mare. Nu țineam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]