1,020 matches
-
se strânseră. ― Aș prefera să rămân. Apoi își ridică sfidător capul: ― La urma urmei, mi-am asumat niște riscuri. Nimeni nu zise nmic. Creatura semiumană o privi cu niște ochi pe care Gosseyn îi găsi necruțători. Patricia Hardie se răsuci, stânjenită, și-l privi pe tatăl ei, căutându-i parcă sprijinul. Marele bărbat îi evită privirea, foindu-se jenat în fotoliul său. Fata se ridică, o cută disprețuitoare afectându-i armonia buzelor. ― Deci te are și pe tine la mână ― zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
și indiferent, pasiunea cu care am făcut-o m-a posedat. Pasiunea era întunecare ca sămînța morții. Nimeni n-o știe. Primul sărut anunță viitorul cadavru. Doctorul stă de vorbă cu soția mea: „-Nu știm încă, Elena...“-este și el stînjenit căci e, la rîndu-i, îngrijorat. Centrii vitali funcționează însă ne îngrijorează febra. Pînă la 41,1˚ Celsius hipotalamusul reușește să stăpînească termoreglarea. Peste temperatura asta însă, în prezența sîngelui în creier, evoluția ne scapă. Și la el, Celsius arată mereu
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
de data asta într-o rochie largă din bumbac. — Ce se-ntâmplă aici? întreba ea surâzătoare. — Șam pune un premiu pe capul lui Fanny Tarrant și-mi oferă mie rolul asasinului plătit, îi explică Adrian. Șam se adună de pe jos stânjenit. — Ei bine, când am aflat de la Adrian că țipă moare de nerăbdare să-i ia un interviu... începu el. Eleanor făcu ochii cât cepele. — Fanny Tarrant vrea să-ți ia un interviu ție? — A pomenit chestia asta când m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
cred că ar trebui să-mi spui ceva la fel de... intim despre tine. — De ce? Pentru că așa mi s-ar părea corect. — În regulă, spuse ea. Ce vreți să aflați? — Ei bine, spune-mi ceva despre tatuajul tău. Fanny păru un pic stânjenita de întrebare. — Fluturele meu? — N-aveam cum să nu-l observ adineauri... se scuză el, arătând cu mâna spre sauna. Ți l-ai tatuat pentru fetișcana provinciala din tine, tânăra din Essex care încerca să iasă din gogoașa? — Nu, mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
ca să începem o cu totul altă viață. Așa că... A fost o soluție, dar una nu tocmai eroica. — Trebuie să recunosc că sunt dezamăgită, mărturisi Fanny. — De ce? — Ei bine, pentru mine a reprezentat cândva un fel de erou. Eleanor o privi stânjenita pe Fanny. Se auzi soneria de la intrare. — Probabil mi-a sosit taxiul, spuse Fanny. Închise reportofonul. Eleanor păru îngrijorată la vederea lui. — M-ați înregistrat, nu-i așa? — Da, răspunse Fanny, deschizându-și geantă diplomat subțire. — Nu mi-ați cerut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
vostru stupid a ținut până la un punct. Agentul lui Adrian... Se opri și se uită lung la Șam. Unde ți-e mesa? se minuna ea, văzându-i mândrețea de chelie din creștet. Am aruncat-o la gunoi, răspunse Șam, nițel stânjenit. — De ce? Era o bătaie de cap acolo, în California. Mi se desprindea ori de câte ori intrăm în piscină... Continuă. Eleanor îi povești cum a fost pus la cale interviul, în pofida sfaturilor ei, si cum a aranjat ea să lipsească de acasa în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
fugă spre un viitor promițător. * - Fecioară sau Balanță. - Nu! În nici un caz Balanță! Doamna Popa nu vroiavoia ca fata ei să fie Balanță, știa ea ce știa. - Cred că mai degrabă Fecioară, calculă mai bine doamna doctor. Will Smith zâmbea stânjenit, cu ceașca de cafea în mână. Doamnele îl invitaseră la o cafea și el acceptase. În casa lui Popa ar fi putut să găsească indicii. În plus, nu-i strica puțină relaxare după atâta stres. - Mai doriți cafea? îi strigă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
mergem la culcare. La momentul acela a simțit-o pe Cecilia în starea unei vrăbiuțe speriate, strânsă în palma unui băiat rău. Și-a impus să aibă mult tact și multă răbdare.A așezat-o pe pat și văzând-o stânjenită, a mângâiat-o, i-a spus vorbe frumoase, s-a jucat cu buclele ei, cu sânii dezgoliți de cămașa sexi, sâni la care nu avusese acces până în clipele acelea, pe care i-a sărutat când pe unul când pe celălalt
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
trecut pe nesimțite peste momentul de care mă temeam. Noi am fost tot timpul împreună, obișnuiți unul cu altul, pe când voi ați stat mai mult separați, de aceea mă gândesc că Matei fie a fost repezit, fie a fost stânjenit. Stânjenită am fost eu. El a fost atât de atent, de răbdător cu mine, atât de tandru, încât ne-am dăruit unul altuia cu toată dragostea, simțindu-ne fericiți, împliniți. Mă bucur pentru voi. Acum nu veți mai pleca unul de lângă
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
toate funcțiunile minții dumitale, TOATE FUNCȚIUNILE, repet, nu numai curajul. Printre altele, aceasta ți-a ridicat Coeficientul de inteligență la cifra uluitoare de 287. Hedrock răspunse: ― Dumneata spui toate funcțiunile. Inclusiv idealismul și altruismul, presupun? Văzu că oamenii îl privesc stînjeniți. Cadron îi spuse: ― Domnule Hedrock, un om cu atîta altruism ar privi Arsenalele pur și simplu ca un singur factor dintr-un joc mai amplu. Arsenalele nu-și pot permite să fie atît de mărinimoase. Dar permite-mi să merg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
plecat imediat, dar urmează să vină să mă ia peste vreo șase luni. Hedrock încuviință din cap. Relatarea era satisfăcătoare: ― Și cam ce-ați simțit cînd a murit fratele dumneavoastră? întrebă el. Neelan se mișcă stînjenit pe scaun. Explică la fel de stînjenit că a fost vorba de o durere. Gil murise brusc în chinuri, fără nici un fel de presimțire. Agonia scurtase distanța de milioane de kilometri dintre Pămînt și meteor și-i răsucise nervii într-o comunicare simpatetică înspăimîntătoare. Imediat simțise sfîrșitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
SUTĂ. PLACA EXTERIOARĂ A PUȚULUI DE PROPULSIE PĂREA SĂ AIBĂ TEMPERATURA ȘI TENSIUNEA NORMALĂ. ERA EVIDENT ȘI SUPĂRĂTOR CĂ STĂTUSE MULTĂ VREME ÎN CÎMPUL DE FORȚĂ SUPRANORMALĂ CARE-I ANULASE RĂMĂȘIȚELE INERȚIEI, DINCOLO DE LIMITA REZONABILĂ SAU PRUDENTĂ. NERĂBDĂTOR ȘI CHIAR STÎNJENIT ÎN AȘTEPTAREA LUI, PÎNĂ LA URMĂ HEDROCK ADORMI PE UNA DINTRE CANAPELE. SE PRODUSE O IZBITURĂ CARE-I ZGUDUI OASELE. HEDROCK SE TREZI TRESĂRIND, DAR SE LINIȘTI REPEDE CÎND SIMȚI PRESIUNEA CONSTANTĂ ASUPRA TRUPULUI. ERA PUTERNICĂ, AIDOMA CURENTULUI UNUI VÎNT
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
în profil, ușor întors spre dreapta. Privea liniștit pe fereastră. Ar fi trecut, desigur, neobservat dacă nu și-ar fi rotit din când în când, cu extremă încetineală, capul spre ceilalți. Atunci ei lăsau ochii în jos, vinovați, mâhniți și stânjeniți parcă de propria lor existență. El nu încerca să domine, dar domina prin calma lui pasivitate. I se părea normal ca oamenii aceia să stea cu ochii plecați și îi privea cu înțelegere și compătimire. Când și-a întors pentru
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
ieși din cocon cum te mănâncă câinii, Silvia soarbe din sticla de șampanie, se smucește cu greu de pe pătură și începe să danseze, singură, e din ce în ce mai dezlănțuită, apucă un tânăr de mână și-l trage de pe pătură, acesta se împleticește stânjenit, Silvia dansează un dans din buric, e grațioasă ca o adolescentă, cei din jur o aplaudă, tânărul se încinge la dans, în jurul lor se face tot mai mult loc, tineri și bătrâni se ridică în picioare, fac cerc în jurul Silviei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de serile când se plimbau ei doi pe străzile Bucureștiului, în așteptarea celor două fete, Alex este un bun povestitor, a fascinat-o cu felul lui de a privi viața, vorbele lui erau cumva parfumate, în prezența lui se simțea stânjenită, luni și ani nu a vrut să recunoască că s-a îndrăgostit de el, o știa pe Zinzin legată pe viață și pe moarte de el, deși nu-i vorbise niciodată despre relația lor, dar ochii lui Zinzin, mâinile ei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
destine. Dialogul lor își alese drum peste talazuri de nisipuri cântătoare ale Marelui pustiu, peste forfotirea brâului de foc al Pământului și peste alte locuri, nestrăbătute de om decât în străvechile basme strămoșești. La începutul conversației, Profesorul se simți destul de stânjenit trebuind să vorbească în abia cunoscuta limbă străveche a Vânătorului și a Fetei lui cu ochii negri, dar se părea că celor doi le era de ajuns să constate la interlocutor doar certitudinea vocii sale. Împreună cu ei și în acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mai mică decât cea dată de formulele anterioare. Am admis că la capătul tubului în care se găsește buza apare un ventru, în timp ce în realitate deoarece tubul nu este, de fapt, deschis complet (la acest capăt vibrația aerului fiind parțial stânjenită), distanța până la primul nod este mai mică de λ/4. O situație asemănătoare avem în cazul tubului deschis și la celălalt capăt, produsă de faptul că reflexia nu se face chiar pe planul care trece prin marginile tubului, ci ceva
Acustică muzicală by Aurora Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/343_a_615]
-
să amestece, enervat, cu lingurița în ceai. N-a mai scos nici un cuvânt. Probabil că și-a dat seama și Gaston că și-a ofensat partenerul. S-a întors spre Takamori și l-a privit trist. Tomoe s-a ridicat stânjenită și și-a luat geanta. — Hai să plecăm! spuse ea. — Plec și eu, spuse Ōkuma. Takamori a privit iar spre ușă. Bărbatul în jachetă, vîzându-l că se uită în direcția lui, s-a ascuns repede. Ōkuma și Tomoe, nebănuind pericolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
HOTELUL DE PE DEAL, Gaston a găsit motive-n plus de admirație. Sub numele hotelului scria: 800 yeni/noapte 400 yeni/oră Nici renumitul hotel parizian Ritz nu era atât de atent cu oaspeții. Un turist nu se simte niciodată mai stânjenit decât atunci când se gândește că l-ar putea costa camera mai mult decât a prevăzut. Li se face un serviciu enorm turiștilor dacă sunt înștiințați dinainte de costul hotelului. Aici sunt atât de atenți cu oaspeții, încât li se comunică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
niciodată un gust mai bun pentru Gaston, care era mort de foame. Nu a uitat să adune capetele de pește pe marginea farfuriei, pentru Napoleon. — Pentru cine-s alea? întrebă bătrânul Higurashitei, lăsând bețișoarele din mână. — Sunt pentru câine-san. Gaston, stânjenit, i-a spus bătrânului că a adus și un câine cu el. A, deci îți plac câinii? Bătrânul i-a studiat iar chipul cu multă atenție. Ești un european cam ciudat! — Da. Da. — Și pe mine mă consideră lumea bizar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
polițist, frate. Ești prost dacă-ți închipui că bietul Gaston o să fie în stare să schimbe gândurile unui ucigaș și să-l facă să se îndrepte. Luat tare de sora lui, Takamori și-a umezit buzele cu limba. Se simțea stânjenit. — În loc să faci aici pe eroul, mai bine roagă-i pe polițiști să-l găsească pe Gaston. — Ce crezi că e de făcut? — Puțin îmi pasă de prostul ăla. M-am săturat de el. Un musafir care-ți dă atâta bătaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de neon. În fața lor stăteau în picioare, agățate de bara de sus, două fete, aparent eleve de liceu, care se întorceau de la un concert ce avusese loc în sala Hibiya. Încă sub vraja muzicii, discutau entuziasmate despre pianist. Gaston părea stânjenit. Stătea țeapăn, cu mâinile pe genunchi. Takamori și-a amintit de seara în care a plecat Gaston de la casa lor din Kyōdō. Era o noapte asemănătoare cu aceasta, cu o mulțime de stele argintii pe cerul senin. Takamori avea în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
cu fundul de pământ, dar se ridica și pornea mai departe. Lui Takamori i se părea caraghios și râdea de fiecare dată când cădea Gaston, dar se pare că acesta și-a dat seama că era privit și un zâmbet stânjenit i-a fluturat pe fața de cal. — Oh, Takamori! Hai, încă un pic! În cele din urmă a ajuns în vârf și s-a întors spre Takamori, încântat. Bărbatul acela mătăhălos și molatic, fără pic de mândrie în el, reușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
-se tot, în timp ce-și băga în buzunar carnețelul. Nu era în firea lui să se fâstâcească astfel. — Am impresia că socotiți cât ne datorați, Higaki-san, spuse chelnerița ironic, în timp ce-i punea dinainte farfuria plină cu oden. Takamori zâmbi stânjenit și privi afară, prin fereastra crăpată. Se lăsase noaptea. Probabil va fi vreme bună și mâine. Puzderie de stele sclipeau deasupra acoperișurilor înguste ale barurilor ce se întindeau de-a lungul străzii. Și-a amintit fără să vrea de seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
se zărește oceanul, cred că ți-am mai spus asta. Oceanul era Încă acolo. Cel mai greu mi-a fost să Înfrunt privirile mamei și ale tatălui meu care, fără Îndoială pentru că nu voiau să mă facă să mă simt stânjenită, nu mă Întrebau nimic despre ce se Întâmplă cu mine. Asta a fost cel mai greu de suportat. Am treizeci și trei de ani! Aș fi preferat mai degrabă să-mi ardă două palme și să mă Împingă de la spate să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]