1,042 matches
-
miros de pansele. — Rahaturi sentimentale! țipă Macfee și răsuci cu violență un buton. Interiorul deveni parte a unei decapotabile roșii care gonea pe o autostradă cu multe benzi sub un soare orbitor. Un nor de puncte deveni vizibil în ceața sufocantă din față. Punctele deveniră un grup de motocicliști. Mașina acceleră, deplasîndu-se într-o parte spre motociclete. — Jimmy! zise doamna Macfee, știi că nu-mi place asta. — N-ai noroc, nu-i așa? spuse Macfee. își strînse buzele, trase un sertar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
albăstrea podelele și o parte din pat. Se simți dintr-o dată cumplit de singură. Se ghemui în pat, cu cearceaful tras peste cap, și adormi după ce multă vreme plânse ca un copil. Costel rămase un timp în fața porții, respirând aerul sufocant al mahalalei, în care mirosul pipărat al stelelor se amesteca bizar, nostalgic, cu al lătrăturilor îndepărtate. Cu mîinile-n buzunare, răsucea inconștient câțiva bănuți, tăvălindu-i prin scame și fri-mituri. Maria. Pentru el, Maria fusese femeia cu fluturele, chiar buzele ei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în întregime parte din ea, pierduți în ea ca animaliculii străvezii din plancton, sau ca un singur animalicul umplând tot oceanul, indiscernabil de el, purice marin pe spinarea căruia navighează traulere și pescadoare... E aproape șase seara, vară târzie și sufocantă... Acum o mie nouă sute optzeci și șase de ani un profet a ieșit din Iudeea. După treizeci și trei de ani a fost crucificat, însă după încă trei zile a înviat și s-a înălțat la cer. Nu înainte de a promite că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cojoace și cu căciuli de oaie, i se așezau mereu în față. Tot pieptul îi zvâcnea atât de puternic, de parcă nu numai inima, ci și plămânii, beregata, măduva din canalul vertebrelor și ganglionii nervoși i-ar fi pulsat fierbinte, sincron, sufocant. Tânăra femeie în fulgarin cărămiziu, cu buboiul holbat sub cocul prins cu agrafe ieftine, stătea liniștită la vreo trei rânduri de scaune negre mai în față. Apăru mai întîi pe scenă o muiere zdravănă, în costum de baie cu franjuri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și pân-la urmă putea fi un indescifrabil motiv turcesc sau o pasăre stilizată pe care, când desenul ajungea-n stadiul în care-ndoiala nu mai era cu putință, o salutam cu strigăte de bucurie. Goală până la brâu, căci vara era sufocantă, cu părul ce-și păstra încă vițele crude și elastice, sclipind puternic la mijlocul volutelor, mama mi se părea, în ciuda omoplaților și nodurilor spinării puțin prea vizibile, ca și a sinilor căzuți, cu areole cât jumătate din boturile lor moi, o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
umplute cu o rapiditate impresionantă și imediat acoperite sumar cu câteva lopeți de pământ. Grămezi de trupuri erau încontinuu stivuite în apropierea gropilor, în așteptarea acelei sumare înhumări, spre marea fericire a corbilor și a miilor de muște. în căldura sufocantă a zilei, aerul era greu, saturat de mirosul de moarte. Pentru a scăpa de el, Sebastianus își biciui brutal calul și se avântă în galop. Ajunse în tabăra legiunii bagaudice puțin înainte de apusul soarelui. îi spuseseră că, în timpul nopții, oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și la 3 iunie plecăm din nou la Văratic, la maica Magnisia. Vremea după dorință, din ce în ce mai frumoasă, nu plouă, zile după zile bune și fără pic de ploaie. Aici, în marginea codrului de brad, nu se fac simțite căldurile mari, sufocante din toată țara. Grâul a crescut puțin, pășunile încep să ruginească. Tristețea începe să se arate pe fețele sătenilor și zi după zi tot mai mare uscăciune. Încep să sufle vânturi destul de sâcâitoare pentru lucru la peisagii. Mai lucrez flori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
în baie. Dacă dura mai mult, cei mai tineri trebuiau să aștepte până la miezul nopții. Aveam stabilite și zilele în care să ne spălăm pe cap. Băieții doar miercuri și sâmbătă. Trebuia să fim tunși într-un anumit fel. Era sufocant. Doar aveam douăzeci și cinci de ani. Dar cea mai gravă problemă era mâncarea. Aveam asigurate trei mese pe zi, doar că erau reci. Cât timp am stat acolo, n-am servit niciodată ceva cald. Într-o zi m-a invitat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mă alesese tocmai pe mine pentru această surdină anticeaușistă. Ascultându-l, aveam impresia că nu face altceva decât să dea glas propriilor mele gânduri, pe care poziția sa oficială le făcea Însă bizare. Despre antisemitismul oficial vorbea colegul președinte, despre sufocanta atmosferă de partid, despre presiunea peste orice limite la care era supusă Uniunea, dar și rețeaua ideologică și de securitate, ca efect al isteriei cuplului de clovni prezidențiali. Nu se pomenise vreo vorbă despre premii, cu atât mai puțin cazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Botoșani. Părinții se mută curând la Roman, unde tatăl său va deține, la marginea orașului, o mică fabrică de ceramică, iar În centru, pe strada principală, un magazin de porțelanuri. Copil și adolescent la Roman, Blecher descoperă strâmtoarea și fabulosul sufocant al târgului bacovian de provincie. O sensibilitate excesivă și fluctuantă marchează inteligența sa nervoasă, scormonitoare. Sunt, de pe acum, semnele unei abrupte distanțări de mediu și ale Înzestrării singulare. Pe o falie ardentă se plasează sulița subțire a unui lung și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
compatrioții săi intelectuali cu care era asociat În mișcarea politică de extremă dreaptă (Eliade, Noica), Cioran era, după război, obsedat de „vinovata” sa tinerețe. Considera angajamentul politic față de „Revoluția” de extremă dreaptă un amestec de nebunie și stupiditate, datorat mediului sufocant al mediocrei și apaticei sale țări, o fundătură opresivă, fără trecut sau viitor. „Țara mea! Am vrut cu orice preț să mă agăț de ea, dar nu aveam de ce să mă agăț”, scria el la Începutul anilor ’50. Gândindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
acela care Îți surâde din tavan. Doar ție, clasă nemuncitoare. Momentele de relaxare când te simți ca și cum ai cuprinde În tine greutatea Întreagă a acestei lumi. O apăsare colosală, binefăcătoare care Își sporește În fiecare clipă intensitatea până când poate deveni sufocantă, ucigașă. Și atunci, această spaimă subțire ca peretele unui balon de săpun se sparge și apăsarea reîncepe ca o trecere printr-o infinitate de lumi. Înfășurat ca un cocon, cu mâinile lipite de corp, fără putința de a le mișca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
lui, se ascunde prin curți, lătrată de câini și zgâriată de spinii trandafirilor sălbatici. Bei și tu un țap cu sifon. Drumul spre casă Îl faceți tot pe jos și tot prin livezile de duzi și de zarzări. Deși e sufocant de cald, praful aspru este acum și fierbinte, pui paltonul pe tine și mergi așa cu el În arșița nesmintită, până Îl Îmbibi de transpirație. Dar nu mai contează, ai palton, și așa, cu el În cârcă, simulând iarna, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
asemănare fericită cu un tânăr bulgar, plecat În armată la marină, tocmai la Varna, Îți asigură cazarea la o familie modestă din centrul Sofiei. Semeni cu fiul lor ca două picături de apă. Capeți mâncare și bani. O mâncare iute, sufocantă, după care trebuie să bei litri de apă, și o hârtie de o leva zilnic, pe care trebuie s-o drămuiești. Hălăduiești prin munții din preajma Sofiei, pe la Mănăstirea Boiana și spatele tău e Încercat serios de bastoanele milițienilor. Ba dansezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
miere cu câteva ore petrecute cu un bărbat pe care de-abia îl cunosc. Speram că brusca mea senzație că mă sufoc avea legătură numai cu boala care-și făcea de cap în trupul meu și nu cu o vină sufocantă. Sosirea celui de-al doilea ceainic cu ceai înțepă și sparse balonul acestui gând. Ed mă urmări turnându-mi încă două cești cu o bucurie nedisimulată. —Deja îmi imprim în memorie acest moment ca unul dintre cele mai fericite din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
unor făpturi subacvatice masive, lipsite de creier, cu coaste solide și trunchiuri aburinde. E ca și cum toți evreii care se zgribulesc dârdâind sub jetul rece al dușului din colțul încăperii, pentru ca apoi să se întoarcă cu pași împleticiți în abureala densă, sufocantă, e ca și cum ei toți s-ar fi întors cu mașina timpului într-o epocă în care existau sub forma unei turme de animale evreiești, capabile să rostească doar oi, oi2... căci asta rostesc ei atunci când se târăsc de la duș înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
altul, ba „Tată, cum ai putut să...?“, ba „Mamă, de ce-ai...?“ și spunem tot felul de povești în vreme ce vaporul uriaș se cutremură zgâlțâit de ruliu și tangaj, ne dăm mari cu poante gen - a cărui mamă era cea mai sufocantă, care avea cel mai tembel babac, cu mine ți-ai găsit nașul, ticălosule, ține umilință pentru umilință, rușine pentru rușine... vomatul căznit din WC-uri de după mesele zilei, hohotele de râs isteric, ca de muribund, ce se înalță din cabine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
locurilor de muncă, au mărit dările și i-au evacuat pe oameni din locuințe. Unele bănci acordă credite cu dobândă variabilă, adică crescătoare după bunul lor plac; inflația (creșterea prețurilor) fură orice economie de bani prin devalorizare. Sistemul a devenit sufocant pentru oameni. Mioara Dragostin, în cartea „Ghid practic de vestimentație pentru profesioniști”, scrie: „....Impresia că haosul înseamnă libertate”. Această viață, ca o pradă, nu mai poate continua. Trebuie stabilite norme de morală și de comportament și trebuie educați toți oamenii
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
tine, Mirelo, nu erai tu de teapa Roșioarei. La altceva ai fi tras nădejde, și uite că nădejdea asta aproape că ți s-a împlinit într-o duminică de august, când te scosese afară din casă amocul, acea neliniște rea, sufocantă, care te încerca mai cu seamă în zilele libere, cum ți se slăbea puțin jugul robotelii la cantină și parcă te-ai fi simțit soră bună cu Roșioara, măcar că nu pentru o farfurie de mâncare ai fi atârnat tu la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
blândețe, Marius se desprinde din strânsoare și pleacă mai departe, urmat de soldați. Gemetele nearticulate ale femeii se pierd undeva, în spatele lor. "...copiii mei....copiii mei!" Gara arde toată, acoperită de un imens val de foc. Prin fumul dens și sufocant se deslușește un peisaj apocaliptic. Țipete, strigăte după ajutor, voci aduse la limita suferinței. Triajul se prefăcuse într-o uriașă încâlcitură de vagoane distruse și fiare contorsionate. Pretutindeni, doar cratere și bălti de sânge. Și cadavre. Multe dintre ele biete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în șir indian și înfruntând vântul puternic, soldații urcă înnodându-și picioarele prin zăpada groasă așternută pe îngusta cărare ce se desfășoară în șerpuiri de reptilă încât au impresia că sunt urcați într-un imens carusel ce induce o amețeală sufocantă. Aerul înghețat rănește nările în timp ce coșul pieptului se irită sub avalanșa necontenită a rafalelor reci și usturătoare. Nimeni nu vorbește și asta nu neapărat din cauza consemnelor primite. Vântul puternic poate descuraja chiar și pe cei mai tentați să o facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
povestitului când meditez la pistolul de sub perna tatălui meu. Iată-l. Nu-l mai pot lua Înapoi acum că am pomenit de el. (Chiar era acolo În acea noapte.) Și În pistol sunt gloanțe și piedica e trasă... În vara sufocantă a anului 1967, Detroitul Își aduna puterile pentru revolte rasiale. Watts explodase cu două veri Înainte. În Newark izbucniseră revolte recent. Ca reacție la vacarmul național, poliția În Întregime albă din Detroit a făcut razii la barurile de noapte din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de obicei; mâinile ei, tratate În fiecare seară cu cremă hidratantă, fluturau În jurul nostru, mângâind, frecând. Cerceii Îi arătau ca un obiect dezgropat de Schliemann la Troia. Ne conduse pe lângă un șir de femei care Își coafau părul, pe lângă ghetoul sufocant de căști, și ne plasă În spatele unei draperii albastre. În partea din față a Lânei de Aur Sophie aranja părul clienților; În spate Îl Îndepărta. În spatele draperiei albastre, femei pe jumătate dezbrăcate Își expuneau porțiuni ale corpului spre a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
care te frige sau să-ți lași, ca într-un derizoriu Hali of Fame, urma pașilor imprimată în asfaltul topit? Pentru că nu poți scrie, nici măcar dimineața devreme, când ai scris bine întotdeauna, încerci măcar să citești. Plimbi după tine, prin troleibuze sufocante (vai, ai treburi de făcut, telefoane de plătit, recomandate de luat de la poștă) o biată carte ale cărei pagini sânt curând umede de la degetele tale. Te străduiești să-nțelegi câte un paragraf și uneori chiar reușești, și-atunci vine parcă
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
păcatul sodomiei cu un mare crucifix de lemn, pe un pat, în altarul unei somptuoase catedrale. Urletul disperat al personajului 265 acoperă această lume dementă: "Istoria e un coșmar din care nu mă pot trezi". De la rătăcirea aceasta furibundă și sufocantă, personajul e salvat charismatic, fiind "pescuit" de un pescar de oameni și înălțat în vârful unui gigantic turn paralelipipedic, la al cărui ultim etaj îl așteaptă Maestrul. Schema devine din ce în ce mai simplistă, mai simetrică, salvarea de la puerilism venind în continuare de la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]