34,694 matches
-
părea că erau niște dâre de fum, care se făceau din ce în ce mai mici, până se făcură invizibile în îndepărtarea lor de ei. Zburară așa mult timp, rătăcindu-se în aer și întunecând locurile pe unde treceau. Cine ar fi văzut acele umbre, sigur s-ar fi speriat, dar cum era iarna și toată lumea era în casă, ele zburau nestingherite, fără să fie văzute de cineva. La un moment dat, una din umbre se opri și începu să se învârtă pe loc. În
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
întunecând locurile pe unde treceau. Cine ar fi văzut acele umbre, sigur s-ar fi speriat, dar cum era iarna și toată lumea era în casă, ele zburau nestingherite, fără să fie văzute de cineva. La un moment dat, una din umbre se opri și începu să se învârtă pe loc. În acel moment părea un nor mare de fum. Văzând-o, celelalte umbre îi urmară exemplul. Oprirea lor bruscă întunecă cerul. Pur și simplu, parcă seara s-ar fi grăbit înainte de
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
era în casă, ele zburau nestingherite, fără să fie văzute de cineva. La un moment dat, una din umbre se opri și începu să se învârtă pe loc. În acel moment părea un nor mare de fum. Văzând-o, celelalte umbre îi urmară exemplul. Oprirea lor bruscă întunecă cerul. Pur și simplu, parcă seara s-ar fi grăbit înainte de vreme și ar fi învelit ziua în pătura ei. Dar umbra care se oprise prima în loc, se enervă din cauza faptului că se
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
acel moment părea un nor mare de fum. Văzând-o, celelalte umbre îi urmară exemplul. Oprirea lor bruscă întunecă cerul. Pur și simplu, parcă seara s-ar fi grăbit înainte de vreme și ar fi învelit ziua în pătura ei. Dar umbra care se oprise prima în loc, se enervă din cauza faptului că se făcuse întuneric și nu mai zărea nimic, deoarece stelele nu aveau cum să răsară ziua-n-amiaza-mare și se auzi în aer un glas: - Băăi, proștilor, ce sunteți voi! La ce
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
dreptate până la urmă. Mmm, se vede treaba că nu ești chiar așa de prost pe cât te credeam eu. Dar voi? Ce stați așa ca stanele de piatră? Da-ți-vă la o parte să mă uit, că nu văd nimic! Umbrele se îndepărtară din loc pentru a-i îndeplini dorința. Uitându-se în jurul lui, Moș Gerilă nu văzu nimic. Așadar își reluă zborul, își urmă tovarășii, furios că nu reușea să-l găsească pe Moș Crăciun. Moșii negri își continuară zborul
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
lui zăriră niște luminițe și auziră colindele de Crăciun. - Ei, uite acolo! strigă Moș Gerilă, uite! În sfârșit l-am găsit pe Moș Crăciun! În sfârșit voi da ochii cu el! - Daaa! Uite! Așa este Stăpâne! îi răspunse una din umbre. - Taci măi, taci! Că dacă nu vedeam eu, tu n-ai fi văzut nimic, măi prostule ce ești! - Cum să nu văd? Că doar nu-s chior nici eu, și nici ceilalți care suntem în slujba dumitale! - Ei, n-am
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
voi! Gata, nu vă mai fac proști, dar fiți și voi mai atenți la ce faceți! Văzând că nimeni nu-i mai răspunde, Moș Gerilă se învârti în aer de bucurie că găsise în sfârșit lăcașul lui Moș Crăciun. Celelalte umbre îi urmară isonul. Se învârtiră cu toții preț de câteva clipe, văzând de sus cum Moș Crăciun dădea noroc cu Mitru, apoi cum îl îmbrățișa cu drag. În acel moment hotărâră să coboare. Până ajunseră jos, Mitru era deja pregătit să
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
sus cum Moș Crăciun dădea noroc cu Mitru, apoi cum îl îmbrățișa cu drag. În acel moment hotărâră să coboare. Până ajunseră jos, Mitru era deja pregătit să plece cu cadourile primite, alături de curier. Când fură văzuți de Moș Crăciun, umbrele pătaseră zăpada și întunecaseră destul acel loc. Se transformară în moșii negri care fuseseră eliberați de cotanele năzdrăvane. Moș Crăciun, curierii și lăutarii rămaseră nemișcați o perioadă, fiind nedumeriți cum de reușiseră să scape din colivia uriașă. Dar Moș Crăciun
PĂDUREA SOARELUI (3, 4) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1435 din 05 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417733318.html [Corola-blog/BlogPost/371928_a_373257]
-
Sub semnul crucii viu peste cuvânt Am fost și voi rămâne întotdeauna Aici și până dincolo de vânt. De voi lăsa în urmă o cărare, Pe ea nu crește iarbă niciodată Și-atâta doar am vrut, ca fiecare Să își cunoască umbra măsurată; Nu sunt mâhnit pe oameni, nici pe sfinți, Nu stau în calea roiului de-albine, Mă tot întreabă unii-cum te simți? Mă simt în locul meu și-i mult mai bine! Și-s tot mai multe boli nevindecate Și tot
EU NU SCRIU... de NICOLAE NICOARĂ HORIA în ediţia nr. 1874 din 17 februarie 2016 by http://confluente.ro/nicolae_nicoara_horia_1455661440.html [Corola-blog/BlogPost/384029_a_385358]
-
din 11 aprilie 2012 Toate Articolele Autorului În Delenii de Sus, în anul acela, spre sfârșitul lui martie dealurile începură deja să-nverzească. Podoaba cea albă a iernii se subțiase încet-încet, lăsând pe ici-colo petice răzlețe de omăt, întârziate de umbra colinelor. În două-trei săptămâni colțul ierbii a învelit de-a binelea costișele dinspre miază-zi ale locului. Satul dezmorțit dădea semne de învigorare. Pe drumeagurile înglodate, zvântate doar pe frânturile luminate de soarele amiezii, plăvanii cei mari trăgeau acum, în loc de sănii
CUM A MURIT NICĂ IONAŞCU (AMINTIRI MOŞTENITE) de GHEORGHE PÂRLEA în ediţia nr. 467 din 11 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Cum_a_murit_nica_ionascu_amintiri_mo_gheorghe_parlea_1334142241.html [Corola-blog/BlogPost/355376_a_356705]
-
un gen de construcții sintactice mai puțin limpezi, dificil de acceptat drept niște formulări viabile (“ Ar fi să cânt sper fiarele-nsetate / Atât de rar potopul de pace le cuvin/ Sunt peșterile oarbe și mă așteaptă goale/ Cu tălpi, zdrelite umbre/ Cum de pereți mă țin/ Neîmpăcata boare, nestinsa rană vie/ Ca strâmba umbră-ntinsă/ Pe coate ca un chin” - Cântec de sete) sau împerecheri de cuvinte fie prea forțate (“alte spargeri.../ De fruntea casei nervoase-n incendiul/ Câmpului copt”), fie
VICTOR FELEA. JUBILAŢIA TRĂIRII de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 337 din 03 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Victor_felea_jubilatia_trairii.html [Corola-blog/BlogPost/351235_a_352564]
-
formulări viabile (“ Ar fi să cânt sper fiarele-nsetate / Atât de rar potopul de pace le cuvin/ Sunt peșterile oarbe și mă așteaptă goale/ Cu tălpi, zdrelite umbre/ Cum de pereți mă țin/ Neîmpăcata boare, nestinsa rană vie/ Ca strâmba umbră-ntinsă/ Pe coate ca un chin” - Cântec de sete) sau împerecheri de cuvinte fie prea forțate (“alte spargeri.../ De fruntea casei nervoase-n incendiul/ Câmpului copt”), fie declarativ abstracte ori căzute în desuetudine. Dar, dincolo de asemenea slăbiciuni, poeta rămâne ea
VICTOR FELEA. JUBILAŢIA TRĂIRII de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 337 din 03 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Victor_felea_jubilatia_trairii.html [Corola-blog/BlogPost/351235_a_352564]
-
mașina de scris/ Aranjează cârlionții unei clase de pici/ Iubindu-I supuși mângâierile, spusele..../ Protejează calde mâncăruri/ Poate număra perle, dantele, perdele/ Poate naște și-odată cu pruncul/ Adoarme-n cetatea strict verticala../ Ce mai cutează ne mai spun alte/ Câteva umbre subțiri, chipu-i vesel, serios,/ Mereu mai fantastic, imprevizibil/ În flanela-i gri, cu centura din piele de crocodil/ Bluze din albe mătăsuri, în ciorapii gri-argintați/ Ai timpului,/ Vii și elastici!”. Poeta își continuă și în alte poeme portretul, înfățișându
VICTOR FELEA. JUBILAŢIA TRĂIRII de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 337 din 03 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Victor_felea_jubilatia_trairii.html [Corola-blog/BlogPost/351235_a_352564]
-
arșiță amețitoare care parcă mi-a ars pielea imediat ce-am întâlnit lumina soarelui, când primul om pe care l-am văzut în acea lumină era un bărbat copleșit de căldură, fără tricou și cu burtă, stând parcă trist la umbră. Avea în spate un gard din plasă și, dincolo de gard, o doamnă care își făcea vânt cu evantaiul. Pe fundal, parcă predestinat, se auzea muzică pentru copii de la o mașină de înghețată. Sunt Mina, am 22 de ani și mi-
În ultimele 6 săptămâni s-a mai născut o generație de „profi tari” by https://republica.ro/in-ultimele-6-saptamani-s-a-mai-nascut-o-generatie-de-zprofi-tari [Corola-blog/BlogPost/337815_a_339144]
-
418 din 22 februarie 2012 Toate Articolele Autorului pe bulgări de gheață pasul îmi taie, alergarea absurdă printre voci de culori. linii de grație trasez între lupte. adorm în pridvor așteptând un sobor, de voci mincinoase să schimbe-adevărul. trezită de umbre, privesc brațul de fier. destin - un cuvânt ce-mi prinde avântul. de pe muchia stâncii vă privesc. obosesc. sunt lumi în care nici cuvântul, nici gândul nu schimbă aerul, cu ritmul drăcesc. se cântă încet, se rostește lumină. nu-i cuvânt
DE PRIMĂVARĂ. ABSURD de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 418 din 22 februarie 2012 by http://confluente.ro/De_primavara_absurd_anne_marie_bejliu_1329941384.html [Corola-blog/BlogPost/346609_a_347938]
-
Dumnezeu!- repetă el. Stai tu jos aici să vorbim...Vaca ta am găsit-o eu și am legat-o de o tufă lângă poiană, așa că nu mai fi îngrijorat!. Am privit printre lăstăriși și mi-am zărit vaca, rumega la umbra tufanului. -Și ce cauți aici în pădure, Doamne?- l-am întrebat eu. Nu mi-a răspuns; l-am privit mai atent și semăna cu un om din sat. Avea o barbă albă până la brâu, un păr lung până peste ceafă
NEBUNUL DIN VIS de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 660 din 21 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Nebunul_din_vis_ion_ionescu_bucovu_1350800417.html [Corola-blog/BlogPost/359860_a_361189]
-
Acasa > Strofe > Introspectie > ÎNTREB PIETRELE ȘI NĂVOADELE Autor: Anne Marie Bejliu Publicat în: Ediția nr. 1566 din 15 aprilie 2015 Toate Articolele Autorului chelălăi pe lângă trupurile fusiforme peștii prinși au murit întreb pietrele și năvoadele din umbre de gânduri de câte ori vor mai muri cu gura uscată împing apa către ele lipesc buzele de asfaltul unui port în care pare-se povestea copilăriei naivității ei nu mai are loc filele s-au terminat demult. cântecul a orbit tăcerea
ÎNTREB PIETRELE ŞI NĂVOADELE de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1566 din 15 aprilie 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1429123180.html [Corola-blog/BlogPost/372917_a_374246]
-
foc totul crapă în jurul meu. citesc flămândă literele sensurile mă înghit singure este o simbioză între noi ele cresc în mine ca un aluat bine dospit eu scad prin ele crescând ca o formă fără formă mă întorc la acele umbre de gânduri cu gurile suflând disperate apa spre peștii prinși în năvoadele propriilor construcții ale minții armăsar nicicând docil sac fără fund în care dacă nu ajung să mă întâlnesc mă rătăcesc * povestea continuă în brațele marinarilor odată cu furtunile interiorului
ÎNTREB PIETRELE ŞI NĂVOADELE de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1566 din 15 aprilie 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1429123180.html [Corola-blog/BlogPost/372917_a_374246]
-
fără fund în care dacă nu ajung să mă întâlnesc mă rătăcesc * povestea continuă în brațele marinarilor odată cu furtunile interiorului mirosind a năucire nălucire până când El reînvie se reînalță încă un an și încă unul totuși mormântul din spatele piațetei de umbre se umple și nici unul dintre cei plecați nu reînvie rămân înălțați deasupra arcului de gânduri risipite cu dărnicie de viață de viața pe care cu tupeu o numesc a mea (poate că niciodată nu a fost a mea poate că
ÎNTREB PIETRELE ŞI NĂVOADELE de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1566 din 15 aprilie 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1429123180.html [Corola-blog/BlogPost/372917_a_374246]
-
o numesc a mea (poate că niciodată nu a fost a mea poate că port numai crucea unui arc din viața universală) undeva cândva voi avea și eu un loc în ea într-un punct într-un fir din flacăra umbrelor care umplu mormintele de cruci din pământ prin pământ pentru pământ poate cândva altcineva va chelălăi pe lângă trupurile fusiformelor morți numindu-le pești poate... Anne Marie Bejliu, 15 aprilie 2015 Referință Bibliografică: întreb pietrele și năvoadele / Anne Marie Bejliu : Confluențe
ÎNTREB PIETRELE ŞI NĂVOADELE de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1566 din 15 aprilie 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1429123180.html [Corola-blog/BlogPost/372917_a_374246]
-
nr. 2354 din 11 iunie 2017 Toate Articolele Autorului Cad petale de amurg, Flăcări vii au umplut câmpul, Lacrimi divine se scurg, Parcă sângeră pământul! Tainice văpăi aprinse Peste lume revărsate, Ard prin nentâmplate vise Cu povești înfierbântate. Sunt macii umbre de-mplinire A mugurilor de speranță Și dulci petale de iubire În a destinului balanță. Gustăndu-le a lor savoare Și mintea intră-n agonie, Iar inima în piept tresare În puritatea-i sângerie. Făclii de purpură solară Ce-i mistuie
MACII de ȘTEFANIA PETROV în ediţia nr. 2354 din 11 iunie 2017 by http://confluente.ro/stefania_petrov_1497185948.html [Corola-blog/BlogPost/365422_a_366751]
-
petală Sub teiu-nflorit gustând din cana cu ceai - singur în noapte Un fluture dă târcoale cănii de ceai - zi senină Leagăn de copil atârnat de un ram de tei - mireasma florilor Sorb ceai de tei ascultând greierii - clar de lună Umbră de salcâm - sticletele cercetând un scaiete mov Bându-și ceaiul singur - în vaza de alături bujorul uscat Sfârșit de brumar - luna în creștere pe-un cer fără nori Frunze căzând de pe ram cate una - primii fulgi de nea Iarna în
AUTORI ROMÂNI DE HAIKU, MARIA TIRENESCU de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 261 din 18 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Autori_romaani_de_haiku_maria_tirenescu.html [Corola-blog/BlogPost/355384_a_356713]
-
Műnster, Germania) - Petale de suflet; 10. Dorina Șișu (Dublin, Irlanda) - Intuiția rătăcirii mele; 11.Georgeta Minodora Resteman (Limassol, Cipru) - Descătușări - Fărâme de azima (versuri vechi și noi); 12. Daniela Voicu (Brűste, Elveția) - Blue in vitro; 13. Lucica Sava (București) - Oglindă Umbrei; 14. Vasile Sevastre Ghican (Tecuci) - Glutamatul de sodiu; 15. George Peagu (București) - Îngrijitorul de stele; 16. Elenă Păduraru (Adjud) - Univers de gand. 17. Gheorghe A. Stroia, George Nicolae Podișor (Adjud - Rucăr) - Suflet de anotimp/ Souffle d'une saison/ Spirit of
O NOUĂ APARIŢIE LITERARĂ, ÎN COLECŢIA EPOSS A EDITURII ARMONII CULTURALE: CORNEL BOTEANU by http://confluente.ro/Gheorghe_a_stroia_o_noua_aparitie_li_gheorghe_stroia_1353474977.html [Corola-blog/BlogPost/364804_a_366133]
-
RETROSPECTIVADE PROZĂA SĂPTĂMÂNII Acasa > Impact > Istorisire > OLIMPIA BERCA, CREAȚIE ȘI ANALIZĂ Autor: Olimpia Berca Publicat în: Ediția nr. 1170 din 15 martie 2014 Toate Articolele Autorului Olimpia Berca Creație și analiză După o consistentă monografie, dedicată prozatorului Paul Eugen Banciu (Umbra scribului. Eseu asupra prozei lui Paul Eugen Banciu, 2008), și după un număr de volume vizând literatura din Vestul României (Provincie și valoare, 1998; Biblioteca de Vest, 2005; Fragmentarium, 2008), criticul și istoricul literar Dorin Murariu continuă seria evaluărilor sintetice
OLIMPIA BERCA, CREAŢIE ŞI ANALIZĂ de OLIMPIA BERCA în ediţia nr. 1170 din 15 martie 2014 by http://confluente.ro/olimpia_berca_1394869810.html [Corola-blog/BlogPost/353619_a_354948]
-
Dincă scrie așa cum simte, cum gândește, cum trăiește; și simte frumos, gândește frumos - și trăiește așijderea. Cu naturalețea și vitalitatea olteanului sudist, care, dacă n-a avut șansa muntelui gorjean, are în schimb trăinicia repetabilei poveri a firului de iarbă, umbra amară a pelinului, răsuflarea fierbinte a miriștii eliberate de rodul pământului, răcoarea de sub streașina Oltului. Parafrazându-l pe Dinu Săraru, se poate spune că Nicolaie Dincă, dacă a ratat clipa, a câștigat veșnicia. În egală măsură, sincer și prudent (să
VITALITATEA VERSULUI FRUMOS- MAESTRUL ION ANDREIȚĂ DESPRE RECENTUL MEU VOLUM DE POEZIE. CU ÎNALT RESPECT, MAESTRE!! de NICOLAIE DINCĂ în ediţia nr. 2331 din 19 mai 2017 by http://confluente.ro/nicolaie_dinca_1495223127.html [Corola-blog/BlogPost/380905_a_382234]