1,126 matches
-
bani - ce vrei mai mult? O să mă întrebi de bună seamă cum de i-am fermecat pe toți oamenii ăștia. Peter numește asta „putere de atracție”, dar nu-i întru totul adevărat. Pentru profesori, răspunsurile mele istețe, remarcile hazlii, fața zâmbitoare și privirea critică aveau ceva simpatic, amuzant și spiritual. Nu eram decât o seducătoare înverșunată, cochetă și amuzantă. Aveam câteva părți bune care îmi asigurau o anumită popularitate, și anume sârguință, cinste și generozitate. N-aș fi oprit niciodată pe
Jurnalul Annei Frank () [Corola-journal/Journalistic/5139_a_6464]
-
poate să explice parțial purtarea lui ulterioară. Pe la vremea prânzului, Indolenta chemă la masă pe Ioanide, foarte absorbit în planșele lui, pierdut în meditațiile sale liniare. Când ridica planurile unei construcții devenea absent din lume și mai ales mut. Muțenia zâmbitoare și evazivă era nota lui particulară și, dacă vreți, patologică, pe care madam Ioanide i-o cunoștea și menaja. Nu însă și Indolenta. Așadar, fără să răspundă, Ioanide se uită distrat la Ioana, contemplîndu-i trupul cu oasele mari antice, bărbia
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
o astfel de întrebare, ce părea sinceră, judecând după încruntarea ochilor săi. Lui Gaittany, profesorul de beton armat i se păru cam alterat la față, îmbătrînit. El, care nu-și putea închipui respingerea unei mari demnități publice, exprimă un reproș zîmbitor: . - Ce vorbiți?! Ați făcut foarte bine, era nevoie de un omde prestigiu. . Pomponescu surâse, încîntat o secundă, apoi, ca soarele scăpat o clipă dintr-o năvală de nori și reînghițit, se întunecă. . - Am fost solicitat de sus, nu puteam să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
-l determina să rezolve numeroasele solicitații făcute prin ele. Madam Pomponescu, cu ochelarii pe nas, ședea cu un morman de petiții și însemnări înainte. - Jean, trebuie să intervii pentru chestia asta a lui Gulimănescu. Pomponescu lua un aer de curiozitate zâmbitoare. - Ce mai cere Gulimănescu? Gulimănescu cerea "material lemnos abandonat de la construcția unui pod în comuna lui" (de fapt excelente grinzi, putând servi la o bina). Multe necazuri avea din cauza "conferinței" Hagienuș. Acesta trecea drept având influență în casa lui Pomponescu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
să te duci să ți-l iei! Suflețel, în culmea exaltației, divulgă știrea la toată lumea, se visa colindând țara. La minister însă i se spuse că cererea n-a fost aprobată. Era unul din riscurile amabilității lui Gaittany, care, imperturbabil, zâmbitor, se oferi să continue demersurile. . - Nu pricep nimic. Mi-au spus că s-a aprobat. Vrei să mai încercăm? Suflețel însă devenise fatalist și renunță. Gaittany ar fi cerut pentru cunoscuții săi orice, un telefon măcar dădea. Gonzalv îl rugă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
intrată în exactitudinea comerțului, Sultana, care, cu toată instrucția ei, era un temperament focos, nu un spirit metafizic, receptă cu consolare la început caracterul solid al lui Demirgian, întocmai ca o bolnavă calmată de apropierea în halat alb a doctorului zâmbitor. Demirgian înțelegea perfect toate G. Călinescu gândurile ei, acceptând fără contradicție, ca foarte rezonabile, chiar pe cele mai hazardate și avea însușirea de a nu uita nimic, continuând singur pe un impuls dat. Sultana începu să joace tenis cu Demirgian
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
dacă se admitea acest principiu și obținea docența, atunci situația lui față de Conțescu ar fi mai independentă. Înarmat cu moțiunea, Gonzalv începu să ceară audiență miniștrilor și secretarilor generali, care, fiindcă venea în fruntea unei delegații, îl primiră distrați și zâmbitori, promițând mecanic tot sprijinul, însă cu gândul la alte probleme mai grave. Mai mult, Gonzalv compuse în afară de moțiune și un memoriu, pe care îl înmînă, tot în delegație, șefilor de partide sau locuitorilor lor, prin care, în numele tineretului cu doctorat
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
nuanțe de cafeniu și făceau ca pielea clienților să pară cenușie, moartă. Intrarea se afla într-un colț al încăperii, iar colțul opus era ocupat de o tejghea curbată din crom și plastic, unde stătea un bărbat chel, gras și zîmbitor în spatele mînerelor strălucitoare ale aparatului de cafea. Era îmbrăcat în pantaloni negri, cămașă albă și papion negru și fie era mut, fie era neobișnuit de reticent. Nu vorbea deloc; clienții i se adresau doar pentru a comanda cafea sau țigări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
că o gaură fără nimic pe deasupra poate fi o chestie deprimantă. Luni se duse la școala de artă și se întîlni cu Marjory pe trepte. în mintea lui se despărțise de ea atît de tranșant, că fata aceea drăguță și zîmbitoare din fața lui era la fel de nebuloasă ca imaginea reînvierii. — Salut, Duncan! îmi pare rău pentru vineri. Janet ți-a spus de ce, nu-i așa? — Da, mi-a spus. — E-o repetiție la cor după prînz. Te duci spre sala de mese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
O tînără dorește să-ți vorbească, Duncan. Thaw coborî de pe scară. Doamna era pusă în umbră de un bărbat înalt cu un aparat de fotografiat scump. Persoana și hainele ei erau cam neglijente, dar se mișca atît de încrezătoare și zîmbitoare că acest detaliu era inobservabil la prima vedere. îi întinse mîna, spunîndu-i: — Peggy Byres, de la Evening News. Thaw rîse și o întrebă: — Aveți de gînd să mă faceți celebru? Vorbi cam șase sau șapte minute despre tavan. Ea îl privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dar ochii vorbesc despre spațiul intermediar. Se închise o altă ușă, iar el zăcea printre susure asemeni frunzelor care cad și simți cum este dezbrăcat. Cineva murmură: — Uită-te! și el deschise ochii suficient pentru a vedea o gură mică zîmbitoare cu buze subțiri într-un luminiș de păr negru. Blînd și cu tristețe, revizită dealurile și prăpăstiile unui peisaj familiar, iar laturile membrelor lui se frecară de preaplinuri dulci cu vîrfuri surprinzător de tari, iar extremitățile i se afundară în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pînă acum o oră, apoi secția de poliție maritimă a recunoscut că au un deținut care s-ar putea să fii tu. Acum o oră! Asta după ce toate rapoartele subcomisiilor au fost citite și votate și s-au făcut declarații zîmbitoare presei. Știai că sînt jurnalistă? Scriu pentru una dintre fițuicile alea otrăvite despre care oamenii decenți cred că ar trebui interzise: acelea care tipăresc povești urîte despre cetățenii bogați, celebri și hiper-respectați. Dechise portiera mașinii. El se așeză lîngă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de Atunci, de Acum și de Mîine. Weems se așeză în ropotul aplauzelor. Monboddo zîmbise tot timpul, privind în jos cu ochii pe jumătate închiși. Se ridică și stătu cu o mînă pe masă și cealaltă în buzunar, iar capul zîmbitor îi era ușor plecat într-o parte. Așteptă pînă ce aplauzele, conversațiile abia audibile, tusea și freamătul se potoliră. în această tăcere, figura lui, relaxată, dar nemișcată, cîștigă în putere și autoritate pînă ce întregul cerc de oaspeți semănă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ce să-i răspund, oricum. După un timp s-a potolit, epuizată, s-a așezat pe marginea patului meu și, după o lungă tăcere, s-a uitat spre mine și mi-a zâmbit. Ca un sugar care vede o mască zâmbitoare, mi-am ridicat și eu, reflex, colțul buzelor. "Ești pe calea cea bună, băbuțo", mi-a mai zis, m-a ciufulit un pic și-a ieșit. Aveam s-o revăd pe doctorița Zlătescu după vreo șapte-opt ani, într-o zi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pielițe, sisteme și aparate. Pește, reptilă, batracian, mamifer, săptă-mîna a patra, a cincea, a șasea, a șaptea. Luna a șasea, a șaptea, tumba din luna a opta. Plutirea pe floarea de lotus, în mijlocul apelor negre, cu pleoape închise și fața zâmbitoare. Pleoape enorme, fără gene, sub care protuberantele oculare alunecă liniștite ca marsuinii. Piele de perlă, strălucind de înțelepciune. Ni se vestea, iată, tuturor, Evanghelia. Căci nu există altă bunavestire decât a nașterii unui om. Și fiecare naștere creează o religie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din arenă se numea Vîna-prashta Sannyîsa și era complet gol, în afară de o minimă acoperitoare a sexului. Musculos ca un culturist, uns ca și ei pe tot trupul cu un ulei strălucitor, avea pielea de culoarea și mirosul scorțișoarei, fața neclintit zâmbitoare între cercei spiralați de alamă și părul prins într-un mic coc în creștet. Își aștepta intrarea-n arenă cu brațele-ncrucișate, complet indiferent la foiala dimprejur. Nu-și schimbă nici poziția, nici expresia când prin tunelul fiarelor ieșiră, umiliți, leii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ăsta era un tăntălău ce nu s-a mai pomenit. De obicei îl băteau toți, îl băgau bandiții în ghips, îi învinețeau ochii... Pe când Sfântul le trăgea pumnii, apoi își trecea mâna ușor prin păr și era apoi același ins zâmbitor și frumos dinainte de bătaie. Doar vreo trei episoade fuseseră din "Baronul". Copiii-și băteau joc de el, îi făcuseră și o poezie: "Pe șoseaua Colentina/ Merge Sfântul cu mașina/ Iar în urma Sfîntului/ Baronul cu rabla lui." Sfântul, pe lângă că-i
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alta, se contopiră una cu alta, împrăștiind în jur o aureolă de neuroni, o hartă radială a instinctelor și dorințelor, a topografiilor secrete și-a zodiacurilor, plumb, sânge și creier desfăcîndu-se ca o coadă de păun între cei doi ucigași zâmbitori. Plană și verticală ca un disc de patefon, de sute de ori mai subțire, aureola crescu pe măsură ce embrionii pătrundeau mai mult unul în celălalt, alimentată de organe, ligamente și membre, de glande și oase mai fragede ca tulpinile de păpădie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că, uneori, redevenea Maria cea din Câmpie, năvalnică și năbădăioasă, liberă și fără credință. De stările acelea, care erau cel mai mare secret al ei, încerca să scape. ― Și îmi încredințezi mie cel mai mare secret al tău? întrebă Rim zâmbitor. ― Ce taine s-ar putea ascunde în spatele unor ochi de slujnică? Ș-apoi, dacă n-ai fi fost tu, poate că astăzi nici n-aș mai fi fost printre cei care pot face confesiuni. În momentul acela, o bubuitură asurzitoare
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Deși regret să o spun, trebuie să recunosc că a reușit. Nu am nici un suspect, nu știu cum s-a făcut de frații aceia au ajuns să creadă că-și pot risca viața pentru o simplă orgie. Abatele continuă să-l privească zâmbitor. ― Ei, uite, tocmai de aceea cred că nu ești decât un soldat prost. S-ar putea să mă înșel, dar după câte mă duce pe mine mintea, doi oameni care sunt gata să moară pentru o femeie oarecare e clar
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
încît a avut nerușinarea de a organiza o paradă militară atunci când sonda noastră i-a descoperit într-un târziu ascunzătoarea. - Desigur că asta spune mai multe despre îngîmfarea lui patologică decât despre inteligența și forța sa militară, completă Oksana privind zâmbitor spre Johansson. Bărbatul îi surâse la rândul lui și apoi se întoarse din nou spre Tader. - Probabil că nu vom putea obține niciodată loialitatea voastră deplină. Se prea poate ca acest lucru să fie normal... Ceea ce e de neacceptat însă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
asigure că nimic nu le va stânjeni asolizarea. - Perfect, bătu N'Gai Loon din palme. - Ce-o fi așa de bine!? se miră Bella. Atacă din trei părți, sunt aproape de noi și tu te bucuri. - Răbdare, Sire! clătină din cap zâmbitor N'Gai Loon privind spre monitor. Abia atunci văzu Bella felul în care se petreceau lucrurile pe orbită. Vânătorii lui Heyyn făceau ravagii printre navele clonelor. Era limpede că se mișcă de cel puțin două ori mai repede. Acuratețea loviturilor
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
o grimasă care ar fi putut semnifica orice, de la durere la furie. - Cred că știi ce am aici! reluă Johansson. - Da, știu, hârâi bătrânul. Am avut ocazia să mai văd odată un asemenea recipient. - Atunci știi și cât valorează, insistă zâmbitor Johansson. - O, da, rânji moșneagul. Pentru mine valoarea unei încărcături de austral are chiar și o semnificație personală mai deosebită. Cu o agilitate absolut neașteptată, bătrânul escaladă tejgheaua, scoțând în același timp un fluierat ascuțit. Ca de nicăieri, asupra celor
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
dea muguri, Tot ce-a lucra putură ciocane, dalte, strunguri, Tot ce încîntă ochii și suflet, frumuseți, Tot ce pământul are și area [mai] de preț Grămadă să stea toată la mine în comori Și când voi trece mândru, puternic, zâmbitor, Un împărat... pe frunte purtând [mîndră] coroană Să-ngenunchez la tine așa ca la icoană Și, arătîndu-ți toată averea fără samă, Să-ți zic: "Ia-le pe toate, dar și pe mine ia-mă. " Ca robul cel din urmă să
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
îți este capul, preaînălțate Doamne, Ș-oricît de prost e Roman, el totuși nu e prost. Să râd dar la mormîntu-ți, să-mi plec genunchiul dar La Mihnea Sânger Vodă... să fac ceea ce nu voi, Să spun minciuna [asta] cu gura zâmbitoare, Să-ți fiu dușman de moarte... Vezi că te-am priceput! SC[ENA] III MIHNEA, ROMAN ROMAN Măria Sa dorește să te mai vadă încă, Să-ți dea cele din urmă a sale-nsărcinări... Și, hatmane, mi-a pus-o pe suflet
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]