1,382 matches
-
intrepidă și inteligentă.Ca să dobândească pământul care l-ar fi scos din sărăcia umilitoare, punându-l în rând cu gospodarii satului potrivit vechii mentalități strămoșești, el acționează lucid, întocmai ca un “erou stendhalian”, dar uzând de o tehnică țărănească autohtonă. Zbaterea dramatică a lui Ion între “glasul pământului” și “glasul iubirii” îl va determina spre primul imbold, trăind o altă tristețe mistuitoare alături de Ana cea bogată, pe care nu o va iubi niciodată:“cât e de slăbuță și de urâțică !...E
VIZIUNE GENERALĂ ASUPRA ȚĂRANULUI ÎN OPERELE LUI REBREANU by ANCA CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91620_a_92349]
-
năzuința continuă către Unitate organizează imaginarul arghezian. A. este un poet al omenescului, al destinului omului, perceput cu o acută și obsesivă conștiință a limitei: materialitate, timp, trecere, Dumnezeu. Existența e, pentru el, pribegie ori ocol într-un spațiu închis, zbatere în menghina condiției umane, o captivitate fără ieșire. Reacționând ca un primitiv, uimit și copleșit sub povara urgiilor iscate de potrivnicia naturii, a sorții, de păcat și de rău, reface experiențe originare: eros, moarte, individul înaintea divinității. Traseele căutării Ființei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
să te pipăi și să urlu: «Este»!” Între credință și tăgadă, nici una biruitoare, încordarea către nemărginire („Sunt, Doamne, prejmuit ca o grădină,/ În care paște-un mânz”), „neliniștita patimă cerească” e chiar prețul râvnit: existența se substanțializează în patosul interogației, zbaterilor, iar omenescul se dezvăluie eroic în neostenita sa sete de perfecțiune. Drama căutării de sine întru Dumnezeu revine ciclic în poezia lui A. Un rezumat al ei e alegoria din Între două nopți. Între opacitatea destinului biologic (pământul), Deus absconditus
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
la un fel de Simina, care vine și trece și nu lasă-n urma ei decât părere de bine că a fost. Afectiv însă intenția e trădată de realitate. Cu greutate, tânărul recunoaște mai întâi sieși, apoi în fața fetei că zbaterea sa era zadarnică o Simina, o pădureancă era pe lumea aceasta, și de aceasta el nu putea scăpa. Obsesia pentru acea Simina îl face pe Iorgovan să se simtă prins în mrejele îndrăgostirii. Purtat de sentiment, tânărul o caută, o
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
și recuzat („depărtează de mine vremea cuvintelor”), o fatalitate sfidată de exaltata credință că „poeme sublime sunt gesturile simple”. Mimograma acestei expresivități esențiale o execută personajele-emblemă ale cărților, teatrului sau circului. Metaforismul anxios al intermundiului - limbul, laguna, ținutul „amfibiu” -, al zbaterii făpturii între contrarii ajunge la paroxism în volumul consacrat sinelui și umbrei, Alb și negru, unde hotarul e „un tăiș de coasă” și umbra „se dezleagă” fatidic de trup. Descinderea, care va precumpăni la maturitate, în derizoriul banalității, al dramei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288424_a_289753]
-
traseu implacabil, manifestat prin Împrejurări care impun alegeri tragice. d. Conjugarea destinului Tipul conjugarea destinului reunește narațiunile despre Încercările Întreprinse de om pentru modificarea destinului: mai Întâi, identificăm tentative de Îmbunare a destinului prin practica masa ursitoarelor, după care Înregistrăm zbateri nereușite pentru schimbarea acestuia, apoi ajungem la un destin rectificat (Întrucât destinul capătă un sens pozitiv, favorabil). Dincolo de ursitoarele din basme fantastice, basme nuvelistice și legende, există și povestirile cu ursitoare În care sunt redate practici magice de Îmbunare a
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
nu mai sîngeră păduri sălbatece / ne operăm visele ca intestine / singuri ne Închidem În mucegaiul birourilor” (subl. n.) Același poem va vorbi mai departe despre „singurătatea” [care] ca o temniță te izolează”, despre ieșirea din „tunelul nemișcării / absenței”, ori despre zbaterea de a scăpa din „cușca cuvintelor”, despre dialogul necesar cu sine Însuși și cu ceilalți al poetului, dincolo de obstacole, constrîngeri și inerții: „prin gratiile versurilor mă privești te privesc / totul se va petrece În ordinea impusă de calendare / orice zi
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
oarecare. 6. Narațiunile presupun rememorarea unor întîmplări care pot fi îndepărtate de povestitor și cititor nu doar spațial ci, chiar mai semnificativ aceasta, din punct de vedere temporal. A se compara practicile noastre cu acelea ale unei albine, ale cărei zbateri din aripi și coadă suplinesc dislocarea spațială, în sensul că trimit la surse îndepărtate de nectar, dar nu pot acoperi dislocarea temporală - ea poate "comunica” celorlalte albine doar cînd se întoarce de la sursa de nectar, în stup. În consecință, vibrațiile
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
dramatism auster al interogației asupra propriei condiții: vocație minoră, falsă damnare, manierism, destin? Comunicarea pendulează între sentimentul înfrângerii irevocabile - „zăbovesc sub semnul eșecului fără egal în/ imperiul meu acest/ prea pustiu arhipelag: haa! pacea lui promisă...// ascult valuri/ stinsa-vă zbatere geamătul/ semințiilor înțepenite în umărul nopții” - și arta poetică militantă din „poemul ca înfruntare [...] exprimare sau tescuire” ori, într-un întreg ciclu, Fanariote (din placheta Lapidare, 1981), dezgustul enorm al sentinței asupra universului detracat al dictaturii, ca în Timp de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289603_a_290932]
-
semiotice în configurarea și înțelegerea liniilor de forță caracteristice literaturii române din veacul al XIX-lea. Z. și-a încercat talentul și în literatura de ficțiune. Poveste de iarnă (1987) urmărește, pe fondul cenușiu și înghețat al Bucureștilor anilor ’80, zbaterea psihologică a lui Mircea Stere, intelectual rafinat, condamnat la o existență mediocră de sistemul „egalitar” comunist, prins într-o relație fără orizont cu o femeie superficială. Asemenea lui Ladima, personajul lui Camil Petrescu, Stere este un inadaptabil. Perspectiva condiției sale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290694_a_292023]
-
o măreață tărie sufletească, necesară înfruntării cu stoicism și împrejurărilor nefaste din viață. O adevărată putere magică! Trepetnicul cel mare (pentru semnele omenești sau ce ți se întâmplă dacă ți se zbate, deodată, un mușchi, o încheietură, o venă etc.) Zbateri la cap. Dacă ți se bate tâmpla dreaptă - va trebui să judeci pe cineva și să fii aspru Tâmpla stângă - e semn că vei fi invitat la o petrecere Urechea dreaptă - veste bună ce-ți dă speranțe Fruntea - o veste
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
vei auzi de un deosebit necaz Pometele stâng - succes în afaceri Ți se bate buza de sus - sosesc oaspeți necunoscuți, dar agreabili Buza de jos - amicii îți fac o bucurie Bărbiaintri într-o societate plăcută Ceafa - te afli în primejdie Zbateri la mâini Cotul drept - o întâmplare te obligă să gândești (și acționezi) pentru alții Cotul stâng - ai motive de supărare, dar și putere de a depăși momentul Brațul drept - semn de reușită în afaceri Brațul stâng - vei fi apreciat Palma
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
stângă - te cerți cu cineva, dar imediat te împaci Degetul mijlociu de la mâna stângă - pornești la un drum cu peripeții Degetul inelar de la mâna stângă - vești luminoase de la oameni dragi Degetul mic de la mâna stângă - primești o sumă de bani Zbateri la trunchiul corpului: Omoplat drept - ceartă, supărare Omoplat stângvei fi ajutat de noii prieteni Coastele din stânga - un prieten adevărat îți va sări în ajutor Coastele din dreapta - vorbele rele despre tine, care totuși nu te vor afecta Stomacul - întâlnire apropiată cu
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
noii prieteni Coastele din stânga - un prieten adevărat îți va sări în ajutor Coastele din dreapta - vorbele rele despre tine, care totuși nu te vor afecta Stomacul - întâlnire apropiată cu cineva Abdomenul - pericol de îmbolnăvire Buricul - mari satisfacții într-o întâlnire apropiată Zbateri la picioare: Genunchi drept - câștig apropiat Genunchi stâng - mare necaz Glezna dreaptă - în curând , nocorcul îți surâde Glezna stângă - călătorie frumoasă cu prieteni buni Mușchiul pulpei drepte - vorbe bune din partea unor prieteni Mușchiul pulpei stângi - o veste te va întrista
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
care un crâmpei apăruse în „Literatorul”. Drama, erotică, sentimentală, orchestrată zgomotos, are implicații etice și sociale. Dragostea nefericită a poetului „damnat” Dorin e comunicată în aceeași retorică naiv exclamativă, cu vagi inflexiuni de melancolie și o gesticulație teatrală (invocații deznădăjduite, zbateri zadarnice, exaltări, lacrimi, efuziuni), cu o poză așa-zicând byroniană în monologurile tenebroase. Meditațiile asupra timpului, ca și cugetările pe tema vanitas vanitatum sunt livrești, cu totul impersonale. Ca autor dramatic, R. nu avea prea multe de spus. SCRIERI: Smârdanul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289400_a_290729]
-
asta, a legat bine gura sacului și a depus-o în mașină, pe podea în intervalul dintre canapelele din față și cea din spate. Din acel moment au început îndreptățitele mele emoții, făcându-mi fel de fel de griji. Dacă zbaterile animalului, căruia, firesc, nu-i conveneau regimul de imobilizare și spațiul închis, vor duce la ruperea sau dezlegarea sacului? Cum se va comporta Furnica și cum îmi va influența eventuala ei eliberare conducerea autoturismului. Cu momente de acalmie urmate de
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
animalului, căruia, firesc, nu-i conveneau regimul de imobilizare și spațiul închis, vor duce la ruperea sau dezlegarea sacului? Cum se va comporta Furnica și cum îmi va influența eventuala ei eliberare conducerea autoturismului. Cu momente de acalmie urmate de zbateri violente, cu gemetele și scâncelile cățelușei am parcurs cei aproape 80 km din care vreo 5-6 pe un drumeag prunduit de mântuială, pare-se cu fonduri europene, pe care roțile mașinii lunecau sau patinau haotic, provocându-mi un plus de
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
celălalt, iar brațele (marginile) lor se cuprind (întrepătrund). Așa s-a întâmplat că, în zidirea gliei noastre, segmente din plăcile est europeană și ponto moesică, angrenate în coliziune cu aria carpatică, s-au subdus sub cea din urmă. O cumplită zbatere, rezultată din încleștarea coloșilor, pune stăpânire pe adâncurile pământului. Spectacolul înfruntării din subteran îl putem admira sau chiar resimți, pentru că tensiunea confruntării dintre forțele telurice se răsfrânge la suprafață asupra noastră. Și în prezent, îi simțim puterea atunci când ne zgâlțâie
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
severă a dascălului a curmat, însă, tărăboiul. A sufocat lent harababura, țintuind cu ochii mai ales spre Ionică și Gheorghiță, puși pe șotii. Obraznicii pișcau de obraz și trăgeau de cosițe Catinci, Marii și Ilinci care dădeau a boci. Ultimele zbateri ale hărmălaiei s-au sfârșit odată cu așezarea elevilor pe băncile lungi de lemn. Liniștea s-a reașternut, continuându-și răsucirea firului pe fusul isonului care mai vibra încă din strană. Nu putea fi auzit, ci doar simțit cu inima și
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
frunte-i o colivie încuiată". Se produce, de asemenea, o medievalizare a lumii tocmai pentru a-i asigura o încărcătură mitică, sentimentul morții e cel care navighează pe această mare interioară în care erosul și thanatosul se suprapun într-o zbatere a trupului și a sufletului: "Iată chemarea:/ o mie de lănci bătute în scuturi/ te așteaptă la țărmul apei din piatra mea de inel,/ lângă sălcii alergând în vânt cu coame de iepe./ O mască de aur mârâie la stele
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
personaj al textului cu care eul liric dialoghează: Iar mă învălui întunericule, iar/ Îmi torni în ochi glacială nepăsare;/ Mâhnitul tău drum e fără hotar,/ Mirajul lui mă vântură și mă doare" (Întunericul). Dorința de a ieși în afara timpului și zbaterea între limitele acestuia revin și aici obsesiv. Eul poetic se proiectează în ipostaza unei "păsări salbatice a Timpului" pe care neantul poate să o zdrobească (dorul de dispariție este mai mult decât un simplu reflex bacovian, pentru că ezitările, aspirație către
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Diagramă) nu mai exprimă capacitatea vindecătoare a acestei acțiuni, așa cum este ea subliniată de tradiția magică, ci, dimpotrivă, o ștergere a granițelor dintre viață și moarte. Câinele este, în acest caz, doar un simbol al degradării maxime. Mișcarea este fie zbatere a trupului agonizând, fie alergare în cerc a celui care nu-și găsește nici liniștea, nici salvarea. Toate simbolurile ascensionale (copacul, pasărea) se modifică pentru a sugerea căderea, este un "zbor întors", o prăbușire în sine, dar care nu are
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
puternică și refuzare a ei, totul se succede de la o structură la alta. Steaua magilor e una care îi marghează existența, e probabil însemnul creației. Imperfectul din incidentă sugerează și el aceeași detașare, privirea de la o distanță ironică a propriilor zbateri sufletești. Lirismul lui Tonegaru se constituie tocmai din aceste ruperi de ritm, din aceste schimbări de tonalitate. De aceea se multiplică și elementele care sugerează lipsa de consistență a imaginarului, a lumii descrise, prin termeni ca "legănându-se", "se aruncau
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
fi confesiv. Eul poetic, deși prezent mereu în texte, se distanțează de propria existență proiectându-se într-o instanță ironică, oprind astfel orice tentativă de a recurge la un discurs sentimental. E o poezie a sincerității, dar nu una a zbaterilor în căutarea vreunui ideal himeric, ci una a acceptării tragice, resemnate, a inexistenței transcendentului și a unei existențe dominate de profan: "Îmi pare rău că n-am trăit decât douăzeci de ani,/ că nu știu cine sunt și din creionul ăsta ce-
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
copil, cu mulți ani în urmă. Împăcarea finală vine însă în ultimul volum al tetralogiei, Rabbit at Rest, unde Harry, deja bătrân și supraponderal, a lăsat deja afacerea pe mâinile rele ale fiului său, dependent de droguri. Harry adaugă la zbaterile sale, devenite de acum cunoscute, o ultimă demonstrație de basket în care își impresionează încă o dată mult mai tânărul competitor, dar în urma căreia face inevitabilul atac de cord de la sfârșitul romanului. Conștient de transformările ce afectează societatea americană la începutul
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]