8,188 matches
-
Voi sunteți chemați la libertate.” Diferența majoră este însă că textul evanghelic identifică libertatea cu Dumnezeu, pe când personajul lui Dostoievski dorește să-și afirme libertatea tocmai în condițiile inexistenței lui Dumnezeu. Efectul acesta autodistructiv este generat de lipsa credinței în înviere. în acest caz, demonismul personajului nu este dat de dubiu sau indiferență, ci de convingerea fermă că învierea nu este posibilă și, că prin urmare, viața este lipsită de sens. „Demonii” sunt cei cărora Dumnezeu le este indiferent, demonii sunt
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
lui Dostoievski dorește să-și afirme libertatea tocmai în condițiile inexistenței lui Dumnezeu. Efectul acesta autodistructiv este generat de lipsa credinței în înviere. în acest caz, demonismul personajului nu este dat de dubiu sau indiferență, ci de convingerea fermă că învierea nu este posibilă și, că prin urmare, viața este lipsită de sens. „Demonii” sunt cei cărora Dumnezeu le este indiferent, demonii sunt cei care-l neagă pe Dumnezeu și i se substituie. în această categorie intră și cei care înlocuiesc
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
și s-a aflat.” Parabola la care se face trimitere - parabola fiului risipitor - anunță posibilitatea mântuirii lui Versilov. Cuvintele rostite aparțin, în textul biblic, tatălui fiului risipitor, care-și întâmpina astfel fiul pierdut pe căile păcatului. Epilogul ne anunță că învierea lui Versilov este posibilă chiar dacă, în ultimul capitol, acesta încercase să comită o crimă și apoi să se sinucidă. Binele și Răul sunt conceptele care vor polariza personajele și în romanul Frații Karamazov. O parte a familiei lui Alexei Karamazov
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
Karamazov („omul lui Dumnezeu”) se situează de partea binelui: mama sa credincioasă, Sofia Ivanovna, părintele său spiritual, starețul Zosima. Dmitri (numele său ar putea aminti de Demeter, zeiță a pământului, sugerând materialitatea, dar și necesitatea morții pentru a ajunge la înviere) este un personaj care are toate aparențele răului, dar în sufletul căruia se produce un miracol, o transformare. Deși nu este vinovat, în sensul strict al faptelor, Dmitri s-a gândit la ideea paricidului și pentru asta va trebui să
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
Poporul din Sevilla îl aclamă pe Isus, îl primește cu flori, cu strigăte de „osana”, așa cum a făcut și poporul evreu în Duminica Floriilor. După vindecarea orbului, Isus își arată puterea înviind o fată din Sevilla, reluând peste veacuri evenimentul învierii fiicei lui Iair și pronunțând aceleași cuvinte dătătoare de viață: „Talifa, Kumi!” Semnele dumnezeirii sunt clare: poporul le recunoaște și la fel le identifică și Inchizitorul. Atitudinea acestuia din urmă însă nu este de deschidere, ci de respingere. Din discursul
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
un fapt real adeverit istoricește și adeverit științificește. Istoricește e dovedit prin martori, cum se dovedește orice fapt [...]. Dar și științificește e explicabil faptul acesta, și în mod simbolic în natură se observă o procedură, care o putem compara cu învierea din morți [...]. Noi creștinii suntem încredințați că Hristos a înviat din morți. De aceea ați și venit la sfânta biserică unde se vestește și unde an de an se repetă vestea că Hristos a înviat [...]. El nu este aice, cum
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
mult în weekend. Programele de la televizor erau în mare parte propagandă de partid, lucru valabil și pentru radio și presa scrisă. Din gură-n gură La Timișoara, informația a circulat și spiritele s-au încins așa cum se împrăștie lumina la Înviere. Iar de la un anumit moment încolo nu a mai fost relevant cum a pornit protestul. Oamenii nu mai manifestau împotriva unei măsuri abuzive a autorității, ci contra autorității în general. Vestea privind revolta din orașul din vestul țării a ajuns
CARTEA FETELOR. Revoluţia facebook în spaţiul social by ALEXANDRU-BRĂDUȚ ULMANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/577_a_1049]
-
construiseră o casă frumoasă și spațioasă, în satul bunicilor dinspre mamă, cu gândul să se retragă în ea la pensie; până atunci stăteam în ea doar din când în când, vara, în rest la Noua Suliță. Era în noaptea de înviere; gospodinele înconjurau biserica din centrul satului, așteptând, conform datinii, în mâini cu coșurile de pască, cozonaci și ouă roșii, să vină preotul. Acesta veni târziu pe la 4 dimineața (mai slujise începând cu orele 12 noaptea încă la trei patru biserici
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Gheorghe Macarie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1705]
-
în floarea vârstei și-i găsea pe mulți încovoiați, cu pletele ninse. Întrebări, îmbrățișări pătrunse de lacrimi, redescoperiri după atâția ani se contopeau într-o spontană și inedită euforie. Aveam impresia, în acea stranie, inedită dimineață, a unei a doua învieri, succedând pe prima, de astă dată laică, a regăsirii, fie și pentru o clipă, a ceea ce a fost; era un moment rar, de vrăjită și binefăcătoare iluzie. A doua zi, în timp ce ceilalți dormeau după încercările nopții trecute, m-am dus
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Gheorghe Macarie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1705]
-
Maria Magdalena”. Ce ne spun Mărturiile evanghelice? Sub numele „Maria din Magdala” sau „Maria Magdaleana” (aceasta este forma corectă din punct de vedere istoric), faimosul personaj apare în patru momente-cheie: în preajma lui Isus, la răstignire, la punerea în mormânt, la înviere. Le vom analiza cu atenție, insistând asupra diferențelor pline de tâlc ale evangheliștilor. În Luca 8,1-3 se spune 4: și a fost așa: puțin timp șse subînțelege chronoiț după aceea, el a început să umble prin fiecare oraș și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
episodului răstignirii, cu excepția unuia singur: Maria Magdalena. În cazul ei există concordanță unanimă. Această unanimitate merită interpretată, chiar dacă la nivel strict ipotetic: e posibil ca Maria Magdalena să fi fost singurul martor al răstignirii dintre discipoli (așa cum va fi la înviere); pentru a da însă greutate și credibilitate mărturiei, evangheliștii au adăugat câteva nume de femei, mereu altele de la o evanghelie la alta. Aceeași observație este valabilă cu privire la episodul „punerii în mormânt”: Matei (27,39) o citează fără ezitare pe Maria
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
special pentru „prințul apostolilor”, este o reconfirmare a elecțiunii în ciuda greșelii sale. Petru nu trebuie să deznădăjduiască; și el, ucenicul care și-a renegat Învățătorul de trei ori într-o singură noapte, merită să se bucure de vestea bună a învierii laolaltă cu ceilalți ucenici (cu nimic mai curajoși decât Petru, fie spus între paranteze). Luca, așa cum făcuse în scena răstignirii, nu citează nume, dar se subînțelege că sunt prezente la mormânt femeile din preajma lui Isus, care-L urmaseră tocmai din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
iubit” se aplecase numai peste intrare și văzuse giulgiurile aruncate pe jos. Scena conține câteva elemente bizare, asupra cărora însă nu este cazul să ne oprim aici. În primul rând, cei doi intră, privesc giulgiurile „care se odihnesc”, au revelația învierii (adică a veridicității Scripturii), după care „se întorc la ai lor”, fără a-i acorda nici o atenție Mariei Magdalena. Vin, văd și pleacă! În timpul acesta, Maria Magdalena așteaptă la ușa mormântului, „afară”, precizează textul, și „plângând”. și pe când plângea, s-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
disperată la gândul că trupul Mântuitorului fusese strămutat din mormânt. Scena poate fi interpretată în două sensuri, unul nefavorabil, altul favorabil Mariei Magdalena. Favorabil: femeia ajunsă în fața mormântului descoperit își dă seama că Domnul a dispărut, dar nu pricepe taina învierii. Îi cheamă pe cei doi discipoli, care, văzând giulgiurile împrăștiate, „au crezut”, adică și-au dat imediat seama că Scriptura s-a împlinit. Îndată ei pleacă, lăsând-o pe Maria Magdalena la ușa „tainei învierii” tot atât de perplexă și de încețoșată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
dispărut, dar nu pricepe taina învierii. Îi cheamă pe cei doi discipoli, care, văzând giulgiurile împrăștiate, „au crezut”, adică și-au dat imediat seama că Scriptura s-a împlinit. Îndată ei pleacă, lăsând-o pe Maria Magdalena la ușa „tainei învierii” tot atât de perplexă și de încețoșată ca la început. Ea nu-și dă seama, plecând de la indiciile din mormânt, că Isus a înviat din morți. Stăruința ei înlăcrimată va fi însă recompensată: Isus Însuși i Se arată pentru a o consola
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
de lectură, Maria Magdalena face pereche fără doar și poate cu Toma Necredinciosul, care devine protagonistul părții a doua a capitolului 20 din Evanghelia lui Ioan. Prin urmare, am avea de-a face cu doi „necredincioși”, care nu admit realitatea învierii lui Isus decât după ce Acesta li Se înfățișează personal. O asemenea interpretare, chiar dacă plauzibilă, ar trece cu vederea sau ar minimaliza dintr-un foc două elemente importante, și anume: a) unicitatea întâlnirii dintre Maria Magdalena și Isus; b) misiunea kerygmatică
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
misiunea kerygmatică, de urgență, pe care Acesta i-o încredințează: „Mergi la frații Mei și spune-le...”. Ultimul indiciu ne arată limpede că apariția lui Isus nu are drept unic scop consolarea ucenicei și „ratificarea”, dacă putem spune așa, a învierii, ci presupune un „mai departe” în registru misionar. Optez pentru această a doua interpretare a episodului, întrucât ea consună cu rolul jucat de Maria Magdalena de-a lungul întregii activități publice a lui Isus: de ucenică fidelă până la capăt, martor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Isus la Tatăl. În sensul acesta Părinții latini au numit-o „apostol al apostolilor”. În fine, trebuie subliniat rolul privilegiat, unic pe care Maria, o femeie din marginea grupului principal de apostoli-bărbați, îl joacă în episodul-cheie al vieții lui Isus: învierea. Dacă admitem că primul martor ocular al învierii lui Isus, primul personaj cu care discută Isus, abia înviat din morți și încă neurcat la Tatăl, este Maria Magdalena, realizăm adevărata importanță a personajului. Importanță speculată în sens invers de un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
au numit-o „apostol al apostolilor”. În fine, trebuie subliniat rolul privilegiat, unic pe care Maria, o femeie din marginea grupului principal de apostoli-bărbați, îl joacă în episodul-cheie al vieții lui Isus: învierea. Dacă admitem că primul martor ocular al învierii lui Isus, primul personaj cu care discută Isus, abia înviat din morți și încă neurcat la Tatăl, este Maria Magdalena, realizăm adevărata importanță a personajului. Importanță speculată în sens invers de un Renan, de pildă, care, pentru a anula istoricitatea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
lui Isus, primul personaj cu care discută Isus, abia înviat din morți și încă neurcat la Tatăl, este Maria Magdalena, realizăm adevărata importanță a personajului. Importanță speculată în sens invers de un Renan, de pildă, care, pentru a anula istoricitatea învierii, nu ezită să-și declanșeze o criză de misoginie: cum putem crede într-o înviere al cărei singur martor e o femeie mitomană și fantezistă? Reacția violentă a istoricului agnostic ne pune dintr-odată în fața imensei responsabilități pe care o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
la Tatăl, este Maria Magdalena, realizăm adevărata importanță a personajului. Importanță speculată în sens invers de un Renan, de pildă, care, pentru a anula istoricitatea învierii, nu ezită să-și declanșeze o criză de misoginie: cum putem crede într-o înviere al cărei singur martor e o femeie mitomană și fantezistă? Reacția violentă a istoricului agnostic ne pune dintr-odată în fața imensei responsabilități pe care o poartă umerii firavi ai acestei „mironosițe”: ea a fost martorul privilegiat al învierii, temelia pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
într-o înviere al cărei singur martor e o femeie mitomană și fantezistă? Reacția violentă a istoricului agnostic ne pune dintr-odată în fața imensei responsabilități pe care o poartă umerii firavi ai acestei „mironosițe”: ea a fost martorul privilegiat al învierii, temelia pe care stă Credo-ul creștin. Căci, așa cum va spune apostolul Pavel în Prima Epistolă către corinteni, dacă Isus n-a înviat, zadarnică este credința noastră. Învierea trimite așadar în mod obligatoriu la figura Mariei Magdalena. Diferența dintre ea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
poartă umerii firavi ai acestei „mironosițe”: ea a fost martorul privilegiat al învierii, temelia pe care stă Credo-ul creștin. Căci, așa cum va spune apostolul Pavel în Prima Epistolă către corinteni, dacă Isus n-a înviat, zadarnică este credința noastră. Învierea trimite așadar în mod obligatoriu la figura Mariei Magdalena. Diferența dintre ea și ceilalți apostoli este că numai ei Domnul i se arată în acest interval-unicat cuprins între învierea Sa și urcarea la Tatăl. Discipolilor li se arată după ce urcă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
către corinteni, dacă Isus n-a înviat, zadarnică este credința noastră. Învierea trimite așadar în mod obligatoriu la figura Mariei Magdalena. Diferența dintre ea și ceilalți apostoli este că numai ei Domnul i se arată în acest interval-unicat cuprins între învierea Sa și urcarea la Tatăl. Discipolilor li se arată după ce urcă la Tatăl. Nerăbdarea de a-și întâlni Părintele ceresc este reprimată preț de câteva momente pentru o conversație en tête à tête cu ucenica Sa preacredincioasă. Scena ioaneică, unde
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
ca în Luca, și apoi I Le șterge cu părul, precum femeia păcătoasă din Luca. Iuda se revoltă, dar Isus îi răspunde că femeia a făcut asta gândindu-se la apropiata Sa înmormântare. Tot Ioan, în 11,2, introducând episodul învierii lui Lazăr, vorbește despre Maria ca despre „cea care L-a uns cu parfum pe Domnul 9 și care I-a șters picioarele cu părul ei”. E limpede că sursa lui Ioan a fost Luca, dar cu elemente originale decisive
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]