9,091 matches
-
goale (în fața aparatelor de detectat, pasagerii se descalță, își pun pantofii în lădiță și lipăie în șosete), ci și cu palmele puse la amprentat. 19 ianuarie Azi am fost întoarsă pe dos și într-o stare foarte aproape de o mică depresie. Habar nu am ce m-a răscolit, cred că e ceva telepatic pe care nu am reușit să îl depistez. Liviu a plecat dimineață, iar eu am început să caut din ochi shuttle de aeroport. Știam că după venirea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mai conservatoare: neamul, trecutul, înaintașii, care fac ca umanismul progresist al tatălui său să fie visul unei nopți de vară, o abordare renegată. Apoi a urmat un pic de terapie cu Debbie, care se apropie de vârsta critică și face depresii, se retrage în bârlog. Seara s-a încheiat la mine, o scufundare într-o locuință puțintică, de tipul: „Caută-ți fericirea în muncă!”. Mi-a plăcut foarte mult cu ei. Relația mea cu Jeff are o doză de autenticitate rară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Polirom. Acum zece ani, bunica pleca de pe lumea asta cu mine lângă ea, rugându-mă să o ușureze Dumnezeu. Descopăr tot timpul în mine o sensibilitate pe care am înăbușit-o fie sub raționalitatea workoholism-ului, fie sub pustietatea arsă a depresiei. Mă trezesc adesea, așa cum m-am trezit din prima lună, cu lacrimi calde scăldându-mi obrajii, fie că îmi vine câte un gând la ceva sau cineva de care mi se face dor, inclusiv de cei duși, tot mai mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
CTP-ului (probabil în România o să citesc New York Times). Sinistru. O nebunie supărată foc, plină de adevăruri de tot jegul. Ce am mai deschis, la fel. Nu știu de ce, uneori mă simt invadată, ca și când aș plonja înapoi la sursele tuturor depresiilor mele. Ioana îmi scrie că organizațiile de femei se dezbină. Andrei, că studenții citesc tot mai puțin. Doar mama ce mai zice că e frumos acasă și „Da’ vino odată, mamă!”. Cred că ea nu își dă seama că mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Pare de-a dreptul jignită. Samantha, ești avocat. Pentru asta te-ai pregătit, pentru a fi avocat. — Mai sunt și alte lucruri pe lume decât să fii avocat ! strig iritată. Se lasă o tăcere rău prevestitoare. — Samantha, dacă ai nu știu ce depresie... — Nu am ! De nervi, ridic tonul. Faptul că îmi pun pur și simplu niște întrebări în legătură cu viața mea nu înseamnă că am o depresie ! Nu te-am rugat niciodată să-mi găsești o altă slujbă. Nu știu ce-mi doresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
decât să fii avocat ! strig iritată. Se lasă o tăcere rău prevestitoare. — Samantha, dacă ai nu știu ce depresie... — Nu am ! De nervi, ridic tonul. Faptul că îmi pun pur și simplu niște întrebări în legătură cu viața mea nu înseamnă că am o depresie ! Nu te-am rugat niciodată să-mi găsești o altă slujbă. Nu știu ce-mi doresc. Am nevoie de un pic de timp ca să... mă gândesc. — Te vei duce la interviu, Samantha. Vocea mamei e ca un bici. Mâine dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
să ies la pensie ! Nathaniel nu pare prea impresionat. Se mulțumește doar să se uite fix la mine. — Cu ce preț ? — Ce vrei să spui ? Îi evit privirea. — Vreau să spun că atunci când ai apărut aici, erai în pragul unei depresii nervoase. Erai ca un iepure speriat. Albă ca hârtia. Țeapănă ca o scândură. Arătai ca și cum nu văzuseși niciodată soarele și ca și cum nu te bucurasei niciodată de nimic... — Exagerezi. — Ba nu. Tu chiar nu vezi cât de mult te-ai schimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de înger? Îngerii nu sunt albi, transparenți și serafimici? Îngerul dacă e să vină, oricum, n-are cum să vă avertizeze că, gata, e ceasul închiderii. El vă dă speranțe, e cu mesaje de încredere, nu de tristețe. Sunteți la depresie, poate vă chinuie și popa ăla cu cădelnițarea de care ziceați că-l aveți în gazdă pă etaj. Se transmit emoțiile de depresie. Mai molepsitoare ca gripa. A umplut tot orașul popa cu povestea lui. A ajuns lumea de vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
e ceasul închiderii. El vă dă speranțe, e cu mesaje de încredere, nu de tristețe. Sunteți la depresie, poate vă chinuie și popa ăla cu cădelnițarea de care ziceați că-l aveți în gazdă pă etaj. Se transmit emoțiile de depresie. Mai molepsitoare ca gripa. A umplut tot orașul popa cu povestea lui. A ajuns lumea de vede din ăia peste tot. Nu l-a deturnat și pe Pancratz, diplomatul, de vorbește acuma peste tot cum a venit unul din ăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nu pot avea și că acum sunt îngrozitor de singură. Aș da zece celebrități care mă imploră să le fiu amantă pentru un singur telefon de la Patrick, care să-mi spună că nu poate trăi fără mine. Am fost pândită de depresie toată seara. Cam așa stau lucrurile de fiecare dată. Începutul e promițător: haine de firmă, farduri scumpe, un creion dermatograf cumpărat de la New York, un pahar cu vin ca să-mi vină cheful de distracție, pupici pentru Daisy și pentru oricine îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
stânca mea... da, recunosc! Am nevoie de aceste întâlniri, însă admit asta numai față de mine. Față de ceilalți, mă prefac că mă supun directivelor date de Davey și Finn, care fac totul cu entuziasm. Dar când cad în stări vecine cu depresia, îmi dau seama că Ex-ii Anonimi m-ar putea ajuta. Nu-mi place să fiu tristă, iar de când m-am despărțit de Patrick, asta a devenit starea mea naturală. Așa că, două zile mai târziu, ne întâlnim cu Jake într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
foarte tânără, Jim e un tip trist, are în jur de patruzeci de ani, o haină gri și o pereche de pantaloni bej de nailon, foarte șifonați. În comparație cu ceilalți, are o expresie tragică. Mă uit la el și mă apucă depresia. Sunt sigură că povestea lui de dragoste e pe cât de nefericită, pe atât de banală. Trei bărbați și patru femei - nu-i rău. Înseamnă că sondajele publicate de ziarele britanice conțin o urmă de adevăr. Bărbații au început să discute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
o hârtie scrisă pe care mă îndeamnă să o citesc la lumina unui stâlp. —Uite! Furia este cel de-al doilea. Pe un alt site, am găsit că ar fi de fapt primul. —Eu sunt doar un pic deprimată. — Și depresia este menționată. Înseamnă că nu le-ai luat în ordine. Poate de asta te-ai împotmolit. Aveam de gând să vi le citesc ca să vedem cum le putem depăși împreună. Pare o idee bună, îi spun și pun foaia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
nu mă grăbesc și îi arăt ce mult îl iubesc, își va da seama că nu mă va pierde niciodată și își va deschide inima. Acum nu cred că mai fac asta. Sunt prea ocupată să mă simt deprimată. (4) Depresia - Totul e cât se poate de real! Îți dai seama că nimic nu se mai poate schimba. Moartea și despărțirea sunt cât se poate de reale, nimeni și nimic nu-l mai poate aduce înapoi pe celălalt. Conștientizarea situației poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cât se poate de real! Îți dai seama că nimic nu se mai poate schimba. Moartea și despărțirea sunt cât se poate de reale, nimeni și nimic nu-l mai poate aduce înapoi pe celălalt. Conștientizarea situației poate duce la depresie. Aceasta apare în timp, pe tăcute, în timp ce îți dai seama ce se întâmplă de fapt. Eu nu cred că sunt deprimată cum scrie la carte. N-are legătură cu o conștientizare a situației reale. Sunt depresivă... pur și simplu. (5
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
izbucnit în plâns și nu m-am mai putut opri. Dimineața următoare abia am coborât din pat. Am avut noroc cu bona copiilor și cu Nadia, femeia care face curat, că altfel nu aș fi rezistat. Treceam așadar prin stadiul Depresiei. Acum nu mai sunt așa de furioasă. Doar din când în când. În schimb, nu mai pot scăpa de depresie. Am încercat să fac ceva de dragul copiilor, dar mare lucru n-am realizat. Nici prietenii nu-mi mai sunt de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu bona copiilor și cu Nadia, femeia care face curat, că altfel nu aș fi rezistat. Treceam așadar prin stadiul Depresiei. Acum nu mai sunt așa de furioasă. Doar din când în când. În schimb, nu mai pot scăpa de depresie. Am încercat să fac ceva de dragul copiilor, dar mare lucru n-am realizat. Nici prietenii nu-mi mai sunt de ajutor. Mama zice că ar trebui să mă adun și să îmi văd de viața mea, că eu l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să-și aducă târfa la reprezentațiile lor sportive. Mi se pare cam mult pentru mine și nu știu dacă voi face față. Daisy, ar trebui să fii mândră de tine. Eu mă aflu încă în stadiul al patrulea, cel al Depresiei. Doctorul s-a oferit să-mi prescrie niște pilule, însă nici nu vreau să aud. Sunt condamnată pe viață dacă ajung să depind de pastile pentru a mă simți mai bine. Am zis că nu mai sunt furioasă, dar am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu picioarele depărtate, ca bărbații ăia enervanți din autobuze, care ocupă mai mult loc decât ar trebui. Nu știu dacă o face în mod conștient, dar cu siguranță vrea să sugereze că nu e intimidat de banii și fumurile ei. — Depresia e un sentiment! se apără Charlotte. V-am spus că eram deprimată. — Da, dar e doar un singur sentiment, insistă Ben. Mai sunt și altele despre care nu ne spui. Păi, sunt supărată că am divorțat! exclamă ea. Asta vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
neliniștit; se vede că ar vrea să ceară mai multe detalii, dar se teme să nu primească vreun răspuns neplăcut. Bărbații sunt uneori surprinzător de naivi! Capitolul XX Aș vrea să aud glasul iubitului meu. Simt că mă paște o depresie, că nu mai am vlagă, fiindcă mi-am pus în gând să fac pe grozava și să nu-l mai caut de fiecare dată când o iau razna. M-am convins să nu-l contactez în acest weekend, pe motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
chenar aurit, toate împachetate; țâfna berbecului de ceramică, senzualitatea inocentă a unei nimfe obscure și, ca replică, veselia vulgară a unei țărăncuțe din Oltenia, sperietura calului cabrat în culoarea bej a vidului din vitrină, somnul vertical al paharelor de cristal, depresia ceștilor emailate, bolind culcate pe teancuri de farfurioare, somnul pisicii din cărămidă arsă, infantilitatea cățeilor de teracotă, tăcerea prăfuită a icoanei, luciul murdar al oglinzilor, strânse cu grijă. Volumul camerei de zi, 64 m3, circumferința luminii abajurului din tavan, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
le șoptea el tuturor cunoscuților. Când? Dar Cargobot nu mai apucă să răspundă. Se retrase în cartierul lui de bromfagii din Piața Săracă, neștiind săracul cât era de luat în colimator. După care dispăru. Leana, împinsă de o picătură de depresie, amestecată cu zăpăceala de gradul al IV-lea din vodca speluncilor, nimeri sub roțile unui tren. Ghiborț aștepta și el represaliile, retrăgându-se de la viața de bar și asumându-și-o pe cea de cimitir. Oricum, era ferit de spionii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
bucurie de a ști că ești posesorul mizeriilor grase pline cu voluptăți, hotărâri, speranțe, injurii, deziluzii, incertitudini, capricii, jocul de-a capriciile, de-a stăpânul, de-a omul atotștiutor, de-a masca, de-a subtilitatea, de-a încrederea, de-a depresia, de-a sinceritatea, de-a minciuna, câtă bucurie, tot să strângi, câtă veselie, tot să aduni, câtă plăcere să știi că mizeriile vorbesc, au volum, sunt o LUME! Cum să nu fie nespus de fericiți GUNOIERII dacă se știau patronii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
respinse evident de austerele lor gusturi estetizate pe crterii de cultură, sensibilitate și profunzime, caracteristice geniului și nu pentru niște fufe cu paie în cap visându-se penetrate cu același extaz cu care asceții gândeau raiul cufundați într-o adâncă depresie, specifică Eclesiastului, care vedea lumea ca pe o uriașă deșertăciune. Așa că Brăila neintrând în criteriile lor valorice, aveau să le caute pe alte meleaguri, dispărând pentru totdeauna. Mai sunt însă zvonuri a căror veridicitate se situează în sfera imposibilului, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fel, moda cenaclurilor literare, a sectelor de prozatori postmoderniști, futuriștilor, scientiștilor și a altor scursuri din ploaia diluviană a prozodiei. Așaaaa! Șobolanii se refugiau în găurile lor construite pe ruinele celor vechi, fără a mai mișuna prin dedesubturile lumii, ca și cum depresia poeților îi lovise și pe ei. Stăteau ore, zile, luni, în găuri adunați mai mulți sau solitari, punând la cale ceva sau disecând altceva, ce guvernanților de deasupra le scăpa. Aceasta n-ar fi însemnat nimic dacă sus, în cenacluri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]