7,594 matches
-
mult la fund". În pesimismul ei din ce în ce mai accentuat în legătură cu puterea statului, Strange crede că nimic în afară de conducerea americană nu mai poate pune pe linia de plutire barca și rezolva problemele rămase. Totuși, acest lucru nu poate fi realizat prin mijloacele diplomației interguvernamentale tradiționale. În joc intră toți actorii imperiului transnațional. Guvernarea în economia politică globală va trebui realizată cu ajutorul unei noi diplomații, în cadrul căreia firmele și băncile joacă un rol la fel de important ca și statele (Strange 1992). CONCLUZIE: ECONOMIA POLITICĂ INTERNAȚIONALĂ
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pune pe linia de plutire barca și rezolva problemele rămase. Totuși, acest lucru nu poate fi realizat prin mijloacele diplomației interguvernamentale tradiționale. În joc intră toți actorii imperiului transnațional. Guvernarea în economia politică globală va trebui realizată cu ajutorul unei noi diplomații, în cadrul căreia firmele și băncile joacă un rol la fel de important ca și statele (Strange 1992). CONCLUZIE: ECONOMIA POLITICĂ INTERNAȚIONALĂ - O CRITICĂ REALISTĂ A NEOREALISMULUI Dacă analizele structurale ale lui Waltz și Strange pot fi numite, ambele, realiste, nu avem de-
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
este condiția care a subminat realismul ca teorie explicativă și ca o cultură necesară pentru comportamentul diplomatic. Se poate spune că Gilpin și Strange consideră că doar ridicîndu-se la o nouă înțelegere a acestei legături, încercarea de a edifica o diplomație care să funcționeze ar putea fi încununată de succes. CONCLUZIE FRAGMENTAREA REALISMULUI Introducere Această lucrare argumentează că teoretizarea realistă din disciplina relațiilor internaționale poate fi văzută ca o continuă încercare, mereu eșuată, de a transpune principiile societății internaționale europene în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
relațiilor internaționale poate fi văzută ca o continuă încercare, mereu eșuată, de a transpune principiile societății internaționale europene în noul context al secolului al XX-lea. Această transpunere a viziunii asupra lumii caracterizată de scepticism și materialismul puterii în cadrul căreia diplomații europeni erau socializați, comportă două aspecte mai importante. În primul rînd, teoreticienii realiști doreau să îngrădească acele concepții idealiste practice ale politicii internaționale care predominaseră în perioada interbelică, dar s-au menținut și mai tîrziu, mai ales în Statele Unite, care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
să păstreze distanța față de luptele meschine pentru putere ce păreau să afecteze Europa. Abordarea lui Wilson, însușită și de cîțiva politicieni europeni din perioada interbelică, a constituit un atac fățiș la adresa modului tradițional de a trata chestiunile internaționale. Ceea ce promovează diplomația lui Wilson este diametral opus față de diplomația europeană a secolului al XIX-lea: diplomație publică, nu tratate secrete; instituții multilaterale ale securității colective, nu bilateralism și alianțe concurente; și - în miezul problemei - o viziune progresistă asupra naturii umane, considerată ca
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
putere ce păreau să afecteze Europa. Abordarea lui Wilson, însușită și de cîțiva politicieni europeni din perioada interbelică, a constituit un atac fățiș la adresa modului tradițional de a trata chestiunile internaționale. Ceea ce promovează diplomația lui Wilson este diametral opus față de diplomația europeană a secolului al XIX-lea: diplomație publică, nu tratate secrete; instituții multilaterale ale securității colective, nu bilateralism și alianțe concurente; și - în miezul problemei - o viziune progresistă asupra naturii umane, considerată ca rațională și cu posibile interese comune, în contra
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
lui Wilson, însușită și de cîțiva politicieni europeni din perioada interbelică, a constituit un atac fățiș la adresa modului tradițional de a trata chestiunile internaționale. Ceea ce promovează diplomația lui Wilson este diametral opus față de diplomația europeană a secolului al XIX-lea: diplomație publică, nu tratate secrete; instituții multilaterale ale securității colective, nu bilateralism și alianțe concurente; și - în miezul problemei - o viziune progresistă asupra naturii umane, considerată ca rațională și cu posibile interese comune, în contra asumpției privitoare la răutatea și egoismul inevitabil
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
femeile țării sale adoptive că această viziune asupra lumii nu este doar neajutorată în fața dezastrului pe care l-a cu-noscut lumea la jumătatea acestui secol, ci o astfel de naivitate este chiar responsabilă pentru acest dezastru. Perspectiva sa îmbină viziunea diplomației europene aristocratice cu noile provocări apărute, cum ar fi faptul că societățile au devenit mai bine integrate și mobilizate, iar legitimitatea și suveranitatea internă s-au văzut din ce în ce mai mult condiționate de un larg consens popular. Pentru el, trecerea la societatea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în domeniul relațiilor interna-ționale. Sigur că aceasta este în mare măsură vina încercării realiste mai generale de a transforma viziunea sa asupra lumii în știință; adică a speranței că cea mai bună politică, una care să fie compatibilă cu principiile diplomației secolului al XIX-lea, poate fi dedusă dintr-o teorie cauzală generală. Din moment ce lumea este așa cum este, acesta este cel mai bun lucru pe care îl putem face: dar cu siguranță că o asemenea viziune nu este etic neutră. Într-
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Filosofia lor este totodată consecinționistă, politica internațională fiind în ultimă instanță angrenată atît pentru a proteja interesul național, cît și pentru a menține sau a căuta să instaureze o ordine internațională legitimă, așa cum spu-nea Kissinger, o ordine care să facă diplomația să funcționeze și care să limiteze eventualele conflicte. Eventuale teorii etice mai ambițioase nu ar fi de nici un folos la nivel internațional. Scepticismul funcționează și aici ca o condiție de slăbire a moralității. Strădania pentru un sistem al Concertului este
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
discipline aparent mai puțin importante. Neorealismul, ca abordare științifică, făcea parte din școala raționalistă, așa cum o numea Keohane; restul s-au regăsit fie printre "reflectiviști", fie în domenii al căror statut ca științe (sociale) era negat, cum ar fi istoria diplomației pentru disciplina relațiilor internaționale sau istoria economică pentru economia politică internațională realistă. Realismul nu mai este o categorie coerentă: ea nu mai contează în principalele diviziuni teoretice. Următoarele secțiuni se vor putea lipsi de ea. REDUCEREA ULTERIOARĂ A DIVIZIUNILOR TEORETICE
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Pe de altă parte, perspectiva clasică se limitează la a înțelege abilitatea practică dezvoltată istoric de a limita conflictele. Aici este important să surprindem evoluția instituțiilor pe care societatea internațională și le-a creat în acest scop, cum ar fi diplomația, dreptul internațional, balanța puterii și chiar războiul (limitat). Reprezentanții primei orientări, mai ales americani, îl vor consilia pe principe în felul unui inginer social. Ceilalți consilieri, în special britanici, răspîndesc cunoașterea practică a celor care au trecut prin ceva de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ca puri materialiști în relațiile internaționale waltziene și economia politică internațională antiwaltziană; ca teoreticieni ai jocurilor, cu asumpții utilitariste asupra cîștigului relativ, ca teoreticieni normativi sceptici, în special în școala engleză (vezi însă și Nardin 1983) sau ca istorici ai diplomației, aflați în legătură cu establishment-ul politicii externe. De aceea, încercarea lui Kenneth Waltz de a ralia partea esențială a disciplinei relațiilor internaționale în spatele unei versiuni reformulate a realismului a eșuat. Ne-am putea aștepta la două reacții ale realiștilor, în fața acestui
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ci definiția ei restrînsă, neorealistă. Această semnificație, deși nu atît de puternică, poate fi aplicată și realismului clasic, așa cum este el reprezentat de școala engleză. Mai ales două dintre conceptele sale de bază au nevoie de o redefinire: statul și diplomația. Statul nu mai este stat: o deplasare necesară de la istorie la economie politică Realismul a fost de multe ori acuzat că privește statul în termeni de unitate. Mai mult, statul este considerat ca fiind neschimbat în mod esențial de secole
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
că ar putea fi vreodată înțeleasă. Dacă puterea este un concept central al realismului, dacă competiția este trăsătura principală a interacțiunii internaționale, atunci cu siguranță în actuala economie politică globală, legătura macro-micro a realismului nu mai poate fi limitată la diplomația specifică marilor puteri (incluzînd aici și chestiunile militare) sau la lumea izolată a diplomației concertate și a instituțiilor societății internaționale. Desigur, aceste trăsături sînt încă parte a politicii internaționale, uneori chiar una importantă, însă o cuprind din ce în ce mai puțin. Această problemă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dacă competiția este trăsătura principală a interacțiunii internaționale, atunci cu siguranță în actuala economie politică globală, legătura macro-micro a realismului nu mai poate fi limitată la diplomația specifică marilor puteri (incluzînd aici și chestiunile militare) sau la lumea izolată a diplomației concertate și a instituțiilor societății internaționale. Desigur, aceste trăsături sînt încă parte a politicii internaționale, uneori chiar una importantă, însă o cuprind din ce în ce mai puțin. Această problemă nu trebuie confundată cu între-barea clasică în legătură cu punctul în care relațiile transnaționale înlătură sau
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
trebuie să-și reviziuască asumpțiile. Relațiile stat-societate, inclusiv ierarhiile care țin de gen, nu mai sînt fundamente implicite și constante ale unei societăți internaționale a statelor, ci însăși temelia pe care au loc relațiile internaționale (pentru rolul femeilor în susținerea diplomației clasice, vezi Enloe 1989: capitolul 5). Relațiile internaționale nu mai sînt un apogeu al relațiilor societale, ci procesul transfrontalier care le include. Poate că nu întîm-plător, autorii din domeniul economiei politice internaționale au fost în mod special sensibili la aceste
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
apoi cercetarea asupra relațiilor stat-societate, ca de pildă în teoria statului (exemple: Jessop 1990; Evans 1995; Palan 1989) și în economia politică comparativă (printre alții, Leander 1997; pentru modesta mea încercare, vezi 1994a sau 1995) . Barierele de comunicare ale noii diplomații Codul și limbajul acceptat al culturii diplomatice tradiționale există. Dar diplomația nu se mai face doar în cadrul acestei culturi. Cultura diplomatică nu mai poate pretinde sau impune să fie acceptată de către ceilalți actori internaționali. Kissinger era conștient de la început de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
exemple: Jessop 1990; Evans 1995; Palan 1989) și în economia politică comparativă (printre alții, Leander 1997; pentru modesta mea încercare, vezi 1994a sau 1995) . Barierele de comunicare ale noii diplomații Codul și limbajul acceptat al culturii diplomatice tradiționale există. Dar diplomația nu se mai face doar în cadrul acestei culturi. Cultura diplomatică nu mai poate pretinde sau impune să fie acceptată de către ceilalți actori internaționali. Kissinger era conștient de la început de problemele care apar atunci cînd un astfel de limbaj comun nu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
la modă astăzi (Huntington 1993). Studii culturale înseamnă aici doar o mare receptivitate hermeneutică la modurile în care se face politica în diferitele părți ale lumii. Aici cultura diplomatică nu mai este luată ca un fundal de la sine înțeles pentru diplomație, ci doar ca un mod, deși dominant, de a o încadra.1 Enigma lui Kissinger a devenit mai complicată o dată cu apariția noilor actori internaționali influenți, alții decît statele, a căror viziune asupra lumii nu corespundea în mod necesar cu cea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
încadra.1 Enigma lui Kissinger a devenit mai complicată o dată cu apariția noilor actori internaționali influenți, alții decît statele, a căror viziune asupra lumii nu corespundea în mod necesar cu cea a politicienilor cu conștiință istorică. Nu este deloc clar că diplomații tradiționali, cei care activează în organizațiile neguvernamentale și conducătorii afacerilor vorbesc aceeași limbă. Realiștii au remarcat într-adevăr această problemă. Susan Strange a analizat viziunea asupra lumii a ceea ce ea a numit "civilizație globală a afacerilor", pentru că această viziune a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
viziune a devenit crucială în luarea deciziilor. Este evident că nimeni nu poate susține cu ușurință că ar exista interese comune și coduri normative împărtășite, la nivelul elitei transnaționale, economice și politice. Pornind de la preocupările lui Henry Kissinger pentru o diplomație viabilă în zilele noastre, o altă problemă interesantă ar fi să aflăm dacă cultura diplomatică tradițională poate coopta noi elite sau invers, cît de mult a pătruns în mediul elitelor diplomatice limbajul managerial. De aici mai este doar un pas
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
un pas pînă la programul de cercetare, propus de economia politică internațională, a influenței ideologiilor dominante în cadrul elitelor, cum ar fi neoliberalismul și consensul de la Washington (Gill 1990). În timp ce realiștii oferă, în mod tradițional, noilor generații de practicieni principiile unei diplomații care s-a dovedit deja satisfăcătoare, însăși înțelegerea noii diplomații cere observatorilor să aibă cunoștințe de sociologie și econo-mie politică, care depășesc modul de a vedea lumea al realiștilor clasici. Cunoașterea codurilor diplomatice clasice nu mai este suficientă. În noua
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
politică internațională, a influenței ideologiilor dominante în cadrul elitelor, cum ar fi neoliberalismul și consensul de la Washington (Gill 1990). În timp ce realiștii oferă, în mod tradițional, noilor generații de practicieni principiile unei diplomații care s-a dovedit deja satisfăcătoare, însăși înțelegerea noii diplomații cere observatorilor să aibă cunoștințe de sociologie și econo-mie politică, care depășesc modul de a vedea lumea al realiștilor clasici. Cunoașterea codurilor diplomatice clasice nu mai este suficientă. În noua diplomație, ca și în actuala politică globală, nu există nici o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
care s-a dovedit deja satisfăcătoare, însăși înțelegerea noii diplomații cere observatorilor să aibă cunoștințe de sociologie și econo-mie politică, care depășesc modul de a vedea lumea al realiștilor clasici. Cunoașterea codurilor diplomatice clasice nu mai este suficientă. În noua diplomație, ca și în actuala politică globală, nu există nici o cale de întoarcere spre trecuta unitate a culturii diplomatice și a limbajului disciplinei relațiilor internaționale. Aceste încercări dezmint nostalgia față de o disciplină mai puțin teoretică. Întoarcerea la presupusa epocă de aur
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]