8,373 matches
-
1. În ciuda tradiției ce pune În prim-planul analizei strategice elementele conflictuale, trebuie Însă remarcat aici faptul că natura strategiei, indiferent de nivelul de analiză, nu este În sine nici strict confruntațională, nici cooperativă, Îmbinând În fapt ambele dimensiuni. În conformitate cu paradigma scopuri - mijloace - metode, Înainte de toate, strategia globală presupune identificarea intereselor de securitate ce trebuie nu doar apărate, ci și promovate. În al doilea rând, formularea unei strategii globale implică selectarea principalelor amenințări la adresa acestor interese, a principalelor mijloace disponibile și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
indispensabile. Iată de ce este crucial modul În care este informată și ajutată mintea decidentului, modul În care este pregătită și flexibilizată. Sau, cum spunea același Kahn, deși cercetarea socială și strategică este ocupată cu dezvoltarea, explicarea și expunerea metodologiei, raționalității, paradigmelor sau logicii concluziilor este absolut necesar ca organizarea și prezentarea materialului să fie propedeutica și euristica (Kahn, 1973, p. 103). Mai mult, nu trebuie uitat că, pentru a trata probleme așa de complexe cum sunt cele legate de anticiparea strategică
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
ansamblul său. Astfel că, interpretarea se folosește de instrumentele teoretice nu doar În explicarea, dar chiar În schițarea realității internaționale. Acesta este și cazul politicii de securitate românești În perioada cuprinsă Între 1878 și prezent. Dominarea domeniului relațiilor internaționale de către paradigma realistă și-a lăsat amprenta asupra acțiunilor și principiilor politicii de securitate a României În perioada 1878-1991, perioadă În care calculele geopolitice și de putere, menite să asigure Însăși existența fizică a statului român Într-un mediu profund polarizat, au
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
proliferării armelor nucleare și de distrugere În masă, ca urmare a acțiunilor unor „state-bandit” sau ale unor actori de tip non-statal, precum rețelele teroriste internaționale Complexitatea lumii postbelice a indus necesitatea diversificării cadrului teoretic al domeniului relațiilor internaționale, prin consolidarea paradigmelor liberală și postmodernistă cu precădere. Noile conceptualizări ale securității, datorate Școlii de la Copenhaga sau, mai general, grupului de cercetători care activează În jurul lui Barry Buzan de mai bine de două decenii, au reușit două lucruri fundamentale. Mai Întâi, prin discutarea
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
securității au relevanță doar În lumea postcolonialistă, În care procesul de integrare economică și politică a planetei este aproape definitivat, cu alte cuvinte doar pentru descrierea, explicarea și Înțelegerea lumii ultimelor trei decenii. Dacă ne vom opri asupra lumii moderne, paradigma clasică, realistă, a relațiilor internaționale și implicațiile ei teoretice În domeniul securității rămân cele mai bune unelte explicative. Puterea națională, În accepțiunea definită de indicatorii ei fundamentali (puterea militară și capacitatea economică), și echilibrul dintre puteri explică cel mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
perspectivă presupunea, În general, acțiunea statelor, privite ca principal obiect al amenințărilor de securitate. Totuși, În special datorită cercetării transdisciplinare și unor preocupări politice, discuțiile privind securitatea economică, societală și În domeniul mediului au contribuit la o schimbare semnificativă de paradigmă la Începutul anilor ’90. Un prim pas a fost imaginarea conceptului de securitate societală ca opus celui de securitate națională, prin avansarea ideii că securitatea statală se definește În primul rând În termeni de suveranitate, iar securitatea societală În termeni
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
confruntat cu procesul de dizolvare a Uniunii Sovietice și cu fragmentarea violentă a Iugoslaviei. Retrospectiv, eșecul comunității internaționale În a Împiedica seria de războaie și de suferințe umane din fosta Iugoslavie reprezintă poate cea mai clară ilustrare a faptului că paradigmele tradiționale pentru prevenirea conflictelor și gestionarea crizelor deveniseră inadecvate. Totuși, liderii europeni susținuseră inițial exact contrariul. „Dacă o problemă poate fi rezolvată de europeni, aceasta este problema iugoslavă” declara Jacques Poos, președintele Consiliului de Miniștri al Comunității Europene2, la scurtă
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
al politicilor publice și definește principalele concepte necesare În analiza acesteia. În sfârșit, cel de-al treilea capitol (Marian Zulean) examinează principalele concepte referitoare la formularea strategiilor de securitate și etapele majore ale elaborării strategiei de securitate națională. II. Concepte, paradigme, teoriitc " II. Concepte, paradigme, teorii" Relațiile internaționale Între istorie, teorie și politici publice. Lecția americană (Alexandra Gheciu) În ultimul secol, Statele Unite ale Americii au avut poate cea mai semnificativă influență, atât În politica internațională, cât și În dezvoltarea unei discipline
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
definește principalele concepte necesare În analiza acesteia. În sfârșit, cel de-al treilea capitol (Marian Zulean) examinează principalele concepte referitoare la formularea strategiilor de securitate și etapele majore ale elaborării strategiei de securitate națională. II. Concepte, paradigme, teoriitc " II. Concepte, paradigme, teorii" Relațiile internaționale Între istorie, teorie și politici publice. Lecția americană (Alexandra Gheciu) În ultimul secol, Statele Unite ale Americii au avut poate cea mai semnificativă influență, atât În politica internațională, cât și În dezvoltarea unei discipline a relațiilor internaționale. Examinarea
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
Williams exprimă și câteva nemulțumiri cu privire la obiectivele și metodologia lui Rawls și Nozick sau cu privire la relevanța teoriilor lor pentru politica reală, formulând speranța că filosofia politică se va dezvolta și în direcția unor interese sau abordări care să depășească limitele paradigmei moraliste, prin apropierea sporită de științele sociale și de problemele sociale și politice curente 8. După știința mea, Williams nu sugerează însă nicăieri că preocupările, standardele și metodele moraliste ar trebui pur și simplu abandonate de filosofii politici în favoarea focalizării
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și religie, Yves Cattin • Marile noțiuni filosofice 5. Munca și tehnica, Denis Collin • Marile opere ale filosofiei antice, Thierry Gontier • Marile opere ale filosofiei moderne, Thierry Gontier • Marile probleme ale eticii, Christine le Bihan • Ontologia operei de artă, Bogdan Nita • Paradigme în istoria esteticii filosofice. Din Antichitate până în Renaștere, C. Aslam • Proiectele filosofiei kantiene, Viorel Cernica • Teze kantiene în arhitectură, Vasilica Cotofleac 1 Deși mă număr printre cei care consideră că ar trebui să distingem între "filosofia politică" și "teoria politică
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
a-și garanta satisfacerea propriilor interese doar pentru simplul motiv că vor să-și satisfacă aceste interese, la fel ca și refuzul de a asculta ce au de spus ceilalți indivizi dacă acest lucru împiedică satisfacerea propriilor interese ... reprezintă o paradigmă [universală] a nedreptății ... primul adevăr necesar, unul dintre puținele, despre natura dreptății" (Ibidem, p. 23); "Cele mai grave violări ale drepturilor omului sunt, într-adevăr, auto-evidente: ele constituie abuzuri ale puterii pe care aproape oricine, oriunde, le-a recunoscut ca
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
prezintă un antigen nerecunoscut de anticorpul specific, ea nu va fi lizată și colorantul nu va pătrunde, celula rămânând necolorată, ceea ce semnifică un răspuns imun eșuat În anul 1958, imunologul australian McFarlane Burnet, elaborează teoria selecției clonale, care a devenit paradigma imunologiei moderne și pentru care el a primit Premiul Nobel. Teoria postulează că sistemul imunitar este constituit dintr-un număr enorm de clone de limfocite, corespunzător unui număr egal de antigene. Fiecare clonă este alcătuită dintr-o populație de celule
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]
-
noțiunii. Astfel, unele asemenea „gene” codifică pentru regiunea variabilă (V) a catenei imunoglobulinice, pe când, altele asemenea „gene” codifică pentru regiunea constantă a uneia și aceleiași catenei polipeptidice imunoglobulinice. În cazul sistemului imunitar se înregistrează astfel un caz excepțional, violare a paradigmei geneticii moleculare care are formularea: „o genă - o catenă polipeptidică”, aplicându-se mai curând formularea „două gene» - o catenă polipeptidică”. Pentru a nu se crea confuzie, s-a convenit că în analiza organizării informației genetice pentru sinteza imunoglobulinelor să se
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]
-
anumit antigen nu se transmite ca atare descendenților organismului în care s-a realizat rearanjamentul genic imunoglobulinic. Astfel, în acest caz, un aspect esențial al conceptului lamarckist al transformării organismului sub acțiunea schimbării mediului devine, neoperabil. Este vorba de celebra paradigmă lamarckiană a „eredității caracterelor dobândite”. Rearanjamentul segmentelor genice imunoglobulinice finalizat cu geneza genelor active în sinteza imunoglobulinelor are loc într-o populație de limfocite imature. De regulă, într-un limfocit B are loc un singur rearanjament productiv de segmente genice
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]
-
evenimente le au atunci când afectează genele imunoglobulinice sau protooncogenele și care conduc la malignizări sau alte condiții patologice severe. 16.1.5.1. Anemia falciformă - o boală moleculară Unul dintre cele mai fertile concepte din domeniul Geneticii generale, statuat ca paradigmă a Geneticii umane și piatra unghiulară a Geneticii medicale, a fost considerarea anemiei falciforme ca fiind o maladie moleculară. Istoria acestui concept începe în anul 1910, când profesorul american Herrick a observat la un student negru, ce suferea de o
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]
-
în populația umană generală, această genă „rea” are o frecvență foarte mică, în zonele africane și mediteraneene, bântuite de malarie, frecvența ei atinge un nivel foarte ridicat, fiind întâlnită la 20% dintre indivizii populațiilor analizate. Avantajul heterozigotului a devenit o paradigmă a evoluționismului modern - teoria sintetică a evoluției - prin care se demonstrează că obiectul de acțiune al selecției naturale este ansamblul fenotipic de caractere al unei populații și nu fenotipul individual: o genă cu efect deletoriu, chiar letal, pentru individ, putând
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]
-
independenți, ale reporterilor de televiziune. Imaginile operatorilor pe care companii comerciale ca Lumière, Pathé sau Edison îi trimiteau pretutindeni în lume pentru a aduce imagini exotice sunt adesea citate drept primele filme etnografice. În uzul curent, în pofida repetatelor clarificări, tot paradigma exotică servește întotdeauna drept reper și numitor comun. De asemenea, trebuie să recunoaștem că filmele realizate de etnografi profesioniști decepționează adesea. Putem înțelege că, în calitate de oameni de știință, acești "cineaști din datorie" se arată neîncrezători față de artificiile cinema-ului profesionist
Antropologia by Marc Augé, Jean-Paul Colleyn [Corola-publishinghouse/Science/887_a_2395]
-
2.3 Tablou comparativ în cifre / 46 3. Aspecte metodologice / 49 4. Tălmăcelul și Ludoșul în contextul ruralului românesc / 50 Capitolul 2. Schimbare socială, tranziție și postcomunism în comunitatea rurală / 53 1. Aspecte preliminare / 55 2. Schimbarea socială teorii și paradigme explicative / 56 3. Factori și mecanisme ale schimbării sociale / 61 4. Tranziție și postcomunism / 64 5. Schimbarea socială în rural date concrete / 72 5.1. Schimbări demografice / 72 5.2. Schimbări socio-economice / 74 5.3 Percepția schimbărilor din rural / 75
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
analiză neutră, rece, căreia i-ar fi lipsit finețea detaliilor, care nuanțează întregul. Iată de ce, opțiunea studiului de față a fost pendularea permanentă între cele două nivele de analiză. O particularitate a acestui studiu este lipsa unei încadrări într-o paradigmă teoretică unică a demersului de cercetare, sau mai precis, multitudinea de încadrări teoretice. Motivul este acela că schimbările din ariile rurale sunt de așa natură încât este dificil a identifica un cadru teoretic unic, care să se adapteze acestui dinamism
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
contestă ideea schimbării sociale ca fiind sursă a dezvoltării și progresului social. Subcapitolul legat de tranziție debutează și el cu o discuție asupra teoriilor sociologice ale tranziției, atât de dezbătute și controversate astăzi. Similar, toate celelalte capitole se opresc asupra paradigmelor teoretice majore relevante pentru acele teme: paradigma primordialistă (esențialistă) versus paradigma constructivistă în analiza identității; analizele teoretice clasice ale comunității, dar și teoriile moderne edificate pentru înțelegerea acesteia (ecologia umană, perspectiva funcționalistă, a psihologiei sociale, analiza de rețea); sau teoriile
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
a dezvoltării și progresului social. Subcapitolul legat de tranziție debutează și el cu o discuție asupra teoriilor sociologice ale tranziției, atât de dezbătute și controversate astăzi. Similar, toate celelalte capitole se opresc asupra paradigmelor teoretice majore relevante pentru acele teme: paradigma primordialistă (esențialistă) versus paradigma constructivistă în analiza identității; analizele teoretice clasice ale comunității, dar și teoriile moderne edificate pentru înțelegerea acesteia (ecologia umană, perspectiva funcționalistă, a psihologiei sociale, analiza de rețea); sau teoriile clasice și cele mai noi ale analizei
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
social. Subcapitolul legat de tranziție debutează și el cu o discuție asupra teoriilor sociologice ale tranziției, atât de dezbătute și controversate astăzi. Similar, toate celelalte capitole se opresc asupra paradigmelor teoretice majore relevante pentru acele teme: paradigma primordialistă (esențialistă) versus paradigma constructivistă în analiza identității; analizele teoretice clasice ale comunității, dar și teoriile moderne edificate pentru înțelegerea acesteia (ecologia umană, perspectiva funcționalistă, a psihologiei sociale, analiza de rețea); sau teoriile clasice și cele mai noi ale analizei modernității și postmodernității (teoria
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
noi abordări, construite pe moștenirea studiilor anterioare în domeniu, dar care propun concepte și metodologii noi pentru explicarea a ceea ce se întâmplă azi în rural. Întrebările la care încearcă să ofere răspuns acest capitol, ar fi: care sunt teoriile și paradigmele explicative ale schimbării sociale? Care sunt mecanismele, factorii și agenții schimbării? Care sunt tipurile schimbării sociale ce au loc în ruralul românesc actual și cum se manifestă acestea? Care este legătura între schimbare socială, tranziție și postcomunism și care sunt
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]
-
principalelor teorii și puncte de vedere legate de tranziție în general. În plus, problema tranziției în agricultura românească, cu toate implicațiile ei la nivel social și cultural, sunt tratate în capitolul legat de proprietatea funciară. 2. SCHIMBAREA SOCIALĂ TEORII ȘI PARADIGME EXPLICATIVE Definițiile schimbării sociale sunt de o mare varietate pentru că au ca obiect un fenomen social ce poate avea fațete foarte diverse și se poate desfășura la diverse nivele de generalitate. Vorbim de schimbare socială și atunci când ne referim la
by Adela Elena Popa [Corola-publishinghouse/Science/1048_a_2556]