9,986 matches
-
pluteau și se împreunau într-o melodie stranie, care-i picura în suflet nemărginită încredere. Încet, în neștire, plecă fruntea în pământ, simțindu-și inima copleșită de ceva nespus de amar. Apoi deodată auzi iar glasul preotului, triumfător și puternic, vesel ca o trâmbiță de argint: ― Hristos a înviat din morți... Apostol sări în picioare. Toți oamenii cântau, cu fețele albe de bucurie. Și glasurile fâlfâiau ca niște stegulețe de pace și se ridicau în văzduhul limpede și se înălțau tot
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
complet zăpăcit. Bine, dar asta-i... asta-i nebunie, Bologa!... Iartă-mă, poate că sunt bădăran, totuși... nu pricep! Nu pricep nimic! ― Ei, dacă ar pricepe omul toate câte nu le pricepe, ce farmec ar mai avea viața? răspunse Bologa vesel. Mai bine șezi colea, odihnește-te puțin și să ciocnim ouă roșii, că e a doua zi de Paști. Și, în vreme ce Klapka se așeză la masă, aiurit, Apostol ieși în tindă și se reîntoarse apoi împreună cu Ilona, care aducea o
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
Ilona: ― Adineaori am fost rău-crescut... dar n-am știut că... am crezut că... să mă ierți... Deși nu știa boabă nemțească, Ilona înțelese cam ce vrea Klapka, se uită la el lung și apoi pufni într-un râs atât de vesel, că amândoi bărbații râseră împreună cu ea. ― Fetița... adică logodnica ta, e mare ștrengărită! zise Klapka după ce Ilona fugi afară, să râdă în voie. Oricum, adăugă pe urmă serios, logodna asta e un mister, pentru mine, firește... ― Și pentru mine! șopti
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sărate deasupra buzunarelor tunicii verzui. Acuma nu mai vreau nimic... Acuma Dumnezeu îmi poartă de grijă și mă călăuzește... Cum va orândui Dumnezeu, așa voi face, căci toate speranțele mele în Dumnezeu s-au adunat... numai Dumnezeu... Klapka se ridică vesel, cu o explozie de bucurie, și-l îmbrățișă strigînd: ― Ei, atunci pot să-ți mărturisesc că numai pentru aceasta m-am abătut pe aici, Bologa!... Te știam nebun și muream de frică să nu cazi în capcană!... Dacă ai ști
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ogrăzii aceleași două automobile și parcul de motociclete, lângă hambarul cu arestații, parcă aceeași santinelă, în coridor și înaintea ușii din stânga, aceeași îngrămădire de soldați... Și pomii înfloriți în spatele acaretelor, și fântâna cu cumpănă în mijlocul curții... Numai soarele lumina mai vesel, și oamenii, din ogradă, din ferestre și chiar din uliță, se opriseră în loc, uitîndu-se la ofițerul între baionete, cu hainele murdare și rupte, cu fața tăbăcită de osteneală și de emoții... Apostol simțea toate privirile ca niște săgeți drept în
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
dar ea nu m-a văzut pe mine. Eram prea departe. Purta o rochie de culoarea piersicilor coapte, o pălărioară de paie împodobită cu o panglică stacojie și o geantă împletită, care i se legăna în dreptul șoldului într-un fel vesel și plăcut. Se îndrepta către câmpuri. Era în dimineața de 4 august. Soarele urca pe cer ca o săgeată, uscând roua dimineții. Urma să dea o căldură care avea să strivească toate dorințele. Nu se mai auzeau tunurile. Nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
de a fi a lui Bassepin, să vină pe lume ca să strângă bani. Nici măcar nu e un gând mai prostesc decât altele. A profitat destul. După moartea lui, toți banii au trecut în posesia Statului: o văduvă frumoasă, Statul, mereu veselă și niciodată îndoliată. Când Matziev s-a mutat la el, Bassepin i-a dat cea mai frumoasă cameră și, de fiecare dată când se întâlneau, își scotea scufia în fața lui. Puteai vedea atunci pe țeasta lui, între vreo trei sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
Despiaux privea cerul de iunie, îi trăgea în piept dulcețea. Noaptea venea cu pași mici. Nu făceam altceva decât să-l ascult și să mai chem chelnerul pentru ca paharele noastre să nu fie niciodată goale. Era multă lume, frivolă și veselă, în jurul nostru, pe terasă, dar cred că noi eram singuri și ne era frig. — Stăteam în fața ferestrei, la câțiva pași de ea. Nu puteam să-mi iau ochii de la trupul prizonierului. S-a ghemuit ca un câine, la rădăcina copacului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
mesaj. Judecătorul voia să mă vadă, cât mai repede. Știam de ce. M-am gândit că veștile circulă repede. Ca de obicei, Ciupitu mă întâmpină și mă lăsă s-aștept în anticameră o oră întreagă. Din spatele ușii capitonate, auzeam voci, voci vesele, așa mi se părea. Când Ciupitu se întoarse pentru a-mi spune că domnul judecător dorea să mă primească, eram ocupat să decojesc cu degetul o fâșie de mătase roșie care se dezlipise de pe perete. Trăsesem de ea și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
patru nepoți, doi băieți și două fețe, frumoși, sănătoși tun și foarte inteligenți. Cei mai mari, Crin și Alice, erau de vârste foarte apropiate și stăteau mai mult împreună. Cei mai mici, Lăură și Sorin, formau o altă „echipa”, măi veselă și mai neastâmpărata. Curtea părinteasca era destul de mare, cu multe acareturi, așa încât copiii își găseau cele mai tainice ascunzători. Odată Lăură s-a ascuns sub un cearșaf mare alb, căreia mama ei îi făcea butonierele și a trecut mult timp
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
de lacrimi când se gândea la apropiată revenire în țară. În sufletul ei rămăsese încă un copil, de aceea cele mai multe amintiri aduse de acolo au fost jucării frumoase, mari și plusate, care aveau să 81 dea o notă și mai veselă camerei ei. N-o interesase deloc aurul care nu se găsea pe atunci în țară, totuși vizitase magazine de acest gen, nu-și cumpărase nici măcar un obiect câtuși de mic, pentru a nu avea probleme la vamă. De trei
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
mijlocul oamenilor, tinu el să precizeze. El zâmbi,ridicând paharul în sănătatea ei. -Nu mă duce în ispita!.. Lăură însă începuse deja să se dezbrace, lăsându-se deja pe spate cu brațul întins moale pe marginea canapelei. Avea o expresie veselă, amuzantă și îl tachina mereu. -Stii despre ce să scrii? Despre întâmplări din “culise”, despre iubitele tale, oricum altceva decât ceea ce ai scris până acum. -Mă dezamăgești, Lăură!...Sperăm să-mi ceri, dimpotrivă, cărți de specialitate. -De ce? -Fiindcă românele
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
eu tremur, iată cum viața se scurge din mine încetișor, picătură cu picătură, adunându-se într-o băltiță formată în afara camerei, iar eu, diafană, lipsită de greutate, încerc să mă agăț de fereastra deschisă, plutesc prin cameră asemenea unei păsări vesele care a nimerit aici din întâmplare. Iată dulapul cel mare, lipit de zid, chiar ieri mă urcasem pe scară și dădusem jos hainele de vară, punând în locul lor hainele de iarnă, împingându-le adânc în raft, ca și când iarna nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ce au spus, iar el mormăie ceva, nimic, nimeni de aici nu spune nimic, și totuși în vocea lui nu este nici urmă de amărăciune, doar o resemnare copilărească, iar în momentul în care ajungem înapoi la Urgențe, pare chiar vesel, ca și când ne-am fi întors acasă, înapoi în colțul lui, eu mă așez alături de el, îmi pun mâna peste plicul cu radiografiile, acel cod secret care va aduce la lumină misterul ce plutește amenințător deasupra noastră. Hai să ne uităm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Ani de zile nu îndrăznisem să mă gândesc la zilele acelea, iar acum dulceața lor concentrată mă sufocă, greața îmi invadează gâtul, cum fusese posibil ca degetele sale pasionate, care îi făceau băiță seară după seară, săpunindu-i corpușorul ei vesel, plin de lapte din cap și până-n tălpi, să o scape de pe terasă; mai târziu, după ce se recuperase în mod aproape miraculos, nu l-am mai lăsat să pună mâna pe ea, nu am mai avut curajul să îi las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
toate făpturile acelea i se roteau lui Noga în jurul capului, amenințându-i viața, și nu mai aud explicațiile lui interminabile, vreau doar să ies de aici, să îmi aștept învierea asemenea acestor morți privilegiați, tăcuți, iar când ieșim, el este vesel și mândru, ca și cum am fi vizitat una dintre proprietățile sale, unde sunt înmormântați membrii de mult trecuți la Dumnezeu ai anticei sale familii, mă uit cu ostilitate la câmpiile acestea bine îngrijite, ce anume am eu în comun cu locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
jignită din pat, întreg corpul meu este acoperit încă de un strat subțire de dragoste, o pojghiță de spermă care se cojește acum cu ușurință, ca un lucru ce nu mai poate fi înlocuit. Din spatele draperiilor îmi zâmbește o zi veselă și senină de primăvară, părea că în pântecele soarelui s-a ascuns un clopoțel de aur, iar acum se leagănă fericit, strigându-ne să ieșim în lume, să ne bucurăm de drăgălășenia ei, dar pentru noi este deja mult prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
toate organele, încerc să mă sprijin de perete, dar mă lovesc de un obiect dur, mă prăbușesc împreună cu el, strivindu-ne unul de celălalt, eu și termometrul gigantic. Mercurul misterios s-a risipit dintr-odată în mii de biluțe întunecate, vesele ca niște prizonieri eliberați, se rostogolesc pe sub paturi, întreg aspectul lor serios se schimbase într-o clipă, acum nu mai doreau decât să se simtă bine, nu să prezică viitorul, iar eu mă chircesc sub pat, încerc să le adun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
încetase deja să îi mai dea importanță, totul se rezuma la nu mă simt bine, nu se simte bine, tata încă nu se simte bine. Dar ce are, întreba Noga în primele zile, după ce ne întorseserăm învinși din vacanța noastră veselă, iar eu îi spuneam, nimic serios, și ea dădea din cap, atunci de ce zace în pat dacă nu are nimic, este sănătos sau nu? Încercam să o liniștesc, nu este nici cu adevărat bolnav, dar nici sănătos, iar ea îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
uneori le luam pe toate trei, pe ea, pe Șhira și pe Meirav și îmi plăcea să risipesc banii împreună cu ele, să le cumpăr abțibilduri, să le fac diverse tunsori, să le iau înghețată, îmi făcea plăcere să le văd vesele și fericite, iar acum e doar tăcerea aceasta care vine dinspre ea, inundând încăperile de marmură, pare că fiecare colț asupra căruia ea își odihnește privirile îi răspunde printr-o tăcere plină de tensiune. Dar dintr-odată strigătul sirenelor se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lună plină mă strecuram acolo, săream poarta și mă uitam în adâncurile piscinei transfigurate de lumină, ca ruinele unui oraș canaanit mă privea înapoi de acolo din pământ, înconjurată de chiparoși întunecați, sobri și maiestuoși, de parcă uitase cu totul strigătele vesele ale copiilor în apa rece, cu firișoare de nisip auriu printre degete, sau roșeața pepenilor îndulcindu-i marginile. La fel voi uita și eu murmurele liniștitoare ale apropierii, într-o clipită, înainte să mă cuprindă somnul, calmul plăcut al dimineților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de elegantă? Îi cuprind umerii și o conduc spre masă, și tu ai terminat orele mai repede astăzi, nu? Iar ea spune, da, astăzi s-a terminat semestrul, începe vacanța mare. Și pentru mine începe acum vacanța mare, spun eu veselă, mi-am dat demisia astăzi, și ea întrebă, serios, de ce, dar imediat spune speriată, din ce vom trăi, nu vom mai avea bani, iar eu zic, nu îți face griji, voi primi un ajutor de șomaj, iar după aceea voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
voi putea vedea tot ceea ce se întâmplă, voi observa totul cu o clipă înaintea ei. Aud hohote de râs apropiindu-se și mă aplec imediat, iată-le pe Șhira și Meirav, prietenele ei din copilărie, venind cufundate într-o sporovăială veselă, răsuflu ușurată, cel puțin ele vin, dar simt cum mă cuprinde frica în clipa în care le văd trecând prin fața clădirii noastre și continuându-și drumul, aproape că strig în urma lor, haideți la ziua ei de naștere, nu o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
Capitalei după puține minute de așteptare; mai întâi a fost ministru al transporturilor unde am avut intrare liberă. De câte ori ne-am întâlnit mă întreba dacă nu vin alături de el. În campania electorală, la masa de la hotel Europa m-a întâmpinat vesel: ,,nea Marine, să trăiești !”. I-a lăsat pe toți, inclusiv pe Tăriceanu, să aștepte, ne-am îmbrățișat, m-a asigurat că va fi alături de noi... să-l sprijin... Comunica încredere și sinceritate ! Din păcate, ori caracterul lui, ori multiplele obligații
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
una dintre cele mai false care există și pleacă de la o cunoaștere superficială a lumii. Mă gândesc acum că vin ziariști, scriitori, ca turiști în România. Și-i ducem în Maramureș, unde sunt impresionați de cergi, de case, de Cimitirul Vesel. Dar, dacă ar avea mai multă curiozitate, ar trebui să vorbească cu oamenii și ar fi mult mai impresionați. Sigur că aparențele sunt dezastruoase. Vezi un film cu niște cozi înspăimântătoare, cu zăpadă amestecată cu noroi și neridicată de pe străzi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]