8,188 matches
-
slavei, cu înfățișare omenească, tot întunericul Iadului s-a luminat.” Nu pot reproduce integral scena, care ar merita o interpretare profesionistă. De altminteri, cu această mise en scène, cu această „tragicomedie” sacră desfășurată la porțile iadului încep unele slujbe de Înviere. Iadul îl ia în primire pe Satana și, după ce-i ține o predică moralizatoare, îl pune în lanțuri și-l aruncă la beci până la a doua Venire. Isus apucă dreapta lui Adam și rostește asupra tuturor o formulă de eliberare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
grijă de oamenii binefăcători și de popoare; Sariel „se ocupă” de cei care păcătuiesc împotriva duhului; Gabriel are în grijă paradisul și heruvimii; în sfârșit, Remiel (derivat dintr-un verb care în ebraică înseamnă „a se ridica”) e „responsabil” cu învierea. Capitolele XXXI-XXXVI dezvoltă viziunea, prezentată sumar în capitolele precedente. Capitolul XXII este extrem de interesant, întrucât, sub influența doctrinei orfice grecești, vedem cum se modifică radical reprezentarea șeolului în imaginarul iudaic. Reprezentarea străveche era aceea a unei peșteri imense, în care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
că Seth ar închipui un anumit tip de omenire, reperabil cam în toată istoria. El nu este neapărat cel de-al treilea fiu al lui Adam, ci fiul care imită și perpetuează „sfințenia fratelui său” ucis, Abel; numele lui înseamnă „înviere” și, lucru semnificativ, descendența lui nu cuprinde nici o femeie; în plus, „numărul generațiilor care se succed prin Seth, de la Adam până la Noe, este de zece, numărul dreptății” (15,20). Istoria omenirii este urzeala în care cetatea lui Dumnezeu se amestecă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
forțează nota comentatorii „de șoc”. Iuda este al treisprezecelea daimon, cel mai rătăcit dintre apostoli, tocmai pentru că el Îl va preda pe Isus preoților ca să fie sacrificat. Toate curentele gnostice refuză ideea sacrificiului trupesc al lui Isus și, implicit, ideea Învierii trupești. Pentru gnostici, sacrificiul și martiriul sunt rătăciri ale neinițiaților, ale „oamenilor materiali”, ale falșilor creștini. Ei nu cred decât în sacrificiul spiritual și în învierea sufletească. Așadar, nu numai că Iuda nu poate fi considerat un erou, ci el
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
sacrificat. Toate curentele gnostice refuză ideea sacrificiului trupesc al lui Isus și, implicit, ideea Învierii trupești. Pentru gnostici, sacrificiul și martiriul sunt rătăciri ale neinițiaților, ale „oamenilor materiali”, ale falșilor creștini. Ei nu cred decât în sacrificiul spiritual și în învierea sufletească. Așadar, nu numai că Iuda nu poate fi considerat un erou, ci el apare ca ultimul apostol pe scara valorică, cel mai pervers, întrucât crede în eficiența sacrificiului trupesc pentru mântuire, participând, în viziune, la o liturghie preoțească, lucru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
să v-o las, dar e trecut de miezul nopții, articolul trebuia trimis de ieri, iar altă idee nu-mi vine. Încerc să-mi imaginez cum ar reflecta mass media din România nu nașterea, botezul, minunile, trădarea, patimile, răstignirea sau învierea lui Iisus, ci mometul în care a rostit Fericirile de pe Munte. Să folosim o singură sursă (Iuda fiind cooptat printre apostoli ceva mai târziu, fără să apuce să-și divulge, neapocrif, punctul de vedereă. Să-l luăm pe autorul primei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
zgomot. Picamărul politicii s-a oprit. Și asta nu pentru că politicienii decid să ne scutească o vreme. Nu, ei fac tot posibilul să se bage în seamă și atunci, își fac cruci evlavioase la biserici importante, participă cu zel la Înviere, ciocnesc ouă roșii șamd. Doar că presa e mai puțin interesată în această perioadă. Și ziariștii se cam odihnesc. În plus, și noi ne bucurăm mai mult de familie, de vacanță, devenim cumva autiști. Simțim liniștea, îi uităm câteva zile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
decembrie, Fima se Îmbarcă din nou, de data asta pe un vas iugoslav, și ajunse În insula Malta, unde munci trei luni Într-o fermă care creștea pești decorativi și unde compuse ciclul său de poeme Moartea lui Augustin și Învierea sa În brațele Dulcineei. În ianuarie, În Valletta, patroana hotelului ieftin În care locuia se Îndrăgosti de el și Îi mută lucrurile În apartamentul ei. De teamă că și ea va rămâne Însărcinată, se căsătoriră la starea civilă. Însă căsătoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
și scrisese deja o grămadă de articole și cărți de istorie. În 1962, În urma insistențelor prietenilor săi și a eforturilor disperate ale lui Țvika, Fima publică volumul de poeme compus În timpul scurtei sale căsătorii din Malta: Moartea lui Augustin și Învierea sa În brațele Dulcineei. Vreme de un an sau doi, au existat critici și cititori care au văzut În Efraim Nisan o promisiune ce urma să se Împlinească. Însă după un timp și aceasta a pălit, fiindcă muza lui Fima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
sunetele clopotelor. Să Înțeleagă că exact acolo se află inima Poloniei. Inima inimii Europei creștine. Din partea mea, n-am nimic Împotrivă se fie transferată acolo cetatea Vaticanului. Să stea acolo papa pe un tron de aur de-acum și până la Învierea morților. Și În afară de asta... —Și În afară de asta, ieși din transă, sâsâi Gad Eitan, privindu-și la lumină degetele lungi, deosebit de frumoase, de parcă s-ar fi temut că trecuseră printr-o mutație neașteptată. Dar nu se obosi să specifice dacă era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
inclusiv cele uitate, inclusiv curiozitățile, și În câțiva ani va fi În stare să redea cu exactitate și corectitudine povestea ridicării și destrămării visului sionist. Sau poate va scrie mai degrabă un roman umoristic, puțin aiurit, despre viața, moartea și Învierea lui Iuda Iscarioteanul, luându-se pe el Însuși drept model. De fapt, era mai bine să nu scrie. Să se dezintoxice pentru totdeauna de ziare, radio și televiziune. Cel mult va asculta muzică clasică. În fiecare dimineață, vară sau iarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
te privește din aceeași somă!»“ (Suflete și întrupări) Iar altele sunt pur și simplu ininteligibile și nu pot fi clasificate: „Atunci când ansamblurile suflet-om vor putea accesa liber / la memoria tuturor rădăcinilor de suflet cu suporți decedați / se va produce ÎNVIEREA MORȚILOR.“ (Așa fi-va) Dar toate ilustrează un mod stângaci, involuntar amuzant, de a filozofa. Autorul crede că poate să rezolve, cu un hocus-pocus ‹ al gândirii lui naive, neexersate, probleme care frământă omenirea de mii de ani. Dar, bineînțeles, nu
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
spre pieirea lui! Treapta a XVII-a Catren Totul curge fără capăt, Totul curge fără dor, Încă zilele mă dor Și viața n-o mai capăt. Treapta a XVIII-a Catren Iar raza atinsă atunci, prea târziu, Deșteaptă în mine-nviere Și duhul luminii nu-mi face sicriu, Ci mult nu mă piere. Treapta a XIX-a Prima scrisoare către cel născut, al meu Învață, când vei veni, să nu judeci prin comparație. Învață să nu te lași copleșit de realitate
Douăzeci şi opt de trepte ale realului by Dan Iacob () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100976_a_102268]
-
cel ce întrebă și tot el, cel ce răspunde, bunul ca și răul, deșteptul și idiotul, frumos și urît în egală măsură. El însuși, ca fiecare, divizat din naștere spre a muri și în moarte spre a-i lumina nădejdea învierii. Da, tinere, nu că mă apăr dar am fost, conștient sau nu, în fiecare moment și judecător și judecat; verdictele s-au amestecat în mine și de aceea nu-mi dau seama dacă eu sau întreaga lume e condamnată la
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
la urmă, neîncrezător, ca un atomist la măsurarea umbrei. Renuntă la visul vreunei nemuriri larvare! Nu vom supraviețui ca embrioni și nici ca umbre abia energizate în vreun infern dantesc. Tot ce contează în suflet, char dincolo de persistența persoanei, e învierea trupurilor. Privește la trupul întins pe pat! Pare un manechin pe care numai tentaculele aparatelor îl mișcă. Dar manechinul ăsta arde. Într-o sală alăturată Doctorul vorbește cu ziariștii: “-Nu vă pot da nici un element nou”-spune el.“-Nu s-
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
se rotește amețitor oprind timpul iar clipa încremenită nu mai are sens. Gîndul doare și prin timp, trupul din spital se încordează. Echipa de gardă e foarte mulțumită de revenirea tonusului său dureros. Ei văd în asta un semn de înviere. Nu asta am dorit să-i răspund prietenului meu. Îl știu. Îmi dă parțial dreptate ca să mă poată contrazice mai apoi. Dar faptul că visul nobleței umane e un nonsens, ca viitorul care-mi apare fulgurant în zeci de variante
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
Duhul Sfînt, Domnul de viață făcătorul, Carele de la Tatăl purcede, Cela ce împreună cu Tatăl și cu Fiul este închinat și slăvit, Carele a grăit prin prooroci. Întru una, sfînta, soborniceasca și apostoliceasca Biserică. Mărturisesc un Botez, întru iertarea păcatelor. Aștept învierea morților. Și viața veacului ce va să fie. Amin.” Sfîrșit Noiembrie 1993-Februarie 1994
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
Mulțumit de rezultat, îi spun lui Mihai ca să plece la Krocmaz, la gazda noastră de două zile, și să aducă cinci litri de vin cumpărat de la gospodar, din care încă nu am apucat să bem datorită situației încordate din noaptea Învierii și până în acel moment. La ora 15, când mi s-a încredințat noua misiune de atac a poziției inamice, Mihai se afla departe de locul noii mele misiuni. Când a revenit în jurul orei 18, a aflat că eu sunt deja
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
fi impresionat orice bărbat, dar și-a adus aminte că el postește. Pentru o discuție teologică nu era pregătită, știa doar când e Sfânta Maria Mare (de aia mică își amintea întotdeauna prea târziu) și mergea la biserică numai de Înviere, sărbătoare care-i plăcea în mod deosebit pentru că-și cumpăra pantofi. Horațiu picotea mulțumit. Mâncase în sfârșit. Era pregătit pentru mare călătorie în vis, pentru marea uniune spirituală cu Contesa. Contesa încercase de mai multe ori să-l inițieze în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Tertulian. Să ne oprim puțin la fiecare dintre ele. Cea dintâi interpretare posibilă se sprijină pe teza că actul de credință, întrucât accede la cele tainice, este mai sigur decât rațiunea. În consecință, trebuie să credem în răstignirea, moartea și învierea Fiului lui Dumnezeu, chiar dacă acestea apar minții noastre ca profund inacceptabile. Ceea ce cugetării comune îi apare rușinos, absurd sau imposibil ( pudendum, ineptum & impossibile) este totuși cert în faptul de credință. Cu o asemenea interpretare, Tertulian nu ar fi spus nimic
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
revedem câteva pasaje din scrierea lui Tertulian, spre a ne da seama mai bine în ce situații intervin acele formule paradoxale. Intenția polemică a scrierii va fi anunțată de la bun înce put („Sunt unii care năzuiesc să clatine credința în înviere...“). Îl are în vedere mai ales pe Marcion din Sinope (cca 80-155), însă trimite și la Apelles, la Valentin și la discipolul său Alexandru, socotiți de obicei gnostici. În viziunea acestora, a vorbi despre trupul lui Hristos ca trup omenesc
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Dumnezeu? Ar fi cu totul în afara rațiunii, imposibil de acceptat. Numai că Tertulian știe cu totul altceva: acești interpreți, deși cultivați și subtili, clatină însăși speranța omului în mântuire. Ignoră în fond că „proclamarea existenței Lui adevărate va dărui chezășia învierii noastre“ (I, 2). Tocmai aici se situează credința vie a lui Tertulian; or, disputa cu tot felul de argumente poate ușor să rateze sensul soteriologic al Întrupării. Nu e vorba de a ignora gândirea logică în astfel de discuții. Numai
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
și îl rostește din nou în fața oricui a auzit ceva despre acesta. În consecință, caută acele for mulări ce transgresează vizibil logica obișnuită. Nu afirmă pur și simplu că actul de credință este absurd în sine. Nici că moartea și învierea Fiului sunt absurde în ele însele, în afara oricărei logici. A recunoaște limitele înțelegerii omenești nu înseamnă a spune că aceasta este complet neputincioasă. Nu sugerează în această privință o cale nouă, cum ar fi afirmarea constantă a celor imposibile. A
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
se iscase din senin? Sau Pelaghia a lui Avtornic, care cu toate că aduse pe lume nouă băieți și nouă fete, și trebuia să Împartă așternutul cu un bărbat ce călca pe-alături, trăise ca o sfântă, stingându-se, În noaptea de Înviere, Înconjurată de o șleahtă de nepoți și strănepoți, la venerabila vârstă de o sută șase ani? Cine o Îmbrăcase ca pe o târfă, atârnându-i de gât o mulțime de mărgele sclipitoare și-i pusese În mână și un evantai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Zadarnic trăgeau clopotele. Zadarnic bătrânii ieșiseră În ninsoare cu prapurii, cu icoanele făcătoare de minuni, ferecate În argint suflat cu aur, zadarnic coborâseră crucea de lemn, agățată deasupra iconostasului, pe care o desprindeau de la locul ei doar În noaptea de Înviere, zadarnic Își pusese preotul Fadei pe creștetu-i pleșuv sfântul potir, pe care-l folosea la Împărtășanie, zadarnic colindase Nicanor Însoțit de Fevronia și de babulea, care se țineau de el ca niște umbre, una lungă și subțire, cealaltă gârbovită, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]