9,526 matches
-
sunt lui Mălăele în această montare Dana Dogaru, Cristian Șofron, Victoria Cociaș, Valentin Teodosiu, Constantin Cotimanis, Andreea Măcelaru, Daniel Constantinescu. Biletele, cu prețuri de 300 000 de lei și 400 000 de lei, se pot cumpăra de la Agenția Operei. Aceeași comedie se va juca și pe scena Teatrului din Reșița, în 1 iunie, de la ora 20. Arta în presa interbelică de Vest l Comunicare științifică Secția de Artă a Bibliotecii Județene Timiș supune dezbaterii presa interbelică. Joi, 20 mai, de la ora
Agenda2004-20-04-cultura () [Corola-journal/Journalistic/282414_a_283743]
-
cu Noroc“, „Neamul Șoimăreștilor“, „Felix și Otilia“, „Ultima noapte de dragoste, întâia noapte de război“, iar lista ar putea continua. Arhiva cinematografică poate fi consultată de către dascăli în fiecare zi a săptămânii. Umor cu OZN l De Ziua Teatrului de Comedie Grupul de umor „extrasenzorial“ OZN pregătește „un show ce nu se vede la TV“, spectacol ce se va desfășura de Ziua Teatrului și Umorului Studențesc, miercuri, 19 mai, de la ora 19,30, în sala festivă a Casei de Cultură a
Agenda2004-20-04-cultura () [Corola-journal/Journalistic/282414_a_283743]
-
după ea. Ascultă-mi sfatul: n-o lăsa, cum ai tot făcut până acum. Femei din astea sunt rare. Afară, Anca e buhăită de plâns. — Ce ți-a zis? sughite. — Să te duc la restaurant și să-ți mulțumesc pentru comedie. Niciodată nu l-am putut păcăli pe tata. Odette, de ziua clientului — Dacă mănânci în crâșma asta de ziua ta, mi-a aruncat repezit și radioasă Odette, împingând cu spatele ușa restaurantului, ai dreptul la meniul special pentru doi, iar
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
v-am povestit că Lebrijana avea pe-atunci treizeci sau treizeci și cinci de ani și era o andaluză vulgară și frumoasă, brună, cu trăsături plăcute și destul farmec Încă, cu ochi mari, negri și vii, și piept opulent; fusese actriță de comedie vreo cinci-șase ani și curvă tot atâția Într-o casă de Întâlniri de pe strada Huertas. Obosită de asemenea viață, imediat ce-i apăruseră primele riduri pe la colțul ochilor cumpărase din economiile ei Taverna Turcului, din care trăia acum relativ decent și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
vocea ei mă Înfioră până În creștetul capului. Avea un ton liniștit și seducător, câtuși de puțin copilăresc. Aproape prea grav pentru vârsta ei. Unele doamne foloseau acest ton, adresându-li-se amorezilor, În reprezentațiile populare de prin piețe și În comediile din teatrele În aer liber numite corrales. Însă Angélica de Alquézar - căreia Încă nu-i știam numele - nu era actriță, ci doar o copilă. Nimeni n-o Învățase să adopte ecoul acela obscur, acel mod de a pronunța cuvintele astfel Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
mai simandicoase personaje ale Curții veneau cu plăcere acolo, bucurându-se de peisaj. Însă acela care a explicat cel mai bine, câțiva ani mai târziu, ce Însemna hacer la rúa a fost don Pedro Calderón de la Barca, În una din comediile sale: Dimineața mă voi afla, să te văd, la biserica ta; după-amiaza, de vei ieși, la promenadă te voi Întâlni; la Prado voi merge pe seară, aproape de carâta-ți ușoară; apoi, pe strada ferită, șopti-voi la fereastra zăbrelită. Astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
mâna lui trei mistreți -, și așa l-a imortalizat În picturile sale don Diego Velázquez și În versurile lor mulți dramaturgi și poeți, precum Lope de Vega, don Francisco de Quevedo, sau don Pedro Calderón de la Barca În celebra sa comedie Eșarfa și floarea: Să vă spun care bărbat tânăr, mândru, neînfricat, la botfori de vânătoare cu argint Împintenat, de dârlogi a dus agale pe străzi multe, la plimbare, al reginei cal rotat, rămânându-i devotat doamnei sale la picioare? V-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
-se În alte o mie, și nimica nu scăpa limbilor acelora bifurcate care la toate se pricepeau, ponegrind totul, de la rege până la ultimul țopârlan. După mulți ani, Încă mai pomenea de locul acela poetul Agustín Moreto când, Într-una din comediile sale, Îi punea să spună pe un țăran guraliv și pe un soldat viteaz: — Ce-oți fi găsit la treptele-alea oare? — Stau cu fârtați de-ai mei la șezătoare. Dalele astea chiar m-au fermecat, că-n toată lumea țarină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
lui don Francisco de prietenul său, Juan de Fonseca, și un ciubotar cârpaci de pe strada Montera numit Tabarca, foarte cunoscut ca șef al așa-zișilor muschetari: galeria de aplaudaci sau de huiduitori care, În funcție de interese, hotărau succesul ori eșecul unei comedii, la care asistau În picioare. Deși țopârlan și analfabet, acest Tabarca era un tip grav, temut de autori, care trecea drept specialist În piese de teatru, vechi creștin și hidalg sărăcit - ca mai toată lumea -, și era măgulit, din cauza influenței sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
pe mine, don Francisco. Dar cu domnia voastră și cu versurile domniei voastre, nu se știe niciodată. Poetul se uită Încruntat la stăpânul meu. — Să presupunem c-ar fi vorba de dumneata. E ceva grav? — S-ar putea să fie. — Ei comedie! În cazul ăsta nu ne rămâne decât să ne batem... Ai nevoie de ajutor? — Deocamdată, nu... Căpitanul Îi privea pe spadasini mijindu-și puțin ochii, ca și când vroia să-și Întipărească mutrele lor În minte. Și-n plus, domnia voastră are suficiente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
marele Félix Lope de Vega Carpio, apăru mergând Încet, Întâmpinat de salutul tuturor celor de față, care Îi făceau loc plini de respect; se opri câteva minute să stea de vorbă cu don Francisco de Quevedo, care Îl felicită pentru comedia ce avea să fie jucată chiar a doua zi la Corral del Príncipe: eveniment teatral la care Diego Alatriste Îmi promisese să mă ducă și gen de spectacol pe care aveam să-l văd pentru prima oară În viața mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
trăncănesc peste măsură. I-am vorbit de Lope de Vega, pe care abia de-l cunoscusem sus pe trepte, ca de un vechi prieten. Și am adăugat că aveam de gând, stăpânul meu și cu mine, să mergem la reprezentația comediei El Arenal din Sevilla, care urma să fie jucată a doua zi la Corral del Príncipe. Am mai sporovăit nițel, am Întrebat-o cum o cheamă și, după o delicioasă scurtă ezitare În timpul căreia și-a atins buzele cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
am Întrebat dacă toate acestea nu aveau vreo legătură cu straniile Întâmplări din ultimele zile. Oricum Însă, orice relație Între Îngerul acela blond și bandiții de la Portița Sufletelor părea o imensă aiureală. Pe de altă parte, perspectiva de a vedea comedia lui Lope mă făcea și mai puțin perspicace. Așa orbește Dumnezeu, zice turcul, pe cel sortit pieirii. Noi zicem puțin altfel: pe cine vrea să-l piardă, Dumnezeu Îi ia mințile. De la monarh până la ultimul bădăran, Spania celui de-al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
perspicace. Așa orbește Dumnezeu, zice turcul, pe cel sortit pieirii. Noi zicem puțin altfel: pe cine vrea să-l piardă, Dumnezeu Îi ia mințile. De la monarh până la ultimul bădăran, Spania celui de-al Patrulea Filip a iubit teatrul la nebunie. Comediile aveau trei jornadas, adică acte, și erau toate În versuri, deosebindu-se doar prin metru și rimă. Autorii consacrați, cum am văzut În cazul lui Lope, erau iubiți și respectați de toată lumea, iar popularitatea actorilor și actrițelor era imensă. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
Mariei Calderón, La Calderona, care i-a dăruit și un fiu, numit tot don Juan de Austria ca și predecesorul lui celebru, copilul din flori al lui Carol Quintul. În ziua aceea se relua la Corral del Príncipe o Îndrăgită comedie a lui Lope de Vega, El Arenal de Sevilla - titlu trimițând la rău-famatele Întinderi de nisip formate de cursul Guadalquivirului În preajma acelui oraș -, și interesul curiozitatea, nerăbdarea erau imense. Cu mult Înainte de ora reprezentației, lumea se Îndrepta Într-acolo În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
ajuns acolo nu mai eram singuri: ni se alăturaseră În drum Juan Vicuña și Licențiatul Calzas, mari admiratori ai lui Lope, și chiar pe străduța Del Princípe, don Francisco de Quevedo. Astfel am ajuns cu toții Împreună la intrarea corral-ului de comedii, unde abia de te puteai mișca de atâția oameni. Toate stările sociale din orașul de reședință a Curții erau reprezentate: de la nobilii din Încăperile de sus cu ferestrele larg deschise spre incintă, până la publicul obișnuit care Înțesa balcoanele, rândurile laterale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
motive, iar la reprezentații trebuia să asiste un magistrat municipal - un alcalde - ajutat de alguazili. Nici măcar nobilii nu erau străini de tevatura aceea: ducii de Feria și de Rioseco, rivali la grațiile unei actrițe, se Înjunghiaseră odată În toiul unei comedii, sub pretextul unor locuri la catul de sus. Licențiatul Luis Quiñones de Benavente, un toledan timid și cumsecade care a fost un cunoscut de-al nostru, al căpitanului Alatriste și al meu, a descris Într-una din compozițiile lui În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
privirea haină, totul Îi dădea În vileag ca fiind ucigași năimiți. E adevărat că de oameni ca ei era plin corral-ul; numai că aceștia patru păreau a se interesa Îndeaproape numai de noi. Se auziră bătăile de gong anunțând Începerea comediei, muschetarii strigară „jos pălăriile!“, toată lumea se descoperi, se trase cortina, și Întreaga mea atenție zbură de la zurbagii la scenă, unde apăreau deja personajele doña Laura și Urbana, Învăluite În mantii. În fața pânzei Închipuind fundalul, o ramă cu cartoane pictate imita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
a fost așa. Nu-i, după părerea mea, loc În lume să-i fie egal. Până și acum mă ia cu fiori amintindu-mi de versurile acelea, primele pe care le-am auzit vreodată rostite de pe scena unui corral de comedii; cu atât mai mult cu cât actrița care o Întruchipa pe doña Laura, prea-frumoasa María de Castro, avea să ocupe un anumit loc În viața căpitanului Alatriste și Într-a mea. Însă În ziua aceea, la Corral del Príncipe, María
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
de față -, să-i invite la spectacol. Grava sobrietate a spaniolilor contrasta cu penele, panglicile, fundele și bijuteriile purtate de cei doi englezi, a căror Înfățișare plăcută și tinerească fu foarte pe placul publicului care umplea până la refuz corralul de comedii și stârni o sumedenie de suspine, fluturări de evantaie și ocheade devastatoare În locul rezervat femeilor. Începu actul al doilea, pe care l-am urmărit ca pe primul, sorbind cele mai mici cuvințele și gesturi ale actorilor; și În timpul acestuia, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
știu dacă să-i oprească sau să apară din nou la fereastră; așa că atunci când Își recăpătă stăpânirea de sine pe care fusese cât pe ce să și-o piardă, cei doi englezi se aflau deja În patio-ul corral-ului de comedii, Înfruntându-i pe cei cinci spadasini care Îi Încolțeau pe Francisco de Quevedo și pe Diego Alatriste. Episodul acela era din cele ce rămân Înscrise În anale; Încât nu e de mirare că odăile de sus, rândurile de bănci, locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
să te vadă nu scapă nimeni cu lovituri de spadă. Oricum, Alatriste nici nu avea cu ce să le dea. Până și cuțitul de parlagiu i-l luaseră din carâmbul cizmei când l-au arestat după Încăierarea din corral-ul de comedii; unde, cel puțin, intervenția englezilor făcuse să nu fie omorât pe loc. — Akoom siuntem kit, spusese Charles al Angliei când garda năvăli ca să-i despartă pe adversari sau ca să-l protejeze pe el, nu se știe prea bine. Și după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
fiecare dată când, la ieșirea stației de metrou Mihai Bravu, constat că scările rulante nu funcționează. Pesemne că oboseala își scosese din nou colțișorii de lapte gata să se carieze și îmi rânjea impudic și idiot ca la finele unei comedii pe seama vampirului din Carpați. Ei bine, acasă nu mă aștepta nici un festin. Dar dorința nu-i ca omul sănătos, ea te îmboldește și te bagă până la gât în ireal și himeră, te solicită și, în cazul de față, îți irită
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
să fii prezent simultan. Și că peste tot, fără excepție, dai de oameni senini și calzi, frumoși, luminoși, tineri și bătrâni deopotrivă, comportându se în context cultural cu o prospețime receptivă și-o familiaritate aproape religioase. Suita spectacolelor de la Național, Comedie, Odeon și Bulandra, ca și la Metropolis, ACT, Nottara, ori la matineele pentru copii și tineret de la Operă și Ateneu se desfășoară frecvent cu casa închisă. Mai toate concertele simfonice, ca și serile Chopin de la Ateneul Român, au parte de
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
oficial care să justifice subordonarea. Ce va să zică „evitarea oricăror nereguli financiar contabile, de genul celor evidențiate, în timp, de Rapoartele Curții de Conturi“? Ce înseamnă „prelungirea efectelor profund negative ale unor stări de lucruri“?!? Nu am de gând să continui comedia. Sigur că toată lumea știe ce se află îndărătul paravanului spoit hidos, ca la bâlci. Obsesia obsesiilor: Traian Băsescu. Pentru răfuiala cu un om, pentru ambițiile politicianismului dâm bovițean, pentru capriciile vinovățiilor răzbunătoare ale câtorva agenți (și agenții) de putere, majoritatea
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]