8,653 matches
-
mine suntem de acord în toate aspectele esențiale ale mersului acestui război; dar, pe moment, doresc să revină pe Gorgzid. Domnilor, respectele mele. - Excelența voastră, zise Marele Amiral Paleol, la ordinele voastre. Se întoarse spre Gosseyn-Ashargin: - Prințe, zise, voi fi fericit să vă însoțesc până la secțiunea transporturilor. Gosseyn zise: - Înainte de a vă părăsi, aș dori să trimit un mesaj la Y 381 907. Gosseyn compuse mesajul convins că nu va întârzia să se reîntoarcă în corpul său: "MANIFESTAȚI O GRIJĂ DEOSEBITĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
privi direct pe Gosseyn-Ashargin cu ochi reci și neprietenoși. - Secoh, zise el, fără să se întoarcă. - Da? răspunse celălalt cu promptitudine. - Adu un detector de minciuni. Ochiul de oțel rămase ațintit pe Gosseyn. - Prințul a cerut o anchetă și sunt fericit să-l îndatorez. Având în vedere împrejurările, era normal, oarecum adevărat, numai că Gosseyn ar fi schimbat două cuvinte. În loc de "a cerut" ar fi spus s-a așteptat la... Enro nu rămase așezat. În timp ce lui Gosseyn i se fixau brățările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
la orice oră din zi și din noapte. Firește, puteți să le ascultați, voi și agenții voștri. - Firește, zise Enro, sarcastic. Și mai ce? - Vreau să dispun liber de distorsoarele de transport în toate punctele Celui Mai Mare Imperiu. - Sunt fericit să aflu că-ți restrângi această dorință la Cel Mai Mare Imperiu, zise Enro. Se întrerupse. - Continuă, te rog. - Doresc să comand tot echipamentul ce mi-l voi alege de la Magaziile generale. Nu arme, firește. Enro remarcă: - Poți s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Secoh puse jos furculița și cuțitul și-și așeză mâinile pe masă. Arătau fine și sensibile, dar aveau în ele și fermitate. Zise în sfârșit cu amabilitate: - Băiatul meu, nu vreau să te descurajez. Poziția dumitale este anormală. Aș fi fericit să-ți dau personal instruirea primară de bază, iar grație elasticității puterilor mele discreționare, gândesc că aceasta ar putea include și ceremonia viziunii. Dar trebuie să te avertizez cu toate acestea că protecția obișnuită asigurată novicilor și inițiaților nu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
liberă, care dispunea de servitori pentru toate cele consacrându-se acestei ocupații. Stupefacția pe care o încerca ea însăși să se vadă acționând astfel făcea ca intimitatea operației să fie perfect normală. El nu era Enro, care, pentru a fi fericit, voia mâini duioase de femei - dar se destindea și o lăsa să-i maseze picioarele, brațele, spatele. Ea se dădu la o parte în sfârșit și observă tentativele lui ezitante de a se ridica în capul oaselor. Pentru Gosseyn, această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
cu șireturile, bineînțeles, că se repetă și la plecare, când musafirii încearcă să-și lege șireturile iar July, responsabilă cu șireturile, urgent le dezleagă și asta, la infinit, până musafirii nu mai știu de râs. Luminosul Mitică tot timpul era fericit, ori de câte ori mergea cu părinții la țară. Acolo se bucura de o mai mare libertate, dar și de atenția specială a bunicii, care îl răsfăța cu mâncăruri deosebite. Îl aștepta cu pulpe de pui, cocea pâine proaspătă, în plus, de dragul lui
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
pentru asta să trebuiască să facă vreun efort perceptibil, o altă mișcare populară de masă, dotată cu o viziune prospectivă mai ambițioasă, proclama faptul că cel mai mare vis al omenirii de la Începutul timpurilor, adică, posibilitatea de a se bucura fericită de o viață eternă aici pe pământ, devenise un bun la Îndemâna tuturor, ca soarele care răsare În fiecare zi și ca aerul pe care-l respirăm. Deși Își disputau, ca să spunem așa, același electorat, există și un punct În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
era gata, literă cu literă, cuvânt cu cuvânt, dar era altceva, Îi lipsa tenta neliniștitoare a culorii violete a hârtiei, acum era o misivă obișnuită, comună, din acelea de tipul Sper că aceste rânduri să vă găsească bine sănătoși și fericiți alături de Întreaga familie, căci eu, din parte-mi, am numai lucruri bune să vă povestesc. Prim-ministrul Înmână copia directorului general, Iat-o, păstrez originalul, spuse el, Și comunicatul guvernului, când Îl voi primi, Luați loc, Îl voi redacta eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
cöthen ceea ce mai târziu avea să fie numit opus o mie doisprezece, lucrări aproape tot atâtea câte au fost cele ale creației. Pasajul dificil a fost depășit fără ca el să-și dea seama de performanța pe care o realizase, mâini fericite făceau violoncelul să murmure, să vorbească, să cânte, să scoată răgete, iată ce Îi lipsise lui rostropovici, această sală de muzică, acest ceas, această femeie. Când termină, mâinile ei nu mai erau reci, ale lui ardeau, de aceea mâinile se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Ai dreptate! MICUL PRINȚ (spre plâns): Sigur că am dreptate! Când cineva a îndrăgit, ca mine, o floare cum numai una se află în milioanele și milioanele de stele, lucrul acesta e de-ajuns pentru ca el, privindu-le, să fie fericit. "Floarea mea, își spune el, e undeva, acolo..." Dar dacă o oaie îi mănâncă floarea, pentru el atunci e ca și cum, dintr-odată, toate stelele s-ar stinge. Și nici asta nu e important, așa-i? (plânge) OMUL (îl ia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
știu să râdă! OMUL: Da, am să fiu mai bogat decât toți ceilalți oameni. Îmi pare rău că trebuie să ne despărțim. MICUL PRINȚ: Ei, după ce o să-și treacă părerea de rău știi, părerea de rău întotdeauna trece -, vei fi fericit că m-ai cunoscut. Vom rămâne mereu prieteni. Îți va fi dor să râdem împreună. Și vei deschide uneori fereastra, așa, numai de drag, iar prietenii tăi se vor mira văzându-te că râzi de câte ori te uiți, seara, la cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
și scumpe, unde se folosește la fel de mult eter pe podele și geamuri ca și pe pacienți. În ceea ce privește tratamentul, există tendința de a fi adepții egalitarismului. Un bărbat poate să aibă constituția fizică a unui elefant african, că ei tot sunt fericiți să-l trateze de parcă ar fi suferit o comoție, cu câteva asistente rujate care să-l ajute cu mărcile mai scumpe de periuță de dinți și de hârtie igienică, însă cu condiția să poată plăti pentru toate astea. În Wannsee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Dacă nu iei banii pentru munca ta, atunci înseamnă că ea nu poate să fi valorat prea mult. Mi-am pus tacul la loc în rastel și mi-am terminat berea. — Să n-ai niciodată încredere în cineva care e fericit să facă treaba pe gratis. Asta e ceea ce ați învățat ca detectiv particular? — Nu, e ce-am învățat ca un bun om de afaceri. Dar de vreme ce ai menționat asta, nu-mi place cum miroase treaba asta: un detectiv particular care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
iubește foarte, foarte mult, dar să nu se mai îngrijoreze pentru ea acum. Nimic nu o mai poate aduce înapoi. Ar trebui ca amândoi să vă continuați viața și să lăsați în urmă ceea ce s-a întâmplat. Încercați să fiți fericiți. Emmeline trebuie să plece acum. La revedere, Emmeline, suspină Hildegard. — Adio, am spus și eu. Din nou se lăsă tăcerea, cu excepția zgomotului făcut de sângele care îmi năvălea în urechi. Eram bucuros că era întuneric, deoarece îmi ascundea chipul, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
dezordinea mării. Schimbarea de culori, de climă, cele două pulovere cu care eram îmbrăcat, mirosul de pește în saramură care se ridica din cală îmi dădeau curajul să mă simt un om diferit, cum deseori se întâmplă în vacanță. Eram fericit să fiu singur, fericit că vremea urâtă o împiedica pe mama ta să vină după mine afară. Un marinar cu o pelerină din mușama sui cu greutate pe punte iar, când trecu pe lângă mine, strigă ceva de neînțeles și, arătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
însoțit-o cu tandrețe până la ultimul geamăt, apoi m-am întins alături de ea. Mulțumirea îi turnase în privire un chihlimbar dulce. Întinse brațul fără vlagă spre mine. — Dar tu? I-am luat mâna, am atins cu buzele verghieta. — Eu sunt fericit așa. Membrul îmi era deja foarte mic, pierdut între coapse. Inutil ca acela al unui copil. Mă privi, chihlimbarul din ochii ei devenise mai dens. Acum așteptam să mă întrebe ceva. Îmi trecu mâna peste față ca să mă chinuie, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cu reflexele sale roșiatice pe zâmbetul ei. — Așa este. Nu spun nimic, respir, mai ales respir... nu mă mișc, pentru că, dacă o voi face, voi cădea, mă voi împiedeca și voi cădea în spate, unde mă împinge zâmbetul acela. — Ești fericit? — Sigur că da. Dar nu știu unde mă aflu, nici ce gândesc. Ochii ei îmi amintesc o stradă noaptea închizându-se la orizont printre copaci, printre ramuri. Mă duc să aduc crema de zahăr ars. Sunt însărcinată, două cuvinte scrise cu creionul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Cade în spate pe tot ceea ce a fost și nu va mai fi, pe tot ce am pierdut. Suspină și ea în felul ei, încet, cu un șuierat al nasului. — E frumoasă? — Da. — Ce nume i-ați pus? — Angela. — Ești fericit? Prind un capăt al fularului, apoi pe celălat și le țin în mână cu gingășie, apoi, brusc, strâng capetele, strâng nodul până îl rup puțin. Cum aș putea să fiu fericit? Cum aș putea? Încep să plâng pe neașteptate. Lacrimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
fi luat cu sine o incertitudine. Nu m-am întrebat care. Dar am zâmbit pe întuneric și am simțit cum pielea obrazului mi se încrețește la contactul cu cearșaful, gândindu-mă cât de mult îmi plăcea s-o spionez. Eram fericit, nu ne dăm niciodată seama că suntem, Angela, și m-am întrebat de ce asimilarea unui sentiment atât de binevoitor ne găsește întodeauna nepregătiți, rătăciți, așa încât știm doar cum este dorul de fericire sau continua ei așteptare. Eu eram fericit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Eram fericit, nu ne dăm niciodată seama că suntem, Angela, și m-am întrebat de ce asimilarea unui sentiment atât de binevoitor ne găsește întodeauna nepregătiți, rătăciți, așa încât știm doar cum este dorul de fericire sau continua ei așteptare. Eu eram fericit în momentul acela și mi-o spuneam mie însumi: sunt fericit! Fericit pentru acel puțin din Italia pe care lumina slabă mi-l oferea în camera tristă ca un atelier de mobilă. Fruntea îi lucea, m-am apropiat să i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
m-am întrebat de ce asimilarea unui sentiment atât de binevoitor ne găsește întodeauna nepregătiți, rătăciți, așa încât știm doar cum este dorul de fericire sau continua ei așteptare. Eu eram fericit în momentul acela și mi-o spuneam mie însumi: sunt fericit! Fericit pentru acel puțin din Italia pe care lumina slabă mi-l oferea în camera tristă ca un atelier de mobilă. Fruntea îi lucea, m-am apropiat să i-o șterg cu un capăt al cearșafului. Ardea încă, poate mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
am întrebat de ce asimilarea unui sentiment atât de binevoitor ne găsește întodeauna nepregătiți, rătăciți, așa încât știm doar cum este dorul de fericire sau continua ei așteptare. Eu eram fericit în momentul acela și mi-o spuneam mie însumi: sunt fericit! Fericit pentru acel puțin din Italia pe care lumina slabă mi-l oferea în camera tristă ca un atelier de mobilă. Fruntea îi lucea, m-am apropiat să i-o șterg cu un capăt al cearșafului. Ardea încă, poate mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
la vale și să rupă, să sfâșie. Nici nu mă mai pot uita le verze. Știu unde sunt și nu trec prin fața lor. Ocolesc prin dreptul raftului cu pătrunjel, coriandru, busuioc. Cu ele m-aș putea căsători și aș fi fericită. — Să trag în verze ? De data asta a venit cu mitraliera după el. Și-o ține sprijinită pe umăr ca pe-o furcă. Parcă nu din Afghanistan s-a întors, ci de la adunat fânul în căpițe la el pe parcelă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ioana Morpurgo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1775]
-
are ochii verzi ? Copilul continuă să se uite peste umărul meu spre o lume de frunziș verde și nu-mi răspunde. Mă opresc la semafor. Copilul scâncește. Nu-i place lipsa de mișcare. Îl bălăngănesc cu căruciorul pe loc. E fericit. Toma trece pe roșu și dispare în mulțime. Sunt sigură că el a fost, deși n-am apucat să-i văd ochii. Plus - n-am mai dormit de o sută de zile. De când s-a născut copilul. Arăt ca o
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ioana Morpurgo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1775]
-
între două rafturi; caută ceva din colecția Penguin Modern Classics, plimbând delicat, dar hotărât, degetul pe cotoarele vineții. Ochi mari și vioi, carnație sănătoasă și bine pigmentată, părul cu unde bogate și diafane. Cititorule, iată că Cititoarea își face intrarea fericită în câmpul tău vizual, ba chiar în câmpul atenției tale; ori poate tu ai intrat într-un câmp magnetic a cărui atracție nu o poți evita. Nu pierde vremea, ai un subiect bun pentru a intra în vorbă, un teren
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]