9,442 matches
-
că sunt espresiunea adevărată a țării? Constatăm că suntem în plină revoluție de sus. Condiția de existență a unei societăți omenești este paza legii pozitive. Când în alte țări ori în alți timpi se calcă legea, totuși se admite o ficțiune care să legitimeze călcarea. Când romanii, după bătălia de la Cannae, au fost siliți să înarmeze pe sclavi și pe pușcăriași în contra lui Hannibal au zis, în cel mai suprem pericol pentru țară, "să presupunem că acești oameni sunt liberi", căci
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
șosea, îmi aminteam acea primă tumefiere inexplicabilă a neînsemnatului apendice cu care făceam pipi nu ca pe un fapt în sine, ci ca pe-o piesă a unei întregi constelații în care mai intrau, cu grade diverse de probabilitate sau ficțiune, și alte bizarerii fiziologice, psihice sau doar visătoare - structuri de slăbiciune dublând ca o vatelină zdrențuită fermitatea melancolică a minții mele. Zăpada care cădea greu peste șoseaua Ștefan cel Mare (pe atunci pietruită și de două ori mai îngustă ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de dilatate, de parcă în țuica din cănițele de lut ar fi presărat, aidoma bunicelor lor, sămânța fatidică de țigan, iar urmarea ar fi fost (prin ce mutație a chimismului acestui leac veninos?) nu pofta bestială de-mpreunare, ci nevoia de ficțiune. Oglinda așezată oblic sub grindă, lângă mănunchiul de busuioc uscat, dubla în apele ei strâmbe lampa din perete, înconjurată de raze ascuțite și curcubeu, atât de slabă că la un pas de flacăra ei lumina devenea cafenie ca pământul. Numai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Era de fapt amândoi, căci abia acum se vădea ceea ce toți presimțiseră într-un moment sau altul al vieții lor: că realitatea e doar un caz particular al irealului, și că sîntem cu toții, oricât de concreți ne-am simți, doar ficțiunea cine știe cărei alte lumi, ce ne creează și ne cuprinde... Un mare mister, o pătrunzătoare melancolie se răsfrângeau acum în miliardele de ochi dimprejur, care-n penumbra alunie luceau ca niște bile de sticlă atârnând de pedunculi subțiri, de parcă întreaga umanitate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sporovăind pașnic, deocamdată, cu Decebal despre pariurile de la cursele de cai și străduindu-se să-și țină armăsarul la pas, căci viteazul rigă al dacilor, mergând pe jos, abia putea păși în lotcile impresionantelor lui opinci. Dușmani de moarte în ficțiune, cei doi regi erau amici buni în realitate și puteau fi văzuți în orice seară la birtul actorilor de lângă Teatrul Național. După cei doi bărbați vestiți, mirosind a levănțică împotriva moliilor, dar din coapsa cărora ieșise toată românimea, veneau, flancați
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de fapt, nimic din oraș din cauza blocului de vizavi, care acum lipsește inexplicabil, accept că visez și totuși aleg să rămân acolo, aici, acum, și să nu mă mai trezesc niciodată. Și poate că, la fel, nu sânt nici în ficțiune, bătând la mașină la masa mea de scris, scriind cum bat la mașină la masa mea de scris - un tânăr pletos, cu fața subțire, cu ochi întunecați, cu mustață fibroasă peste gura austeră și senzuală - și cum ușa se deschide
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Și ea, și mama ei se pregătesc jumătate de zi pentru ele. De ce merg acolo și ce se petrece cu adevărat acolo mi-a fost imposibil să deslușesc, căci cum poți ști cum trece, pe banda lui Mobius, adevărul în ficțiune și, în definitiv, minunatule Pilat, "ce este adevărul?" Pot să cred, din spusele ei, că doctoru-i pune-n față planșe cu fluturi de cerneală, căci cunosc testul Rorschach, dar nu mai cred că în multicolora planșă X ea vede mereu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luminate toată noaptea și vuind din sitele ei electrice, tăcea acum, întunecată ca un mare sloi negru. Deasupra, printre nori, amestecate cu ei, ieșiseră stelele, și deodată își aduseră cu toții aminte de vara trecută, de Mendebil, de parfumul aspru al ficțiunii... De gestul avântat cu care copilul arătase spre stele, nu cu degetul doar, nici numai cu mâna, ci cu tot trupul lui, de parcă întregul lui trup ar fi fost degetul lumii noastre, îndreptat către minunatele stele. Aproape că-l omorâseră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
părea surprinzător faptul că magistrul Ion Gugiuman, s-a aplecat cu mare delicatețe și asupra amintirilor și povestirilor, scriind o carte pentru copii dar cu o simbolistică aparte: Povestiri din grădina bunicilor (1983). La prima vedere pare o carte de ficțiune dar se observă din titlurile povestirilor o anumită nostalgie a profesorului Gugiuman pentru perioada copilăriei și a cadrului în care acesta a trăit: Grădina bunicului, Florile din grădina noastră, fără a-și putea dezlipi talentul literar de preocupările profesionale, acestea
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
avea nimic în comun cu puterea de pe pământ, ci cu cea din cer. Și mi se pare că noua condiție ar obliga-o pe Grete Tartler să fie ceva mai exactă decât în acest interviu, care ține mai curând de ficțiune decât de realitate. Desigur, ca scriitor, n-ar trebui să mă deranjeze apetitul cuiva pentru ficțiune tocmai acum, când toată lumea nu este preocupată de nici o altă criză mai mult decât de cea a culturii. Numai că Grete Tartler, știind la fel de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pare că noua condiție ar obliga-o pe Grete Tartler să fie ceva mai exactă decât în acest interviu, care ține mai curând de ficțiune decât de realitate. Desigur, ca scriitor, n-ar trebui să mă deranjeze apetitul cuiva pentru ficțiune tocmai acum, când toată lumea nu este preocupată de nici o altă criză mai mult decât de cea a culturii. Numai că Grete Tartler, știind la fel de bine ca noi toți că nu te ia nimeni chiar de pe stradă sau de la masa ta
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
și, eventual, mărită, cred că am jigni-o dacă am trece peste amorurile sale, povestite cu lux de amănunte, ca și cum nu ar fi existat. Ce mi se pare totuși de neacceptat este faptul că Nina Cassian nu amestecă realitatea cu ficțiunea doar când e vorba despre viața sa intimă, ci și când ne spune că ea a iubit partidul, dar partidul nu a iubit-o pe ea. Chiar dacă pot să admit că amorul acesta neîmpărtășit ar fi făcut-o să sufere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
al psihoterapeutului și mi-a dat niște răspunsuri care m-au făcut să înțeleg. Nu-mi vine în minte nici o altă persoană, în afara domnul Kawai, căreia aș fi putut să-i dezvălui direct astfel de bănuieli. Ca romancier (creator de ficțiune), voi trece prin multe procese de povestire și trebuie să caut și să-mi pun în ordine lucrurile rămase în mine. Până să ajung în punctul acela va mai dura ceva timp. Nu e un lucru care să prindă formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
înțeleg și a rezolvat cu o răbdare de fier probleme realiste, care mă intrigau (mi-a spus niște lucruri folositoare despre „Epoca Aum“). Deasemenea domnul Haruki Kazukiro m-a ajutat enorm. Bineînțeles că, de acum înainte, în calitate de scriitor (creator de ficțiune) voi trece prin diverse procese de povestire și va trebui să caut și să pun în ordine părticelele rămase în mintea mea. În revistă, seria de interviuri a fost intitulată Post-Underground, dar când am citit din întâmplare versurile poetului american
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
gâtului și făceam ca el. Însă nu a fost nici un copil care să sară de la etaj și să moară. Povestea în sine era plină de viață, dar totuși diferită de realitatea exterioară. Sunt oameni care critică public povestirile. „Asta este ficțiune, cineva folosește bagheta magică și începe să zboare, o porcărie“, spun „Copiii o să credă că pot învăța cu bagheta magică și n-o să se țină de învățat.“ Mie o minciună mai grosolană mi se pare asta: „Învață din răsputeri pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
-o la sănătoasa? -Mi-aș salva viața plecând? -Să zicem că da. Ridică din umeri. -Nu simt îndeajuns urgența situației. Luai un aer grav. -Sigrid, îți garantez: dacă nu fugim în noaptea asta, mâine vom fi morți. Râse. -Chiar intrând în ficțiunea dumitale, nu reușesc să-mi fie teamă. Existența mea contează așa de puțin. Faptul că s-ar putea să mor îmi este indiferent. -Și dacă mor eu? -Îmi spun că știi ce faci. Glumea, ori pricepuse că avertismentul meu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
Eram amândoi într-o dispoziție excelentă. -Ații fost vreodată încercuiți, Olaf și dumneata, în vilă? -Încercuiți? -De ticăloși care vă spionau și vă împiedicau să ieșiți? -Vai, nu. -Și dacă ne-am preface că suntem? -De ce? -Trebuie să strecori ficțiuni în viață. Așa cum fac copiii. Asta duce la consecințe interesante. -La Palatul Tokyo, există planuri de acest fel. -Iată. O să purcedem la experiențe, după modelul Palatului Tokyo. E un happening. Vom evita să fim vizibili din stradă. -Condamnăm salonul. -Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
în 1931, și nu după călătoria în India, (1935-1936), așa cum susțin unii dintre exegeții operei sale. Aici, în Franța, are o primă tentativă de sinucidere. E un joc cu moartea, un exercițiu de creditare a operei: moartea - supremul lui adevăr, ficțiunea perfectă, singurul mod în care nu reușești să te amăgești („Numai moartea nu minte“, spune el e în Bufnița oarbă). Călătoria în India are valențe sincretice, e o călătorie în spirit - acolo Sadegh Hedayat „vede“ teribila uniune a două tipuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
pe strada Championnet, nr. 37. În noaptea de 8 spre 9 aprilie 1951, se închide în el și, după ce astupă cu bumbac toate gurile de aerisire, după ce face ordine, după ce-și arde ultimele manuscrise, deschide gazele... De data aceasta, ficțiunea a funcționat perfect. Întins pe canapeaua din bucătărie, surâzând, calm, împăcat în sfârșit cu el însuși - așa l-a găsit un vechi prieten, Edouard Saenger, cel care îl ajutase să se mute. Pentru că nu-i plăcea să aibă datorii, și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
suferă deformări deosebite, ca în viziunile provocate de febră. În zona neintenționalității artistice, acest miniroman poate fi citit ca o alegorie a operei de artă (având în vedere dubla meserie a naratorului, desenator și scrib), a raporturilor secrete dintre autonomia ficțiunii și precaritatea realului. Ne gândim și la umbra autorului proiectată pe perete (un alter ego?), care „supraveghează“ procesul de elaborare a creației artistice, ajungând să semene (chiar să fie!) cu o bufniță care citește (înghite!) tot ce scrie acesta (opera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
care „supraveghează“ procesul de elaborare a creației artistice, ajungând să semene (chiar să fie!) cu o bufniță care citește (înghite!) tot ce scrie acesta (opera absorbită de dublul obscur al naratorului!). Sunt multe secvențe narative care pot sugera ideea că ficțiunea e mai consistentă ca realitatea, că, nu-i așa?, viața imită literatura, că ficțiunea artistică nu e numai o realitate suprapusă, ci chiar un avatar al realului, negativul acestuia. Oricâte interpretări am da romanului (dacă îl considerăm roman), narațiune densă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
cu o bufniță care citește (înghite!) tot ce scrie acesta (opera absorbită de dublul obscur al naratorului!). Sunt multe secvențe narative care pot sugera ideea că ficțiunea e mai consistentă ca realitatea, că, nu-i așa?, viața imită literatura, că ficțiunea artistică nu e numai o realitate suprapusă, ci chiar un avatar al realului, negativul acestuia. Oricâte interpretări am da romanului (dacă îl considerăm roman), narațiune densă și suficientă sieși, rămâne mereu ceva inexplicabil, care rupe coerența hermeneutică. Ne permitem, totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
autonomă și ca epifanie a realului, limbajul magico-inițiatic, parabolic, meditația ca model de „falsificare“ a realului, motivul androginului, existența hipnotică, obsesia oglinzii deformante, creatoare de halucinații, percepția lumii sub anestezie totală, motivul literar al femeii-mandragoră, absurdul realului revelat printr-o ficțiune „pe dos“, ciudate și neașteptate sinestezii semiotice - la care „participă“ semnele realului (perceput mai ales olfactiv) și semnele avatarurilor realului (percepute auditiv), călătoria onirică, motivul camerei-sicriu, care concentrează spațiul și timpul etc. În critica literară iraniană contemporană există aproape 50
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
de tramvai, o rețea argintie care nu cade niciodată - scriu despre asta. Mă întâlnesc două ore cu singura mea prietenă la fosta Cireșica, eu vorbesc mult, febril, ajung târziu acasă, aerul tare al nopții - scriu despre asta. Încep să construiesc ficțiuni în care ies noaptea pe străzi. Încep să visez atingeri. Vreau să scap de teroarea orelor fixe. Sunt disperată. Nu scriu pentru nimeni. Vocea mea din cap se lovește de pereți. Un exercițiu prin care să țin departe sunetul spart
Poveşti cu scriitoare şi copii by Domnica Drumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1770]
-
al scenelor. Îndoieli: „Dacă au fost sau nu exact aceste scene nu știu. Peste ani, frânturi de fraze culese de ici, de colo au închegat o imagine a celor petrecute în acest sfârșit de aprilie“. Eugenia Ionescu își lămurește astfel ficțiunea sau curajul, îndrăzneala de a fabula. Din când în când, la fel ca într-un jurnal de știri, întâlnim fraze de genul: „S-o lăsăm în paza mamei, care încă mai tremură că putea s-o piardă și pe ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]