8,366 matches
-
apreciate pecuniar, ca ale oricărui mare artist înțelegi? doar post-mortem, mi-am luat niște măsuri de siguranță. În perioadele mai lungi de ședere pe insulă, lucrez cel puțin o zi pe săptămână, pe plantația de cocotieri a unei familii prietene, cot la cot cu băștinașii. E o satisfacție grozavă. Firesc, nu vreau bani. Îmi reîncarc însă bateriile și, pentru orice eventualitate, am și un cap de pod asigurat... Fac progrese și în literatura... de apartament; literatură care are circuit închis, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
ca ale oricărui mare artist înțelegi? doar post-mortem, mi-am luat niște măsuri de siguranță. În perioadele mai lungi de ședere pe insulă, lucrez cel puțin o zi pe săptămână, pe plantația de cocotieri a unei familii prietene, cot la cot cu băștinașii. E o satisfacție grozavă. Firesc, nu vreau bani. Îmi reîncarc însă bateriile și, pentru orice eventualitate, am și un cap de pod asigurat... Fac progrese și în literatura... de apartament; literatură care are circuit închis, de uz personal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
așez lângă o namilă bronzată. Tipul nu știe ce carte să joace. Îi arat eu. Îi strâng bruma de cărți și caiete de pe bancă și-i dau de înțeles că a trecut granița cu ele. Îi dau și lui un cot, ca să se mute ceva mai la dreapta. Sincer, mă bucuram că știu acum unde este buda. Nu trebuia să mai pierd timpul căutând-o. Bronzatul, respectuos: se conformează. Nu zice pâs. Liniște de mormânt. Intră o duduie. E clar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
a mărturisit, ca un adolescent întârziat, că s-a îndrăgostit de șapca mea nonconformistă, de modul meu de viață diferit, căci, m-am întrebat, cărui locuitor de lux din Insulele Cayman i-ar trece prin cap să se ocupe de cocotieri, cot la cot cu băștinașii? M-am arătat dispusă să-i vând șapca, la preț de tablou, eram pregătită să-i ofer chiar și un autograf, ca bonus, pe jerpelitura aceea cumpărată de pe o tarabă de doi bani, dar n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
ca un adolescent întârziat, că s-a îndrăgostit de șapca mea nonconformistă, de modul meu de viață diferit, căci, m-am întrebat, cărui locuitor de lux din Insulele Cayman i-ar trece prin cap să se ocupe de cocotieri, cot la cot cu băștinașii? M-am arătat dispusă să-i vând șapca, la preț de tablou, eram pregătită să-i ofer chiar și un autograf, ca bonus, pe jerpelitura aceea cumpărată de pe o tarabă de doi bani, dar n-a ținut figura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
e teamă. 2. — Nu cumva sunteți Însuși Quin Savory? Întrebă Janet Pardoe. — Mă rog, spuse domnul Savory, eu nu cunosc altul. — Nora mare și veselă. — Hora, o corectă domnul Savory scurt. Hora mare și veselă. O prinse cu mâna de cot și Începu s-o conducă de-a lungul culoarului. — E momentul pentru un sherry. Dar ce chestie - să fii rudă tocmai cu femeia care mi-a luat mie interviul! Fiică? Nepoată? — De fapt, nu sunt chiar rudă, spuse Janet Pardoe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
este ea. Dar Myatt nu se afla În compartiment - Încă fuma În vagonul-restaurant. Tânăra ezită o secundă. Mă duc la vagonul-restaurant și bat cu degetul În geam. Dar a doua ei ezitare dură prea mult. O mână o atinse pe cot și o voce Îi spuse ceva cu blândețe Într-o limbă străină. Ea se Întoarse Împrejur, gata să protesteze, să implore, s-o ia la goană dacă trebuia, și să alerge la vagonul-restaurant, dar teama Îi fu potolită puțin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
picioarele Îi erau reci ca gheața. Dar după o vreme Începu să citească În tăcerea doctorului Czinner o acuzație, așa că spuse cu convingere: — Se va Întoarce după mine. Așteptați și-o să vedeți. Ninici lăsă arma să-i cadă În Îndoitura cotului și Își bătu palmele Înmănușate una de cealaltă. — Locomotiva cea nouă e zgomotoasă, spuse el, urmărind trenul, care se Întinse la o buclă a liniei de parcă ar fi fost elastic și apoi dispăru din vedere. Macazurile reveniră cu un geamăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
spusese acesta: — Trebuie să ieșim. Zăpada se năpusti asupra ușii deschise, desenând pe prag o urmă cenușie ca un val. Îi văzură pe țărani Îngrămădiți pe linie. Josef Grünlich se ridică În picioare, Își netezi vesta și-l Împunse cu cotul pe doctorul Czinner: — Dar dac-o luăm la fugă, eh, prin zăpadă, toți deodată? — Vor trage, spuse Czinner. Soldatul strigă din nou și făcu un gest cu mâna. Dar vor trage oricum, eh? De ce ne scot afară? Dr. Czinner se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
grăbi Myatt să spună. — Dar eu n-am un sfanț. Femeia se Întoarse și făcu un gest cu mâna: — Domnule Savory, veniți să Împărțim o mașină. Veți plăti și partea mea, nu-i așa? Domnul Savory Își făcu loc cu coatele, ieșind din grupul de oameni ce se adunaseră În jurul mecanicului. — Nu Înțeleg ce spune tipul. Ceva despre un boiler, zise el. Să Împărțim o mașină? continuă el ceva mai pe Îndelete. Asta ar fi destul de scump, nu-i așa? O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
loc o discuție În contradictoriu, dar nu putu recunoaște nici una dintre voci. Mașina se oprise, dar motorul fusese lăsat să meargă molcom. Apoi ușa șopronului se deschise și lumina săltă În sus, spre saci. Se ridică ea Însăși Într-un cot și-i văzu, printr-o fantă a baricadei ei, pe ofițerul palid, cu pince-nez, și pe soldatul care fusese de pază În fața sălii de așteptare. Aceștia traversară Încăperea În direcția ei și pe Coral o lăsară nervii. Nu reuși să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
și, discret, mi-a făcut din mână. I-am răspuns cu mare bucurie... Aș fi alergat la ea, dar gândul că m-ar putea vedea călugărul m-a ținut în loc. Am așteptat ca cele două femei să dispară după un cot al cărării. Nu aveam motive să mă grăbesc, de aceea călcam în dorul lelii... Ajuns pe malul iazului, m-am oploșit în dosul unei tufe de lozii, loc unde soarele avea să-mi stea de veghe tot timpul cât aveam
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
ceva mai mare ca buricul unui deget - si încerca săinsiste, insă bătrânul îl întrerupse autoritar: — Am zis că ajunge. Îmi cunosc meseria. La vreo două sute de metri de colibă bătrânului, Tapú Tetuanúi se așeza pe nisipul plajei și, sprijinindu-și cotul de genunchi, privi încă o dată urmele pe care le lașaseră dinții de mistreț. Într-adevăr, nu era cine știe ce, doar ceva mai mult decât o schiță, însă când tatuajul va fi complet, îi va servi ca să povestească lumii că se născuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
de-aici, ca mai avem multe de discutat. Cei trei băieți se înclinară în semn de respect față de hotărârea Consiliului și se depărtară cu toata demnitatea pe care trebuiau s-o arate trei membri ai echipajului Mararei, însă după ce depășiră cotul plajei și se știură feriți de privirile celor care rămăseseră în Marae, începură să chiuie de bucurie, îmbrățișându-se, îmbrâncindu-se și trântindu-se prin nisip ca niște copii neastâmpărați. Am reusit! Am reusit! strigau întruna. De-acuma suntem bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Sunt superbe! exclama băiatul. Faptul că sunt frumoase sau urâte nu are nici o importanță pentru un navigator. Important este să fie utile, iar pentru mine sunt. Dacă formez un cerc cu brațele, atingându-mi vârfurile degetelor exact în dreptul Crucii Sudului, cotul meu stâng îmi va indica estul, cotul drept, vestul, iar ceafa mea va fi îndreptată spre nord. Tatuajele mele îmi vor indică atunci diferitele subdiviziuni, iar celelalte desene care apar lângă ele îmi vor aminti care este steaua reper de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
frumoase sau urâte nu are nici o importanță pentru un navigator. Important este să fie utile, iar pentru mine sunt. Dacă formez un cerc cu brațele, atingându-mi vârfurile degetelor exact în dreptul Crucii Sudului, cotul meu stâng îmi va indica estul, cotul drept, vestul, iar ceafa mea va fi îndreptată spre nord. Tatuajele mele îmi vor indică atunci diferitele subdiviziuni, iar celelalte desene care apar lângă ele îmi vor aminti care este steaua reper de la care pornește Avei’á. — Adică ești un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
caimani - și se urcă în caiacul șubred. Ocolind mangrovele, pătrunse pe gura largă a râului domol, aproape lipsit de curenți. Vâsli îndelung, tacticos și fără zgomot, până când îl copleși din nou mirosul acru. Înaintă și mai încet și, trecând de cotul râului, îi putu vedea, aproape chiar în același loc în care îi lăsase, grohăind și păscând, pentru că aceea era viața lor. Se trânti cu gura în jos pe fundul ambarcațiunii, își pregăti lancea pe o parte și de abia arătându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
mai erau vietnamezi în junglă. Nu li se mai auzeau glasurile. Și când s-a trezit, ei plecaseră deja. Nu mai erau huanganas în selvă. Nu li se mai simțea mirosul. O porni pe drumul de întoarcere. Ajungând la un cot al râului, pe o plajă liniștită, sări din caiac. Apa era călduță, dar într-o clipă ajungea să se simtă chiar rece. Se culcă cu capul pe un trunchi căzut lăsându-și ochii și mintea să-i rătăcească. Străbătu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
decât orice pe lume, deși nu o aprinsese nici o singură dată, de teamă să nu o strice. Copaci și iar copaci! Ore și ore, zile în care nu vedeai altceva decât același peisaj repetat și așteptai cu nerăbdare sosirea următorului cot cu speranța zadarnică de a descoperi vreo schimbare. Dar nu era nici o schimbare. Nu va fi niciodată și ei o știau. De-a lungul a peste cinci mii de kilometri - luni de navigație! s-ar putea străbate râul San Pedro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
lumea și cu mine emiteam raze pe lungimi de undă diferite. Cea pe care emiteam eu, foarte puțini o captau. În cea de a treia zi, pe înserat, zăriră orașul Santa Marta, care se înălța - murdar și fierbinte - la un cot al râului, pe un povârniș de unde se putea distinge acum, la Nord-Vest, silueta decupată a primelor culmi andine. Santa Marta - punct al civilizației înaintat în selvă, capitală a „muntelui“ amazonian, sediu al guvernatorului civil, al comandantului militar și al episcopului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
confortabil împreună, în completă înțelegere, și priveam depărtările înverzite, praful șoselei și secundele orei care treceau lent pe lîngă noi... ca și cum nu așteptam nimic altceva decît acel moment și libertatea verii... Ea își ținea haina pe braț, eu stăteam cu coatele pe genunchi și șapca pe ceafă, cerul deasupra era senin și lumina soarelui se răspîndea pretutindeni. Un tren a trecut prin apropiere, șuierînd... Ce-ar fi să mergem așa, într-o zi, cu trenul ăsta, pînă la capăt? am întrebat
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
ca tine în partidul vostru? Toți, dom'primar, toți. CAPITOLUL III Conturi palide din grădina lui Adam Un viol mai ciudat Procurorul Adam era obosit și tocmai se pregătea să plece acasă cînd secretara îl anunță: Au venit cei de la Cotul Morii. Care? întreabă Adam. Cei cu violul. Anchetatorul își reamintește povestea, oftează și se reașează pe scaun. Să intre întîi doamna. Închide ochii și profită de un scurt răgaz pentru a se rupe de realitate. Bună zîua, se aude o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
ăsta, al doamnei, era iresponsabil de... Avocatul se întoarce și, iritat la culme, îi arde o palmă femeii. Fără să fie surprinsă, aceasta comentează: Cam iresponsabil și mata. Degeaba aș mai intenta un proces... Concurență aviatică Acum, în România, orice coate goale își poate cumpăra o mașină de lux. Exagerez, desigur, dar dacă nu chiar orice coate goale, atunci oricine bagă mîna pînă la coate. Dar asta n-are mare importanță, chestia este că Romeo Lungu și-a luat o mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
palmă femeii. Fără să fie surprinsă, aceasta comentează: Cam iresponsabil și mata. Degeaba aș mai intenta un proces... Concurență aviatică Acum, în România, orice coate goale își poate cumpăra o mașină de lux. Exagerez, desigur, dar dacă nu chiar orice coate goale, atunci oricine bagă mîna pînă la coate. Dar asta n-are mare importanță, chestia este că Romeo Lungu și-a luat o mașină Mercedes de peste o sută de mii de euro. Exact ca și mașina vecinului său, Dinu Cămătaru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Cam iresponsabil și mata. Degeaba aș mai intenta un proces... Concurență aviatică Acum, în România, orice coate goale își poate cumpăra o mașină de lux. Exagerez, desigur, dar dacă nu chiar orice coate goale, atunci oricine bagă mîna pînă la coate. Dar asta n-are mare importanță, chestia este că Romeo Lungu și-a luat o mașină Mercedes de peste o sută de mii de euro. Exact ca și mașina vecinului său, Dinu Cămătaru, om care începuse să putrezească de bogat ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]