8,623 matches
-
prioritate a Europei. Mai mult, am impresia că, atunci când interesul pentru imaginar a ajuns În America, acest interes și-a modificat finalitatea. Spre exemplu, am citit niște cărți de neoșamanism și totemism În care este foarte frumos și cu reverență invocat Gaston Bachelard, dar parcă dintr-o altă perspectivă decât cea din care suntem noi obișnuiți să-l vedem. Noi Îl privim pe Bachelard ca pe un foarte bun teoretician pentru categoriile literare ale imaginarului, pe când acolo el este aplicat prin
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
interiorizată. De fapt, memoria colectivă este, probabil, ajustarea continuă, prin evocarea propriei versiuni și raportarea la versiunile celorlalți, a experiențelor comune din trecut și, odată cu aceste conținuturi - date de referentul comun - și contopirea „coloraturii afective” a diverselor discursuri despre trecuturile invocate. S-a spus că memoria colectivă e cea a comunităților care au trăit aceleași experiențe. Dar trebuie adăugat că și maniera de tratare a faptelor evocate joacă un rol esențial, căci În funcție de aceasta (și nu doar prin simpla selecție a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fost neîntrecut, și pentru faptul că a suscitat replici de marcă. Pentru o lungă perioadă, „maiorescienii” au dominat scena. Există o continuitate, cred, În chiar această „paradigmă” a crizei reprezentării, care face ca tiparul maiorescian să fie un reper adesea invocat. Ceea ce sugerează percepția relativ comună despre decalajul, defazajul, „Întârzierea” adaptării la un model european, ori chiar incongruența dintre modelul autohton și cel european. După anii ’90, problema modelului și a modelării a avut un ecou susținut și de realitățile politice
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
istorisirea proprie printr-un apel la înlăturarea lenei, pentru a continua cu o rugăciune adresată Fecioarei Maria (Invocatio ad Mariam), în cel mai evlavios ton posibil. Fecioara Maria, prototip ideal al frumuseții morale, al supunerii, blândeții și bunătății, este frecvent invocată ca protectoare căreia i se datorează respect, dar și ca înfăptuitoare de minuni (cf. Povestirea stareței). Ea devine exemplul pe care fiecare donna angelicata încearcă să-l egaleze. Metaforele folosite pentru descrierea ei sugerează perfecțiunea, dragostea permanentă revărsată asupra oamenilor
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
etc.) partidelor politice. De aici, "deficitul democratic", funcționarea aleatorie a partidelor și politicianismul endemic. Dar, în România postcomunistă ne confruntăm nu numai cu un deficit democratic, ci și cu unul ideologic. Personal, văd deficitul ideologic în dublu sens. Unul, curent invocat, se referă la faptul că partidele și unii oameni politici români nu cunosc suficient și nici nu se prea apropie de sistemele ideologice, preferând politica după instinct și interese. Celălalt sens vizează, însăși, incapacitatea unor teze și aspecte ale ideologiilor
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
bine temperat", în care J.-S. Bach explora, pentru prima dată în istoria muzicii, întreaga gamă tonală și multitudinea intervalelor muzicale, ideologicul "bine temperat" avându-și baza în paralogic explorează, la rândul său, gama celorlalte ipostaze ale gândirii mai sus invocate. Cu un asemenea nou concept al ideologicului cred că s-ar putea realiza analize mai profunde și (auto)evaluări mai lucide privind deficitul ideologic și partidocrația, inclusiv în România postcomunistă și, mai ales, s-ar putea încerca strategii educaționale pentru
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
diurnă a creației; ultimele trei, The Little Sister, The Long Goodbye și Playback - faza vesperală, a amurgului apăsător). Acest lucru n-ar fi relevant pentru scrisul lui Chandler, ci pentru logica internă a personajului. Posibil. Numai că, în cazul romanelor invocate, linia de separare nu există. Planul înclinat al evoluției eroului e contrabalansat de admirabila coerență a întregului. Plăsmuindu-l pe Philip Marlowe, Raymond Chandler a acceptat să limiteze la un singur unghi de vedere și la o singură sensibilitate posibilitățile
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
tragă concluzii, Chandler a dobândit câteva avantaje din faptul că nu s-a aventurat în scrierea cărților fără a-și lua inclusiv precauții ce ni-l înfățișează într-o lumină destul de puțin simpatică. Limbajul e decisiv, dar nu pentru motivele invocate mai sus, ci pentru construirea acelui indefinibil abur, insesizabil și inimitabil, numit stil. Dacă în subsolurile sale limba engleză e victima construcțiilor lingvistice seci de la reuniunile cluburilor Rotary, ramificațiile superioare pot conduce la crearea a ceea ce constituie „cel mai durabil
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
ei, ar fi meritat-o. Pagina întreagă de reclamă cumpărată în Publisher’s Weekly anunța evenimentul în cel mai curat stil al economiei de piață. Deși nu avea decât trei propoziții, textul publicitar miza pe forța de impact a numelor invocate: „În 1929, Dashiell Hammett. În 1934, James M. Cain. În 1939, Raymond Chandler”. Era limpede că editorul își pusese speranțe serioase în viitoarea carieră a debutantului. Alfred Knopf este secondat în această viziune optimistă de Hamish Hamilton, care achiziționează drepturile
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
în această carte. Unul dintre cuvintele frecvent întâlnite pe parcursul narațiunii este, de altfel, dirt („murdărie”). Autorul ne oferă, în felul acesta, o indicație de lectură, dar se și supune legilor narațiunii realiste: el reflectă situații ce corespund întru totul vocabulei invocate. O lume murdară, în toate sensurile cuvântului. Publicat în 1940, imediat după The Big Sleep, al doilea roman al lui Raymond Chandler s-a bucurat de un neașteptat succes de critică. Se spune că proba de foc a unui scriitor
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Zice că mă cheamă Hemingway. Nu ți se pare că e ușchit? Mica scenă absurdă continuă și în capitolul următor, unde, în loc să rezolve misterul poreclei date polițistului, Marlowe întinde și mai mult coarda, refuzând să dezvăluie identitatea reală a personajului invocat: Insul solid spuse: - Acum, că tot suntem între noi și nu e nici o damă în jur, nu mai contează de ce te-ai dus înapoi acolo, dar chestia asta cu Hemingway mă depășește. - E o poantă, am spus. O poantă veche
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
în condiții ce amintesc frapant de cele în care este eliminat Geiger în The Big Sleep, clubul Idle Valley - „sediul” lui Alex Morny - aduce izbitor cu Cypress Club, domeniul lui Eddie Mars. Exemplele pot fi înmulțite pentru fiecare din categoriile invocate. Poate că aici se află și explicația mizei lui Raymond Chandler pe figura detectivului. Conștient că sudura evenimentelor, dar și coerența ansamblului au de suferit, autorul a încercat să sugereze caracterul inevitabil al întâmplărilor, punându-le pe seama muncii de teren
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
acordate exportatorilor (subvenții), procedurile și restricțiile vamale etc. OMC rămâne un instrument de prim rang în procesul de globalizare, și anume, în liberalizarea piețelor, dar OMC nu este scutit de învinuirea că reprezintă interesele țărilor celor mai dezvoltate, argumentul principal invocat fiind politica protecționistă practicată prin intermediul taxelor vamale, subvențiilor acordate agricultorilor (SUA, UE), credite acordate țărilor importatoare de produse agricole, cu dobânzi reduse, dar cu obligația de a cumpăra produsele de care au nevoie din țările care le-au acordat credite
GLOBALIZAREA Manifestări şi reacţii by Florina BRAN,Gheorghe MANEA,Ildikó IOAN,Carmen Valentina RĂDULESCU () [Corola-publishinghouse/Science/228_a_334]
-
situația polemizabilă, la caracterul și culpa adversarului, la mobilul polemicii, în general. Uneori, la Arghezi, descrierea devine un argument metadiscursiv dublu orientat: către valorizarea și legitimarea propriului discurs, pe de o parte, și spre respingerea celui advers, ca necorespunzător criteriilor invocate. Iată o secvență asertiv-descriptivă care introduce perspectiva etico-estetică a autorului: "Polemica e proză frumoasă și pamfletul ei operă de artă. Lucrul care poate să identifice măestria și să-i controleze substanța și ținuta modelul alături cu interpretarea e polemica penei
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
trăsăturile caracteriale de luptător nativ "mai întâi cu sine însuși" și apoi cu ceilalți. Dacă investigăm mecanismul psihologic care activează dispoziția polemică a poetului, e necesar să invocăm un aspect biografic esențial, și anume frustrarea paternă, aspect care explică mult invocata mizantropie a poetului și atitudinea sa imprevizibilă. Din punct de vedere afectiv, Arghezi s-a format într-un mediu asimetric, lipsit de modelul paternal căruia băiatul îi atribuie, se știe, un rol referențial. Antearghezian sau, mai precis, nearghezian prin conținutul
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
ultimului termen. Diasirmul (formulă des întâlnită în pamfletul ironic arghezian) semnifică un plus de subtilitate și de flexibilitate intelectuală, care face deliciul unui public cu așteptări rafinate, grație provocării de a dezambiguiza ironia. Reproducem, ca argument, o mostră din textul invocat: "Ceea ce admir afară din cale la dumneavoastră [...] e minunata-vă putință de a vă eterniza într-o idee; e facultatea ce-o aveți de-a fi, când vă puneți, invariabil, ca un barometru nedres, e lipsa din mintea dumneavoastră luminoasă
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
implicat Arghezi (cu Lovinescu, Eugen Ionescu sau Ion Barbu) au sfârșit, se știe, prin capitularea, mai devreme sau mai târziu, a părții adverse. Dacă, cel mai adesea, obiectul polemicilor l-au constituit originalitatea liricii argheziene și talentul poetului, cei trei invocați au sfârșit prin a le recunoaște 282, uneori erijându-se chiar în avocați din oficiu ai lui Arghezi, în confruntarea cu Iorga (cum a fost cazul lui E. Ionescu și al lui Lovinescu). Dincolo de inerentele implicații etice, mai puțin importante
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
etico-politico-culturale, fiecare text arghezian (discurs și contradiscurs al acestei polemici) descompune mobilul central în câteva pretexte polemice sau, altfel spus, idiosincrasii tematice ale polemistului-pamfletar, reactiv și sensibil la fiecare gest public al adversarului său. 1. Astfel, ideologia naționalistă apare, deseori, invocată ca principal cap de acuzare, Arghezi recurgând fie le formulări directe: "antisemitism sălbatic", "fanfaronade naționaliste" sau aluzive: "romantismul (...) politic", idealist și fără nici o utilitate practică 285. În gazetăria interbelică, sunt bine cunoscute atacurile argheziene împotriva altor doi iluștri reprezentanți ai
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
constată încălcarea unor principii fundamentale, iar aducerea publicului ca martor în favoarea sa este deplin justificată. La Arghezi, formulări de genul "vede cititorul", "poate oricine să-și dea seama", "înțelege oricine", "cititorul a constatat" etc. exploatează latura notorie a unor fapte invocate ca argumente autosuficiente, care nu mai au nevoie de nicio explicație suplimentară din partea polemistului. Miza acestui parteneriat crește semnificativ ori de câte ori polemistul trece, prin subjecție, în registrul adresării directe și/sau imperative: "i-auziți", "ascultați", "observați", "examinați", "dacă vă uitați bine
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
lector al publicisticii argheziene s-ar afla în postura celui care pășește pe nisipuri mișcătoare, pentru că traiectoria discursului este adeseori imprevizibilă, fictivul invadează spațiul referențial și invers, iar jocul sensurilor face dificilă orientarea. Considerăm însă, cu certitudine, că dincolo de mereu invocata agresivitate, obiect de cercetare, pretext de contestare, mobil pentru studiul imaginarului colectiv al românilor, dimensiune recuperată și ideologizată de pamfletari-pastișori ș.a.m.d. discursul publicistic arghezian ne propune totuși cea mai tulburător-delectantă miză intelectuală: umorul. În această dimensiune, cea a
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
într-o "complementaritate" pe cât de pre-ajustată, pe atât de utilitară. Dacă antropologii care s-au angajat în această aventură îndoielnică și efemeră sunt puțini împinși de lipsa unui statut instituțional -, etnografia și "caricaturile ei mimetice" au fost în schimb larg invocate: astfel, li s-a cerut etnografilor să ocupe un post, poziție percepută ca o proximitate maximală în raport cu fundamentele culturale ale întreprinderii, însă deosebit de limitată pentru a aborda ca antropolog raporturile sociale care sunt în joc: în fapt, aceștia nu erau
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
cerul violet-închis..." Înfruntând spațiul, locatarul din "mahalaua celestă Țicău" circulă pe "podișele lumii"; "răstignit în el însuși" caută "un tărâm promis (...) un ostrov, numit Statornicie". Demers reclamând secole și milenii, un "timp epopeic" pe măsura unui Ulysse modern. Deși mereu invocat, frământatul ego al poetului nu se confundă cu pronumele Eu, acesta fugind din Sinele anxios pentru a se identifica iluzoriu cu alții Simplu joc ingenuu? Amăgitoare nostalgie de întregire? Pe marginea acestui Eu plural, subiect de tropisme și ipostazieri factice
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
retrospecție. Adorația pură din Diotima (titlu provenind din Hölderlin) se proiectează într-un timp magic, nedefinit: "În tine trăiesc ca-ntr-un Imn / al amintirii fără hotar, tot ce a fost, tot ce va fi, / lumile, viețile..." (Odă). Celei frecvent invocate i se rezervă o aventură în Zante, insula florilor, tărâm mirific ("E singurul loc unde ceasul nu bate"), analog insulei lui Euthanasius din Cezara lui Eminescu. Seducătoarea insulă fusese nominalizată de Carducci ca paradis terestru; ulterior de către Duiliu Zamfirescu, admirator
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
și să intervină pentru fiecare caz în parte cu sfaturi adecvate sau cu pedepse pe măsură. Pentru casnici, ea propu ne o dragoste creștinească, dând exemplul dragostei existente între Hristos și Biserica sa. Evanghelistul Marcu și sfântul Pavel sunt deseori invocați atunci când se confruntă cu problemele conjugale. Pasajele cele mai folosite sunt următoarele: „Că va lăsa omul pre tată-său și pre mumă-sa și să va lipi de muiarea sa și vor fi amândoi un trup“ sau „ce a împreunat
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
în interiorul unui document; se folosesc de obicei următoarele denumiri: Pravilă, Pravila cea Mare, Pravilacea Sfântă, Sfânta Pravilă sau se indică numele autorului textului citat, Constantin, Leu (Leon), Armenopol, Sfântul Vasile, precizându-se lista (pa gina), glava (capitolul) și zaceala (paragraful), invocate. Codul, elaborat și publicat în vremea lui Matei Basarab (1652), îmbină regulile de drept canonic cu cele de drept laic din vechea legislație bizantină. El a fost folosit fără întrerupere până la Regulamentele Organice (1831 în țara Ro mânească și 1832
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]