7,919 matches
-
de starea cotidiană a spectatorului, cititorului, ascultătorului. Acesta plătește pentru stare, o „consumă” și din ea poate rămâne în ființa respectivului spectator un reziduu activ ani de zile. Sau nu. Arta se poate situa sub semnul secolelor sau chiar al mileniului, propaganda fiind legată de o conjunctură politică, economică, socială, nu depășește niciodată câteva decenii. Arta este un scop în sine, propaganda este un mijloc. În aceeași arie de semnificație cu propaganda se situează conceptul de manipulare. Scopul este același ca
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
ticălos, cel care nu are e un om harnic și cinstit. Pare simplu și prostesc. Poate să intre așa ceva, pe termen lung, în capul a mari mase de români ? Poate : să ne gândim la fervoarea luptei anticorupție a începutului de mileniu III pe aceste plaiuri - cât din ea este dorință de dreptate și cât ură pură față de cel care are și, prin urmare, trebuie deposedat și închis ? În ce măsură marii corupți, indiferent de vinovăția lor, de cele mai multe ori reală, sunt priviți înaintea
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
Atilla) care încearcă catolicizarea românilor. Fenomenul avea să înceapă îndată după invazia ungurilor barbari (de origine turanică ca și bulgarii) care s-au așezat, în secolul al IX- lea, în Câmpia Panonică. Creștinarea acestora de către regele lor Ștefan la începutul mileniului al II-lea se va răsfrânge și asupra românilor odată cu ocuparea Transilvaniei. Va culmina în timpul domniei regelui ungur Ludovic (1342-1382) care a lansat în forță o campanie dură de deznaționalizare a românilor, începând cu persecuția preoților în încercarea de a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de integrare a României. Trei zile mai târziu, la 7 mai 1999, laborios pregătita vizită a Papei Ioan Paul al II-lea în România prima țară majoritar ortodoxă care a primit vizita unui Suveran Pontif după mai bine de un mileniu de schismă conferea o dimensiune înalt spirituală voinței de integrare cu care Latinitatea Orientală, marginală vreme de secole, își legitima apartenența la marea familie a statelor democratice din Europa. La 11 decembrie 1999, la Helsinki, reuniunea șefilor de state și
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
anul 2000 indică o populație de 6,1 miliarde, care dacă se va realiza, va fi rezultatul unei creșterii medii anuale de 1,5-1,6% după 1987, ritm ce se presupune că se va reduce substanțial în primele decenii ale mileniului trei. 11.2.2. Tranziția demografică Natura exponențială a creșterii populaților umane arată de ce ele pot crește așa de rapid, dar ea nu ne spune mult despre bazele forțelor care dinamizează această creștere. Pentru asta, trebuie să ne întoarcem la
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
1989), publicat și în țară în propria-i transpunere, sub titlul Aruncă pâinea ta pe ape (1994), virtuțile prozei de amplitudine. Pornind de la datele experienței sale, imprimă narațiunii tenta unei dezbateri cu deschidere parabolică asupra soartei omului la sfârșit de mileniu și a omului dezrădăcinat, rupt de patrie, în mod special. Frământările insului însingurat, trăind printre străini ca în mijlocul pustiei, încercările zadarnice de a se adapta și de a intra în comuniune cu noua colectivitate, ca și persistența, de dincolo de fire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288850_a_290179]
-
etnică a comuniunii originare și lingvistice, până să fie diseminată în corpul social spre a fi îmbrățișată de către mase, a fost păstrată și perpetuată exclusiv în scrierile cronicarilor și istoricilor. Dacă etnogeneza poporului român a fost finalizată până la încheierea primului mileniu creștin 2, procesul de "mnemogeneză" (i.e., constituirea unei memorii colective care să reunească în solidaritate membrii unei etnii prin reliefarea comunității de origine, de limbă și de destin istoric ca preludiu pentru construirea unei identități etnice colective) debutează odată cu scrierile
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
exemplu Iancu de Hunedoara, provenit dintr-o familie de origine română). Prin Decretul de la Turda, "națiunea" română, de religie "schismatică", a fost, așadar, exclusă din structurile politice ale Transilvaniei, situație ce avea să definească balanța forțelor etnice în jumătatea de mileniu de atunci încolo. Un alt moment semnificativ în permanentizarea inferiorității sociale și etnice a românilor în Transilvania l-a constituit semnarea pactului Unio Trium Nationum, în 1437, ca reacție la Răscoala de la Bobâlna. Semnat între cele trei națiuni dominante politic
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
haosul trecutului (Novick, 1988, p. 16). Trusa de scule intelectuale aflată la dispoziția istoricului conține un număr de sisteme de periodizare a trecutului. O formă convențională de îmbucățire a trecutului este organizarea sa în categorii cronologice supraordonate (an, deceniu, secol, mileniu). Cel puțin pentru istoria umană, unitatea seculară/centenară este de departe cea mai preferată. Însă nici structurarea cronologică a istoriei, în diverse unități temporale, nu este liberă de inferențe subiective. Intențiile ideologice pot fi ușor detectate în alegerea momentului zero
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
politice maghiare. Pe de altă parte, după ce postulează inatacabilitatea și inexpugnabilitatea tezei continuității românești la nord de Dunăre, Xenopol admite că "E o adevĕrată minune cum aŭ putut [Românii] să mai rămână cu viața [și să își păstreze naționalitatea în timpul mileniului de năvăliri barbare]" (Xenopol, 1890, p. 57). Două motive sunt invocate pentru a susține această minune românească a permanenței naționale, ambele fiind legate de conștiința unei superiorități spiritual- etnice care a salvgardat purismul românesc de amestecul cu națiile barbare: a
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Românul se credea o natură maĭ superioară, care nu vroea să-șĭ mânjească sîngele, amestecându-se cu asemenea ființe" (Xenopol, 1890, pp. 57-58). O altă axă a continuității românești, pe lângă cea spirituală și etnică, o reprezintă continuitatea caracterială. Pe durata întregului mileniu de năvăliri barbare, "Româniĭ aŭ păstrat în tot timpul acela, vechia lor tărie de suflet strĕmoșéscă, vechia tărie Română, Virtus Romana" (Melidon, 1876, p. 36). Această reziliență caracterială, tăria de suflet strămoșească, conține secretul pentru "enigma și miracolul" permanenței românești
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
după profesiunea sa de credință politică bazată pe republicanism, liberalism democratic și creștinism. În timpul împăratului Constantin, Heliade specifică faptul că "Religia chrestină deveni religia Statelor României" (p. 42). Deși în stare de fragmentarium, statalitatea românească a continuat pe toată durata mileniului întunecat al năvălirilor barbare, până la descălecările lui Radu Negru în Muntenia și a lui Bogdan în Moldova. La sud de Dunăre, Heliade menționează existența unui "regat Romano-Bulgar", iar în arcul carpatic, sub Ștefan I, "Ungurii cu Românii și cu popolii
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
S. Lambrino, G. Lazăr și V.P. Arbore (1939) prezintă următoarea schemă periodică a istoriei naționale în raport cu istoria universală, reprodusă și de P.P. Panaitescu (1942): Tabel 23. Periodizarea istoriei universale și a celei naționale Epoca Istoria universală Istoria națională Epoca antică Mileniul IV î.Chr.- 476 d.Chr. 512 î.Chr.- 271 d.Chr. Evul mediu 476 - 1250 271 - 1300 1250 - 1453 1300 - 1600 Epoca modernă 1453 - 1789 1600 - 1821 Epoca contemporană 1789 - până în vremea noastră 1821- până astăzi Raportarea istoriei naționale
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
mai devreme. Independența, regalitatea, dinastia (mărcile politice ale României moderne) își au corespondența perfectă în timpul lui Basarab. La fel cum Carol I a întemeiat un regat, căruia îi câștigase independența, și îi dăduse o dinastie, în aceeași manieră, jumătate de mileniu mai devreme, Basarab I "întemeiase o țară nouă, o făcuse neatârnată și-i dăduse o dinastie" (Giurescu, 1942, p. 115). Dinastia. În secțiunea anterioară am arătat cum, începând cu 1881, în trena evenimentului politic al încoronării lui Carol I ca
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
dinastie autohtonă, cea a basarabilor, ridicată din rândurile unei "caste nobilitare" dacice, a condus destinele neamului din cele mai vechi timpuri până în modernitate. Iată cum, prin ideea dinastică, a fost soluționată problema spinoasă a continuității politice românești de-a lungul mileniului negru (de la retragerea aureliană până la întemeierea Țării Românești). Hasdeu a împletit primele noduri ale firului dinastic românesc. El va fi continuat pe elaborarea ideii de dinastie simbolică, prin care Carol I și Ferdinand I vor fi plasați în continuarea dinastiei
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Burebista poate fi explicat prin prisma unității totale a universului dacic: "unitatea politică era expresia unității etnice și lingvistice fundamentale a neamului daco-get, precum și a unității sale de civilizație (ibidem, p. 31). Această unitate dacică totală își are corespondentul peste milenii în unitatea românească totală. Tradiția naționalismului românesc, insuflată de presupozițiile filosofiei herderiene, a văzut în limbă expresia sublimă a sufletului național. Ca suflu expresiv al spiritualității naționale, "unitatea limbii poporului român pe întregul teritoriu român" trebuie necesarmente subliniată. Încercând parcă
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
data de 17 septembrie 2001 (chiar dacă, o versiune revizuită, din care au fost eliminate pasajele controversate, a fost publicată în 2000). Să prezentăm, pe scurt, care sunt acele pasaje controversate care au declanșat reacția fondului autohtonist în preajma intrării în noul mileniu. Contestabilă din capul locului, în viziunea autohtoniștilor, este paradigma epistemologică din prisma căreia a fost reflectat trecutul românesc. Perspectiva relativismului postmodernist din care este conceput manualul este explicit asumată de către autori. În comparație cu ortodoxismul istoriografic manifestat în manualele "clasice", discursul elaborat
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
statului- națiune românesc. Chiar și pedagogia comunistă, în pofida retoricii "internaționalismului proletar" și a solidarității transnaționale a oamenilor muncii, dădea glas unui limbaj dublu orwellian, întrucât a continuat să mențină și chiar să întărească granițele naționale. Doar odată cu intrarea în noul mileniu, literatura didactică începe să promoveze masiv un umanitarianism postnațional, care elasticizează solidaritatea și identificarea cetățeanului pentru a o face coterminală cu umanitatea. Pe de altă parte, printr-o mișcare încrucișată (scissors movement), identificarea socială a individului este încă o dată destabilizată
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
să scrie ceva durabil și dorea să fie receptat de un public cât mai larg, opta pentru limba latină. Latina era considerată grammatica, limba care nu se schimbă, care nu poate fi distrusă. Cicero scrisese în latină cu aproape un mileniu și jumătate în urmă și era încă citit și admirat, de aceea nu trebuie să ni se pară surprinzător că în jurul anilor 1307-1314, când Dante a început să redacteze celebra sa Commedia, a optat, firește, pentru latină. Din fericire, a
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
aspecte: elementul calm (zeul egiptean al atmosferei, Shu, ca mediator între cer și pământ; element violent, personificat de divinitățile vântului și ale furtunilor, și elementul vital, "prăná", forța de viață, dobândită prin yoga172. I.2.2. SEMNIFICAȚIE ȘI PROCESUALITATE Până în mileniul al II-lea î.e.n. a apărut teoria chineză privind cultul celor cinci elemente: apa, focul, lemnul, metalul și pământul, care corespundeau primelor cinci numere 1, 2, 3, 4, 5. Aceste cinci elemente au foste definite în deplină comuniune cu timpul
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
cu zeul iranian Mithra, înlocuit, o dată cu creștinismul, de Isus, "soarele dreptății", prin nașterea sa ritualică desfășurată an de an, reclădește lumea, purificând-o de maleficiile de peste an. În trecut, Anul Nou era sărbătorit la 25 decembrie (mai mult de un mileniu), în apropierea solstițiului de iarnă la Roma până în secolul al XIII-lea, în Franța până la sfârșitul secolului al XVI-LEA (1565), în Rusia până în timpul țarului Petru cel Mare, iar în Țările Române, până la sfârșitul secolului al XIX-lea. Tocmai
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
care se manifestă În Natură”. Logică/ Coerență, certitudine, realism - ilogism nerealism, ambiguitate „După părerea mea, perfecțiunea mijloacelor și confuzia scopurilor pare să caracterizeze epoca noastră.” (A. Einstein) Constatarea lui Einstein pare să fie valabilă și pentru acest Început de nou mileniu, cînd oamenii abandonează calea „suferinței” (desigur, a celei morale) și se dedică aproape exclusiv perfecționării mijloacelor de trai și unui egoism al fericirii individuale: „Nu există decît o cale către adevărata măreție umană: calea suferinței... Cinste celui care a trecut
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Dumnezeu.” Rugăciunea izvorâtă din adevărata credință ne dă sensul vieții și ne pune sub ocrotirea lui Hristos și a Maicii Sale. Trăim o perioadă în care valorile moralcreștine își găsesc tot mai greu locul ce li se cuvine. La începutul mileniului al treilea, societatea noastră, în numele modernității și al libertății, se îndepărtează de adevărata credință și de rugăciune. Trebuie să ne gândim foarte serios ce ne rămâne de făcut în vederea salvării adevăratei gândiri creștine. Putem cunoaște o mulțime de lucruri despre
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
cu rugăciunea și fapta în viața de fiecare zi. „Acum securea stă la rădăcina pomilor și tot pomul care nu aduce rod bun se taie și se aruncă în foc”. Cred și mărturisesc și pe această cale că, în fața mileniului în care trăim, fiecare om, fiecare neam este pus în situația de a se autodefini: sunt creștin doar cu numele, îmi reneg credința în Hristos Dumnezeu, prin faptele și viața mea, sau sunt și trăiesc în Hristos? Sunt preot numai
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
licențe 434 10.4.4.2. Aspecte generale ale licențelor 437 10.4.5. Măsuri tehnice de protecție a licenței software-ului 440 Bibliografie generală 443 Prefațătc "PrefaȚĂ" Informația, a treia formă de manifestare a existenței fundamentale, la confluența dintre milenii, a devenit cea mai apreciată comoară a omenirii. Cu mult temei, japonezii au afirmat că fericiții stăpâni ai informației de la sfârșitul secolului XX vor fi și stăpânii lumii. Nu energiile controlate de om, oricât de puternice ar fi ele sau
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]